พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๐ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒
ทีฆนิกาย มหาวรรค
๒. มหานิทานสูตร (๑๕)

[๖๐] ดูกรอานนท์ ธรรมทั้งสองเหล่านี้ รวมเป็นอันเดียวกันกับเวทนา
โดยส่วนสอง ด้วยประการดังนี้แล ฯ
ก็คำนี้ว่า เพราะผัสสะเป็นปัจจัยจึงเกิดเวทนา เรากล่าวอธิบายดังต่อ
ไปนี้
ดูกรอานนท์ เธอพึงทราบความข้อนี้โดยปริยายแม้นี้ เหมือนที่เราได้กล่าว
ไว้ว่า เพราะผัสสะเป็นปัจจัยจึงเกิดเวทนา ดูกรอานนท์ ก็ถ้าผัสสะมิได้มีแก่ใครๆ
ในภพไหนๆ ทั่วไปทุกแห่งหน คือจักษุสัมผัส โสตสัมผัส ฆานสัมผัส ชิวหา-
*สัมผัส กายสัมผัส มโนสัมผัส เมื่อไม่มีผัสสะโดยประการทั้งปวง เพราะ
ดับผัสสะเสียได้เวทนาจะพึงปรากฏได้บ้างไหม ฯ
ไม่ได้เลย พระเจ้าข้า ฯ
เพราะเหตุนั้นแหละ อานนท์ เหตุ นิทาน สมุทัย ปัจจัยแห่งเวทนา
ก็คือผัสสะนั่นเอง ฯ
ก็คำนี้ว่า เพราะนามรูปเป็นปัจจัยจึงเกิดผัสสะ เรากล่าวอธิบายดังต่อ
ไปนี้-
ดูกรอานนท์ เธอพึงทราบความข้อนี้โดยปริยายแม้นี้ เหมือนที่เราได้กล่าว
ไว้ว่า เพราะนามรูปเป็นปัจจัยจึงเกิดผัสสะ ดูกรอานนท์ การบัญญัตินามกาย
ต้องพร้อมด้วยอาการ เพศ นิมิต อุเทศ เมื่ออาการ เพศ นิมิต และอุเทศ
นั้นๆ ไม่มี การสัมผัสเพียงแต่ชื่อในรูปกายจะพึงปรากฏได้บ้างไหม ฯ
ไม่ได้เลย พระเจ้าข้า ฯ
ดูกรอานนท์ การบัญญัติรูปกาย ต้องพร้อมด้วยอาการ เพศ นิมิต อุเทศ
เมื่ออาการ เพศ นิมิต อุเทศนั้นๆ ไม่มี การสัมผัสโดยการกระทบ จะพึง
ปรากฏในนามกายได้บ้างไหม ฯ
ไม่ได้เลย พระเจ้าข้า ฯ
ดูกรอานนท์ การบัญญัตินามก็ดี รูปกายก็ดี ต้องพร้อมด้วยอาการ เพศ
นิมิต อุเทศ เมื่ออาการ เพศ นิมิต อุเทศนั้นๆ ไม่มี การสัมผัสเพียงแต่ชื่อ
ก็ดี การสัมผัสโดยการกระทบก็ดี จะพึงปรากฏได้บ้างไหม ฯ
ไม่ได้เลย พระเจ้าข้า ฯ
ดูกรอานนท์ การบัญญัตินามรูปต้องพร้อมด้วยอาการ เพศ นิมิต อุเทศ
เมื่ออาการ เพศ นิมิต อุเทศนั้นๆ ไม่มี ผัสสะจะพึงปรากฏได้บ้างไหม ฯ
ไม่ได้เลย พระเจ้าข้า ฯ
เพราะเหตุนั้นแหละ อานนท์ เหตุ นิทาน สมุทัย ปัจจัยแห่งผัสสะ
ก็คือนามรูปนั่นเอง ฯ
ก็คำนี้ว่า เพราะวิญญาณเป็นปัจจัยจึงเกิดนามรูป เรากล่าวอธิบายดังต่อ
ไปนี้-
ดูกรอานนท์ เธอพึงทราบความข้อนี้โดยปริยายแม้นี้ เหมือนที่เราได้กล่าว
ไว้ว่า เพราะวิญญาณเป็นปัจจัยจึงเกิดนามรูป ดูกรอานนท์ ก็วิญญาณจักไม่หยั่งลง
ในท้องแห่งมารดา นามรูปจักขาดในท้องแห่งมารดาได้บ้างไหม ฯ
ไม่ได้เลย พระเจ้าข้า ฯ
ดูกรอานนท์ ก็ถ้าวิญญาณหยั่งลงในท้องแห่งมารดาแล้วจักล่วงเลยไป
นามรูปจักบังเกิดเพื่อความเป็นอย่างนี้ได้บ้างไหม ฯ
ไม่ได้เลย พระเจ้าข้า ฯ
ดูกรอานนท์ ก็ถ้าวิญญาณ ของกุมารก็ดี ของกุมาริกาก็ดี ผู้ยังเยาว์วัยอยู่
จักขาดความสืบต่อ นามรูปจักถึงความเจริญงอกงามไพบูลย์ ได้บ้างไหม ฯ
ไม่ได้เลย พระเจ้าข้า ฯ
เพราะเหตุนั้นแหละ อานนท์ เหตุ นิทาน สมุทัย ปัจจัยแห่งนามรูป
ก็คือวิญญาณนั่นเอง ฯ
ก็คำนี้ว่า เพราะนามรูปเป็นปัจจัยจึงเกิดวิญญาณ เรากล่าวอธิบายดังต่อ
ไปนี้-
ดูกรอานนท์ เธอพึงทราบความข้อนี้โดยปริยายแม้นี้ เหมือนที่เราได้กล่าว
ไว้ว่า เพราะนามรูปเป็นปัจจัยจึงเกิดวิญญาณ ดูกรอานนท์ ก็ถ้าวิญญาณจักไม่ได้
อาศัยในนามรูปแล้ว ความเกิดขึ้นแห่งชาติชรามรณะและกองทุกข์ พึงปรากฏ
ต่อไปได้บ้างไหม ฯ
ไม่ได้เลย พระเจ้าข้า ฯ
เพราะเหตุนั้นแหละ อานนท์ เหตุ นิทาน สมุทัย ปัจจัยแห่งวิญญาณ
ก็คือนามรูปนั่นเอง ด้วยเหตุผลเพียงเท่านี้แหละ อานนท์ วิญญาณและนามรูป
จึงยังเกิด แก่ ตาย จุติ หรืออุปบัติ ทางแห่งชื่อ ทางแห่งนิรุติ ทางแห่งบัญญัติ
ทางที่กำหนดรู้ด้วยปัญญาและวัฏฏสังสาร ย่อมเป็นไปด้วยเหตุเพียงเท่านี้ๆ ความ
เป็นอย่างนี้ ย่อมมีเพื่อบัญญัติ คือนามรูปกับวิญญาณ ฯ
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v ... agebreak=0

[185] สังขาร 4 (คำว่าสังขารที่ใช้ในความหมายต่าง - applications of the word 'formation')
1. สังขตสังขาร (สังขารคือ สังขตธรรม ได้แก่สิ่งทั้งปวงที่เกิดจากปัจจัยปรุงแต่ง รูปธรรมก็ตาม นามธรรมก็ตาม ได้ในคำว่า อนิจฺจา วต สงฺขารา เป็นต้น - formation consisting of the formed)
2. อภิสังขตสังขาร (สังขารคือสิ่งที่กรรมแต่งขึ้น ได้แก่รูปธรรมก็ตาม นามธรรมก็ตาม ในภูมิสาม ที่เกิดแต่กรรม - formation consisting of the karma-formed)
3. อภิสังขรณกสังขาร (สังขารคือกรรมที่เป็นตัวการปรุงแต่ง ได้แก่ กุศลเจตนาและอกุศลเจตนาทั้งปวงในภูมิสาม ได้ในคำว่า 'สังขาร' ตามหลักปฏิจจสมุปบาท คือ [120] สังขาร 3 หรือ [129] อภิสังขาร 3 - formation consisting in the act of karma-forming)
4. ปโยคาภิสังขาร (สังขารคือการประกอบความเพียร ได้แก่กำลังความเพียรทางกายก็ตาม ทางใจก็ตาม - formation consisting in exertion or impetus)

[129] อภิสังขาร 3 (สภาพที่ปรุงแต่ง, ธรรมมีเจตนาเป็นประธานอันปรุงแต่งผลแห่งการกระทำ, เจตนาที่เป็นตัวการในการทำกรรม — volitional formation; formation; activity)
1. ปุญญาภิสังขาร (อภิสังขารที่เป็นบุญ, สภาพที่ปรุงแต่งกรรมฝ่ายดี ได้แก่ กุศลเจตนาที่เป็นกามาวจรและรูปาวจร — formation of merit; meritorious formation)
2. อปุญญาภิสังขาร (อภิสังขารที่เป็นปฏิปักษ์ต่อบุญคือเป็นบาป, สภาพที่ปรุงแต่กรรมฝ่ายชั่ว ได้แก่ อกุศลเจตนาทั้งหลาย — formation of demerit; demeritorious formation)
3. อาเนญชาภิสังขาร (อภิสังขารที่เป็นอเนญชา, สภาพที่ปรุงแต่งภพอันมั่นคง ไม่หวั่นไหว ได้แก่ กุศลเจตนาที่เป็นอรูปาวจร 4 หมายเอาภาวะจิตที่มั่นคงแน่วแน่ ด้วยสมาธิแห่งจตุตถฌาน — formation of the imperturbable; imperturbability-producing volition)

อภิสังขาร 3 นี้ เป็นความหมายของสังขารในหลักปฏิจจสมุปบาท ท่านแสดงไว้อีกนัยหนึ่งเพิ่มจากนัยว่าสังขาร 3 ดู [120] สังขาร 3๒

[120] สังขาร 3๒ (สภาพที่ปรุงแต่ง, ธรรมมีเจตนาเป็นประธานอันปรุงแต่งการกระทำ, สัญเจตนา หรือเจตนาที่แต่งกรรม — formation; determination; volition)
1. กายสังขาร (สภาพที่ปรุงแต่งการกระทำทางกาย ได้แก่ กายสัญเจตนา คือ ความจงใจทางกาย — bodily formation; bodily volition)
2. วจีสังขาร (สภาพที่ปรุงแต่งการกระทำทางวาจา ได้แก่ วจีสัญเจตนา คือ ความจงใจทางวาจา — verbal formation; verbal volition)
3. จิตตสังขาร หรือ มโนสังขาร (สภาพที่ปรุงแต่งกระทำทางใจ ได้แก่ มโนสัญเจตนา คือ ความจงใจทางใจ — mental formation; mental volition)

สังขาร 3 ในหมวดนี้ ได้ในความหมายของคำว่าสังขารในปฏิจจสมุปบาท.

[119] สังขาร 3๑ (สภาพที่ปรุงแต่ง — formation; determination; function)
1. กายสังขาร (สภาพที่ปรุงแต่งกาย ได้แก่ อัสสาสะ ปัสสาสะ คือ ลมหายใจเข้าออก — bodily formation; bodily function)
2. วจีสังขาร (สภาพที่ปรุงแต่งวาจา ได้แก่ วิตกและวิจาร — verbal formation; verbal function)
3. จิตตสังขาร (สภาพที่ปรุงแต่งใจ ได้แก่ สัญญา และเวทนา — mental formation; mental function)

สังขาร 3 ในหมวดนี้ มักมาในเรื่องที่เกี่ยวกับสัญญาเวทยิตนิโรธ ว่าผู้เข้านิโรธสมาบัติ วจีสังขาร กายสังขาร และจิตตสังขาร ดับไปตามลำดับ.

คุณ จางบางวางหนังสือมานานนมถมถืดแล้ว แต่เพราะยังคาใจว่าทำไมต้องให้หาหลักฐาน
มายืนกรานถึงจะยอมยอมให้คุณจางบางกันบ้าง แต่ถึงแม้คุณจางบางจะเอาพระสูตรมายืนยัน
คุณจางบางก็รู้คำตอบอยู่ดีแหละว่า ผู้รู้ดีกว่าพระไตรปิฎกก็คงไม่ยอมหยุดเชื่อ หรือเงี่ยหูฟัง
อยู่ดี แต่เพราะอุปนิสัยลึกๆที่ไม่ค่อยยอมศิโรราบคาบแก้วโดยง่าย คุณจางบางก็ขอยกพระสูตร
มาฝากคุณ แฟนตาเซียด้วยนะคะ

จาก สูตรที่๒ พุทธวรรค นิทานสังยุตต์เล่ม ๑๖/๒/๔ ตรัสแก่ภิกษุทั้งหลายที่เชตวัน

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็นามรูปเป็นอย่างไรเล่า

เวทนาสัญญาเจตนาผัสสะมนสิการ นี้เรียกว่านาม มหาภูตทั้งสี่ด้วย รูปที่อาศัยมหาภูตทั้งสี่ด้วย
นี้เรียกว่ารูป นามนี้ด้วย รูปนี้ด้วยย่อมมีอยู่ดังนี้ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย นี้เรียกว่านามรูป

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็วิญญาณเป็นอย่างไรเล่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย หมู่แห่งวิญญาณทั้งหลาย
๖หมู่เหล่านี้คือ จักขุวิญญาณ โสตวิญญาณ ฆานวิญญาณ ชิวหาวิญญาณ กายวิญญาณ
มโนวิญญาณ ดูก่อนภิกษุทั้งหลายนี้เรียกว่าวิญญาณ

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็สังขารทั้งหลายเป็นอย่างไรเล่า
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สังขารทั้ง๓อย่างเหล่านี้คือ กายสังขาร วจีสังขาร จิตตสังขาร
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เหล่านี้เรียกว่าสังขารทั้งหลาย

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็อวิชชา เป็นอย่างไรเล่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
ความไม่รู้อันใดแล เป็นความไม่รู้ในทุกข์ เป็นความไม่รู้ในเหตุให้เกิดขึ้นแห่งทุกข์
เป็นความไม่รู้ในความดับไม่เหลือแห่งทุกข์ เป็นความไม่รู้ในข้อปฏิบัติเครื่องทำสัตว์
ให้ถึงความดับไม่เหลือของทุกข์ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย นี้เรียก อวิชชา


คุณจางบางตัดตอนมาเป็นบางส่วนเพราะขี้เกียจพิมพ์ หากคุณแฟนตาเซียจะอนุเคราะห์
ก็ลองช่วยหา ความหมายของปฏิจจสมุปบาท ที่คุณนำมาอธิบายขยายความ ว่าพระ
พุทธองค์ทรงตรัสไว้ที่ไหน ช่วยหาเอาให้ชื่นชมแก้โง่เขลาแก่คุณจางบางด้วยเถิดเจ้าคะ

ขอพระพุทธองค์ทรงเมตตา

ขอบคุณที่ยังเมตตากรุณามุทิตาอุเบกขา แก่คุณจางบาง อุตสาหะไปหาคำอธิบาย
ของหลวงปู่มั่นมายื่นประทานให้ สำหรับคุณจางบางจะรับจะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่เวรแต่กรรม
และสติปัญญาของคุณจางบางเอง..........สาธุ สาธุ

พอได้อ่าน คำอธิบายของหลวงปู่มั่น ซึ่งคุณจางบางเองปกติ ไม่เคยอ่านมาเลย
เพราะอ่านแต่ของพระพุทธองค์เป็นหลัก เนื่องจากเข้าใจเอาเองว่าเลือกเชื่อคุณพ่อ
ไว้ก่อนปลอดภัยที่สุด จึงไม่ได้ใส่ใจใครที่ยิ่งไปกว่าพระพุทธองค์เลย

คุณจางบางพบข้อสังเกตุ ที่เพิ่งสังเกตุเห็นวันนี้ว่า บุคคล3ยุค ต่างตีความหมาย
ของคำว่า สังขาร วิญญาณ นามรูปต่างกัน อย่างน่าประหลาด
ทั้งที่ต่างก็ได้รับการยอมรับมากมายจากใครต่อใครว่าคือพระอรหันต์

การอธิบายความหมายของอาการแต่ละอาการ ของปฏิจจสมุปบาท ควรต้องถือเอาตาม
ความหมายเดิมที่พระพุทธองค์แสดงไว้ ซึ่งมีมากมายในพระไตรปิฎก คือ
อวิชชา สังขาร วิญญาณ นามรูป ตามแบบที่คุณจางบางยกมาให้อ่านนั่นหละ

ส่วนการตีความหมายของอาการปฏิจจสมุปบาทต่างไปจากนี้ ก็มีแต่การขยายความของพระพุทธโฆษาจารย์ผู้แต่งหนังสือวิสุทธิมรรค ที่ไปเปลี่ยนความหมายการอธิบายของพระพุทธองค์
ว่า สังขาร คือ ปุญญาภิสังขาร อปุญญาภิสังขาร อเนญชภิสังขาร
วิญญาณ คือวิญญาณปฏิสนธิ ไม่ใช่วิญญาณทางอายตน6ตามที่พระพุทธองค์อธิบาย
และความหมายตามที่พระพุทธโฆษาจารย์อธิบายมานี้ ตลอดทั่วพระไตรปิฎก พระพุทธองค์
ไม่เคยตรัสเลย ไม่มีเลยที่พระองค์จะให้ความหมายอย่างนี้ แต่ทั่วไปก็ถือการอธิบาย
และความหมายอย่างที่พระพุทธโฆษาจารย์อธิบายอย่างแพร่หลาย เอามาใช้เป็นต้นแบบการ
พิจารณาเพื่อเข้าถึงความเห็นตามที่พระพุทธโฆษาจารย์อธิบาย

และพอมาถึงยุคนี้คุณจางบางก็มาพบว่า หลวงปู่มั่นท่านได้ให้ความหมายใหม่แก่ปฏิจจสมุปบาท
ต่างออกไปอีกจากพระพุทธเจ้า และอรรถกถาจารย์ คือ ใช้คำว่า สังขารกรรม
วิญญาณกรรม ซึ่งคุณจางบางก็ไม่เคยได้ทราบว่าพระพุทธองค์เคยกล่าวอย่างนี้เลย

ขอพระพุทธองค์ทรงเมตตา คุณแฟนตาเซีย ทุกเช้าค่ำ และทุกยามที่หลับ

พระพุทธองค์ทรงค้นพบและนำมาสั่งสอนแล้วว่า...........
ทั้งวิชชา อวิชชา และ ไตรลักษณ์มีมาแต่เดิมแล้วเพียงแต่ใครจะมีปัญญาเห็นตามได้ตอนไหนเท่านั้นเองค่ะ
ในเมื่อตอนนี้คุณยังมีแต่อวิชชาเต็มเพียบจึงไม่อาจเห็นไตรลักษณ์ได้
ทำให้ไม่สามารถนำความเข้าใจในตรลักษณ์มาใช้ทำลายอวิชชาได้จึงไม่เห็นว่าวิชชานั้นก็มีมาแต่เดิมแล้วเช่นกัน

คุณไม่รู้หรือคะ ความปลาบปลื้มในพุทธภาษิตน่ะเป็นวิชชาค่ะ ^^
ส่วนการมากระแนะกระแหนะพระพุทธองค์ที่ทรงเอ่ยภาษิตเช่นนี้แสดงว่าอวิชชาส่งคุณโฮฮับมาแน่ๆ

หากพุทธภาษิตง่ายๆ แค่นี้คุณยังไม่รู้จักก็คงยากที่จะเข้าใจในปฏิจสมุปบาท
เพราะพระพุทธองค์ยังทรงยอมรับว่าปฏิจสมุปบาทเป็นสิ่งที่คนทั่วไปเห็นได้ยากเข้าใจได้ยากยิ่ง

[ความจริงทุกข์เท่านั้นย่อมเกิด ทุกข์ย่อมตั้งอยู่ และเสื่อมสิ้นไป
นอกจากทุกข์ ไม่มีอะไรเกิด นอกจากทุกข์ ไม่มีอะไรดับ ฯ
ปล.ตับท่านอาจารย์ว๊านหวานค่ะ ^

[ ส่วนการมากระแนะกระแหนะพระพุทธองค์ที่ทรงเอ่ยภาษิตเช่นนี้แสดงว่าอวิชชาส่งคุณโฮฮับมาแน่ๆ

ขอประทานโทษนะคะ

คุณบอกเองว่าในวงปฏิจฯของปุถุชน ทั้งวงถูกควบคุมด้วยความยึดมั่นถือมั่น

และดิฉันได้อธิบายไปแล้วว่าความยึดมั่นถือมั่นคืออุปาทานแต่คุณบอกว่ามันไม่ใช่

หากความยึดมั่นไม่ใช่ทั้งอุปาทานและอวิชชาแล้วคุณจะจัดให้มันอยู่ในส่วนไหนของวงจรปฏิจสมุปบาทละคะทีนี้

หรือคุณเข้าใจไปว่ายังมีความยึดมั่นถือมั่นที่อยู่นอกเหนือจากวงจรปฏิจสมุปบาทอีกทีหนึ่งซึ่งเป็นสิ่งที่แม้แต่พระพุทธองค์ก็ยังทรงรู้ไม่ถึง

เอาละสิคะทีนี้คุณเริ่มจะเห็นความสับสนของตนชัดเจนขึ้นแล้วหรือยังคะ ^^

:b1: แสดงว่าคุณจนปัญญาที่จะอธิบายในสิ่งที่ตนเข้าใจให้กระจ่างแจ้งได้แล้วใช่ไหมคะ
สภาวะที่ไม่มีวิชชาในปุถุชนนั้นไม่จริงเลยค่ะ
แม้ปุถุชนก็มีวิชชาอยู่อย่างบริบูรณ์เพียงแต่ถูกความหลงซึ่งมีมากกว่าปิดบังไว้
ทำให้ไม่สามารถเห็นวิชชาที่มีมาแต่เดิมแล้วได้ค่ะ

: หากคุณเข้าใจไปว่าวิชชาไม่มีในปุถุชนแล้วลองอธิบายมาให้กระจ่างได้ไหมว่า.......
พระโพธิสัตว์ในสมัยที่ยังเป็นปุถุชนสามารถใช้ปัญญาในระดับของตนสร้างวิชชาที่ไม่มีในตนขึ้นมาได้อย่างไร
ส่วนปุถุชนที่ได้รับการถ่ายทอดคำสอนหรือวิชชาจากพระพุทธเจ้าแล้วจะสามารถเข้าใจในวิชชาที่ไม่มีในตนนั้นได้อย่างไร

: และวิชชาที่ไม่เคยมีมาก่อนนั้นเกิดขึ้นได้อย่างไร
เมื่อวิชชาเพิ่งมีการเกิดขึ้นแล้วย่อมแสดงว่าวิชชานั้นอยู่ภายใต้กฎไตรลักษณ์ใช่หรือไม่
ถ้าวิชชานั้นอยู่ภายใต้กฎไตรลักษณ์ย่อมเป็นสิ่งที่ไม่เที่ยงแท้แน่นอนใช่หรือไม่
ถ้าวิชชานั้นไม่เที่ยงแท้แน่นอนเมื่อเกิดขึ้นแล้วย่อมเสื่อมและดับไปในที่สุดใช่หรือไม่
ถ้าวิชชานั้นอยู่ภายใต้กฎไตรลักษณ์ย่อมไม่มีใครสามารถรักษาวิชชานั้นเอาไว้ตลอดไปได้ใช่หรือไม่
ถ้าวิชชานั้นดับไปแล้วผู้ที่บรรลุอรหันต์ก็ไม่อาจรักษาวิชชานั้นเอาไว้ได้ย่อมต้องกลับมาเป็นปุถุชนตามเดิมใช่หรือไม่^^

:
ถ้าอุปาทานคือความหลงแล้วอวิชชาก็ไม่มีอะไรตามที่คุณเข้าใจ
ลองอธิบายมาให้กระจ่างได้ไหมว่าความยึดมั่นถือมั่นใน คห.ของคุณนั้นจัดอยู่ในส่วนไหนของวงจรปฏิจสมุปบาท


และถ้าคุณเข้าใจว่าความยึดมั่นถือมั่นที่ควบคุมวงจรปฏิจสมุปบาทอยู่นอกเหนือจากวงจรนั้นออกไปอีก
คุณจะอธิบายให้กระจ่างได้หรือไม่ว่าการดับวงจรปฏิจสมุปบาทจะสามารถดับความยึดมั่นถือมั่นที่อยู่นอกเหนือจากวงจรนั้นจริงๆได้อย่างไร^^

หมายความว่าเวลานี้คุณหลงตามอารมณ์ไปจนไม่สามารถน้อมนำธรรมะมาอธิบายได้แล้วใช่ไหมละคะ ^^

เห็นได้หรือยังคะว่าอารมณ์ของคุณเกิดขึ้นแล้วเพราะความหลงทำให้คุณไหลไปยึดมั่นถือมั่นในอารมณ์เหล่านั้นจนไม่สามารถนำวิชชามาใช้ทำลายมันได้ ในที่สุดคุณก็ต้องทุกข์เพราความหลงของคุณนั่นเอง

หากคุณมั่นใจว่าความเข้าใจในธรรมของคุณถึงที่สุดแล้วก็ขอให้แสดงมาเถอะค่ะ
บอกแล้วว่าองค์ท่านก็เคารพในพระธรรม พระพุทธองค์ก็ทรงเคารพในพระธรรมเช่นกัน
ไม่เห็นมีอะไรต้องกลัวเลยค่ะ นอกจากว่าคุณยังไม่แน่ใจในความเข้าใจของตนเองว่าเป็นของแท้ใช่หรือไม่

[ ส่วนฉากหนังเอ็กนั้น หากคุณมีความเข้าใจในธรรมแล้วย่อมมองเห็นเป็นธรรมได้โดยไม่สะดุ้งสะเทือน
ดังเช่นพระพุทธองค์เมื่อถูกยั่วยวนโดยนางราคะ ตัณหา อรดี นั่นเอง
แต่เห็นได้ชัดว่าแค่กระทบกับตัวหนังสือเล่าเรื่องเสียวเท่านั้นคุณก็ทนไม่ไหวซะแล้ว

[ ดิฉันถือว่าคุณยอมรับแล้วนะคะ ^^

ในเมื่อพระพุทธเจ้าทรงรู้แจ้งแทงตลอดแล้วว่าอวิชชาเป็นความหลงมีอยู่ในวงจรปฏิจสมุปบาท
และทรงนำธรรมนั้นมาเผยแพร่สั่งสอนแล้วแต่คุณก็ยังไม่เชื่อพระองค์ว่าอวิชชาคือความหลงนั้นมีอยู่

แสดงว่าตอนนี้คุณก็ยังไม่ยอมรับในพระปัญญาของพระพุทธองค์ แถมคุณยังไม่ยอมรับในความเข้าใจของพระอรหันต์อย่างหลวงปู่มั่นด้วย

เพราะว่าจนบัดนี้คุณก็ยังหลงยึดมั่นในความเข้าใจของตนอยู่ทั้งที่ไม่อาจลงกันได้กับคำสอนของพระพุทธเจ้าและพระอรหันต์เลยแม้แต่ข้อเดียว

[ หากว่าคุณยังมั่นใจอยู่ว่าความเข้าใจขอคุณนั้นเป็นธรรมแท้แน่จริงแล้วก็ขอให้แสดงมาเถิดว่า.........

สิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงและหลวงปู่มั่นท่านได้อธิบายไว้นั้นยังขาดตกบกพร่องอย่างไร

^^