s002 ..ดิฉันเห็นหัวข้อเลยเข้ามาตามอ่านเพื่อศึกษาเพิ่มเติมความรู้ให้ตัวเองค่ะ..เชื่อไหมค่ะ ดิฉันอ่านคำตอบของท่านผู้รู้ทุกๆท่านไม่เข้าใจ...ดิฉันเข้าใจในสิ่งที่อ่านค่ะ แต่ไม่เข้าใจหรือแจ้งแก่ใจ...เหตุใดดิฉันอ่านแล้วเหมือนบอกกำกวมมันไม่ชัดค่ะ หรือดิฉันโง่ ไม่เข้าใจในข้อธรรมนั้นเอง

ในส่วนตัวดิฉันคิดว่า การดูจิตในจิตนั้นง่าย..อาจเป็นเพราะดิฉันเป็นคนโง่แล้วอวดฉลาดมั๊งค่ะ ดิฉันอ่านข้อธรรมที่แนะนำของท่านผู้รู้ทุกท่านไม่เข้าใจ แต่ดิฉันเข้าใจว่า การดูจิตในจิต ก็แค่ดูตามแบบคำพูดนั่นแหละว่า ดูจิต..ก็แค่ว่า จิตรู้ว่ามีราคะก็รู้ว่ามีราคะ จิตรู้ว่ามีโทสะ ก็รู้ว่ามีโทสะ จิตปักแน่นที่เกิดจากสมาธิก็รู้ว่าจิตปักแน่นจากที่เกิดจากสมาธิ จิตเฉยก็รู้ว่าจิตเฉย จิตรำคาญเรื่องที่มากระทบ ก็รู้ว่าจิตรำคาญในเรื่องที่มากระทบ...ทุกอย่างเกิดจากสติที่รู้ว่า มีอะไรเกิดขึ้นกับใจเราในขณะนั้น แล้วก็แค่ดู...ดูเฉยๆ ถ้าจิตเปลี่ยนสภาวะไปแบบไหนก็แค่ตามดู..ดิฉันทำแบบนี้เสมอเลย..ดูแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนจิตมันก็นิ่งของมันเอง จนเป็นว่า จิตนิ่งก็รู้ว่าจิตนิ่ง แต่บางครั้งมีสิ่งที่กระทบมาจากภายนอก ทำให้จิตนิ่งเคลื่อนออกจากความนิ่งเป็นจิตหวั่นไหว ดิฉันก็ดูว่าจิตหวั่นไหว ก็รู้ว่าจิตหวั่นไหว คือดูอย่างเดียว และในตอนนั้นเราจะเข้าใจในเรื่องนั้นๆเองและแจ้งแก่ใจโดยไม่มีคนต้องมาคอยบอกและแจ้งในไตรลักษณ์ในเรื่องนั้นๆที่เกิดกับจิตของเราเองน่ะค่ะ ดิฉันเข้าใจและทำแบบนี้เป็นขั้นเป็นตอนไป ก็ตรงกับที่ท่านผู้รู้ได้บอกไว้ข้างต้นว่า รู้อยู่ในปัจจุบัน ซึ่งดิฉันเข้าใจแบบนี้(ทุกอย่างทำที่ใจ จากใจและจบที่ใจ ไม่ได้เกิดจากสมอง จบที่ความคิดที่เกิดจากสมองคิดนะค่ะ ทุกอย่างจะชัดที่ใจและเมื่อใจชัด สมองมันจะเรียบเรียบทุกอย่างที่รู้จากใจของมันเอง โดยเราไ่ม่ต้องใช้สมองในการพิจารณาหรือเรียบเรียงอะไร)

ดิฉันคิดแบบนี้ถูกไหมค่ะ หรือว่าดิฉันคิดแบบง่ายเกินไป มันต้องมองซับซ้อนให้ลึกซึ้งกว่านี้..นี่ดิฉันเริ่มต้นดูจิตแบบนี้ค่ะ..

ดิฉันมาถามผู้รู้ นักธรรม และทุกๆท่านเพื่อให้แนะนำสั่งสอน และเพื่อให้ดิฉันสามารถเดินในมหาสติได้อย่างถูกต้องต่อไป ถ้าดิฉันทำผิดกรุณาแนะนำและชี้บกพร่องของดิฉันให้ดิฉันได้รู้ด้วยนะค่ะ ดิฉันจะได้นำไปแก้ไขให้ดิฉันเดินใด้ถูกต้องและถูกทาง ตามทางของมหาสติที่เป็นสัมมาสมาธิ กราบขอบพระคุณทุกๆท่านล่วงหน้าค่ะ

ยาจริงย่อมรักษาโรคได้ฉันใด ธรรมจริงย่อมดับทุกข์ได้ฉันนั้น

ใช่ไม่ใช่ วัดกันที่ดับทุกข์ได้นั่นแล สาธุ