หากถูกทดสอบจงดีใจ
เพราะถ้าเป็นตม
ก็คงไม่มีใครอยากพิสูจน์ว่าจริงหรือเก๊
จะมีก็แต่คนอยากพิสูจน์ว่าเพชรแท้หรือเทียม

ธรรมดาเมื่อคนรอบข้างทราบว่าคุณสนใจธรรมะ
ก็มักเกิดอาการขวาง หรือนึกหมั่นไส้
โดยเฉพาะถ้าเคยรู้ไส้รู้พุงกันมาก่อน
เคยเห็นคุณอาละวาดหรือโลภมากมานาน

และเมื่อเกิดความรู้สึกอันเป็นลบเยี่ยงคนเคยคุ้น
ก็มักตามมาด้วยการแกล้งลองใจ
บางทีก็เพื่อพิสูจน์ใจเล่น
แต่บางทีก็ทนยอมรับไม่ได้ว่าคุณดีแล้ว
ร่ำๆจะทิ้งเขาหรือเธอไปอยู่ในโลกสีขาวแล้ว
อยากเห็นอาการตบะแตกของคุณ
เห็นคุณทนไม่ไหวต้องหน้าดำหน้าแดงเหมือนเคย
หรืออย่างน้อยก็ได้เห็นคุณพูดผิดคิดพลาดเสียบ้าง
ดูแล้วสนุกดี

อันที่จริงโลกรอบตัวในแต่ละวัน
ก็เต็มไปด้วยแบบทดสอบอยู่แล้ว
ขึ้นอยู่กับว่าเราจะมองแต่ละแบบทดสอบ
เป็นเครื่องวัดอะไรในตนเอง
ยิ่งผ่านแบบทดสอบยาก
ก็หมายถึงความเป็นของจริงชัดขึ้นเท่านั้น
อย่ารังเกียจแบบทดสอบ
ไม่ว่าจะมาเองตามธรรมชาติ
หรือมาด้วยธรรมดากิเลสของคนใกล้ตัว
ถ้าต้อนรับทุกแบบทดสอบ
ด้วยมุมมองว่ามันคือแบบทดสอบ
คุณจะรู้สึกถึงความมีสติ
พอผ่านได้ก็เหมือนเดินตรงดิ่งไปรับรางวัล
อันเป็นความรู้สึกว่าตัวเราคือของจริง
มีธรรมะอยู่ในเราจริงนั่นแหละครับ

ก้าวข้ามปัญหาได้มากเท่าไร แสดงว่าเราหมดปัญหามากเท่านั้น ใกล้ความเย็นสนิทมากทุกที

จะก้าวถูก ก้าวผิดก็วัดกันที่ความเย็นสนิทนี่แหละ



เอ? สังเกตดูกระทู้หลังๆนี่เหมือนเราจะอวยกันไปอวยกันมาอยู่สองคนนะ

อาจเป็นเพราะผมเห็นคล้ายๆท่านบิ๊กนะ ครู-อาจารย์และวิธีเราอาจต่างกัน แต่เรามีอาจารย์ใหญ่คนเดียวกัน

และอาจมีประสบการณ์หลายอย่างคล้ายกัน ซึ่งความเห็นต่างๆผมไม่ได้แกล้งคล้อยตามนะ ผมแสดงอย่างที่เห็น

ไม่เป็นไร ถือว่าสนทนาธรรมกัน วัดผลที่ความสำเร็จและกันเนาะ

คุณฉลาดที่จะเลือกสิ่งที่มีประโยชน์มั้งครับหรือเรียกง่ายว่าคิดบวกนะครับไง

ได้ยาแรงก็หายไวครับ

พูดผิดครับ

ควรพูดใหม่ว่า ตัวนี่แหละธรรมะ หรือธรรมในตัว พูดงี้มองหาธรรมง่ายหน่อย ไม่ต้องมองซ้ายมองขวามองหน้ามองหลังหาธรรมะ อยู่ไหนๆๆๆ หรือจะแย้ง

ไม่มีใครแย้งหรอกครับเรื่องทั้งหมดมันก็มีแค่กายกับใจเรานี่แหล่ะใครก็เข้าใจได้ แต่ความคิดมันก็แค่พื้นผิวของจิตมันกำจัดตัวตนที่แท้จริงไม่ได้ เรารู้เพื่อละเลิกให้ได้จริงๆ ไม่ได้รู้เพื่อหมกอยู่กับมันอีกเหมือนที่พระพุทธเจ้าทิ้งทุกอย่างไม่กับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิม แต่เรากับใช้ชีวิตอยู่กับสิ่งเก่าๆ ขอโทษนะอาจจะแรงหน่อยเหมือนหนอนที่มันกินมูตอยู่มันก้นึกว่าเป็นของดีอยู่นั้นเอง

ประพฤติ ละอย่างน้อง big เข้าลักษณะนิครนถ์ เข้าใจนะยกตัวอย่างหลายทีแล้ว

สิ่งภายนอกมันอยู่ของมัน แต่ภายในเรารู้ ไม่ต้องทำเป็นเกลียดขี้แล้วหนีขี้หรอก ในท้องต้วเองเต็มไปหมด หรือจะเถียง

ไม่มีใครจะเกลียดอะไรหรอก เพียงแต่รู้ว่าอะไรควรละควรเลิก อะไรเหมาะสมกับชีวิตแห่งการปฎิบัติเพื่อความหลุดพ้นแท้จริง และอะไรคือวิถีชีวิตที่แท้จริง ก็เดินตามพระองค์นั้นแหล่ะ

อ้างพระพุทธองค์ เดินตามพระพุทธองค์ข้อไหนครับเนี่ย คลุมกว้างเกิน

พระองค์ไม่เคยบังคับใครให้บวชเพราะธรรมะบริสุทธิืนั้นไม่มีการบังคบ เพียงแต่ชี้ให้เห็นจะทำตามไม่ทำตามก็แล้วแต่ไม่มีการบังคับ แล้วแต่ใครจะมองเห็นหรือพูดง่ายๆว่ามีปัญญาพิจรณาเห็นว่าชีวิตอย่างไรสุ่มเสียงต่อ อุ้งมือพยามาร มีฆราวาส กับบรรพชิต ก็เลือกเอามีพระหลายรูปในพุทธกาลมองเห็นว่าถ้าเรายังอยู่ในเพศฆราวาสเท่ากับเดินอยู่ปากเหวแล้วออกบวชมากมาย

และพระองค์สรรเสริญอย่างมากเรื่องการออกบวช ซึ่งเพศฆราวาสพระองค์เตือนมากเพราะยังคลุกคลีมาตุคามอยู่จะบรรลุได้ยาก คนส่วนใหญ่ก็จะเอาตาม นาวิสาขาบ้าง ท่านอนาถะบ้าง โดยไม่ได้เข้าใจจริงๆที่พระพุทธองค์ต้องการให้เป็น สิ่งไหนทรงสรรเสริญนั้นแหละ และสิ่งที่พระองค์ทรงทำเป้นตัวอย่างอยู่นั้นแหล่ะครับวิเศษสุดต้องยอมรับพระปรีชาญาณซิครับ เพราะพระองค์เลือกทำในสิ่งที่ดีที่สุด แล้วเราฉลาดหรือว่าอย่างไรถึงไม่เลือกที่จะทำในสิ่งที่ดีที่สุดตามพระองค์

อ้อ ต้องการบวช ด้วยหมายใจว่าได้ทำตามพระพุทธองค์หรา ถามลูกถามเมีย มารดาบิดาหรือยังว่าท่านจะให้บวชไหม


อ้อ แล้วบวชนึกว่าบรรลุง่ายหรา ถ้ายังเข้าใจผิดอยู่น่ะ

แล้วก็ถามต่อไปอีกว่า บรรลุๆๆ อะไร

ฟังน้อง big รำพันแล้ว อยากไล่ให้ไปบวชนะ จะได้รู้สึก เอาให้อยากสึกอีก บวชๆสึกๆ สัก 10 รอบ

แน่นอนนั้นคือความปรารถนาผม ท่านสั่งสอนเราชี้ทางให้เราเห็นเราเป็นผู้เดินตามถ้ามีตามีปัญญาพอมองทางออกก็ต้องรีบหน่อย ทางที่ดีใครจะห้าม เป็นทาที่สบายสุดสำหรับการปฎิบัติเอื้ออำนวยสุด ดีกว่าเดินอยู่บนปากเหว น่าจะถึงที่หมายได้ดีกว่า คนที่ต้องการออกบวชด้วยปัญญาไม่ได้เข้าใจผิด คนที่เข้าใจผิดคือคนที่ยังไม่ถึงแก่นแท้จริงเพียงกระพี้ แตก็ดีกว่ากิ่งใบและเปลือก

คงไม่มีโอกาสสึกแล้วล่ะ เพราะคราวนี้ได้เตรียมความพร้อมและหมดภาระและหน้าที่ต่อลูกซึ่งเป็นภาระใหญ่หลวง เพราะความโง่ในอดีต