อันนี้พูดจริง กบไปไกลกว่ากาย ไปโน่นเลยต่างดาวบ้าง ไปนรกบ้าง อิอิ

น่านแหละ...ใช่เลย..

สาธุไปเลยไป ไปต่างดาว หรือไปนรกไป

คงไม่ต้องให้ช่วย..ในนรกอีกคน..นะ

หวังว่า...

คิกๆๆ กบเอ้ย

อย่าประมาท...

สั้นลงทุกทีๆ จนไม่รู้ว่าสื่อถึงอะไร

กบกินนมนอนเถอะ เด๋วม่ายจะบาย

รู้น่า..ว่ารู้...
เพราะดูแล้วไม่ใช่คนโง่อะไร..นี้นา

พูดอะไร เอาชัดๆ

การหาตัวกู ของกู ให้หาเข้าไปในรูป นาม กาย ใจของตนเอง
ที่ๆจะเห็นกูได้ง่ายและชัดเจนคือที่ ทุกขสัจจะ
กำหนดรู้ทุกข์ สังเกตทุกข์ให้ดีๆ จะเห็นสมุทัย เหตุทุกข์ หรือ กู อยู่ในนั้นเลยทีเดียว

กระบวนการในการค้นหาสมุทัยหรือกูให้เจอแล้วเอาออกให้ได้ นี่แหละเรียกว่า "ภาวนา" จะเรียกเต็มๆว่า
"วิปัสสนาภาวนา" ก็ยังได้เลย


ส่วนว่าเคยปฏิบัติหรือไม่นั้นให้รู้เอาเองจากเรื่องที่พูดคุยว่ามันออกมาจากตำราล้วนๆหรือออกมาจากผลการปฏิบัติ
คนเคยภาวนาจริงๆเขารู้กันได้เอง

สำหรับกบ ก็ เอากรัชกายให้ลงให้ได้ก็แล้วกัน เราไม่มีอะไรต้องคุยกันอีก

กรัชกายไม่มาอ่านที่นี่เลยไม่เข้าใจ อัตตา อนัตตา

แล้วอโสกะเข้าใจมั้ยละคับ..

อัตตา..เกิดจากอะไร..

ท่านอโศกแยกประเด็นคำสอนของพระพุทธเจ้าไม่ออก ก็จึงเป็นธรรมะคลุกกะปิ ธรรมะส้มตำ ปาปาย่า ป๊อกป๊อก

"อัตตา" พระพุทธเจ้าแสดงแก่คนทั่วๆไปที่เขาพอเข้าใจได้ เช่นที่สอนว่า

อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ โก หิ นาโถ ปโร สิยา

อตฺตนา หิ สุทนฺเตน นาถํ ลภติ ทุลฺลภํ.

ตนแลเป็นที่พึ่งของตน, บุคคลอื่นใครเล่าพึงเป็นที่พึ่งได้
เพราะบุคคลมีตนฝึกดีแล้ว ย่อมได้ที่พึ่งอันบุคคลได้โดยยาก.

ส่วน "อนัตตา" (น+อัตตา - น ปฏิเสธ - อัตตา, ตน,ตัวตน,อาตมัน เปลี่ยนตามรูปไวยากรณ์=อนัตตา ไม่ใช่อัตตา,ไม่เป็นอัตตา) นี่เป็นคำสอนระดับปรมัตถ์ ระดับปัญญาที่รู้เข้าใจเข้าถึง

อัตตา-อนัตตา เป็นหลักทางปัญญาที่สำคัญยิ่ง

ที่พระพุทธศาสนาสอนเรื่องนี้ไว้ ถ้าพูดเป็นภาษาธรรมดาก็ว่า อัตตาที่ไม่มีนั้น ใช้มันไปเถอะ ได้ประโยชน์จริงๆ ท่านสอนให้พัฒนาไปจนถึงที่สุด แล้วจะประสบพบสิ่งที่เลิศประเสริฐยิ่ง แต่อัตตามีขึ้นมาเมื่อไรเป็นปัญหาทุกที เกิดอัตตาขึ้นมาเมื่อไรก็ยุ่งเมื่อนั้น มีปัญหา เกิดทุกข์ เกิดการกระทบกระทั่งอะไรต่างๆ

พระพุทธศาสนามีคำสอนว่าด้วยอัตตาหรือตัวตนนี้มากมาย เช่น

อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ ตนเป็นที่พึ่งของตน

อตฺตทีปา อตฺตสรณา จงมีตนเป็นเกาะ จงมีตนเป็นที่พึ่ง

อตฺตานํ ทมยนฺตี ปณฺฑิตา บัณฑิตทั้งหลาย ย่อมฝึกตน

สุทฺธิ อสุทฺธิ ปจฺจตฺตํ ความบริสุทธิ์ ไม่บริสุทธิ์ เป็นของเฉพาะตัว

อตฺตานญฺเจ ปิยํ ชญฺญา น นํ ปาเปน สํยุเช

หากรู้ว่าตัวนี้เป็นที่รัก ก็ไม่ควรเอาตัวนั้นไปเกลือกกลั้วกับความชั่ว

ฯลฯ

เรื่องตัวเรื่องตนนี้ พระพุทธศาสนาสอนไว้มากมาย ในระดับตัวตนสมมตินี่ ที่มันไม่มีนี่แหละ พระพุทธศาสนาพูดเต็มที่เลย ให้ใช้ ให้ปฏิบัติ ให้พัฒนามัน จะเป็นประโยชน์ดีเหลือเกิน ท่านไม่มาเที่ยวพูดยุ่งในระดับสมมติว่าไม่มีอัตตา

แต่ในระดับปรมัตถ์ ท่านให้รู้เท่าทันว่าอัตตามันไม่ใช่เป็นของจริง ถ้ามันมีขึ้นเมื่อไร เกิดยึดถือขึ้นเมื่อไร ก็เกิดโทษทุกที ปัญหาจะตามมา

จึงบอกว่า อัตตาที่ไม่มีนั้น พัฒนาไปเถิด จะประสบสิ่งที่เลิศประเสริฐยิ่ง แต่อัตตามีเมื่อไร เกิดปัญหาทุกที

อัตตาที่ไม่มีนั้น ใช้มันไปเถิดอย่างรู้กันและรู้ทัน ส่วนอัตตาที่จะมีก็ให้รู้แจ้งรู้ทัน มันจะได้ไม่เกิดขึ้นมา

ยิ่งพัฒนาอัตตาที่ไม่มีขึ้นไป อัตตาที่จะมีก็ยิ่งไม่เกิดขึ้นมา อันนี้ ก็ตีให้แตกด้วย

ผู้ซึ่งเข้าใจว่า ชีวิต,รูปขันธ์ นามขันธ์ เป็นอนัตตา ไม่ใช่อัตตาตัวตน ต้องเริ่มจากเห็นความจริงด้วยปัญญาที่ลึกลงไปอีก ตัวอย่าง