แล้วสาระธรรมยังใช่ ลงกันได้กับคำสอนของพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าหรือเปล่าล่ะ?

"อนัตตา สุดยอด" ล่ะ ลงกับ สัพเพ ธรรมา อนัตตา ยังไงหรอ

โห!.....เรื่องง่ายๆแค่นี้ยังตีความไม่ออกเชียวหรือ พ่อนักวิชาการใหญ่กรัชกาย?

พระบรมศาสดาทรงสรุปธรรมไว้สั้นๆตามลำดับขั้นจนถึงสุดยอดว่า

"สัพเพสังขารา อนิจจา...ความปรุงแต่งทั้งหลาย ไม่เที่ยง

สัพเพสังขารา ทุกขา....ความปรุงแต่งทั้งหลาย ทนตั้งอยู่ไม่ได้

สัพเพธัมมา อนัตตา"....ธรรมทั้งหมดทั้งปวงทั้งที่เป็นสังขารและไม่ใช่สังขาร ไม่ใช่สัตว์ บุคคล ตัวตน เรา เขา ว่างเปล่า เป็นสุญญะ

เมื่อถึงสุดยอดแล้วก็ไม่มีอะไรจะมาสูงกว่านี้อีก

ครูบาอาจารย์เลยมาพูดบอกใหม่ให้คนยุคนี้รู้ว่า

"อนัตตา สุดยอด".....หรือ "อนัตตา คือสุดยอดแห่งธรรม

แล้วในความเป็นจริง อนัตตา นีก็คือสุดยอดคำสอนของพระพุทธเจ้าไม่ใช่หรือ เพราะธรรมทั้งหมดทั้งปวง ทั้ง 84,000 พระธรรมขันธ์หรือมากกว่านั้น ล้วนแล้วมารวมลงที่ "อนัตตา" นี่คือสัจจธรรม

หรือกรัชกายจะว่า ไม่จริง

ถามอโศก ที่ยกศัพท์นั่นนี่มาพูดนั่นน่ะ ไปเอามาจากไหน ? สัพเพ ธัมมา อนัตตา เป็นต้นนั่นเนี่ยเอาจากไหนมาพูด ตอบหน่อย

อโศกเคยเห็นความเป็นอย่างนั้นไหม? ตอบหน่อยสิ หรือมโนเอา

ตามที่กรัชกายดูน่ะ อโศกทำเพียงไปยกศัพท์นั่นๆและคำแปลเขามา แล้วก็อนุมานเอาว่ามันเป็นยังงั้นยังงี้ ยังโง้น เออๆหนอๆไป ยิ่งคิดยิ่งเห็นว่าเป็นเช่นนั้น แล้วก็นอนกระหยิ่มยิ้มอยู่ในสำนัก สุดยอดๆแล้วเรา อนัตตาสุดยอดดด

แสดงว่ากรัชกายไม่เคยทำวัตรเช้าแปลเลยละกระมัง จึงไม่เคยพบเจอกับ สรุปธรรม 3 ขั้นตอนนี้

"สัพเพสังขารา อนิจจา...ความปรุงแต่งทั้งหลาย ไม่เที่ยง

สัพเพสังขารา ทุกขา....ความปรุงแต่งทั้งหลาย ทนตั้งอยู่ไม่ได้

สัพเพธัมมา อนัตตา"....ธรรมทั้งหมดทั้งปวงทั้งที่เป็นสังขารและไม่ใช่สังขาร ไม่ใช่สัตว์ บุคคล ตัวตน เรา เขา ว่างเปล่า เป็นสุญญะ


อิธ ตถาคโต โลเก อุปฺปนฺโน อรหํ สมฺมาสมฺพุทฺโธ
ในโลกนี้ พระตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าเกิดขึ้นแล้ว
ธมฺโม จ เทสิโต
และธรรมอันพระตถาคตเจ้าทรงแสดงแล้ว
นิยฺยานิโก
เป็นไปเพื่อนำสัตว์ออก
อุปสมิโก
เป็นไปเพื่ออันสงบระงับ
ปรินิพฺพานิโก
เป็นไปเพื่อดับรอบ
สมฺโพธคามี
ให้ถึงความตรัสรู้
สุคตปฺปเวทิโต
พระสุคตประกาศแล้ว
มยนฺตํ ธมฺมํ สุตฺวา เอวํ ชานาม
เราได้ฟังธรรมนั้นแล้ว จึงรู้อย่างนี้ว่า
ชาติปิ ทุกฺขา
แม้ความเกิด เป็นทุกข์
ชราปิ ทุกฺขา
แม้ความแก่ เป็นทุกข์
มรณมฺปิ ทุกขํ
แม้ความตาย เป็นทุกข์
โสกปริเทวทุกฺขโทมนสฺสุปายาสาปิ ทุกฺขา
แม้ความแห้งใจ ความร่ำไรรำพัน ความทุกข์ ความเสียใจ ความคับแค้นใจ เป็นทุกข์
อปฺปิเยหิ สมฺปโยโค ทุกฺโข
ความประจวบสิ่งอันไม่เป็นที่รัก เป็นทุกข์
ปิเยหิ วิปฺปโยโค ทุกฺโข
ความพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รัก เป็นทุกข์
ยมฺปิจฺฉํ น ลภติ ตมฺปิ ทุกฺขํ
ปรารถนาอยู่ ยอมไม่ได้ แม้อันใด แม้อันนั้น เป็นทุกข์
สงฺขิตฺเตน ปญฺจุปาทานกฺขนฺธา ทุกฺขา
โดยย่อ อุปาทานขันธ์ ๕ เป็นทุกข์
เสยฺยถีทํ
กล่าวคือ
รูปูปาทานกฺขนฺโธ
อุปาทานขันธคือรูป
เวทนูปาทานกฺขนฺโธ
อุปาทานขันธ์คือ เวทนา
สญฺญูปาทานกฺขนฺโธ
อุปาทานขันธ์คือสัญญา
สงฺขารูปทานกฺขนฺโธ
อุปาทานขันธ์คือสังขาร
วิญฺญาณูปาทานกฺขนฺโธ
อุปาทานขันธ์คือ วิญญาณ
เยสํ ปริญฺญาย ธรมาโน โส ภควา
เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้า ยังดำรงพระชนม์อยู่
เอวํ พหุลํ สาวเก วิเนติ
ย่อมแนะนำสาวกทั้งหลายเพื่อให้กำหนดรู้อุปาทานขันธ์ ๕ นี้โดยมาก
เอวํ ภาคา จ ปนสฺส ภควโต สาวเกสุ อนุสาสนี พหุลา ปวตฺตติ
ก็แล พระวาจาที่ทรงสั่งสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้านั้นมีส่วนอย่างนี้ เป็นไป เป็นไปโดยมาก ในสาวกทั้งหลาย ว่า
รูปํ อนิจฺจํ
รูปไม่เที่ยง
เวทนา อนิจฺจา
เวทนา ไม่เที่ยง
สญฺญา อนิจฺจา
สัญญา ไม่เที่ยง
สงฺขารา อนิจฺจา
สังขารทั้งหลาย ไม่เที่ยง
วิญฺญาณํ อนิจฺจํ
วิญญาณ ไม่เที่ยง
รูปํ อนตฺตา
รูปเป็นอนัตตา
เวทนา อนตฺตา
เวทนา เป็นอนัตตา
สญฺญา อนตฺตา
สัญญา เป็นอนัตตา
สงฺขารา อนตฺตา
สังขารทั้งหลาย เป็นอนัตตา
วิญฺญาณํ อนตฺตา
วิญญาณ เป็นอนัตตา
สพฺเพ สงฺขารา อนิจฺจา
สังขารทั้งหลายทั้งปวง ไม่เที่ยง
สพฺเพ ธมฺมา อนตฺตาติ
ธรรมทั้งหลายทั้งปวง เป็นอนัตตา ดังนี้
เต (สตรีว่า ตา) มยํ โอติณฺณามห ชาติยา ชรามรเณน โสเกหิ ปริเทเวหิ ทุกฺเขหิ โทมนสฺเสหิ อุปายาเสหิ
เราทั้งหลาย เป็นผู้อัน ชาติ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส ครอบงำแล้ว
ทุกโขติณฺณา
ชื่อว่าเป็นผู้มีทุกข์ครอบงำแล้ว
ทุกฺขปเรตา
มีทุกข์เป็นที่ไปในเบื้องหน้า
อปฺเปวนามิมสฺส เกวลสฺส ทุกขกฺขนฺธสฺส อนฺตกิริยา ปญฺญาเยถาติ
ทำไฉน ความที่สุดแห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้ จะพึงปรากฏ
จิรปรินิพฺพุตมฺปิ ตํ ภควนฺตํ สรณํ คตา
เราถึงแล้ว ซึ่งพระผู้มีพระภาคเจ้า แม้ปรินิพพานนานแล้ว พระองค์นั้น เป็นสรณะ
ธมฺมญฺจ ภิกฺขุสงฺฆญฺจ
ซึ่งพระธรรมด้วย ซึ่งพระสงฆ์ด้วย
ตสฺส ภควโต สาสนํ ยถาสตฺติ ยถาพลํ มนสิกโรม อนุปฏิปชฺชาม
กระทำในใจอยู่ ปฏิบัติตามอยู่ ซึ่งคำสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้า พระองค์นั้น ตามกำลังความสามารถ
สา สา โน ปฏิปตฺติ
ขอความปฏิบัตินั้น ๆ ของเรา
อิมสฺส เกวลสฺส ทุกฺขกฺขนฺธสฺส อนฺตกิริยาย สํวตฺตตูติ
จงเป็นไปเพื่ออันกระทำที่สุดแห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้ เทอญ

แทนที่จะตอบคำถาม กลับชวนไปวัดรสะนี่ คิกๆๆ

อโศกอยู่ในระดับศรัทธา คืออ่านหนังสือสวดมนต์แปล (หรือหนังสือที่เกี่ยวกับธรรมะแปล) แล้วเกิดศรัทธา เกิดความซาบซึ้ง บางครั้งจะซาบซึ้งจนน้ำตาคลอ อโศกอยู่ระดับนี้ แต่ยังไปไม่ถึงปัญญา

ฉบับสวนโมกข์

สังเวคปริกิตตนปาฐ

อิธะ ตะถาคะโต โลเก อุปปันโน,
พระตถาคตเจ้าเกิดขึ้นแล้ว ในโลกนี้
อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ,
เป็นผู้ไกลจากกิเลส, ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง
ธัมโม จะ เทสิโต นิยยานิโก,
และพระธรรมที่ทรงแสดง, เป็นธรรมเครื่องออกจากทุกข์
อุปะสะมิโก ปะรินิพพานิโก,
เป็นเครื่องสงบกิเลส เป็นไปเพื่อปรินิพพาน
สัมโพธะคามี สุคะตัปปะเวทิโต,
เป็นไปเพื่อความรู้พร้อม, เป็นธรรมที่พระสุคตประกาศ
มะยันตัง ธัมมัง สุตวา เอวัง ชานามะ,
พวกเราเมื่อได้ฟังธรรมนั้นแล้ว, จึงได้รู้อย่างนี้ว่า
ชาติปิ ทุกขา,
แม้ความเกิด ก็เป็นทุกข์
ชะราปิ ทุกขา,
แม้ความแก่ ก็เป็นทุกข์
มะระณัมปิ ทุกขัง,
แม้ความตาย ก็เป็นทุกข์
โลกะปะริเทวะทุกขะโทมะนัสสุปายาสาปิ ทุกขา,
แม้ความโศก ความร่ำไรรำพัน ความไม่สบายกาย ความไม่
สบายใจ ความคับแค้นใจ ก็เป็นทุกข์.
อัปปิเยหิ สัมปะโยโค ทุกโข,
ความประสบกับสิ่งไม่เป็นที่รักที่พอใจ ก็เป็นทุกข์
ปิเยหิ วิปปะโยโค ทุกโข,
ความพลัดพรากจากสิ่งเป็นที่รักที่พอใจ ก็เป็นทุกข์
ยัมปิจฉัง นะ ละภะติ ตัมปิ ทุกขัง,
มีความปรารถนาสิ่งใด, ไม่ได้สิ่งนั้น นั่นก็เป็นทุกข์
สังขิตเตนะ ปัญูจุปาทานักขันธา ทุกขา,
ว่าโดยย่อ อุปาทานขันธ์ทั้ง ๕ เป็นตัวทุกข์
เสยยะถีทัง
ได้แก่สิ่งเหล่านี้ คือ
รูป ปาทานักขันโธ
ขันธ์ อันเป็นที่ดั้งแห่งความยึดมั่น คือรูป
เวทะนปาทานักขันโธ
ขันธ์ อันเป็นที่ตั้งแห่งความยึดมั่น คือ เวทนา
สัญูญูปาทานักขันโธ
ขันธ์ อันเป็นที่ตั้งแห่งความยึดมั่น คือสัญญา
สังขารูปาทานักขันโธ
ขันธ์ อันเป็นที่ตั้งแห่งความยึดมั่น คือสังขาร
วิญูญาณู ปาทานักขันโธ
ขันธ์ อันเป็นที่ตั้งแห่งความยึดมั่น คือวิญญาณ
เยสัง ปะริญูญายะ
เพื่อให้สาวกกำหนดรอบรู้อุปาทานขันธ์ เหล่านี้ เอง
ธะระมาโน โส ภะคะวา
จึงพระผู้มีพระภาคเจ้านั้น เมื่อยังทรงพระชนม์อยู่
เอวัง พะหุลัง สาวะเก วิเนติ
ย่อมทรงแนะนำสาวกทั้งหลาย เช่นนี้เป็นส่วนมาก
เอวังภาคา จะ ปะนัสสะ ภะคะวะโต สาวะเกส อะนุสาสะนี พะหุลา
ปะวัตตะติ อนึ่ง คำสั่งสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้านั้น
ย่อมเป็นไปในสาวกทั้งหลาย ส่วนมาก มีส่วนคือการจำแนกอย่างนี้ว่า :-

รูปัง อะนิจจัง รูป ไม่เที่ยง
เวทะนา อะนิจจา เวทนา ไม่เที่ยง
สัญญูา อะนิจจา สัญญา ไม่เที่ยง
สังขารา อะนิจจา สังขาร ไม่เที่ยง
วิญูญูาณัง อะนิจจัง วิญญาณ ไม่เที่ยง
รูปัง อะนัตตา รูป ไม่ใช่ตัวตน
เวทะนา อะนัตตา เวทนา ไม่ใช่ตัวตน
สัญูญูา อะนัตตา สัญญา ไม่ใช่ตัวตน
สังขารา อะนัตตา สังขาร ไม่ใช่ตัวตน
วิญญูาณัง อะนัตตา วิญญาณ ไม่ใช่ตัวตน
สัพเพ สังขารา อะนิจจา สังขารทั้งหลายทั้งปวง ไม่เที่ยง
สัพเพ ธัมมา อะนัตตาติ ธรรมทั้งหลายทั้งปวง ไม่ใช่ตัวตน ดังนี้

เต (ตา)* มะยัง โอติณณามหะ
พวกเราทั้งหลาย เป็นผู้ถูกครอบงำแล้ว
ชาติยา
โดยความเกิด
ชะรามะระเณนะ
โดยความแก่ และความตาย
โสเกหิ ปะริเทเวหิ ทุกเขหิ โทมะนัสเสหิ อุปายาเสหิ
โดยความโศก ความร่ำไรรำพัน ความไม่สบายกาย ความไม่
สบายใจ ความคับแค้นใจ ทั้งหลาย
ทุกโขติณณา
เป็นผู้ถูกความทุกข์ หยั่งเอาแล้ว
ทุกขะปะเรตา
เป็นผู้มีความทุกข์ เป็นเบื้องหน้าแล้ว
อัปเปวะนามิมัสสะ เกวะลัสสะ ทุกขักขันธัสสะ อันตะกิริยา ปัญญาเยถาติ
ทำไฉนการทำที่ สุดแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ จะพึงปรากฏชัดแก่เราได้.

(*สำหรับอุบาสก อุบาสิกาสวด)

จิระปะรินิพพุตัมปิ ตัง ภะคะวันตัง สะระณัง คะตา,
เราทั้งหลายผู้ถึงแล้วซึ่งพระผู้มีพระภาคเจ้า
แม้ปรินิพพานนานแล้วพระองค์นั้นเป็นสรณะ

ธัมมัญูจะ ภิกขุ สังฆัญูจะ
ถึงพระธรรมด้วย, ถึงพระภิกษุสงฆ์ด้วย

ตัสสะ ภะคะวะโต สาสะนัง ยะถาสะติ ยะถาพะลัง,
มะนะสิกะโรมะ, อะนุปะฏิปัชชามะ,
จักทำในใจอยู่ ปฏิบัติตามอยู่ ซึ่งคำสั่งสอนของพระผู้
มีพระภาคเจ้านั้นตามสติกำลัง

สา สา โน ปะฏิปัตติ
ขอให้ความปฏิบัตินั้น ๆ ของเราทั้งหลาย
อิมัสสะ เกวะลัสสะ ทุกขักขันธัสสะ อันตะกิริยายะสังวัตตะตุ
จงเป็นไปเพื่อการทำที่สุดแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ เทอญ

(จบคำทำวัตรเช้า)

ตื่นตั้งแต่ตี 4 ทำวัตรเช้า สาธุ

เจริญธรรม

เห็นคนปัญญามากอย่างกรัชกายเที่ยวเอาคำถามแบบเด็กปัญญาอ่อนไปถามผู้คนในกระทู้ต่างๆแล้วน่าสังเวชสลดใจจริงๆ

แสดงภูมิธรรมของตนเอง ตอบปัญหาเหล่านั้นด้วยตัวเองให้ดูบ้างซิ จะได้เพื่อนกัลยาณมิตรช่วยวินิจฉัยระดับปัญญาของกรัชกายว่าใช้ได้ ควรแก่งานหรือยัง อย่ามัวไปนั่งกระหยิ่มยิ้มย่องใจว่าไร้ผู้เทียมทานแล้วในยุทธจักรนี้อย่างที่กำลังเป็นอยู่เลย

ท่านอโศกดูถูกศรัทธา แสดงว่าไม่เข้าใจธรรมะไม่เข้าใจชีวิต ผู้มีศรัทธาเนียะ อย่างต่ำย่อมไปสวรรค์ อโศกดูแคลนสวรรค์นะขอรับ

ผมไม่ดูแคลนสวรรค์หรอกครับ แต่ดูแคลนคนที่ได้โอกาสมาเกิดเป็นมนุษย์ พบพุทธศาสนา ได้ฟังข้อธรรมคำสอนอันถูกต้องของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว แต่ไพล่ไปตั้งปารถนาเอาเพียงแค่สวรรค์สมบัติ อย่างกรัชกาย จึงไม่ขวันขวายและหย่อนความเพียรความตั้งใจ ชาตินี้ขอเพียงแค่ได้เป็นนักวิชาการใหญ่มีชื่อเสียง มีคนนับหน้าถือตาทั่วบ้านทั่วเมืองก็พอใจแล้ว

อโศกไม่ไปสวรรค์แล้วจะไปไหนล่ะ หรือจะไปนรกโลกันต์ ถามหน่อย

อีกล่ะ ถามแบบเด็กปัญญาอ่อนอีกล่ะ มีทั้งคำพูดสะกิด มีทั้งแผนภูมิให้ดู ยังจะคิดได้แต่แค่ไปสวรรค์และอบาย ทำไมตาต่ำจัง

มีแผนภูมินั่นแล้วจะไปไหนก็ได้ยังงั้นหรือขอรับ

ได้สิ ถ้าเพียรเจริญเหตุที่จะไปสู่ภูมินั้นๆ แต่วิญญูชนคนมีสติปัญญาดีเขาย่อมจะเลือกไปสูภูมิที่ดีที่สุดนั่นแหละ

ภูมิที่ดีที่สุดที่มนุษย์ควรไปถึงให้ได้คือที่ใดล่ะกรัชกาย สวรรค์แค่นั้นหรือ