ที่ข้าพเจ้าตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา มิได้มีเจตนาจะคัดค้านผู้ใด
แต่มีจิตเจตนา เมตตา ที่จะสอน แนะนำ ให้ท่านทั้งหลายเกิดความรู้ความเข้าใจทั้งในหลักวิชาการ และหลักปฏิบัติ เพราะในหลักธรรมคำสอนในทางศาสนานั้น เป็นได้ทั้งหลักวิชาการ และเป็นได้ทั้งหลักปฏิบัติไปพร้อมกัน

ธรรมชาติ ของมนุษย์ (ในที่นี้หมายเอาเฉพาะมนุษย์) ล้วนมีสิ่งที่ศัพท์ภาษาทางศาสนาเรียกว่า สมาธิ อยู่ในตัวของทุกคน โดยการได้รับการขัดเกลาจากสิ่งแวดล้อมด้านต่างๆ (ในที่นี้ไม่กล่าวถึง)
คำว่า สมาธิ นี้ บ้างก็เรียกเป็นอย่างอื่น เช่น สติ สัมปชัญญะบ้าง จิตใจตั้งมั่นบ้าง จิตใจไม่วอกแวกบ้าง จิตสงบบ้าง ไม่ฟุ้งซ่านบ้าง และอื่นๆอีกมาก ซึ่ง ก็ล้วนแล้วแต่เป็นคำที่ขยายความจาก คำว่า "สมาธิ" นั่นเอง
มนุษย์ จะทำงาน หรือประกอบกิจกรรมใดใดก็ตาม ฯลฯ อันดับแรกที่มนุษย์จะเกิดความต้องการในการทำกิจกรรม หรือจะทำงานใดใดก็ตาม ฯลฯ เขาผุ้นั้น จะต้องมีความต้องการที่จะทำ ความต้องการที่จะทำน้ัน จะประกอบไปด้วย สมาธิ หรือจะเรียกอีกอย่างว่า มีจิตใจตั้งมั่นว่าจะทำกิจการ หรือทำงานนั้น หรือคิดในเรื่องนั้นๆ หรือเล่าเรียน ศึกษา ประพฤติ ปฏิบัติ ทั้งทาง กาย วาจา และใจ
หากบุคคลนั้นๆ ไม่มีสมาธิก่อนเป็นอันดับแรก บุคคลนั้นๆ ก็ไม่มีทางที่จะคิด จะวางแผน หรือจะต้องการที่จะทำงาน หรือประกอบกิจการใดใด หรือเล่าเรียน หรือศึกษา ประพฤติ ปฏิบัติ ทั้งทางกาย วาจา และใจ อย่างเด็ดขาด และแน่นอน
ท่านทั้งหลาย สามารถพิสูจน์ได้ด้วยตัวของท่านเองอยู่แล้ว เพียงท่านรู้จักสังเกตหรือสนใจตัวเอง ก็จะรู้ได้ในทันทีว่า หากท่านทั้งหลาย ไม่มีสมาธิก่อนเป็นอันดับแรกแล้ว ท่านทั้งหลาย จะไม่มีความต้องการที่กระทำการใดใด ทำงาน หรืออื่นใด อย่างแน่นอน
เอาแค่นี้ เพื่อให้ท่านทั้งหลายได้คิดพิจารณา พิสูจน์โดยการสังเกต สนใจ ตัวท่านเอง แล้วก็จะรู้ด้วยตัวเอง ว่าสิ่งที่ข้าพเจ้าได้สอน ได้แนะนำ มิใช่เป็นการคัดค้านผู้หนึ่งผู้ใด แต่หากเกิดจากความเมตตา ปรารถนา ที่จะให้บุคคลากรทั้งหลาย ได้รู้ ได้เข้าใจ ได้สนใจ ในทางที่เป็นหลักความจริง