ถ้าจะแผ่เมตตาให้เต็มที่จริงๆนะครับ
จะต้องให้ออกมาจากใจครับ
คือเราจะต้องนึกถึงความสุขความรักความเมตตาที่เรามีต่อเพื่อนร่วมเกิดแก่เจ็บตาย
จนใจของเราเต็มเปี่ยมไปด้วยความชุ่มเย็น เมตตา
แล้วจินตนาการว่ามีคลื่นแห่งความเมตตา หรือแสงแห่งความเมตตา
แผ่ออกมาจากตัวเราไปยังคนที่เราต้องการ
วิธีนี้จะเป็นการแผ่เมตตาด้วยสมาธิ
จะมีกำลังสูงกว่าครับ
เราก็สวดไปนึกถึงคนที่เราต้องการให้เขามีความสุข
แล้วก็ขอให้เขายิ่งมีความสุขขึ้นเรื่อยๆ
ยิ่งสวดจิตเราก็ยิ่งหวังดีต่อเขา
ให้ลองเอาไปทำดูนะครับ ง่ายๆไม่ยากครับ

มีหัวข้อ “กรรม ชำระล้างได้อย่างไร?” พุทธพจน์ตอนท้าย ตรัสถึงเรื่องเมตตาเจโตวิมุติ
เราพอใจจะเรียกตัดกรรมก็น่าจะได้ หรือจะเรียก เจริญเมตตาก็น่าได้ เพราะว่าเมื่อเราเพียรพยายามฝึกอบรมจิตให้เจริญมีสติสัมปชัญญะมั่น เช่นพุทธพจน์ท่อนนี้

“เขาละปาณาติบาต งดเว้นจากปาณาติบาต ฯลฯ ละมุสาวาท...ปิสุณาวาจา...ผรุสวาจา...
สัมผัปปลาปะ...อภิชฌา...พยาบาท...ละมิจฉาทิฏฐิ แล้วเป็นสัมมาทิฏฐิ เขาเป็นอริยสาวก
มีใจปราศจากอภิชฌา ปราศจากพยาบาท ไม่ลุ่มหลง มีสัมปชัญญะ มีสติมั่น อยู่ด้วยใจที่ประกอบด้วย
เมตตาปกแผ่ไปทิศ 1...ทิศ 2...ทิศ 3 ...ทิศ 4 ครบถ้วนทั้งสูง ต่ำ กว้างขวาง ทั่วทั้งโลก
ทั่วสัตว์ทุกเหล่า ในที่ทุกสถาน ด้วยใจประกอบด้วยเมตตา อันไพบูลย์ ยิ่งใหญ่ ไม่มีประมาณ
ไร้เวร ไร้พยาบาท ฯลฯ เมื่อเจริญเมตตาเจโตวิมุตติ ทำให้มากอย่างนี้ กรรมใดที่ทำไว้
พอประมาณ กรรมนั้นจักไม่เหลือ จะไม่คงอยู่ในเมตตาเจโตวิมุตตินั้น”
สํ.สฬ. 18/613-619/393-398)

สาระของพุทธพจน์อยู่ที่


เป็นสัมมาทิฏฐิ เขาเป็นอริยสาวก มีใจปราศจากอภิชฌา ปราศจากพยาบาท ไม่ลุ่มหลง
มีสัมปชัญญะ มีสติมั่น อยู่ด้วยใจที่ประกอบด้วยเมตตาปกแผ่ไปทิศ 1...ทิศ 2...ทิศ 3 ...ทิศ 4
ครบถ้วนทั้งสูง ต่ำ กว้างขวาง ทั่วทั้งโลก ทั่วสัตว์ทุกเหล่า ในที่ทุกสถาน ด้วยใจประกอบด้วย
เมตตา อันไพบูลย์ ยิ่งใหญ่ ไม่มีประมาณ ไร้เวร ไร้พยาบาท ฯลฯ เมื่อเจริญเมตตาเจโตวิมุตติ ทำให้
มากอย่างนี้ กรรมใดที่ทำไว้พอประมาณ กรรมนั้นจักไม่เหลือ จะไม่คงอยู่ในเมตตาเจโตวิมุตตินั้น


ไล่ๆดูก็ไม่พ้นการเจริญสติสัมปชัญญะเป็นเหตุ เนื้อหานอกนั้นเป็นผล ซึ่งเกิดจากการฝึกอบรมสติสัมปชัญญะ เมื่อฝึกได้ผลแล้วเมตตาหรือเมตตาเจโตวิมุติก็เกิด

การแผ่เมตตา เป็นการแผ่ให้เพื่อนร่วมโลกทั้งหลาย
-จะมีแผ่เมตตาให้ตัวเองก่อน ก้คือขึ้นต้นด้วย อะหังสุขิโต โหมิ ฯ
-แล้วแผ่เมตตาให้สรรพสัตว์ทั่วไปหมายถึงใครๆก็ได้ไม่จำกัดบุคคล(ใครพอจะรับได้ก็รับ) ขึ้นต้นด้วยสัพเพสัตตา สัตว์ทั้งหลายฯ
-สุดท้ายแผ่อุทิศส่วนกุศล นี่ให้แบบเฉพาะเจาะจงซึ่งในบทสวดจะระบุว่ามีใครบ้าง เป็นต้นว่า
มีพ่อแม่ ญาติ พี่น้อง ครูอาจารย์ เจ้ากรรมนายเวรเป็นต้น หรือจะนึกถึงใครก็ได้ที่เราสนิทหรือรู้จัก
ด้วยก็ได้ แล้วแผ่ให้เขาไป (มองโดยรวมๆก็จะคล้ายๆกัน)

การที่เราแผ่ไปแล้วๆมีผีมาขอรับบุญด้วย อย่าเพิ่งตกใจกลัวนะครับ นั่นแสดงว่าเรามีบุญที่มากพอทำให้เค้าต้องการมาขอบุญจากเรา ให้เราค่อยๆนึกแล้วแผ่ให้ดวงวิญญาณนั้นไป ไม่แน่ว่าเรากะผีตนนั้นอาจเป็นญาติพี่น้องกันในอดีต แต่มีกรรมเกี่ยวข้องกันเค้าเลยติดต่อเราได้

ตอนเราทำบุญอะไรก็แล้วแต่ เวลากรวดน้ำให้คนที่ล่วงลับหรือมีชีวิตอยู่ เมื่อพระสวดยะถา(ให้คนเป็น) และจบด้วยสัพพี(ให้คนที่ตายแล้ว) แค่เราสาธุในใจนึกถึงคนที่รุ้จัก แค่นั้นเค้าก็ได้รับเดี๋ยวนั้น เพราะจิตคนเร็วมาก (ลัดมือเดียวไปได้แสนโกฏิจักรวาล) จะมากรวดน้ำใส่โคนต้นไม้หรือไม่เท ก็ได้ผลเท่ากันครับ **คนไทยส่วนมากชอบมาเทน้ำใส่โคนต้นไม้ใหญ่เมื่อกรวดน้ำเสร็จ ซึ่งเป็นการทำตามความคิดของพราหมณ์ ซึ่งมีมาช้านานแล้วตั้งแต่ก่อนพุทธกาลโน้น**

การแผ่เมตตา เป็นการแผ่ให้เพื่อนร่วมโลกทั้งหลาย
-จะมีแผ่เมตตาให้ตัวเองก่อน ก้คือขึ้นต้นด้วย อะหังสุขิโต โหมิ ฯ
-แล้วแผ่เมตตาให้สรรพสัตว์ทั่วไปหมายถึงใครๆก็ได้ไม่จำกัดบุคคล(ใครพอจะรับได้ก็รับ) ขึ้นต้นด้วยสัพเพสัตตา สัตว์ทั้งหลายฯ
-สุดท้ายแผ่อุทิศส่วนกุศล นี่ให้แบบเฉพาะเจาะจงซึ่งในบทสวดจะระบุว่ามีใครบ้าง เป็นต้นว่า
มีพ่อแม่ ญาติ พี่น้อง ครูอาจารย์ เจ้ากรรมนายเวรเป็นต้น หรือจะนึกถึงใครก็ได้ที่เราสนิทหรือรู้จัก
ด้วยก็ได้ แล้วแผ่ให้เขาไป (มองโดยรวมๆก็จะคล้ายๆกัน)
ถามK.อินทรีย์5 ค่ะ แล้วการแผ่อุทิศส่วนกุศล นี้มีบทสวดสั้นๆด้วยไม๊คะ เราสงสัยว่า
เราจะมีบทสวดเริ่มต้นจาก บูชาพระรัตนตรัย
นมัสการพระรัตนตรัย
นบน้อม........
พระไตรสร......
สรรเสริญพระพุทธคุณ.....
บทสวดชัยมงคล....
บทสวดหลวงปู๋ทวด
บทกรวดน้ำ
บทอนุญาตเวร...เวรานิปิ......มะระณังจุติ
บทอุทิศส่วนกุศล...อิทัง ปุญญะผะลัง....
คำอธิษฐาน....ข้าพเจ้าขออารธนาบารี.......
คำขอขมา....ด้วยใจก็ดี.......
นั่งสมาธิ
บทแผ่เมตตาตนเอง
บทแผ่เมตตาสรรพ....
รบกวนช่วยอธิบายได้ไม๊คะว่า การอุทิศส่วนกุศลให้คนตายควรแทรกตรงบทไหนคะ
ถ้าเราจะอุทิศให้คนตายแบบเจาะจงก่อน แล้วค่อยทั่วไปได้ไม๊
เราอยากแยกให้คนเป็น/คนตาย เพราะจิตเรายังไม่นิ่งจึง บางครั้งจะสับสนวนไป...วนมา...ลืมด้วย
ถ้าเราสวดบทอุทิศส่วนกุศล ให้เฉพาะคนตาย และแผ่เมตตาให้เฉพาะคนเป็นได้ไม๊คะ
: รบกวนท่านผู้รู้ท่านอื่นจะแนะนำด้วยก็ขออนุโมทนาด้วยนะคะ
และทุกวันจะสวดเท่านี้ มีบทอื่นที่ควรเพิ่มไม๊คะ

สวดเยอะจังเลยนะครับ มีหลายบทดี แต่อยากจะบอกว่าการสวดมนต์การกุศโลบายอย่างหนึ่งที่ทำให้สติรวมเข้ากับจิตเรา ซึ่งบางคนสวดมาก บางคนสวดน้อยบท

วิสัชนา: ขอตอบว่าบทแผ่อุทิศส่วนกุศลแบบเจาะจง มีบทสวดสั้นๆครับ ขึ้นต้นด้วยอิทัง เม... มาตาปิตุนัง โหตุ สุขิตา โหตุ(หมายถึงให้พ่อแม่ของเราอยู่เย็นเป็นสุข) นี่เป็นแบบทางการ....
แต่ถ้าเราจะนึกถึงคนๆนั้นก็ได้คือเราอาจไม่มีบทสวดนี้ ก้อาจแผ่ไปว่า ขอให้พ่อแม่ข้าพเจ้าที่อย่จังหวัด..
อยู่ดีมีสุข คิดอะไรสมความมุ่งมาดปรารถนา แค่นี้ก็เป็นอันเสร็จ ถ้าเป็นเพื่อนก็ให้นึกถึงชื่อเพื่อนแล้วแผ่ไปตามชื่อนั้นๆ(จะเป็นคนเป็น หรือคนที่ตายไปแล้วก็ได้) เพราะเรารู้จักเค้า หรือถ้ากลัวสับสนจะแผ่แบบแยกให้คนเป็นก่อนแล้วถึงให้คนตายอย่างนี้ก็ได้มีค่าเท่ากัน)
จริงๆแล้วสวดเท่านี้ก็เพียงพอแล้วครับ เด๋วจะไม่มีเวลาปฏิบัติมากๆ เพราะการสวดมนต์เป็นอุบายอย่างนึงที่ให้สติรวมเข้ากับจิตเพื่อประโยชน์ในการปฏิบัติกรรมฐานต่อไป อย่าไปพะวงกับเรื่อง
บทสวดจนเกินไปจะดีกว่า ขอแต่ให้สวดเสมอๆ ทุกๆวันแบบนี้จะดีที่สุด
แต่อยากจะบอกว่ามีผู้รู้ในนี้บอกว่าจะแผ่เมตตาให้ใคร ก็ต้องทำจิตให้นิ่ง ระงับซึ่งโทสะและความกังวลต่างๆให้ได้ก่อน เมื่อจิตเราสบายอ่อนโยน ถึงค่อยแผ่นะ การแผ่ถึงจะได้ผล ไม่งั้นแผ่ไปเกือบทุกบทก็จะไม่ได้อะไรเกิดขึ้นมา
เอวัง

การแผ่เมตตา แผ่ไปได้ทั้ง 3 โลก
การอุทิศบุญกุศลผู้ที่อยู่ในบ้างภพบางภูมิเท่านั้นที่สามารถรับได้
ถวายทานแม้เพียงข้าวจาน น้ำแก้ว ทานนั้นก็ยิ่งใหญ่ได้ด้วยศรัธาและความบริสุทธิ์ของผู้ให้ทานและผู้รับทานนั้น
อย่าดูหมิ่นในทานของผู้อื่น

k.อินทรีย์5 ตอบแบบนี้ค่อยโล่งใจค่ะ ที่สวดแยะเพราะเริ่มจาก มีพี่คนหนึ่งนำ
หนังสือสวดมนต์มาให้ แล้วบอกว่าควรสวดบทตามที่เราบอกน่ะ
เราก็สวดเป็นนกแก้ว+นกขุนทองมานาน ไม่รู้จะถามใคร บางวันรีบมีธุระ ก็
ไม่กล้าตัดบทไหนกลัวได้บุญน้อยค่ะ แต่พอมาเริ่มเข้าโพสต์อ่าน
เลยทำให้รู้อะไรมากๆๆเลย แรกๆก็อ่าน ไม่กล้าถามค่ะ เพราะแต่ละคนปรมจารย์
ทั้งนั้นเลยค่ะ แต่คิดดูเราอยากทำให้ถูกวิธี และมีผู้มีเมตตาจิตตอบแยะมาก
แรกๆทำคอมฯ ไม่เป็นเลยนะคะ แต่ให้ลูกสอน เดี๋ยวนี้เก่งขึ้นมานิดหนึ่ง
ขอบคุณ K.อินทรีย์5,K.Puy,Kกรัชกาย และท่านอื่นๆนะคะที่สละเวลา
อ่านและตอบโพสต์ของเรา แต่คุณๆได้บุญมากนะคะ เพราะเราไม่ได้อ่านคนเดียว
ค่ะ ยังมีลูกสาว+หลานสาวมาช่วยกันอ่านค่ะ สาธุจากใจจริงค่ะ
อีกนิดนะคะ ที่เราพิมพ์มานี้ผิดกติกา นอกเรื่องธรรมะหรือเปล่าคะ
ถ้าไม่สมควรช่วยเตือนด้วยนะคะ เพราะเราเริ่มเป็นครั้งแรกน่ะค่ะ

ไม่ผิดกติกงกติกาแต่อย่างใดครับ เพราะ คำว่า “ธรรม” คำเดียวโดดๆมีความหมายกว้างคลุมทุก
สิ่ง

ดีใจอย่างยิ่งเมื่อคุณบอกว่ามีลูกสาว-หลานสาว ซึ่งเป็นคนรุ่นใหม่วัยทีนร่วมด้วยช่วยกันอ่าน
เมื่อเป็นดังนั้นฝากลิงค์ให้เค้าอ่านด้วย อ่านแล้วจะเข้าใจพุทธธรรม โดยภาพกว้าง

viewtopic.php?f=2&t=19015

ตามด้วยลิงค์นี้ยาวหน่อยครับ ค่อยๆอ่านไม่รีบร้อนทำความเข้าใจไปเรื่อยๆ

http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=15732

ท่านอธิบายเกี่ยวกับความดี-ความชั่ว (บุญ-บาป กุศล-อกุศล)ไว้

(สลับลิงค์ใหม่)

จากใจจริงค่ะ