ถ้าจับคู่ประเด็นถูกอัน และจิตใจไม่คอยจ้องจับผิด
ก็จะพบความเกี่ยวข้องครับ

การคอยเพ่งโทษ จ้องจับผิด ก็เป็นกามเหมือนกันครับ

ควรเป็นหน้าที่คนที่รู้จริงครับ

ไร้จริงไม่ควรตอบ

รู้แค่ปริยัติก็ไม่ควรตอบ

บนหน้าเวปเวลานี้ธรรมะที่ตอบกันเพี้ยนเต็มที

เบาๆกันหน่อยเถิด

ขออ้างอิงถึง"ประวัติหลวงปู่ชาในช่วงเริ่มต้นชีวิตธุดงค์บางส่วน"(ซึ่งน่าสนใจและเกี่ยวข้องกับกระทู้นี้)

และที่วัดเขาวงกฏ จ.ลพบุรี หลวงพ่อยังได้มีโอกาสสนทนาธรรมกับพระอาจารย์ชาวกัมพูชารูปหนึ่ง ซึ่งเป็นพระธุดงค์ที่ชอบอยู่อย่างสันโดษตามป่าเขา มีความรู้แตกฉาน เชี่ยวชาญทางด้านปริยัติและปฏิบัติเป็นอย่างยิ่ง
ในวันหนึ่ง หลังจากสนทนากันแล้ว ต่างก็แยกย้ายกลับไปบำเพ็ญภาวนาตามปกติ ตอนกลางคืนหลวงพ่อชอบขึ้นไปเดินจงกรม และนั่งสมาธิที่บนเขา ประมาณสี่ทุ่มกว่าของคืนวันนั้น ขณะหลวงพ่อเดินจงกรมอยู่ในความมืด ได้ยินเสียงผิดปกติเกิดขึ้นในป่าข้างทางจงกรม ครั้งแรกหลวงพ่อคิดว่า คงเป็นเสียงงูหรือสัตย์ออกหากิน แต่พอเสียงเดินคล้ายสัตว์ย่ำเท้าหนัก ๆ บนใบไม้แห้งเข้ามาใกล้ ก็ปรากฏเป็นเงาตะคุ่มดำของคนเดินออกมาจากป่า แล้วหยุดยืนอยู่เบื้องหน้า หลวงพ่อเพ่งดูจึงรู้ว่าเป็นท่านอาจารย์ชาวกัมพูชาจึงถามขึ้นว่า....
“อ้อ ท่านอาจารย์นั้นเอง มีธุระอะไรหรือครับ ถึงได้มาทั้งดึก ๆ อย่างนี้”
“เมื่อตอนกลางวัน ผมอธิบายพระวินัยให้ท่านฟังผิด ไปข้อหนึ่ง” พระอาจารย์ชาวกัมพูชาตอบ
“ท่านอาจารย์ไม่ควรลำบากถึงขนาดนี้เลย ไฟส่องทางก็ไม่มี เอาไว้พรุ่งนี้ จึงอธิบายให้ผมฟังใหม่ก็ได้” หลวงพ่อกราบเรียนด้วยความเกรงใจ
“ไม่ได้ ๆ ถ้าหากผมตายไปคืนนี้ ท่านอาจจะนำไปสอนคนอื่นผิด ๆ อีกจะเป็นบาปเป็นกรรมไปเปล่า ๆ” พระอาจารย์รูปนั้นยืนยันเจตนาเดิม
เมื่ออธิบายวินัยใหม่แล้ว ท่านก็ลากลับไป หลวงพ่อรู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจของพระอาจารย์รูปนั้นมาก ท่านคำนึงถึงประโยชน์ของผู้อื่นอย่างแท้จริง แม้มีความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยก็มิได้ประมาท ไม่ปล่อยให้ข้ามวันข้ามคืน รีบแก้ไข ปฏิปทาอันนาสรรเสริญของท่านอาจารย์ชาวกัมพูชา ได้ตราตรึงอยู่ในความทรงจำของหลวง พ่อ ตลอดมา
การปฏิบัติธรรมของหลวงพ่อที่วัดเขาวงกฏ ท่านพยายาม แสวงหาอุบายหลายอย่าง เพื่อหาหลักการภาวนาที่ถูกกับจริตของตน
http://www.fungdham.com/download/book/article/cha/010.pdf

ถ้าเราบอกเขาไปผิดและเขานำไปปฏิบัติตามนั้นก็มีโทษกับเราเหมือนกันครับ แต่ก็ขึ้นอยู่กับเจตนาของผู้ตอบด้วยครับ ดังนั้นต่อไปนี้ถ้าเราไม่รู้คำตอบจริงๆหรือไม่มั่นใจจริงๆอย่าพึ่งไปบอกเขาครับ ฝึกสมาธิปฏิบัติธรรมของตัวเองไปก่อนเอาไว้ให้เรารู้จริงเห็นจริงค่อยมาบอกเขา
สมัยก่อนผมก็ทั้งตอบทั้งถามดะเลย ที่ตอบก็เอามาจากที่ฟังเทศน์ที่อ่านมาทั้งนั้นแต่ก็เป็นเฉพาะจากความจำ บางทีก็จำผิดจำถูกก็มี เดี๋ยวนี้ไม่เอาแล้วครับกลัวบอกเขาผิด คำถามไหนไม่แน่ใจไม่มั่นใจก็ไม่ตอบเลยครับ