ลานธรรมจักร http://dhammajak.net/forums/ |
|
เก็บเล็กเก็บน้อย....จากข้างทางจงกรม http://dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=1&t=20199 |
หน้า 1 จากทั้งหมด 1 |
เจ้าของ: | นิรินธน์ [ 22 ม.ค. 2009, 17:20 ] |
หัวข้อกระทู้: | เก็บเล็กเก็บน้อย....จากข้างทางจงกรม |
ขออนุญาตเพื่อนสมาชิกและผู้สนใจในธรรมทุกท่าน กระทู้นี้เป็นกระทู้ปกิณกะ...น้อยสาระ...แต่อยากเล่าสู่กันฟัง กว่าจะเริ่มปฏิบัติธรรม เท่าที่สังเกตุและจดจำได้ พบว่าก่อนที่จะเริ่มเข้าสู่การปฏิบัติธรรม เรามักจะผ่านขั้นตอนของการให้ทานในหลากหลายรูปแบบ เช่น การทำบุญถวายปัจจัยและภัตตาหารแด่พระสงฆ์ การบำเพ็ญสาธารณประโยชน์ การให้ทานทางวัตถุ/เวลา/กำลังใจ แก่เพื่อนมนุษย์ หรือการช่วยเหลือสัตว์โลก ฯลฯ ในช่วงแรกๆ เราก็เข้าใจว่าการทำบุญเช่นนี้ก็เพียงพอแล้วในฐานะของ ปุถุชน ไม่จำเป็นต้องไปถือศีลปฏิบัติธรรม ต่อเมื่อทำทานมากเข้าๆ จนเต็มรอบ เมื่อเราประสบกับทุกข์ที่เกิดในใจ เราก็จะรู้ว่า....การให้ทานนั้นไม่สามารถลบ ล้าง คลายทุกข์ออกไปจากใจ เราจึงเริ่มดิ้นรน...หาครูบาอาจารย์..หาผู้รู้..หาแนวปฏิบัติ เริ่มต้นแห่งการปฏิบัติธรรม เริ่มปฏิบัติธรรมก็กลายเป็นคนเรื่องมาก มั๊กๆๆๆๆๆๆ (พูดถึงตัวเองเป็นการเฉพาะ) อาหารไม่อร่อย ร้อน มดเยอะ ยุงกัด คนรอบข้างทำเสียงดัง ครูบาอาจารย์บอกให้หาที่สัปปายะเฉพาะตัวเพื่อเดินจงกรมและทำสมาธิ ก็หาจริงๆ สาละวนกวาดใบไม้ เก็บกรวดเก็บหิน เดินได้สักพักก็ร้อนไป ย้ายไปที่ใหม่ นั่งสมาธิใต้ต้นไม้นี้ เดี๋ยวก็มดกัด เดี๋ยวแดดส่อง ย้ายที่ใหม่ สองวันสามวันยังไม่ชอบใจสักที เมื่อทำไปทำไป พอมีสมาธิบ้างเล็กๆ น้อยๆ ทีนี้ก็จะมีความสุขในใจโดยไม่รู้ตัว มองไปทางไหนก็อยากจะช่วย อยากจะเกื้อกูลผู้ปฏิบัติธรรมด้วยกัน (หลวงพ่อเรียกว่า เทพธิดามาร/เทพบุตรมาร) คืออยากทำดี ติดดี เที่ยวได้กวาดใบไม้ไปทั่ว ล้างจาน ล้างพื้น พอบ่ายก็หาน้ำหวานเดินแจก ผู้ปฏิบัติธรรมไปทั่ว หากไม่ได้ครูบาจารย์คอยแอ๊ะๆๆ ก็ยังไม่กลับทางจงกรม บางคนเริ่มปฏิบัติธรรมก็เริ่มป่วย ป่วยเล็กป่วยน้อย หรือป่วยจริงๆจังๆก็มี จึงไม่แปลกเลยที่หลายคนจะท้อใจ หรือ พลัดหลงไปทางอื่นๆ เสียนาน....... ......กว่าจะกลับเข้าสู่ทางจงกรม -------------------- ยังมีต่อค่ะ แล้วจะมาเล่าใหม่ |
เจ้าของ: | ฌาณ [ 22 ม.ค. 2009, 21:18 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: เก็บเล็กเก็บน้อย....จากข้างทางจงกรม |
![]() ![]() |
เจ้าของ: | นิรินธน์ [ 04 ก.พ. 2009, 19:21 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: เก็บเล็กเก็บน้อย....จากข้างทางจงกรม |
กลับมาเก็บเล็กเก็บน้อยต่อจากคราวที่แล้ว มีเหตุต้องเดินทางบ่อยไม่อยู่กับที่..ขออภัยที่หายไปนาน.... มีเพื่อนหลายท่านถามว่าทำไมต้องไปปฏิบัติธรรที่วัด?? ปฏิบัติอยู่ที่บ้านไม่ได้หรือ??? อันที่จริงปฏิบัติธรรมที่บ้านก็ได้....แต่ว่า... แต่การปฏิบัติธรรมในที่คุ้นเคย...มักทำให้เราไหลไปได้ง่าย บางทีสติไม่ไวพอ...ไม่ตั้งมั่นพอ ก็ไหลไปไกล เช่น เดินจงกรมอยู่ดีๆ ตาเหลือบไปเห็นหยากไย่ ทั้งตัวทั้งใจก็กระโดดไปปัดกวาดอย่างเอาจริงเอาจัง เสร็จจากตรงนี้...ไปทำต่อตรงโน้น....เป็นวัน ทั้งๆ เห็นก็เห็นมาหลายวันแล้ว หรือจะรออีกสักชั่วโมงก็ได้ ![]() เมื่อออกจากทางจงกรมไปแล้ว...ก็ไปลับ กว่าจะนึกได้...ไหวทัน ก็อีกหลายวัน การไปปฏิบัติธรรมร่วมกันที่วัดหรือสถานปฏิบัติธรรม เราจะมีความต่อเนื่องและมีความก้าวหน้ามากกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กรณีที่ครูบาอาจารย์คอยสอดส่องดูแลแก้ไข นอกจากนี้ การที่ได้เห็นเพื่อนปฏิบัติธรรมผู้มีความเพียรมาก เราก็จะมีกำลังใจในการปฏิบัติธรรมมากตามไปด้วย ถึงจะง่วงก็ยังตื๊อ ยังทน ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ แม้จะไม่ได้พูดจากัน แต่มองเห็นกัน เดินสวนกันยิ้มให้กัน แค่นี้ก็เป็นกำลังใจต่อกันมากมายเลยทีเดียว ในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา ได้พบเห็นครอบครัวนักปฏิบัติธรรมมาปฏิบัติร่วมกัน ได้แก่คุณพ่อ คุณแม่ และคุณลูกที่อายุน้อย 9-13 ขวบ รู้สึกชุ่มชื่นใจ รู้สึกอุ่นใจ อย่างอธิบายเหตุผลไม่ได้ เมื่อเฝ้ามองดูพัฒนาการของเด็กๆ ตั้งแต่วันแรก เห็นความกระสับกระส่าย ความเบื่อ ความง่วง แล้วก็มีพัฒนาการที่ดีขึ้นทุกๆ วัน เขามีความสงบมากขึ้น เขาดูมีความสุขมากขึ้น เขาเริ่มเห็นความงามของต้นไม้ ใบหญ้า แล้วเขาก็เริ่มขยันกวาดใบไม้มากขึ้น ![]() เขาเริ่มกวาดใบไม้ในเวลาที่ท่านอื่นๆ เดินจงกรม เราอดไม่ได้ที่จะยิ้มและขำ เออ....เนาะ เหมือนกันเลย.... เหมือนเราเลย สงสัย....เทวบุตรมารจะมีจริง ![]() ในช่วงเวลาแห่งการปฏิบัติธรรมหรือในสังคมของผู้ปฏิบัติธรรม สิ่งที่เห็นได้ชัดถึงความแตกต่างจากสังคมอื่นก็คือ ความเกื้อกูล ความเอื้ออาทร และการแบ่งปัน พร้อมที่จะให้อภัยแก่กันและกัน พร้อมที่จะปรับปรุง แก้ไขตนเอง มีความเมตตา แก่เพื่อนมนุษย์อย่างเหลือล้น ช่างน่าแปลงใจจริงๆ |
หน้า 1 จากทั้งหมด 1 | เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง |
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group http://www.phpbb.com/ |