แล้วถ้าอย่างนั้นอันไหนมันฝึกง่ายกว่ากัน แล้วก็อันไหนมันดีกว่ากันนะ....

ความจริงก็อ่านมาจากหนังสือหลายๆเล่มค่ะ แล้วมันก็มีแนวทางและวิธีการปฏิบัติที่เป็นไปในแนวทางเดียวกัน แต่มันอยู่เล่มนึงที่ไม่เหมือนเล่มอื่นค่ะ เพราะว่าอ่านๆไปแทนที่จะเป็นการฝึกจิตดันกลายเป็นฝึกพลังจิตไปซะงั้น แต่มันก็น่าสนใจดีนะ น่าลองอยู่เหมือนกัน แต่ก็คงไม่ต้องถึงขั้นดำดิน เดินบนน้ำ หรือขยับตู้ได้หรอก เอาแค่ขยับกระดาษให้ได้ก่อนก็หรูแล้ว...อิอิ....

งั้นก็แแสดงว่าแค่เริ่มต้นฝึกก็สามารถเพิ่มพลังให้กับจิตได้แล้วเหรอคะ

แล้วถ้าจิตยังมีสมาธิบ้างหรือไม่มีสมาธิบ้างล่ะคะ แบบว่าแวบไปแวบมาน่ะค่ะ(จิตยังไม่นิ่ง)แบบนี้จิตจะมีพลังเพิ่มขึ้นซักนิดซักหน่อยมั้ยคะ

หมายถึงเขาเน้นอภิญญาเลยใช่ไหมครับ
ปกติถ้าครูอาจารย์ที่เป็นสายพระพุทธเจ้า จะต้องสอนให้เอาพุทธศาสตร์ไปคุมมันอีกที เช่น สติปัฏฐาน ศีล
เปรียบเหมือนการศึกษาอภิญญาเป้นม้า แต่เอาพุทธศาสตร์เป็นคนบังคับม้าอีกที

ไม่งั้นคนเรียนจะบ้าครับ เพราะไปรู้เห็นอะไำรมากแล้วเข้าไปยึดถืออุปาทาน
จริงหรือไม่จริงก็ไม่สามารถจะแยกแยะได้ นานเข้าก็หลอน สติแตก บ้าไปเลย
เพราะขาดศีล ขาดกำลังสมาธิ ขาดปัญญา ขาดกำลังสติ
การฝึกวิชาพวกนี้ต้องระมัดระวังอย่างมาก ต้องมีครูที่ดี ไม่งั้นบ้าเอาง่ายๆครับ

ถ้าอย่างนั้นคนที่สมาธิสั้น ถ้ามาฝึกนั่งสมาธิก็สามารถช่วยให้หายจากอาการสมาธิสั้นได้ใช่มั้ยคะ

มิน่าล่ะคนที่เค้าปฏิบัติกันเคร่งๆ แบบว่าไปปฏิบัติที่วัดประมาณนี้นอนก็ดึกแถมตื่นเร็วอีก แต่เขาไม่มีอาการของคนที่พักผ่อนน้อยเลย
แต่อย่างเราปฏิบัติเองที่บ้าน จะได้เรื่องบ้างมั้ยน๊า

แต่อย่างเราปฏิบัติเองที่บ้าน จะได้เรื่องบ้างมั้ยน๊า