พุทธะ : ผู้ตื่น ผู้รู้ ผู้เบิกบาน
พุทธศาสนิกชน : ชน(คน)ที่ตื่นแล้ว รู้แล้ว เบิกบานแล้ว

ข้าฯถาม: ตื่นแล้ว รู้แล้ว เบิกบานแล้ว จริงหรือ?
ข้าฯตอบเอง:ก็ยังไม่ตื่นเท่าไรนะ ยังเบลอๆอยู่ ยังไม่รู้นี่ ยังไม่เบิกบานนี่ อ้าว ข้าฯยังไม่เป็นพุทธศาสนิกชน ฮ่าๆๆๆ

โลภ : อยากมี อยากเป็น อยากเห็น อยากทำ อยากได้ยิน อยากอย่างเดียว
โกรธ : ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น ไม่อยากเห็น ไม่อยากทำ ไม่อยากได้ยิน ไม่พอใจ ไม่อย่างเดียว
หลง : วนๆเวียนๆ หาทางออกไม่ได้ มืด หาทางสว่างไม่เจอ

ไม่มีทั้งสามตัวนี้ ดั่งลืมตาตื่น รู้ และเบิกบาน ท่านใดเป็นเช่นนี้ ท่านนั้นเรียกได้ว่าเป็นพุทธศาสนิกชนที่แท้จริง สาธุ!!!

ข้าฯอยากเป็นแต่ยังขาดคุณสมบัติ แล้วท่านๆทั้งหลายเป็นแล้วหรือยัง???

ท่านกล่าวว่า มีน้อยคนนักที่จะตื่น ทั้งๆที่ยังลืมตา

พุทธศานิกชน ชนที่ยังต้องปฏิบัติตามคำสอนของท่านผู้รู้ แสดงว่าเรายังอยู่ในกลุ่มของผู้รู้ตาม
พุทธ ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานด้วยธรรม เราจะเห็นว่าท่านเน้นคำว่าด้วยธรรม เพราะถ้ารู้ ตื่น เบิกบานในสิ่งที่ไม่เป็นธรรมแล้วท่านว่า ไม่สมควรให้ผู้อื่นรู้ตาม (อันนี้น่าจะจริง)
ก็ถ้าเรารู้ เราตื่น เราเบิกบาน ตามท่านที่ประกอบอยู่ในธรรมอบรมสั่งสอนเรา เราก็น่าจะนับตัวเองว่า "เป็นพุทธศาสนิกชนได้" จริงหรือไม่

แค่เป็นคำถามที่ย้ำเตือน
อย่าพึงคิดอะไรมากมาย
เราเรียกตัวเองว่าพุทธศาสนิกชน
แต่......ทำได้ดีแค่ไหน
สาธุ....

แปลแบบนี้ได้ป่าว
ชนผู้ปฏิบัติคำสอนของพระพุทธเจ้า(ผู้รู้แล้ว)
พุทธศาสนิกชน
พุทฺธสฺส สาสนํ จรตีติ พุทฺธสาสนิโก (ชโน)
โย ชโน อันว่าชนใด จรติ ย่อมประพฤติ สาสนํ ซึ่งคำสอน พุทฺธสฺส จองพระพุทธเจ้า
อิติ เพราะเหตุนั้น โส ชโน อันว่าชนนั้น พุทฺธสาสนิโก ชื่อว่าพุทธศาสนิก(ผู้ปฏิบัติซึ่งคำสอนของ
พระพุทธเจ้า)
(น่าจะเป็น ณิก ปัจจัยในตัทธิตตามไวยากรณ์ภาษาบาลี เคยมีผู้รู้ท่านบอกว่า ภาษาบาลีนั้น
มีอรรถตั้งพัน คือหมายถึงแปลได้มากประเด็น)
ถ้าแปลดังนี้ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะครับ
สบายใจเถอะครับ จะรู้จะตื่นหรือยัง ชาวพุทธไม่ควรกังวล ควรกังวลนิดๆว่า จะทำไงให้รู้
ให้ตื่นจริงๆอนุโมทนาทุกท่านเลยที่เป็นพุทธศาสนิกชนที่ดีครับ
ด้วยจิตคารวะในทุกท่าน

ถ้าว่ากันตามจริงแล้ว ผู้ที่จะเรียกว่าเป็นชาวพุทธแท้นั้น นับตั้งแต่พระโสดาบันขึ้นไป เพราะท่านเหล่านี้มีความมั่นคงเที่ยงแท้จริงในพระรัตนตรัยแล้ว แม้เปลี่ยนภพชาติแล้วท่านก็ย่อมไม่หาศาสดาอื่นหรือสิ่งอื่นใดเป็นสรณะเลย ส่วนผู้อื่นนอกจากพระอริยบุคคลทั้งหลายนั้นยังคงแหงนหน้าหาศาสดาอื่นๆเรื่อยไปในสังสารวัฏ...ชาตินี้บอกว่านับถือพุทธใครจะรู้ว่าชาติต่อไปอาจไปเป็นกลุ่มที่ถืออาวุธยิงทำลายพระพุทธรูปอยู่อย่างไม่กลัวบาปกรรม..หรือไม่ก็ไปสั่งสอนคนให้เชื่อพระผู้สร้างไม่รู้เรื่องกรรมไปฉิบ...หรือไม่ก็โน่น..ไปเป็นพวกมิลักขะเกิด ในป่าดงพงรกกราบไหว้ผีฟ้า บูชาไฟหรือบูชาหนู บูชางู บูชาวัว สัตว์ต่างๆแล้วแต่ความมืดบอดจะพาไป หรือไม่...นึกอะไรไม่ออก ก็บูชาอวัยวะเพศทั้งหญิงชายกันไป.. นี่ถ้ากระเทยมีอวัยวะเพศที่ต่างออกไอีก ก็คงพากันเอามาบูชาอีก... ดังนี้

ท่านผู้เคยอ่านพระไตรปิฎกผ่านตามาบ้าง คงทราบว่าพระพุทธเจ้าได้ตรัสถึงสิ่งที่ได้มาโดยยากในโลก คือการได้เกิดเป็น "คน" ๑ และที่ยากขึ้นไปอีกคือ การได้เกิดมาพบคำสอนของพระพุทธเจ้า ๑ และแม้จะมีบุญเกิดเป็นคน ตั้งบ้านเรือนอยู้หน้าพระคันธกุฎีของพระพุทธเจ้านั่นแหละ แต่ดันเป็นมิจฉาทิฏฐิอย่างมั่นคง ก็นับว่าฉิบหายเสียแล้วจากลาภอันยิ่งใหญ่คือการที่จะได้เป็น "ชาวพุทธ"ที่แท้จริง ..ดังนี้

จึงต้องขอขอบคุณท่าน จขกท ที่ตั้งกระทู้เตือนสติสำหรับผมมาก อนุโมทนาสาธุ ขอให้ท่านได้เป็นชาวพุทธ อย่างแท้จริงโดยสะดวกรวดเร็วเทอญ

พุทธศาสนิกชน ในปัจจุบัน คือ ประชาชนที่เกิดมาในครอบครัวที่ถือพุทธศาสนา โดยนับถือ ปฏิบัติตามผู้นำครอบครัว(โดยไม่ได้ศึกษาถึงแก่นแท้ และปฏิบัติตามแก่นแท้ของพุทธศาสนา)

แต่ถ้าจะพูดถึง พุทธศาสนิกชน ในความหมายจริงๆ คือบุคคลที่ ยึดถือคำสอนของพระพุทธเจ้าเพียงอย่างเดียว (โดยมีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่ยึดเท่านั้น) ซึ่งมุ่งเน้นเพียงทางดับทุกข์เท่านั้น ไม่มีพิธีกรรมใดๆ มุ่งปฏิบัติให้เห็นปรมัตถธรรม และไปพระนิพพานอย่างเดียว ซึ่งในปัจจุบันก็มีคนจำนวนน้อยมาก ที่มุ่งศึกษาและปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธองค์จริงๆ

ดังนั้นพอสรุปได้ว่า พุทธศาสนิกชน ในปัจจุบัน คือ บุคคลที่ปฏิบัติตามธรรมเนียมนิยมในสมัยโบราณที่คนส่วนมากปฏิบัติตามๆ กันมาเป็นเวลายาวนาน โดยไม่ได้เน้น ศึกษาหรือยึดถือตามคำสอนของพระพุทธเจ้า จากในพระไตรปิฏก ซึ่งเป็นบันทึกชิ้นเดียวที่มีมาให้ในโลกนี้ หลังจากพระพุทธองค์ปรินิพพาน (พูดง่ายๆ ว่า ไม่ได้มองแก่น เอาแต่เปลือกนอกมาใช้และปฏิบัติ) ดูได้ง่ายๆ ก็คือ ธรรมเนียมพราหมณ์ยังคงมีอยู่ในชีวิตประจำวันของเรา เช่น การกราบไหว้บูชาเทวดา นางไม้, การแสวงหาโชคลาภจากสิ่งที่มองไม่เห็น เช่น ผีสาง เทวดา, การเชื่อโชคลาง, การสะเดาะเคราะห์..เป็นต้น ซึ่งสิ่งเหล่านี้ก็ยังพบเห็นได้ทั่วไป ในปัจจุบัน ด้วยบุคคลที่เรียกตัวเองว่า พุทธศาสนิกชน..

ปล. ธัมม์ของพระพุทธองค์ คือธรรมชาติ ถ้าเราเชื่อในธรรมชาติ เข้าใจสิ่งที่เป็นอยู่ ก็เรียกได้ว่าเป็น พุทธศาสนิกชน

อันนี้โดนใจผมมากเลย นิยามของพุทธศาสนิกชนที่ดี
ถ้าไม่ได้ดังนี้ เฉพาะความเห็นผมเป็นแค่พุทธบริษัทครับ
ด้วยจิตคารวะอย่างสูง

... พุทธศาสนิกชน แปลว่า คนที่นับถือพระพุทธศาสนา

พุทธศาสนิกชน หมายถึงคนที่ตกลงใจน้อมรับนับถือพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำตัว ประจำชีวิต ยินดีที่จะปฏิบัติตามหลักคำสอนของพระพุทธศาสนา เต็มใจที่จะปฏิบัติตามหลักธรรมคือ เว้นจากการทำความชั่ว ทำแต่ความดี และทำจิตใจให้หมดจดจากกิเลส ด้วยการบำเพ็ญบุญในพระพุทธศาสนา เช่น ให้ทาน รักษาศีล และเจริญภาวนาเพื่อขัดเกลา อบรม บ่มเพาะกาย วาจา ใจให้งดงามเรียบร้อย ให้สงบนิ่ง และให้พ้นจากความเศร้าหมองต่างๆ

พุทธศาสนิกชน ที่พึงประสงค์คือผู้ปฏิบัติตนให้เป็นผู้รู้ ผู้ฉลาด ตื่นตัวอยู่เสมอ ไม่งมงาย ไม่ประมาทมัวเมา ไม่หลงไปตามกระแสกิเลส
---------------------------------------------------------------------------------------------
อ้างอิง
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช) ป.ธ. ๙ ราชบัณฑิต พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์
ชุด คำวัด, วัดราชโอรสาราม กรุงเทพฯ พ.ศ. 2548
---------------------------------------------------------------------------------------------


.....ตั้งแต่ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ (ไตรสรณคมน์) มีขึ้นในโลกแล้ว ผู้ที่จะแสดงตนเป็นอุบาสก อุบาสิกา นับถือพระรัตนตรัย เป็นพุทธศาสนิกชน จึงควรรับข้อปฏิบัติตามคำสั่งสอนมาปฏิบัติ การถึง
สรณคมน์นั้น ต้องถึงด้วยใจที่นับถือไม่ใช่ด้วยปาก สรณะที่แปลว่าที่พึ่งนั้น ท่านหมายความว่าพึ่งด้วยใจ
ไม่ใช่เป็นการพึ่งหรืออาศัยกำลังอย่างอื่น พึ่งด้วยใจ คือเอาใจเราระลึกถึงคุณของพระรัตนตรัย ปฏิบัติตามธรรมะของพระพุทธเจ้า ไม่ให้อธรรมะ คือ ความโลภ อยากได้ของคนอื่น โทสะ ความโกรธ โมหะ ความหลง เข้ามาครอบงำทำให้ใจเราเดือดร้อน เมื่อเราประพฤติให้ถูกตรงต้องตามธรรม ใจเราก็สบาย และก้าวไปสู่ความดับทุกข์ในที่สุด...ครับ... สำคัญว่าคุณเป็นพุทธศาสนิกชน(อย่างไร) (จริงหรือ)...

เจริญในธรรมครับ