อานิสงค์ของทานนั้นมากอยู่แต่มากไม่เท่ากับอานิสงค์ของการรักษาศีล....ต่างกันมากมายครับ

อ่านแล้วน่าจะเป็นมาจากการผิดหวังในความรักนะ เพื่อนผม เป็น 2 ปี ไม่ทำอะไรกับชีวิตให้มันดีขึ้น จมอยู่กับอดีต แต่ปัจจุบันก็กลับมาสดใสร่าเริงได้ เวลาเราทุกข์เวลาเหมือนผ่านไปนาน แต่ชีวิตจะทุกข์ไปทำไมใช่มั้ย ชาตินี้ได้เกิดมาเป็นมนุษย์แล้ว ต้องพัฒนาชีวิตจิตใจให้ดีขึ้น จนกว่าจะถึงที่สุดแห่งวิวัฒนาการ ชนะอารมณ์ของตัวเองให้ได้นะครับ

มีคนให้กำลังใจเยอะมากๆนะคับ สำหรับกระทู้เกี่ยวกับความซึมเศร้าในชีวิตกระทู้นี้ อยากจะบอกว่าอาการนี้สามารถติดตัวจนกลายเป็นนิสัยประจำตัวของเราได้ในช่วงที่ภาวะจิตใจเราอ่อนแอ ต้องเทคแคร์จิตใจตัวเองให้ชื่นบานอยู่เสมอ (เปรียบได้กับสภาวะของจิตใจที่ขาดบุญ มองไม่เหนแสงสว่างออกมาจากข้างในใจเรา

ลองเข้าไปที่หน้าแรกบอร์ดของเวปธรรมจักรสิ ไปที่หมวดบทความธรรมะ เลือกกระทู้ทั้งหมดที่เกี่ยวกับธรรมะของพระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก แล้วอ่านให้จบทุกกระทู้ ผมอ่านหมดแล้ว ดีมากๆเลย (ทำให้อิ่มเอิบใจเมื่ออ่านจบ)
(ธรรมะของท่านอ่านแล้วเย็นจิตเย็นใจ แล้วทำได้ทันทีแม้ว่าเราจะไม่ค่อยมีเพื่อน ต้องอยู่คนเดียวก็ ไม่สมหวังเรื่องความรักและอื่นๆในชีวิต สามารถที่นำมาใช้ได้ทุกสถานการณ์) เพิ่มพลังงานในจิตใจคุณให้กลับมามีชีวิตชีวาได้ เหมือนต้นไม้ได้รับน้ำโปรยปรายอยู่ทุกๆวันก็ย่อมแผ่ร่มเงากิ่งก้านสาขาให้มากเป็นร่มเงาได้อย่างมากมาย จิตใจคนเราก็เหมือนต้นไม้ต้นนั้น

จะสามารถแก้ไขชีวิตที่ไม่ยินดียินร้ายของคุณได้อย่างแน่นอน

"แล้วเมื่อวันก่อนก็เข้าไปในตัวเมือง (ผมอยู่ด้านนอก ห่างไกลความเจริญ T_T)
ก็เจอหนังสือของพระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก เหมือนกัน
แต่ไม่ได้ซื้อเก็บไว้... ตอนนี้ชักจะเสียดายแล้วอะ...
แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวไปหาอ่านในบอร์ดก็ได้ครับ ."

ยังไงก็ลองซื้อหนังสือไว้อ่านเองสักเล่มนะ อย่าลังเลหรือเสียดายตังค์เลย ในบทความที่
อ่านในเวปธรรมจักรเป็นเพียงที่คัดมาบางส่วนเท่านั้น ถ้าได้อ่านจากหนังสือจะมีรายละเอียด
และเนื้อหาสมบูรณ์กว่านี้มาก (อ่านแล้วจะซึ้งใจดี...จะมองเห็นโลกอีกด้านหนึ่งที่สว่างไปเลย)

ปล..จิตใจที่จะมีเมตตาและสดชื่นจากข้างในได้นั้น บ่อยครั้งต้องอาศัยกัลยาณมิตรช่วยแนะนำบ้าง
ก่อนจะลงมือทำด้วยตนเอง... ถึงจะได้ผลงานที่ดีแก่ชีวิตเรามากๆ

ผมมีตัวอย่างจะเล่าให้ฟัง (อาจมีคนเคยอ่านมาแล้วก็ได้ เกิดขึ้นจริงที่วัดอัมพวัน สิงห์บุรี)
นานมาแล้ว คนเป็นขี้ทูดแต่ไม่รู้มาก่อนมาบวชที่วัดอัมพวัน อยู่ต่อมาก็มีอาการกำเริบจึงขอให้หลวงพ่อ
ช่วย และปรารภสึกออกไปแล้วอยากได้เมียสวย หลวงพ่อได้แนะนำดังนี้

1. สวดพาหุงมหากาฯ
2. ทำกรรมฐาน
3. ขัดส้วมวัด

สองสามเดือนผ่านไป ขี้ทูดหาย เล็บงอกได้เป็นปกติ หน้าตาเกลี้ยงเกลา ลาสึกไปเรียนจนจบราม
คำแหงต่อปริญญาโทจุฬา และพบภรรยาลูกสาวเจ้าของเหมือง (สวยรวย ตามที่ขอกับหลวงพ่อไว้)
ปัจจุบันเป็นรองศาสตราจารย์ ไปอยู่อเมริกาฯ

ขอเพิ่มเติมนิดนะคะ
ก่อนหน้าที่จะทำบุญที่ว่า หรือเข้าถืออุโบสถศีลตามคำแนะนำของหลวงปู่
เคยเข้าวัดถือศีล ปฏิบัติธรรมกับพี่ๆป้าๆ คนในครอบครัวหลายวัน
หลังจากนั้นก็เคยเข้าคอร์สปฏิบัติธรรมที่มีผู้ใหญ่ท่านหนึ่งจัดขึ้นเป็นเวลา 10 วัน
ต่อมาก็ได้เข้าปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวัน จ.สิงห์บุรี ครั้งละหลายๆวัน สองถึงสามครั้ง
เข้าคอร์สปฏิบัติธรรมสายท่านโคเอ็นก้าที่ธรรมกมลา ปราจีนบุรีอีกสามครั้ง

ความที่อยากพ้นทุกข์มาก ถึงขั้นเพี้ยนเลยก็มีค่ะ (ถือศีลปฏิบัติธรรมแล้วนะคะเนี่ย)

ช่วงที่บอกว่าจิตตื่น ไม่ได้เป็นช่วงที่ปฏิบัติธรรมจริงจังเท่าไหร่เลยค่ะ
เมื่อหลวงปู่ให้ถือศีลในวันพระ ก็ไปเพราะหลวงปู่ท่านแนะนำเท่านั้นเอง
ถืออุโบสถศีล ก็ถือแบบมีงานยุ่ง ไม่ได้ไปวัดตั้งแต่เช้าเพื่อรับศีลอย่างเป็นทางการแต่อย่างใด
เสร็จงานก็วิ่งเข้าวัด แบบไปนอนวัดจริงๆ เพียงแต่ถือศีล 8 ที่ใจ ไม่ทานอาหารหลังเพล ไม่ทาแป้ง ของหอม ตามศีล 8 ที่ถือ
แถมข้อที่ไม่ทานอาหารหลังเพล มีอยู่วันนึง โรงครัวคั่วถั่วลิสงในตอนบ่าย
ก็ไปช่วยร่อนเปลือกถั่วลิสงที่คั่วแล้วกับแม่ๆทั้งหลาย
ด้วยความเคยชินที่นิสัยจะกละ ก็หยิบทานไปด้วย
ยังมีหน้าหัวเราะกับบรรดาแม่ๆ ว่านิสัยไม่ดี ทำอย่างนี้ทีไรก็ต้องเผลอเข้าปากเรื่อย
แม่ๆก็ชี้หน้าว่า นั่นแน่ะ ประมาณเหมือนว่าเราละเมิดศีล แต่ไม่ได้พูดออกมาตรงๆ
ซึ่งเราก็โง่จริงด้วย ยังไม่รู้ตัวว่าผิดศีล จนหลายปีต่อมา นึกถึงเหตุการณ์นั้นแล้วจึงถึงบางอ้อ
ว่าโดนแม่ๆท่านชี้หน้าด้วยเรื่องอะไร ( ก็ขำๆค่ะ )

น่าจะนะคะ โดยเฉพาะศีล ๕
เพราะเคยไปกราบหลวงตาผนึก(วัดเขวาสินรินทร์ จ.สุรินทร์ ท่านละสังขารแล้วเมื่อปลายปี 2552)
เรียนถามท่านเรื่องการปฏิบัติที่ติดขัด
ท่านก็ว่า ศีล ๕ เรายังไม่มั่น
ก็เถียงไม่ออกพอสมควรค่ะ

ขออภัยค่ะ 2551 ค่ะ