การให้ทานเกิดจากเหตุอะไรบ้าง

เหตุให้การให้ทานมีหลายอย่าง เช่น ในปฐมทานสูตร พระพุทธเจ้าแสดงว่ามี 8 อย่าง คือ
1. ให้ทานเพราะอยากได้ผลของทาน(ให้สิ่งใดก็อยากได้สิ่งนั้น)
2. ให้ทานเพราะกลัว (กลัวคนอื่นติเตียนว่าเป็นคนตระหนี่ หรือ กลัวเกิดมายากจน เป็นต้น)
3. ให้ทานเพราะคิดว่าเขาให้แก่เราแล้ว เราควรให้ตอบ
4. ให้ทานเพราะคิดว่าการให้ทานเป็นความดี (บุญ)
5. ให้ทานเพราะคิดว่าเมื่อเราให้เขาแล้ว เขาจะให้ตอบ
6. ให้ทานเพราะคิดว่าเราหากินเองได้ ควรให้แก่คนที่หากินเองไม่ได้
7. ให้ทานเพราะอยากได้ชื่อเสียง
8. ให้ทานเพื่อประดับปรุงแต่งจิต (คือขัดเกลาจิตให้ควรแก่การเจริญคุณธรรเบื้องสูงขึ้นไป
เพื่อเป็นฐานให้เกิดสมาธิและปัญญา)

เราชอบ..... ให้ทานเพราะคิดว่า.....เราหากินเองได้.....ควรให้แ่ก่คนที่หากินเองไม่ได้ค่ะ!

เราเคยให้มาแล้วด้วยทุกๆ เหตุ เลยค่ะ
แต่ส่วนมากถ้าเป็นคนรู้จัก ก็ให้เพราะสงสารเค้าค่ะ
ถ้าถวายทานพระสงฆ์นี่ ตั้งแต่จำได้...ก็เพื่อเป็นปัจจัยให้ถึงพระนิพพานมาตลอด...
ไม่ค่อยอธิษฐาน อย่างอื่นนะ...

เคยให้ทานในหลายแบบที่กล่าวมาข้างต้น แต่อันนี้ไม่รู้ว่าท่านเคยกันหรือเปล่าครับ การให้ทานเพราะอยากให้เขามีความสุขและอยากให้เขาพ้นทุกข์ (เมตตาและกรุณานะครับ)

เกิดจากจิตสังขารปรุงแต่งให้เกิดตัณหาฝ่ายบุญ

หวัดดีครับ ท่านที่เป็นนักบริจาคทั้งหลาย
บางท่านอาจให้ทานด้วยความจำใจ บางท่านก็เต็มใจที่จะให้
จะเต็มใจหรือจำใจก็ตาม ถ้าการให้แล้วมันมีประโยชน์แก่ผู้รับ ผมว่ายังดีกว่าไม่คิดที่จะให้
ถ้าถามผมว่า การให้ทานเกิดจากเหตุอะไรบ้าง ผมขอตอบว่า "เกิดจากความอยาก"
ความอยากเป็นตัวแรกเลยครับ อยากให้ อยากได้รับผลแห่งการให้
อยากทำบุญ เราก็เลยต้องให้ทาน มันอยู่ที่ว่า เราจะอยากแบบไหน
ผมอยากให้ความอยากของพวกเรา อยู่ในความอยากที่เป็นกุศล
ผลสำเร็จที่ตามมา ก็จะมีแต่สิ่งดีๆๆครับ

การทำบุญกับการอธิษฐาน

พระพุทธองค์ตรัสว่าการให้ทานทุกครั้ง ควรตั้งจิตอธิษฐานเพื่อความพ้นทุกข์ ไม่ควรอธิษฐาน
เพื่อความสุขในสังสารวัฏ เมื่อตั้งเป้าหมายไว้ที่ความพ้นทุกข์แล้ว หากยังไม่สามารถพ้นทุกข์ได้
ความสุขต่างๆ ในสังสารวัฏย่อมได้อยู่แล้ว เพราะผลของท่านโดยตรงย่อมทำให้มีความสุข แต่การ
มีความสุขในสังสารวัฏนั้นมีทุกข์ปนอยู่ด้วยเป็นส่วนมาก ส่วนความพ้นทุกข์นั้นเป็นบรมสุข เป็นสุข
อย่างยิ่ง เป็นสุขนิรันดร ไม่ต้องกลับเป็นทุกข์อีก ฉะนั้นทุกครั้งที่มีโอกาสให้ทาน ควรตั้งจิตอธิษฐาน
เพื่อความพ้นทุกข์

ให้โดยไม่หวังผลตอบแทน เกิดขึ้นจากการเมตตาจิตของผู้ให้ ซึ่งเมื่อเทียบดูแล้ว การให้แบบนี้จัดอยู่ในข้อ 4 . ให้ทานเพราะคิดว่าการให้ทานเป็นความดี (บุญ) ซึ่งดูแล้วใกล้เคียงที่สุดกับการให้โดยไม่หวังอะไร

มีจริงครับ....เกิดจากกฎแห่งกรรม...คือว่าเคยทำความดีไว้แต่อดีต แล้วผลของกรรมนั้นส่งผลมาให้เป็นอุปนิสัยในปัจจุบัน

มีจริงค่ะ.....คุณบัวหิมะถ้าใครที่อยู่สิงค์โปรคงรู้เรื่องนี้ดีค่ะ
เราก็ไม่รู้ว่า.....เป็นอย่างที่คุณNatdannaiเขียนหรือปล่าว
คือมีเหล่าอันตี้(คุณยาย)ที่สิงค์โปร
อยู่คนหนึ่งค่ะ....เราขอเรียกท่านว่า...."เหล่าพูซ่า"นะ ไม่รู้ว่าคำพระภาษาไทยเรียกว่าอะไร
ท่านเรียนจบพยาบาลจากอังกฤษ....แล้วท่านก็ทำงานพยาบาลที่อังกฤษ.....แต่ท่านบอกมีอยู่วันหนึ่งท่านนึกถึงคนที่ทำแรงงานที่สิงคโปร์



คนที่ทำแรงงานที่สิงคโปร์ คนพวกนี้คือคนจน ถ้าเจ็บไข้จะรักษาอย่างไรเพราะที่สิงค์โปร
ค่ารักษาแพงมากๆ

ท่านก็กลับมาสิงค์โปรพ่อ-แม่ของท่านเป็นคนรวยมีตึกแถวมี่ที่ดิน

ท่านกลับมาแล้ว ท่านก็ช่วยเหลือคนจนๆ ใครเดือดร้อนขอเงินท่าน....ท่านก็ให้บางครั้งท่านก็โดนหลอก.....แต่ท่านไม่เคยโกรธ.....แล้วก็ไม่ท้อ......ที่จะช่วยเหลือคนจน....
ทรัพย์สมบัติที่แม่ของท่านแบ่งให้.....ท่านนำมาขาย......เพื่อช่วยคนที่ลำบากคนที่เจ็บ

ท่านช่วยคน......จนอายุของท่านถึงประมาณ103ปี.....แต่ท่านก็ยังจะเดินไปดูแลคนแก่...ที่ลูกหลานไม่มีเวลาดูแล.....
สมบัติที่พี่ๆท่านให้(พี่ของท่านทุกไม่ได้แต่งงาน)ท่านนำมาขายเพื่อช่วยคนทั้งหมด
ท่านจะเดินไปดูแลคนแก่ที่เจ็บ.....ที่พักคนงานต่างชาติทุกๆวันค่ะ
ทุกวันนี้ขาของท่านไม่มีแรง....ท่านอยู่บ้านพักคนชรา.....มีใครเคยเห็นคนอย่างท่านบ้างหรือไม่

เรามีVCDของท่านหลายแผ่นแต่พูดภาษาจีน

เราอยากจะถามทุกๆท่านว่า"การให้ทานแบบท่านเป็นการให้ทานแบบไหนค่ะ"

การให้ทานเป็นการเสียสละเพื่อช่วยลดวิบากกรรมที่คนอื่นประสพอยู่

อ้างอิงคำพูด : คือมีเหล่าอันตี้(คุณยาย)ที่สิงค์โปร
อยู่คนหนึ่งค่ะ....เราขอเรียกท่านว่า...."เหล่าพูซ่า"นะ ไม่รู้ว่าคำพระภาษาไทยเรียกว่าอะไร...............ท่านกลับมาแล้ว ท่านก็ช่วยเหลือคนจนๆ ใครเดือดร้อนขอเงินท่าน....ท่านก็ให้บางครั้งท่านก็โดนหลอก.....แต่ท่านไม่เคยโกรธ.....แล้วก็ไม่ท้อ......ที่จะช่วยเหลือคนจน....ทรัพย์สมบัติที่แม่ของท่านแบ่งให้.....ท่านนำมาขาย......เพื่อช่วยคนที่ลำบากคนที่เจ็บ ท่านช่วยคน......จนอายุของท่านถึงประมาณ103ปี.....แต่ท่านก็ยังจะเดินไปดูแลคนแก่...ที่ลูกหลานไม่มีเวลาดูแล.....ทุกวันนี้ขาของท่านไม่มีแรง....ท่านอยู่บ้านพักคนชรา.....มีใครเคยเห็นคนอย่างท่านบ้างหรือไม่


=============> มีครับในเมืองไทยที่เหมือนยอดคุณยาย(ใจเพชร)ชาวสิงคโปร์ นั่นก็คือหลวงพ่อวัดพระบาทน้ำพุ ลพบุรี (หรือท่านเจ้าคุณพระอุดมประชาทร) ต่างกันตรงที่ท่านเป็นพระไม่ใช่ฆราวาสเหมือนคุยยายท่านนี้

คุณอินทรีย์5 ....พอจะรู้หรือหมายเลขบ/ช....ที่จะบริจาคให้ท่านหรือเปล่าค่ะ
คุณช่วยPostให้หน่อยนะค่ะ........คนที่อยู่ต่างประเทศจะได้ส่งไปบ้างค่ะ
เราลืมเรื่องท่านไปเลยค่ะ.....ตอนอยู่เมืองไทยเราเคยบริจาคครั้งเดียวเองค่ะ
ขอบคุณ คุณอินทรีย์มาก.....ที่พูดเรื่องท่านขึ้นมา...... ถ้าคุณไม่พูดเราคงคิดไม่ออก.