ในธัมมโชติ
ภิกษุ. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ (เพราะ) ข้าพระองค์ใคร่จะพ้นจากทุกข์จึงได้บวช, พระอาจารย์ของข้าพระองค์นั้นกล่าวอภิธรรมกถา, พระอุปัชฌาย์กล่าววินัยกถา. ข้าพระองค์นั้นได้ทำความตกลงใจว่า 'ในพระพุทธศาสนานี้ สถานเป็นที่เหยียดมือของเราไม่มีเลย, เราเป็นคฤหัสถ์ก็อาจพ้นจากทุกข์ได้, เราจักเป็นคฤหัสถ์' ดังนี้ พระเจ้าข้า.
พระศาสดา. ภิกษุ ถ้าเธอจักสามารถรักษาได้เพียงสิ่งเดียวเท่านั้น, กิจคือการรักษาสิ่งทั้งหลายที่เหลือ ย่อมไม่มี.
ภิกษุ. อะไร ? พระเจ้าข้า.
พระศาสดา. เธอจักอาจรักษาเฉพาะจิตของเธอ ได้ไหม ?
ภิกษุ. อาจรักษาได้ พระเจ้าข้า.
พระศาสดาประทานพระโอวาทนี้ว่า " ถ้ากระนั้น เธอจงรักษาเฉพาะจิตของตนไว้, เธออาจพ้นจากทุกข์ได้ " ดังนี้เเล้ว จึงตรัสพระคาถานี้
สุทุทฺทสํ สุนิปุณํ ยตฺถ กามนิปาตินํ
จิตฺตํ รกฺเขถ เมธาวี จิตฺตํ คุตฺตํ สุขาวหํ.
"ผู้มีปัญญา พึงรักษาจิต ที่เห็นได้แสนยาก
ละเอียดยิ่งนัก มันตกไปในอารมณ์ตามความใคร่,
(เพราะว่า) จิตที่คุ้มครองไว้ได้ เป็นเหตุนำสุขมาให้."
.............................................................................................................
คราวนี้มาถึงประเด็นของกระทู้นี้: " รักษาเฉพาะจิต=พ้นทุกข์ รักษาพระวินัยทั้งหมด=ไม่พ้นทุกข์ " เพราะเหตุว่าอะไร?
เพราะจุดมุ่งหมายหลักสำคัญที่สุดของพระพุทธศาสนาคือ นิพพาน หลุดพ้นจากทุกข์ทั้งหมด คนที่จะเข้าถึงนิพพาน หลุดพ้นจากทุกข์ทั้งหมดได้ต้อง:
1. ไม่มีความยึดถือ ไม่ยึดมั่นถือมั่นว่า นี่เป็น ตัวกู ของกู เมื่อไม่ยึดมั่นถือมั่นว่า นี่เป็น ตัวกู ของกู ผลก็คือ
2. ความคิดปรุงแต่งย่อมไม่เกิดขึ้นอีก เมื่อความคิดปรุงแต่งไม่เกิดขึ้นอีก ผลก็คือ
3. อะไรมันจะเกิดขึ้นกับกูและของกูมันก็เป็นอย่างนั้นแหละ เป็นอย่างนั้นแหละ=เป็นไปตามกรรมของแต่ละคนแต่ละชีวิต ผลก็คือ
4. จิตปล่อยวาง จิตว่างจากการยึดติดสิ่งภายนอก เมื่อจิตว่างไม่ยึดติดสิ่งภายนอกใดๆแล้ว ผลก็คือ
5. จิต(สังขาร)หลุดจากขบวนการปฏิจจสมุปบาท หลุดพ้นจากทุกภพภูมิใน 3 ภพ ผลก็คือ
6. จิตพุทธะ ที่บริสุทธิ์เป็นประภัสสรจะกลับคืนมาสู่ท่านผู้นั้น เนื่องจากจิตเดิมแท้ของพวกเราทุกคนล้วนเป็นจิตพุทธะทั้งสิ้น เพียงแต่จิตพุทธะของพวกเราถูกกิเลส อวิชชา ความโลภ โกรธ หลง และการยึดมั่นถือมั่นต่างๆมาบดบังเอาไว้ ทำให้มองไม่เห็นจิตพุทธะของตัวเอง และทำให้ต้องวนเวียนอยู่ในสังสารวัฏฏ์ไปเรื่อยๆไม่มีวันสิ้นสุด
จิตพุทธะ ท่านอุปมาเหมือนพระอาทิตย์และแสงอาทิตย์ที่ดำรงอยู่ หากแต่กิเลสคือเมฆหมอกบังแสงและดวงอาทิตย์ไว้ เราจึงไม่อาจเห็นมันได้ ตราบเมื่อเราขจัดหมอกเมฆนั้นไปแล้ว แสงอาทิตย์(จิตพุทธะ)ก็จะปรากฏสว่างขึ้นทันที
แต่ผู้ที่รักษาพระวินัยต่างๆเต็มไปหมด ก็เหมือนกับที่ภิกษุตัดพ้อกับพระพุทธเจ้าว่า
" (พระวินัยที่เยอะแยะเต็มไปหมด)ข้าพระองค์นั้นได้ทำความตกลงใจว่า 'ในพระพุทธศาสนานี้ สถานเป็นที่เหยียดมือของเราไม่มีเลย, และก็อาจจะไม่สามารภพ้นจากทุกข์ได้
นี่แหละที่ผมเขียนกระทู้ว่า " รักษาเฉพาะจิต=พ้นทุกข์ รักษาพระวินัยทั้งหมด=ไม่พ้นทุกข์ "
|
