ใครนะโชคดี..
เมื่อประสบ โลกธรรมฝ่ายดี ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข
หรือผู้ที่ประสบ โลกธรรมฝ่ายไม่ดี อันมี เสื่อมยศ เสื่อมลาภ นินทา ทุกข์
บางท่านบอกว่า เขาโชคดีมาก เกิดมาประสบแต่ความสุขสมหวัง ทุกสิ่งอัน
เมื่อประสบโลกธรรมฝ่ายไม่ดี เขากลับรับไม่ได้ รับไม่ถูก
บางท่านบอก เกิดมาโชคดีพบ โลกธรรมฝ่ายไม่ดี เขาก็ใช่ความเสื่อมเหล่านั้น มาบำเพ็ญบารมี
โดยใช้ขันติ ความอดทน ใช้สติใช้ปัญญา กำราบจิต ให้อยู่ในบังคับบัญชา
โลกธรรมแปด คู่มากับโลก ใครไม่อยากพบเจอ ต้องไม่เกิดกับโลกนี้ เพราะโลกธรรม ไม่ยกเว้นใคร
ไม่เอียงข้างใคร เกิดกับโลก ต้องพบโลกธรรมนี้เสมอ
นักปราญช์บัณฑิต จึงไม่หนี "โลกธรรม" ท่านเอา "โลกธรรม" นั่นละมา "บำเพ็ญบารมี"
เอาผู้กระทำนั้น เป็นครูบาอาจารย์ เป็นผู้มีคุณ ทำให้ได้บทเรียนที่ร่ำค่า ที่ผู้อื่นหาได้ยาก
จาก "ขันติวาทิชาดก"...
"ขันติ คือ ความไม่โกรธ แม้ถูกประหาร เย้ยหยันอยู่"
"พระราชาพระองค์ใด รับสั่งให้ตัดมือ เท้า หู และจมูกของอาตมภาพ
ขอพระราชาพระองค์นั้น จงทรงพระชนม์ยืนนาน
บัณฑิตทั้งหลาย เช่นกับ อาตมภาพ ย่อมไม่โกรธเคืองเลย"
ผู้ประพฤติปฏิบัติธรรม ท่านไม่หนีทุกข์ ไม่หนีปัญหา
"ทุกข์มีไว้ให้แก้ ไม่ได้มีไว้ให้แบกให้หนี"
เจริญธรรม
