:b3: ขอตอบเลยนะคะ
ในฐานะที่ตอนนี้เราอยู่ในสถานะที่เป็นลูก มีความรักที่จริงคือคุณพ่อค่ะ
เป็นพ่อพระในใจเราตลอดเวลา เป็นรักที่เราต้องให้แกได้ทุกอย่างในเวลาที่เราต้องนับถอยหลังสำหรับแก
ไม่มีอะไรในโลกที่จะมีความสำคัญกับเราเท่าแกตอนนี้ ทุกเวลาที่เหลืออยู่ของแก คือความสุขที่เราจะตอบแทนให้ดีที่สุด
ในแบบเดียวกันในตอนนี้เราก็อยู่ในสถานะที่เป็นแม่ ทุกสิ่งที่เราทำก็เพื่อลูก มันก็เป็นความรักจริง
ที่คนเป็นแม่จะมีให้ลูก อยากให้ความรัก ความเข้าใจ การให้สิ่งดีๆ เพื่อให้เค้าได้เดินไปในทางที่ถูกที่ควร
เป็นคนดีของสังคมต่อไป
ตอบแบบกลางๆนะคะ เพราะเรายังไม่สามารถยกพุทธภาษิต มาเป็นคำอธิบายได้น่ะค่ะ
แบบนี้จะใช้ได้ไม๊คะ คุณคนล่าฝัน :b13:

:b3: ขอตอบเลยนะคะ
ในฐานะที่ตอนนี้เราอยู่ในสถานะที่เป็นลูก มีความรักที่จริงคือคุณพ่อค่ะ
เป็นพ่อพระในใจเราตลอดเวลา เป็นรักที่เราต้องให้แกได้ทุกอย่างในเวลาที่เราต้องนับถอยหลังสำหรับแก
ไม่มีอะไรในโลกที่จะมีความสำคัญกับเราเท่าแกตอนนี้ ทุกเวลาที่เหลืออยู่ของแก คือความสุขที่เราจะตอบแทนให้ดีที่สุด
ในแบบเดียวกันในตอนนี้เราก็อยู่ในสถานะที่เป็นแม่ ทุกสิ่งที่เราทำก็เพื่อลูก มันก็เป็นความรักจริง
ที่คนเป็นแม่จะมีให้ลูก อยากให้ความรัก ความเข้าใจ การให้สิ่งดีๆ เพื่อให้เค้าได้เดินไปในทางที่ถูกที่ควร
เป็นคนดีของสังคมต่อไป
ตอบแบบกลางๆนะคะ เพราะเรายังไม่สามารถยกพุทธภาษิต มาเป็นคำอธิบายได้น่ะค่ะ
แบบนี้จะใช้ได้ไม๊คะ คุณคนล่าฝัน :b13:

ความจริงของความรักคือรักแบบใหนหนอ

ความจริงของความรักคือรักแบบใหนหนอ

ผมคิดว่าน่าจะเป็นความรักที่บริสุทธิ์

บริสุทธิ์อย่างไร
บริสุทธิ์คือปราศจากสิ่งแอบแฝงหรือผลประโยชน์แห่งตน

ความรักเริ่มจาก.......อะไรเป็นเหตุเดิมก่อน :b10:

เริ่มต้นจากการรักตนเองก่อน เพราะการรักตนนั้นเป็นสาเหตุใหญ่ เป็นบ่อเกิดให้ต้องรักผู้อื่นตามมา
เพื่อยังประโยชน์แก่ตนเอง ความรักเกิดจากความยึด เพราะเรายึดมั่นถือมั่นในตนเอง จึงรักตนเองยิ่งกว่าสิ่งใด ทำทุกอย่างให้ตนเองดีมีความสุข สัตว์โลกทุกภพภูมิจึงรักรูปนี้ ตนนี้ยิ่งกว่าสิ่งใดยึดว่ารูปนี้เป็นของเรา ยึดว่ารูปนี้ ตนนี้เป็นเรา จึงต้องถูกสังโยชน์ข้อแรก ดึงให้เวียนว่ายตายเกิดอยู่ร่ำไป

เช่นเรารักตนเอง ทำทุกอย่างเพื่อตนเองจะดีมีความสุข
เช่นเมื่อเราเกิดมาลืมตาดูโลก หิว(ทุกข์) จึงต้องร้องไห้ เพื่อแม่จะได้ให้ได้กินนม
แสดงว่ารักตนนี้ก็ไม่บริสุทธิ์.....เพราะเพื่อตนจะได้กิน(ผลประโยชน์แห่งตน)

เรารักใครคนนั้น.....เพื่อหวังว่าให้เค้ามารักเรา ปกป้องเรา ทำประโยชน์ให้เราหรือเปล่า
เช่นรักลูก รักสามี เพื่อหวังให้เขามารักเรา ดูแลเรายามแก่เฒ่าหรือเปล่า ถ้าใช่แสดงว่ารักนั้นไม่บริสุทธิ์เช่นกัน รักนั้นย่อมนำมาซึ่งความทุกข์แน่นอน

บางคนรักลูกมาก ทำทุกอย่างให้ลูกสุขสบาย บางทีรักของพ่อแม่อาจไม่บริสุทธิ์(แต่เข้าใจว่าเราทำดีแล้ว) เพราะคิดว่าถ้าลูกสุขสบาย ตนเองจะได้ไม่เดือดร้อน(นี่ก็เพื่อผลประโยชน์แห่งตน)

พระพุทธเจ้าตรัสแก่ภิกษุสาวก ถึงเรื่องของความรักที่ไม่บริสุทธิ์ไว้ว่า

ความรักเป็นความร้าย ความรักเป็นความทารุณ

และเป็นเครื่องทำลายความสุขของปวงชน

ทุกคนต้องการความสมหวังในชีวิตรัก แต่ความรักไม่เคยให้

ความสมหวังแก่ใครถึงครึ่งหนึ่งแห่งความต้องการ

ยิ่งความรักที่ฉาบทาด้วยความเสน่หาด้วยแล้ว

ก็เป็นพิษแก่จิตใจ ทำให้ทุรนทุรายเป็นทุกข์ไม่รู้จักจบสิ้น

ความสุขที่เกิดขึ้นจากความรักนั้น

เหมือนความสบายของผู้ป่วยที่ได้กินของแสลง

เธอทั้งหลายอย่าได้พอใจในความรักเลย

เมื่อหัวใจยึดถือไว้ด้วยความรัก

หัวใจนั้นจะสร้างความหวังขึ้นอย่างเจิดจ้า

แต่ทุกครั้งที่เราหวัง

ความผิดหวังก็จะรอเราอยู่"

พระองค์จึงทรงสอนให้มีสติในรัก แม้จะเป็นรักที่บริสุทธิ์เช่นรักของพ่อแม่ลูกก็ตาม ทุกอย่างล้วนแฝงไว้ด้วยการพลัดพรากทั้งสิ้น ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ จึงเป็นอมตวาจาที่ไม่มีทางคัดค้านได้

เป้าหมายสูงสุดของการปฏิบัติธรรมคือการไม่ยึดมั่นถือมั่นในสิ่งทั้งปวง แม้แต่ร่างกายนี้
ดังนี้ถ้าละ ร่างกายคือขันธ์ ๕ เป็นเรา เป็นของเรา เรามีในขันธ์ ๕ ขันธ์ ๕ มีในเราเสียได้
คือละสักกายทิฏฐิ อันเป็นสังโยชน์ข้อแรกอันรัดหมู่สัตว์ทั้งให้เวียนว่ายตายเกิดเสียได้ ความรักที่เกิดขึ้นกับผู้ที่ทำเช่นนี้ได้คือรักบริสุทธิ์

ดังนั้นความจริงของความรักนั้นคือความรักอันบริสุทธิ์ บริสุทธิ์จากการยึดมั่นในขันธ์ 5แล้ว นี้นั่นเอง

ผมขอตอบแบบเด็กๆ นะครับ

ความจริงของความรัก คือ

"รักแล้วต้องมีวันพลัดพลากเป็นที่สุด"

เพราะความพลัดพลาก คือความจริงของชีวิตครับ

เดี๋ยวนี้เจอกระทู้ที่ถามเรื่องรักๆ แล้วชักรู้สึกสยอง
กลัวตอบอะไรผิดๆถูกๆอีก ..........แค่แม่สาวแฉล้มคนเดียวก็ทำให้คิด
อยากเปลี่ยน พฤติกรรม ให้มันนุุ่มนวลและถนอมบุปผาขึ้นมาบ้าง
ถึงแม้จะฝืนกับจริตก็ตาม

เจอคำถามคุณที่ขึ้นต้นว่า ความจริงของความรักคือรักอย่างไหนหนอ
ผมอ่านคำถามแล้วก็ยัง งงๆ ...........แต่สักพักก็มีคนแรกมาตอบ
ว่า คือรักของพ่อแม่ และคุณก็ดันมาเฉลยว่าเขาเข้าใจถูกแล้ว
ผมกลับยิ่งอึ้ง ว่าเขาตอบถูกได้ยังไง และคุณเข้าใจตรงกันได้ยังไง
แล้วมันถูกได้ยังไง.................แล้วที่สุดก็.....อืม อืม อืม


หากคุณตั้งคำถามว่า ความรักชนิดไหน คือความรักที่บริสุทธิ์ที่สุด
ผมก็คงตอบว่า รักของพ่อแม่

แต่พอถามว่าความจริงของความรักคือรักอย่างไหนหนอ
ผมเลยออกแนวงงนิดๆหนะครับ

เอ๊ะ........รึว่าผมคิดลึกมากเกินไป จึงมองอะไรคลาดเคลื่อน

เมื่อกี๊เที่ยวไล่ดู การตอบของท่านต่างๆ
มองเห็นตัวประหลาดอยู่คนหนึ่ง

เขาตะโกนก้องร้องบอกว่า......หนูไม่ตอบ หนูไม่ตอบ และถึงรู้ก็ไม่ตอบ

ไม่ตอบภาษาอะไร มาทั้งภาพทั้งเสียง

เห็นตอบซะดังว่า.......หนูไม่ตอบ หนูไม่ตอบ

เฮ้อ........คงเพิ่งขวัญเสียไม่เลิก.......เข้มแข็งเข้าไว้สหาย