ลูกโป่งว่า ลองสอบถามที่รพ.ที่เราอยากจะบริจาคก็ได้ค่ะ
น่าจะทราบข้อมูลเพิ่มเติมนะคะ

สาธุ สาธุ สาธุค่ะ

ธรรมะสวัสดีค่ะ

เท่าที่พอทราบน่าจะมีสถานที่รับบริจาคในเขตภูมิภาคดังนี้ค่ะ

คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น (โรงพยาบาลศรีนครินทร์) จ. ขอนแก่น

(เมื่อคืนก่อนเพิ่งได้ดูข่าวว่ามีการพระราชทานเพลิงศพ "อาจารย์ใหญ่" ของนักศึกษาแพทย์ที่นี่น่ะค่ะ)

คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ จ. สงขลา

คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ จ. เชียงใหม่



ขออนุโมทนากับทุกท่านที่ได้บริจาคดวงตา อวัยวะ และร่างกาย
และกำลังคิดจะบริจาคเป็นอย่างยิ่งด้วยนะคะ

รบกวนถามท่านผู้รู้ต่อน่ะค่ะ ว่าถ้าในกรณีแบบนี้
เราตั้งใจแล้ว แต่เมื่อเราตายญาติไม่ให้แล้วความตั้งใจยังเป็นบุญกุศลติดตัวเราไปนั่นยังคงอยู่ไม๊

:b48: แล้วญาติที่ไม่ยอมทำตามเราตั้งใจ อย่างลูกยังอาลัยอยู่แบบนี้เค้าจะบาปไม๊คะ

แล้วถ้าเราตั้งใจ แต่ปรากฏว่า ร่างกายเราเกิดใช้การไม่ได้ เราจะยังได้กุศลนั้นไม๊
เพราะเกิดเราตายตอนอายุสัก 90 แต่เราบริจาคตอนสาวๆ อยู่น่ะค่ะ

ปริศนา?ตึกกรอสส์บทเรียนอาจารย์ใหญ่
เคยได้ยินเรื่องหลวงพ่อคูณไหม...หลวงพ่อคูณท่านเขียนใบบริจาคร่างกายให้มหาวิทยาลัยขอนแก่น แล้วลูกศิษย์ซึ่งตัดไม่ขาด ก็วิ่งไปขอร้องหัวหน้าภาควิชากายวิภาคให้ยกเลิก

อาจารย์ก็บอกว่า "ไม่ได้ แล้วแต่หลวงพ่อ"

หลวงพ่อคูณบอกว่า...ตายไปแล้วก็เน่า เอาไปให้เขาเรียนยังได้บุญ พวกมึงจะให้กูได้ทำบุญสมใจกูหน่อยไม่ได้หรือ

"ตายแล้วก็เน่า คือความจริง เอาร่างมาให้เรียนได้ประโยชน์กว่า เป็นการทำทาน"



ศาสตราจารย์พิเศษ นายแพทย์สรรใจ แสงวิเชียร อดีตหัวหน้าภาควิชากายวิภาคศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล บอก

อาจารย์หมอสรรใจ บอกว่า ทานในพุทธศาสนามี 2 ระดับ ระดับที่หนึ่ง...อามิสทาน เห็นขอทานเอาเงินไปให้คืออามิสทาน ระดับที่สอง... ธรรมทาน ให้ความรู้

การบริจาคศพคือธรรมทาน ศิริราชพยาบาลมีอาจารย์ใหญ่เพียงพอ แล้วใช้ทำอย่างอื่นด้วย ด้วยความมุ่งหมายตามปรารถนาที่บริจาค

อาจารย์ใหญ่แต่ละท่าน ปัจจุบัน 100 เปอร์เซ็นต์เป็นร่างของผู้ที่ตั้งใจบริจาคได้เขียนพินัยกรรมไว้ ถือว่า...ใบบริจาคศพมีลักษณะเป็นพินัยกรรมทุกประการ

เคยมีการฟ้องร้อง ตัดสินกันถึงศาลฎีกา ว่าศพเป็นทรัพย์สินของผู้ตาย เมื่อผู้ตายทำพินัยกรรมยกให้ใครแล้ว ต้องเป็นของคนนั้น

"ที่จริง...ต้องเป็นอย่างนั้น ญาติพี่น้องเก็บไว้ไม่ถูก จะมาขอเลิกก็ไม่ได้ ที่ทำกันมาก็เพื่อความสบายใจทุกฝ่าย จะไม่ใช่บังคับไปทั้งหมด ที่ผ่านมาจึงอะลุ่มอล่วยกันไปว่า ญาติพี่น้องต้องการอย่างไรก็เอาอย่างนั้น"

ถ้าเผื่อเป็นร่างของคนที่มีลูกศิษย์ลูกหามาก ก็จะมีปัญหาหน่อย อาจารย์ ใหญ่บางร่างเป็นพระ ลูกศิษย์แบ่งเป็นสองฝักสองฝ่าย ฝ่ายหนึ่งจะให้มา อีกฝ่ายจะไม่ให้มา ก็จะตัดสินด้วยการโหวต ฝ่ายไหนชนะก็ดำเนินการอย่างนั้น



"การได้มาซึ่งร่างอาจารย์ใหญ่...ในประเทศไทยถ้าตั้งต้นให้ถูก เราก็จะมีร่างอาจารย์ใหญ่เรียนไม่ขาด"

เมื่อคุณจะตั้งโรงเรียนแพทย์ ก็ต้องสร้างตึก ห้องเรียน ห้องปฏิบัติการสำหรับเรียนกายวิภาค ในเวลาเดียวกันก็ต้องสร้างโรงเก็บศพ บ่อดองศพที่มีขนาดพอดี ขนาดยาว 2 เมตร กว้าง...ลึก 80 เซนติเมตร เพื่อจะได้ปิดสนิท ล้วงเอาร่างท่านขึ้นได้สะดวก

"ไม่ใช่สร้างใหญ่โตแบบสระว่ายน้ำ จนเอาร่างอาจารย์ใหญ่ขึ้นมาไม่ได้"

ประเด็นต่อมา เมื่อคุณหาอาจารย์ที่สอนกายวิภาค ก็ต้องหาคนงานที่จะทำศพได้พร้อมกันไป คนงานที่ทำศพได้ชื่อไพเราะว่า พนักงานรักษาศพ แต่ที่แท้ก็เป็นคนงาน มีค่าเท่ากับภารโรงธรรมดา...แต่อย่าลืมว่า คนเหล่านี้ มีความสำคัญเท่าเทียมกับอาจารย์

"วันที่จะเปิดเรียน ควรมีร่างอาจารย์ใหญ่อยู่ในมือ 2 เท่าของความต้องการ เพื่อที่ว่า...อย่างน้อยปีหน้าก็ยังมีเรียน"

อาจารย์หมอสรรใจ บอกว่า อาจารย์ใหญ่แต่ละท่าน ใช้เรียนไปเรื่อยๆ นานทั้งปี หมายความว่าเรียนตั้งแต่ผิวไปจนถึงกระดูก ทุกส่วน เปิดเทอมเดือนพฤษภาคม เรียนเสร็จก็กุมภาพันธ์ปีหน้า
ตึกกายวิภาคศาสตร์ หรือที่นักศึกษาแพทย์เรียกว่า...ตึกกรอสส์

มาจากคำว่า Gross Anatomy คือ วิชามหกายวิภาคศาสตร์ เป็นวิชาที่นักศึกษาแพทย์จะต้องเรียนโดยการชำแหละอาจารย์ใหญ่

ตึกกายวิภาคศาสตร์ ศิริราชพยาบาล สร้างเป็นตึก 2 ชั้น แต่วางแปลนให้ต่อเติมได้อีก 1 ชั้น โดยเงินจากมูลนิธิร็อคกี้เฟลเลอร์ มีการก่อสร้างที่ซับซ้อน ออกแบบ...ก่อสร้างโดยช่าง กระทรวงธรรมการ
สร้างเสร็จ พ.ศ. 2468 เป็นตึกหลังแรกที่ใช้ในการเรียนการสอนวิชาแพทยศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล

ลักษณะพิเศษ ก่อสร้างแบบไม่ใช้เสาเข็มเป็นฐานราก แต่เป็นแบบฐานแผ่ มีการสร้างรากฐานขึ้นก่อน เพื่อสร้างบ่อสำหรับขังน้ำฝนไว้ที่ชั้นใต้ถุน

ปัจจุบัน ตึกนี้เป็นที่ตั้งของภาควิชากายวิภาคศาสตร์ พิพิธภัณฑ์ และห้องปฏิบัติการเรื่องราวก่อนประวัติศาสตร์ สุด แสงวิเชียร และพิพิธภัณฑ์กายวิภาคคองดอน

บรรยากาศห้องเรียนกายวิภาค คนภายนอกที่ฟังเรื่องเล่ามามากมาย อาจมองว่าน่ากลัว...วังเวง แต่ความเป็นจริงจากอาจารย์หมอสรรใจ บอกว่า ไม่มีอะไร เป็นห้องเรียนที่สบายๆที่สุด เด็กคุยกันก็ได้ ไม่น่ากลัว

"ไม่น่ากลัวเพราะอะไร เด็กจะทำพิธีไหว้ครู ไหว้อาจารย์ใหญ่ก่อน เด็กจะถือว่าร่างทุกร่างเป็นครู ทุกคนก็รู้ว่าครูไม่ทำร้ายลูกศิษย์ เมื่อนับถือท่านเป็นครูแล้ว ก็ไม่ต้องกลัวว่าจะถูกครูทำร้าย"
มีบ้างไหม...ลูกศิษย์ขอครูให้สอบผ่านไปได้?

"อาจจะมี ผมไม่รู้...ไม่มีลูกศิษย์คนไหนมาบอกให้ฟัง" อาจารย์หมอสรรใจ ว่า "ที่บอกว่าอาจจะมี เพราะเห็นสอบเสร็จก็มีดอกไม้เยอะแยะไปหมด"

มีอยู่รายหนึ่งตอนนี้เรียนจบแล้ว คุณปู่เป็นหมอ คุณลุงก็เป็นหมอ สอบเข้าเรียนหมอได้ มาเรียนกายวิภาคพอดีกับที่คุณปู่ขึ้นมาพอดี ก็ถาม... ไปไหว้คุณปู่ไหม เขาก็บอกว่าไป ยังบอกด้วยว่า...ขอเปลี่ยนอาจารย์ใหญ่ได้ไหม

"คุณปู่สั่งไว้ว่า ถ้าสอบเข้าได้ คงจะพอดีได้เรียนปู่ ก็รู้สึกดี สบายใจที่ได้เรียนกับคุณปู่"

นักเรียนแพทย์คนนี้ก็ไม่ได้รู้สึกกลัวอะไร เวลาสอบก็รู้สึกว่าคุณปู่ช่วย ที่บอกว่าช่วย...ไม่รู้ว่าช่วยแบบไหน อาจเป็นด้านกำลังใจยังไงสักอย่าง

"นักเรียนแพทย์คนนี้ ชำแหละคุณปู่ในร่างอาจารย์ใหญ่ โดยที่ไม่มีเพื่อนร่วมชั้นรู้"

ช่วงเวลาในการเรียน...ชั่วโมงเรียนกับอาจารย์ใหญ่ก็แล้วแต่ อาจเริ่มบ่ายสองโมงถึงสี่โมงเย็น แต่ที่สำคัญเราเปิดห้องเรียนให้ถึงสี่ทุ่ม เพื่อให้เรียนให้รู้เรื่อง

"ชำแหละเสร็จแล้ว นักเรียนกรุ๊ปที่ดี...ล้างมือเสร็จควรถามตัวเองวันนี้เรียนอะไร อะไรสำคัญ ทำความเข้าใจให้เรียบร้อยเพื่อวันรุ่งขึ้น แล็บหน้าจะได้เรียนต่อได้อย่างต่อเนื่อง"

อาจจัดเวลาให้ลงตัว สี่โมง...ห้าโมงไปพักกินข้าว เสร็จแล้วกลางคืนก็มาเรียนต่ออีกหน่อยก็ได้ไม่มีปัญหา

"นักเรียนแพทย์เริ่มต้นเรียนก็เหมือนๆกัน...มีกลัวบ้าง...ไม่กล้าบ้าง...ทำไม่ได้บ้าง...ไม่กล้าชำแหละก็มี"



อาจารย์หมอสรรใจ ย้ำทิ้งท้ายว่า...ไม่เคยมีสิ่งใดที่เหนือธรรมชาติเกิดขึ้นในตึกนี้

หนึ่งประสบการณ์เกี่ยวกับอาจารย์ใหญ่ที่โพสต์ไว้ในอินเตอร์เน็ต เล่าว่า อาจารย์ใหญ่จะถูกแช่ไว้ในบ่อฟอร์มาลินเป็นปี จนเนื้อเยื่อต่างๆ เปลี่ยนสีเป็นสีน้ำตาล และค่อนข้างแข็งคล้ายยาง แต่ยังคงโครงสร้างต่างๆไว้

"เวลาผ่า กลิ่นฟอร์มาลินค่อนข้างแรง ไม่มีเลือดเหลือแล้ว"

ศพปกติที่ตายแล้วฉีดฟอร์มาลิน...ไม่ได้ดูดเลือดออก แต่ผ่าเส้นเลือดใหญ่ที่ขาหนีบ ใส่ท่อเหมือนให้น้ำเกลือ แล้วหยดฟอร์มาลินเข้าไปตามเส้นเลือด...เนื้อเยื่อทำให้ไม่เน่าระยะหนึ่ง จะไม่คงทนเหมือนการดองในบ่อฟอร์มาลินนานๆ

จากความทรงจำกว่า 20 ปีมาแล้ว...กลอนอาจารย์ใหญ่ที่ติดอยู่กับข้างฝาห้องผ่าศพ นักศึกษาแพทย์เชียงใหม่ทุกคนคงคุ้นดี

ครั้งหนึ่งเขา.....เหล่านี้.....มีชีวิต มีความคิด.....เคลื่อนไหว.....ได้อย่างเก่ง

เคยหัวเราะ.....เริงรื่น.....เคยครื้นเครง เคยวังเวง.....โศกเศร้า.....ร้าวรานใจ

มาบัดนี้.....มีแต่ร่าง.....ร้างชีวิต เค้าอุทิศ.....นักศึกษา.....ได้อาศัย

ใช้ร่างเขา.....ศึกษา.....ก้าวหน้าไป จงตั้งใจ.....เคารพเขา.....เหมือนคราวเป็น

ร่างอาจารย์ใหญ่ มีความสำคัญสำหรับการเรียนแพทย์ เพราะขึ้นต้น ต้องรู้จักโครงสร้างของร่างกายอย่างถี่ถ้วน...ถูกต้อง เพื่อที่จะได้เรียนวิชาอื่นๆ...เป็นพื้นฐาน เหมือนคุณสร้างตึก คุณก็ต้องตีเข็มยามที่ศิษย์ก้าวผ่านไปยังชั้นที่สูงกว่าได้สำเร็จ คงไม่มีอาจารย์ คนไหนไปทวงบุญคุณ เพียงแต่หวังเล็กๆว่า...ศิษย์จะไม่ลืมอาจารย์ ใหญ่คนนี้.


จาก หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ เสาร์ที่ 6 มิ.ย. 52 .