| ลานธรรมจักร http://dhammajak.net/forums/ |
|
| เชิญอ่านพระครูเกษมธรรมทัต"ศิลปะแห่งการดับทุกข์"และจิตผู้รู้ http://dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=1&t=22893 |
หน้า 1 จากทั้งหมด 1 |
| เจ้าของ: | kaveebsc [ 07 มิ.ย. 2009, 20:06 ] |
| หัวข้อกระทู้: | เชิญอ่านพระครูเกษมธรรมทัต"ศิลปะแห่งการดับทุกข์"และจิตผู้รู้ |
เชิญครับ เชิญอ่านพระครูเกษมธรรมทัต"ศิลปะแห่งการดับทุกข์" สอนวิปัสสนาและกล่าวถึงจิตผู้รู้ ที่ยุวพุทธฯ31พค.52 ความตอนหนึ่งมีว่า .......การที่จะฝึกจิตใจไม่ให้ทุกข์กับความทุกข์ อย่างน้อยก็ต้องรู้จักใจ ต้องมีสติระลึกรู้ตามเท่าทัน ระลึกรู้เป็น และเวลาที่ร่างกายเป็นทุกข์ ก็ใส่ใจมาที่จิตใจ ดูแลที่จิตใจว่าให้เห็นว่าจิตใจนี้ก็เหมือนกับใจที่มันปวดอยู่ มันเจ็บ มันเป็นคนละอย่างกัน เป็นคนละส่วนกัน ถ้าเราไม่กำหนดพิจารณาที่จิตใจ ก็จะเอาใจไปรวมความปวดที่กาย มันก็กลายเป็นเราปวด เราเจ็บเสวยทุกข์ทรมาน วุ่นวายใจ แต่ถ้ามีการกำหนดแยกกัน มีทุกข์ก็รู้แยกกันดูใจไว้ ฝึกใจให้วางเฉยไว้ ฝึกใจให้ปล่อยวาง ตามคำสอนรู้ว่ากำหนด รู้สักแต่ว่ารู้ เวทนาไม่ใช่ตัวเราของเรา สอนไปบอกไปดูใจรักษาใจให้ปล่อยวาง มันจะเริ่มเกิดเห็นเป็นคนละอย่างกัน เห็นความปวดที่กายส่วนหนึ่ง เห็นใจส่วนหนึ่งเป็นคนละอย่างกัน แล้วฝึกไปมากๆ ใจก็เมินเฉยได้ ใจก็ไม่ทุกข์กับความทุกข์ได้ นั่งไปปฏิบัติไป ก็ไม่ทุกข์ มันเหมือน ความปวดเจ็บร่างกายอยู่ไกลๆ ไม่เดือดร้อน และจะได้มีโอกาสเห็นความจริง ทางสภาวะทางใจก็เกิดการเปลี่ยนแปลง เกิดดับ บังคับไม่ได้ไม่ใช่ตัวตน เป็นปัญญาญาณขึ้นมา หรือว่าเวลาที่มันฟุ้งขึ้นมา มันไม่สบายกาย มันไม่สบายใจขึ้นมา ก็ต้องกำหนดรู้โดยที่ว่า ดูใจผู้รู้ไว้ด้วย ความฟุ้งกับผู้รู้ฟุ้ง พิจารณาให้เป็นคนละอย่างกัน เวลาที่ฟุ้งแล้วกำหนดรู้ฟุ้ง มันก็เท่ากับว่า มีหนึ่งความฟุ้งซ่าน สองมีผู้รู้ฟุ้ง ผู้รู้ฟุ้งก็คือ จิตที่มีสติสัมปชัญญะ กำลังทำหน้าระลึกรู้อยู่ ถ้าหากว่ารู้ฟุ้งอย่างเดียวไปยึดฟุ้ง มันก็เอาผู้รู้กับฟุ้ง เป็นอันเดียวกัน ยึดเป็นตัวเรากลายเป็นเราฟุ้ง ถ้ามีการระลึกฟุ้งอย่างปล่อยวาง กระแสของจิตใจก็จะหวนกลับมารับรู้ใจ ผู้เป็นผู้รู้ ทำให้รู้สึกแยกกัน ระหว่างความฟุ้งกับผู้รู้ฟุ้ง รักษาใจผู้รู้ให้ปล่อย ให้วางต่อความฟุ้งได้ ที่สุดก็จะเห็นว่าฟุ้งก็เปลี่ยนแปลงไม่ใช่ตัวเรา ของเรา ผู้รู้ฟุ้งก็เปลี่ยนแปลง ไม่ใช่ตัวเราของเรา เพราะฉะนั้นถ้าไม่กำหนดใจผู้รู้ไว้ บางทีมันก็ไม่ยึดกายแต่มันยึดใจ อุปาทานมันยึดไปหมด ยึดทั้งรูปทั้งนามทั้งเวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ แม้แต่ใจผู้รู้ที่ทำหน้าที่ระลึกรู้ อุปาทานมันก็มายึดได้ ใจที่กำลังมีสติระลึกรู้ๆ อุปาทานสามารถจะมายึดเอาเป็นตัวเราของเราได้ จะมีความรู้สึกว่าเหมือนเราเก่ง เรามีสติดีเลิศ สติว่องไวเท่าทันต่อสภาวะ แต่มันยึดเป็นตัวเรานี่ก็ยังไม่หลุดพ้น จากอุปาทาน ทำอย่างไรถึงจะละความยึดถือว่า จิตที่รู้ จิตที่มีสตินี้เรา ตัวเราของเรา ก็ต้องกำหนดรู้เหมือนกัน จะต้องมีการระลึกพิจารณาจิต จิตที่เป็นผู้รู้ จิตที่ประกอบ สัมปชัญญะก็ต้องถูกรู้เหมือนกัน เมื่อกำหนดรู้จิตผู้รู้อยู่บ่อยๆ แล้วเห็นความจริง ของจิตผู้รู้ก็เกิดดับ รู้มันก็หมดๆ รู้มันก็หาย มันไม่ได้เป็นสิ่งที่ตั้งอยู่คงอยู่ มันก็ละทำลายความรู้สึกนึกถือเป็นตัวตน อันเป็นเป้าหมายของการปฏิบัติ ก็เพื่อที่จะละความเห็นผิด ละตัณหา ละอุปาทาน หากท่านใดสนใจอ่านชุดเต็ม โปรดแจ้งในกระทู้นี้นะครับ จะมาโพสต์ให้อ่านกัน สาธุกับทุกท่านที่ศึกษาและปฏิบัติธรรมครับ |
|
| เจ้าของ: | กุหลาบสีชา [ 08 มิ.ย. 2009, 01:06 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: เชิญอ่านพระครูเกษมธรรมทัต"ศิลปะแห่งการดับทุกข์"และจิตผู้รู |
ขออนุโมทนาคุณ kaveebsc เป็นอย่างยิ่งค่ะ  และหากจะกรุณาโพสต์ธรรมบรรยายฉบับสมบูรณ์ ของ พระอาจารย์สุรศักดิ์ เขมรํสี เรื่อง "ศิลปะแห่งการดับทุกข์" ในเว็บธรรมจักร (บอร์ดบทความธรรมะ หรือการเจริญสติ) ก็จะเป็นประโยชน์ต่อการประพฤติปฏิบัติธรรม ของพี่น้องผองเพื่อนกัลยาณมิตรในที่นี้เป็นอย่างยิ่งค่ะ ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ 
|
|
| เจ้าของ: | kaveebsc [ 16 มิ.ย. 2009, 16:28 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: เชิญอ่านพระครูเกษมธรรมทัต"ศิลปะแห่งการดับทุกข์"และจิตผู้รู้ |
ได้ลงฉบับสมบูรณ์ของธรรมบรรยาย ของพระอาจารย์พระครูเกษมธรรมทัต (สุรศักดิ์ เขมฺรังสี) ตามที่คุณกุหลาบสีชาต้องการนะครับ โปรดดูตามลิ้งค์นี้นะครับ viewtopic.php?f=2&t=22977 ขออนุโมทนาครับ |
|
| เจ้าของ: | กุหลาบสีชา [ 16 มิ.ย. 2009, 16:56 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: เชิญอ่านพระครูเกษมธรรมทัต"ศิลปะแห่งการดับทุกข์"และจิตผู้รู้ |
ขอบพระคุณมากค่ะ และขออนุโมทนากับการสร้างธรรมทานในครั้งนี้ ของ คุณ kaveebsc เป็นอย่างยิ่งด้วยนะคะ  
|
|
| หน้า 1 จากทั้งหมด 1 | เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง |
| Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group http://www.phpbb.com/ |
|