อ้างอิง : อย่ามีตัวกู มันจะมีทุกข์" (พุทธทาส ภิกขุ)
ข้อความมีแค่นี้ เอาไปตีความซะยาวยืดเป็นตังเม
เป็นแค่ผู้ดู กับ ผู้รู้ มันไม่มีอะไรมากมาย
แต่ถ้ามีตัวผู้รู้เข้าไปข้องเมื่อไหร่ เลยเถิดแน่นอน
สุดแต่ว่า สติ สัมปชัญญะจะทันไหม
ผู้ดู ... สิ่งที่เกิดขึ้น .. ไม่มีเหตุ ย่อมไม่มีผล
ผู้รู้ ... สิ่งที่ถูกรู้ ... มีเหตุนิดๆคือความคิด ผลย่อมมีแน่นอน
ตัวผู้รู้ ... สภาวะเปลี่ยนไป เป็น ชอบใจ ไม่ชอบใจ ถูก ผิด ทุกข์ สุข ตามความคิดของตัวเอง
ตัวนี้แหละสำคัญก่อภพก่อชาติไม่รู้จบ
คนบางคนเขาสร้างเหตุมา เขากำลังรับผลตัวนั้นของเขา ถ้าเราเอาเราเข้าไปข้อง
เท่ากับเราไปสร้างเหตุใหม่ร่วมกับเขา ลองถามตัวเองดูว่าคุ้มค่าไหม
ส่วนใครที่มาอ่านแล้วเชื่อเขา นั่นก็เพราะเขาเคยสร้างเหตุร่วมกันมา เลยต้องมาเชื่อกัน
จบจากกระทู้นี้ ไปตั้งกระทู้ใหม่ เรื่องเดิมๆซ้ำๆที่ฝังใจ .. แล้วใครล่ะจะไปเป็นเหยื่อชิ้นต่อไป
หากไม่มีใครตอบเขา ไม่มีใครสนใจเขา กระทู้นั้นๆก็ตกไปเอง
