| ลานธรรมจักร http://dhammajak.net/forums/ |
|
| ระหว่างปริยัติกับการปฏิบัติอันไหนสำคัญกว่ากัน http://dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=1&t=24242 |
หน้า 3 จากทั้งหมด 3 |
| เจ้าของ: | ศิริพงศ์ [ 27 ก.ค. 2009, 13:48 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: ระหว่างปริยัติกับการปฏิบัติอันไหนสำคัญกว่ากัน |
ไม่มีตาจะเดินถูกทางเหรอ ไม่มีปัญญาจะถึงที่หมายเหรอ |
|
| เจ้าของ: | walaiporn [ 27 ก.ค. 2009, 20:26 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: ระหว่างปริยัติกับการปฏิบัติอันไหนสำคัญกว่ากัน |
ครูบาฯก็คือ ปริยัติ การศึกษาก็คือ ปริยัติ หนังสือก็คือ ปริยัติ ไม่มีปริยัติแล้วจะปฏิบัติถูกได้อย่างไร อาจจะปฏิบัติโดยมีครูบาฯ อาจจะปฏิบัติโดยการศึกษา อาจจะปฏิบัติโดยการอ่าน แม้แต่สมัยพุทธกาลที่ท่านทั้งหลายสำเร็จเป็นพระอรหันต์ ก็ต้องอาศัยปริยัติ คือ ฟังพระธรรมคำสอนจากพระพุทธเจ้า ส่วนจะสำเร็จช้าหรือเร็ว อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัยที่ได้กระทำมา กุศลแต่ละคนสร้างสั่งสมมาไม่เท่ากัน และ วิบากกรรมของคนนั้นด้วย ผลจึงได้รับให้เกิดเป็นเช่นนั้น 
|
|
| เจ้าของ: | ตรงประเด็น [ 10 ส.ค. 2009, 06:51 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: ระหว่างปริยัติกับการปฏิบัติอันไหนสำคัญกว่ากัน |
จาก หนังสือ หยดน้ำบนใบบัว หลวงปู่ มั่น ภูริทัตโต ท่านเตือนหลวงตามหาบัว ว่า "....ท่านมหาก็นับว่าเรียนมาพอสมควร จนปรากฏนามเป็นมหา ผมจะพูดธรรมให้ฟังเพื่อเป็นข้อคิด แต่อย่าเข้าใจว่าผมประมาทธรรมของพระพุทธเจ้านะ เวลานี้ธรรมที่ท่านเรียนมาได้มากได้น้อยยังไม่อำนวยประโยชน์ให้ท่านสมภูมิที่เป็นเปรียญ นอกจากจะเป็นอุปสรรคต่อการภาวนาของท่านในเวลานี้เท่านั้น เพราะท่านจะอดเป็นกังวลและนำธรรมที่เรียนมานั้นเข้ามาเทียบเคียงไม่ได้ในขณะที่ทำใจให้สงบ ดังนั้น เพื่อความสะดวกในเวลาจะทำความสงบให้แก่ใจ ขอให้ท่านที่จะทำใจให้สงบยกบูชาไว้ก่อนในบรรดาธรรมที่ท่านได้เรียนมา ต่อเมื่อถึงกาลที่ธรรมซึ่งท่านเรียนมาจะเข้ามาช่วยสนับสนุนให้ท่านได้รับประโยชน์มากขึ้นแล้ว ธรรมที่เรียนมาทั้งหมดจะวิ่งเข้ามาประสานกันกับทางด้านปฏิบัติและกลมกลืนกันได้อย่างสนิท ทั้งเป็นธรรมแบบพิมพ์ ซึ่งเราควรจะพยายามปรับปรุงจิตใจให้เป็นไปตามนั้น แต่เวลานี้ผมยังไม่อยากจะให้ท่านเป็นอารมณ์กับธรรมที่ท่านเล่าเรียนมา อย่างไรจิตจะสงบลงได้หรือจะใช้ปัญญาคิดค้นในขันธ์ก็ขอให้ท่านทำอยู่ในวงกายนี้ก่อน เพราะธรรมในตำราท่านชี้เข้ามาในขันธ์ทั้งนั้น แต่หลักฐานของจิตยังไม่มี จึงไม่สามารถนำธรรมที่เรียนมาจากตำราน้อมเข้ามาเป็นประโยชน์แก่ตนได้ และยังจะกลายเป็นสัญญาอารมณ์คาดคะเนไปที่อื่น จนกลายเป็นคนไม่มีหลัก เพราะจิตติดปริยัติในลักษณะไม่ใช่ทางของพระพุทธเจ้า ขอให้ท่านนำธรรมที่ผมพูดให้ฟังไปคิดดู ถ้าท่านตั้งใจปฏิบัติไม่ท้อถอย วันหนึ่งข้างหน้าธรรมที่กล่าวนี้จะประทับใจท่านแน่นอน..." ส่วนนี้ ผมได้รับทราบมาอีกทอดหนึ่ง เป็นความเห็นของ ลูกศิษย์หลวงตามหาบัว องค์หนึ่ง ท่านเล่าถึง หลวงตามหาบัว เอาไว้ ว่า ท่านเป็นมหา ยังไงก็หนีไม่พ้นที่จะต้องเปิดพระไตรปิฎกออกมา เอาออกมาดูเปรียบเทียบธรรมะคำสอนของครูจารย์มั่น ว่าตรงกันมั้ย .. ไม่ใช่เพื่อพิสูจน์ แต่เพื่อให้ชื่นใจ ซึ่งเปิดตรงไหนก็ตรง เป็นเรื่องเดียวกันหมด |
|
| เจ้าของ: | ตรงประเด็น [ 10 ส.ค. 2009, 07:03 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: ระหว่างปริยัติกับการปฏิบัติอันไหนสำคัญกว่ากัน |
โอวาทธรรม หลวง ปู่ ชา สุภัทโท หลวงพ่อเคยสอนพระที่แตกฉานในทางปริยัติรูปหนึ่งว่า….. " …….เอาปริยัติของคุณใส่หีบห่อเก็บไว้เสีย อย่าเอามาพูด….. เวลามีอะไรขึ้นมา มันไม่เป็นอย่างนั้น….เหมือนกับเราเขียนหนังสือว่า ความโลภ เวลามันเกิดขึ้นในใจมันไม่เหมือนกับตัวหนังสือ…..เวลาโกรธก็เหมือนกัน เขียนใส่กระดานดำเป็นอย่างหนึ่ง มันเป็นตัวอักษร…..เวลามันอยู่ในใจ มันอ่านอะไรไม่ทันหรอก …..มันเป็นขึ้นมาที่นี่เลย สำคัญนัก สำคัญมาก….. จริงอยู่…..ปริยัติเขียนไว้ถูก แต่ต้อง"โอปนยิโก"….ให้เป็นคนน้อม ถ้าไม่น้อมก็ไม่รู้ความจริง….." (จากอุปลมณี น.206) ปล... สังเกตุดีๆน่ะครับ หลวงปู่ ท่านกล่าวว่า "ปริยัติเขียนไว้ถูก" พระปฏิบัติ ท่านไม่เคยปฏิเสธปริยัติ น่ะครับ แต่ ที่ท่านเตือน คือ เวลาปฏิบัติ ต้องอ่านสภาวธรรม ที่ปรากฏในใจ ณ เวลานั้นๆ โดยตรง... ไม่ใช่มัวแต่มาคอยกังวลกับสัญญาปริยัติที่เคยทราบมา จนไม่เป็นอันใช้สติระลึกต่อสภาวธรรมที่ปรากฏจริงในขณะนั้นได้ |
|
| เจ้าของ: | ตรงประเด็น [ 10 ส.ค. 2009, 07:19 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: ระหว่างปริยัติกับการปฏิบัติอันไหนสำคัญกว่ากัน |
เห็น กระทู้นิ่งๆไป เลยอัพเดท ด้วย บทธรรมของพระสุปฏิปันโน เรื่อง ปริยัติควรศึกษาแค่ไหน? ตรงนี้ แต่ล่ะท่าน คงมีคำตอบในใจไม่เท่ากันแน่นอน เพราะ ต่างจริตนิสัยกันไป แต่ละท่าน พิจารณาตามสมควร แล้วกัน ส่วนตัวผมเอง ถ้ามีเวลา ก็ศึกษาพระสูตรอยู่ ยิ่งศึกษาพระสูตร ยิ่งอัศจรรย์.... ว่าทำไม ครูบาอาจารย์พระป่าที่ส่วนใหญ่ไม่ได้เรียนปริยัติอะไรมามากมาย ทำไมถึงปฏิบัติตรงกับพระพุทธพจน์ เร็วๆนี้ ผมเองก็ได้มีโอกาสเข้าเรียนปรึกษาปัญหาเกี่ยวกับ พระปริยัติธรรมกับ พระคุณเจ้า(เปรียญ๙)รูปหนึ่ง ผมเองก็คาดไม่ถึง เหมือนกันว่าพระคุณเจ้า(เปรียญ๙)รูปนั้น ท่านเองก็เป็นลูกศิษย์ของครูบาอาจารย์พระป่ากรรมฐานองค์หนึ่ง เสวนากับท่านไปมา เลยกลายเป็น จุดไต้ตำตอ เข้า ท่านยังเล่าถึง บางจุดที่ผู้ศึกษาปริยัติไม่เข้าใจ... แต่ อาจารย์ของท่าน(ที่เป็นหลวงปู่อยู่บ้านนอก ไม่ได้เรียนอะไร) ตอบได้อย่างน่าอัศจรรย์ อย่าเพิ่งไปเข้าใจว่า การศึกษาพระปริยัติธรรม ทำให้ไม่เคารพผู้ที่มุ่งปฏิบัติ(ศึกษาปริยัติมาไม่มาก) การไม่รู้จักเคารพบุคคลที่ควรเคารพ ไม่รู้จักความสมควร เป็นลักษณะปริยัติเปรียบด้วยอสรพิษนั้น มันเป็นที่นิสัยขั้นลึกของ บางคนๆ มากกว่า |
|
| เจ้าของ: | dhama [ 10 ส.ค. 2009, 08:06 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: ระหว่างปริยัติกับการปฏิบัติอันไหนสำคัญกว่ากัน |
ความเห็นส่วนตัวผมนะครับ ผมเป็นคนเรียนน้อยในทางโลก แต่ผมก็ประสบความสำเร็จในชีวิตสูงสุดในชีวิตตั้งแต่อายุยังไม่30และก็ต่ำสุดในทางโลก ยังไม่ถึงอายุ40 ผมเข้าใจเรื่องธรรมะอย่างนี้ไม่รู้ว่าจะถูกหรือเปล่า การเรียนย่อมเป็นสิ่งสำคัญมาก ความรู้เกิดจากการฟังและการอ่าน แต่ความรู้นี้เป็นความรู้ของผู้อื่นที่เข้าบอกเราหรือเขียนไว้ให้เราได้อ่าน ไม่ใช่ความรู้ของเราโดยเฉพาะความรู้ทางธรรมมนุษย์ทั่วไปอย่างพวกเราไม่สามารถที่จะเข้าใจหรือคิดขึ้นมาเองได้ จำเป็นที่จะต้องได้รับพระสัจธรรมจากพระพุทธองค์ที่สั่งสอนสืบทอดมาจนถึงเรา แต่ละคนก็สะสมเรื่องนี้ในแต่ละชาติมาไม่เหมือนกัน บางคนสะสมมามากก็ฟังเพียงพระสูตรเล็กน้อยก็เข้าใจสามารถปฏิบัติสู่ความสำเร็จได้ บางท่านสะสมมาน้อยก็ต้องฟังหรืออ่านให้มากหน่อย แล้วก็ปฏิบัติสู่ความสำเร็จได้ ธรรมะที่พระพุทธองค์ทรงแสดงไว้ละเอียดมากต่างที่ต่างวาระ ตั้งแต่ต้นจนจบเพื่อเป็นการอนุเคราะห์สัตว์โลกรุ่นหลังที่มีทั้งผู้มีปัญญาน้อยและผู้มีปัญญามาก จะได้เรียนรู้เท่าทันปัญญาแต่ละคน แต่บางคนปัญญามากก็เรียนมากเพื่อต้องการสืบทอดอนุเคราะห์ต่อชนรุ่นหลังอันนี้เป็นความเมตตาโดยแท้จริงน่าเคารพเป็นอย่างยิ่ง แต่บางท่านปัญญามากก็เรียนน้อยก็เข้าใจทางบรรลุก็ไม่จำเป็นมากในเรื่องปริยัติก็ปฏิบัติเพื่อการบรรลุธรรมเลยก็มี แต่คนที่สะสมปัญญามาน้อยแน่ล่ะต้องเรียนให้มากเพื่อความเข้าในในธรรม แต่ที่มีข้อโต้แย้งกันในวันนี้ก็คงจะเกิดจากเหตุปัจจัยอะไรหลายอย่างบนกฎธรรมชาติ ขอท่านทั้งหลายจงพบความสงบ ความสุขที่แท้จริง |
|
| เจ้าของ: | กามโภคี [ 10 ส.ค. 2009, 09:32 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: ระหว่างปริยัติกับการปฏิบัติอันไหนสำคัญกว่ากัน |
 ทางคู่ขนาดของรางรถไฟ ไม่เคยบรรจบกันเลย แม้จะเหนี่ยวรั้งไว้ด้วยไม้หมอน ไปถึงเชียงใหม่หรือยะลา ก็ไม่บรรจบกันได้ แต่สามารถนำตัวรถไฟขับเคลื่อนไปถึง จุดหมายที่ต้องการได้ ฉันใด กระแสไฟฟ้าสองขั้ว ระหว่างขั้วบวกกับลบ เมื่อสัมผัสกันย่อมมีปฏิกิริยา อยู่ที่ว่า ผู้ที่พบกระแสไฟฟ้าจะนำปฏิกิริยานั้นมาใช้ให้เกิดประโยชน์อย่างไร ฉันใด ปริยัติคือการศึกษา แม้โดยน้อยเพียงฟังคาถาพุทธพจน์หรืออาจาริยวาจา(คำพูดของอาจารย์ผู้สอน) หรือโดยที่สุดเป็นผู้ทรงปิฎกทั้งสาม และปฏิบัติเพียงน้อยแค่ถึงสมาธิจิตวูบเดียวหรือที่สุดของการ พ้นทุกข์ก็ตาม ทั้ง ๒ อย่างนี้ ดุจรางของรถไฟที่ต้องคู่ขนานกันไป อยู่ตรงที่ผู้ขับเคลื่อนทั้งปริยัติ ปฏิบัติว่า จะให้เคลื่อนไปหรือเปล่าเท่านั้นเอง ขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งก็ไปไม่ถึงจุดหมายโดยง่าย ฉันนั้น การนำปริยัติและปฏิบัติมาใช้ โดยได้สัดส่วน พอเหมาะพอดี ในที่ถูกกาละเทศะ ก็เหมือนการใช้ กระแสไฟทั้ง ๒ ขั้วมาใช้ให้เป็นประโยชน์ หากนำมาเป็นเรื่องคัดง้างกัน ก็เหมือนไม่รู้จักประโยชน์ ทั้ง ๒ ส่วน ฉันนั้น หาทางนำปริยัติและปฏิบัติมาใช้ให้เกิดประโยชน์ดีกว่าครับ |
|
| เจ้าของ: | โดเรมี [ 10 ส.ค. 2009, 12:40 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: ระหว่างปริยัติกับการปฏิบัติอันไหนสำคัญกว่ากัน |
สาธุและอนุโมทนาในทุกความคิดเห็นคะ
|
|
| หน้า 3 จากทั้งหมด 3 | เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง |
| Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group http://www.phpbb.com/ |
|