แนวที่พระอาจารย์ท่านสอนผมนั้นการเดิน ก็ไม่ได้กำหนดอะไรเลยครับ

แต่หาที่เหมาะ ๆ จากทิศตะวันตกไปออก เดินให้ได้ระยะ 14 ก้าวเป็นอย่างต่ำ ถ้าต่ำกว่านี้จะเวียนหัว

เดินวนขวา ไม่ข้าไม่เร็ว ก่อนเดินอธิฐาน ว่า อิมัง จังกัมมัง อธิฏฐามิ
ทุติยัมปิ อิมัง จังกัมมัง อธิฏฐามิ
ตะติยัมปิ อิมัง จังกัมมัง อธิฏฐามิ

ตามด้วยแผ่เมตตา แล้วกำหนด ว่าเดินโดยให้รู้ว่าก้าวเท้าไหนออกก่อน แล้วก็เดินตามสลาย มือจะประสานกันหรือปล่อยก็ได้ ตามสบายเอาให้เราสบายที่สุด เดินไปเรื่อย ๆ

อย่าไปบังคับ อะไร เดินดูไปเฉย ๆ ดูความคิดก็ได้ ที่ผมใช้ก็วิธีนี้่

หรือจะมีวิธีอื่นที่ถูกจริตกว่า ก็ลองศึกษาดูก่อน เผื่อว่าวิธีนี้ไม่ถูกกับจริต

การเร่งทำสมาธิน่ะดี ครับ การได้สมาธิก็ดี ยังเป็นของง่ายกว่า

การจะตามรักษา สมาธิที่เราได้แล้วนั้น ยากที่สุด

เรียนถามคุณ กรัชกาย ไม่ทราบว่า ปฏิบัติ แบบไหนมาครับ

ของผมเน้น อานาปาฯ ดูจิต ทำจิตให้เป็นกลาง แล้วดู

แต่หาที่เหมาะ ๆ จากทิศตะวันตกไปออก เดินให้ได้ระยะ 14 ก้าวเป็นอย่างต่ำ
ถ้าต่ำกว่านี้จะเวียนหัว

เดินวนขวา ไม่ข้าไม่เร็ว ก่อนเดินอธิฐาน ว่า อิมัง จังกัมมัง อธิฏฐามิ
ทุติยัมปิ อิมัง จังกัมมัง อธิฏฐามิ
ตะติยัมปิ อิมัง จังกัมมัง อธิฏฐามิ

ตามด้วยแผ่เมตตา

การเดินไปโน่นมานี่นั้น ก็ได้แต่ไม่มีนิมิตที่แน่นอน การกำหนดจงกรมคือกำหนดนิมิต ในการเดิน

:b8: ความสงบคือการนิ่ง
การนิ่งคือสมาธิ สมาธิคือการรู้ รู้คือการหายใจเข้าออก
การสวดเพื่อต้องการความสงบไม่มี ความสงบคือการมีสติ

ถ้าคำว่านิมิต แปลว่า เครื่องหมาย

นิมิตในความหมายในที่นี้ คือทางจงกลมก็เป็นนิมิตอันนี้ว่านี้