มีวิธีทำให้ศัตรู กลับใจมาเป็นมิตรได้อย่างไรบ้างค่ะ


ขอคำแนะนำด้วยค่ะ

อยากให้ศัตรูกลับใจมาเป็นมิตร อย่างแรกเราต้องไม่เห็นเขาเป้นศัตรูเสียก่อน มีความปรารถนาดีกับเขา จากนั้นก็ทำดีกับเขา ปรับความเข้าใจกัน ซื้อของให้ เช่นโน้ตบุ๊กสักเครื่อง(ไม่รู้ว่าของใหญ่ไปรึเปล่า ) คนเราหัวใจมันประกอบด้วยเลือดเนื้อ ทำดีกับเขาเถิดแล้วศัตรูจะกลับมาเป็นมิตร

ถ้าถึงขั้นเป็นศัตรูแล้วมันยากนะ...เพราะอยู่ร่วมกันไม่ได้แล้ว มีแต่ต้องตายกันไปข้างนึง หรือไม่ก็ต่างคนต่างอยู่ อย่าได้มาข้องเกี่ยวกันก็ดีแล้ว
แต่ถ้าแค่ไม่พอใจกันก็ง่ายหน่อย
โดยปกติแล้วคนเราไม่พอใจกันก็มีสาเหตุจากความไม่เข้าใจกัน...ก็ทำให้เข้าใจกันซะมันก็จะได้ไม่ต้องมาโกรธกันอีก

ขึ้นอยู่กับความจริงใจในตัวของเรา หากเรามีความยินดีและจริงใจด้วยใจแท้ ความเป็นมิตรภาพที่ดีจะตามมา

"คนฉลาด มักจะทำศัตรูให้เป็นมิตร"
"คนโง่ มักจะทำมิตรให้เป็นศัตรู"

อัพพะยา ปัชฌัง สุขัง โลเก
การไม่เบียดเบียนกันเป็นความสุขในโลก

ในทางพุทธศาสนานั้น พระพุทธเจ้าสอนให้เราถือว่า
สัตว์ทั้งหลายเป็นเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย
ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น คือคิดว่า ขอให้สัตว์ทั้งหลายมีความสุขความเจริญ
งดเว้นจากการคิดเบียดเบียนกัน ริษยากัน
พยาบาทอาฆาตจองเวรกัน ไม่มีอารมณ์เกลียด
ไม่มีอารมณ์ชังต่อสิ่งใดๆไม่ว่าคนนั้นจะเป็นคนดี
หรือว่าจะเป็นคนเสีย ถ้าเขาเป็นคนดีเราก็ดีใจกับเขา
ถ้าเป็นคนเสียเราก็เสียใจกับเขา
แล้วเราตั้งใจไว้ว่าขอให้เขาดีเสียเถิด
ขออย่าได้เป็นเช่นนั้นเลย ขอให้พ้นจากความชั่วในชีวิตประจำวันกันเสียเถิด

เราอย่าไปโกรธเขา เราอย่าไปเกลียดเขา
เพียงแต่เราคิดเท่านั้นเราก็สบายใจแล้ว เพราะเป็นความคิดที่แผ่เมตตาปรารถนาดีต่อเขา
ถ้าเราคิดให้คนอื่นสบาย เราก็สบาย ถ้าเราคิดให้คนอื่นเดือดร้อน เราก็มีความทุกข์ความเดือดร้อน

ขอกราบอนุโมทนาบุญ สาธุ..............

จงตามหาผู้ที่เป็นศัตรูของเขาให้เจอ และจงแสดงตนเป็นศัตรูกับศัตรูของเขา..



และในทางกลับกัน
เมื่อเราไปเป็นมิตรกับศัตรูของเขา แค่นี้ล่ะ ไม่ต้องไปทำอะไรมากมายเลย
เขาก็สามารถปรุงแต่ง...เห็นเราเป็นศัตรูกับเขาได้แล้ว...

บังคับใจเรายังยากเลยนะ
บังคับใจคนอื่นนี่ยิ่งยากเข้าไปใหญ่

สาธุครับ

ผมว่าสุภาษิตนี้น่าจะใช้ได้ดีนะครับ

"วาจาดีมีชัยไปกว่าครึ่ง" พูดดีเข้าไว้ครับ

ท่านyahoo ผู้น้อยขอ ค่ะ
อ่านแล้วดูง่ายๆ ค่ะ แต่ งง จังคะ
จะขยายความอีกสักนิดได้ไม๊คะ............

งงตรงที่...อยู่ดี ๆ ผมก็แหวกแนวตำรามาตอบ...หรือครับ...

จริง ๆ ผมตอบตามการตีความตามกลเกมทางโลก...ครับ :
เกมที่ผู้คนต้องพึ่งพิงสังคมที่ตนอาศัยอยู่
เกมซึ่งบางครั้งเราต้องเอาตัวรอด เราต้องทำตัวให้เป็นบุคลากรที่มีคุณค่าในสายตาของนายจ้าง
และเพื่อนร่วมงาน
เกมซึ่งยังมีเกียรติยศ ศักดิ์ศรี เงินทอง ชื่อเสียง และอำนาจ... เข้ามามีบทบาทต่อชีวิตจิตใจของเรา...



ไม่ใช่สังคมของผู้ที่ศึกษาปฏิบัติธรรม
เพราะในมุมมองของผม
ในสังคมผู้ศึกษาปฏิบัติธรรม เรื่องราวในทางอกุศลจิต ผู้กระทบจะมีการควบคุมจัดการดูแลตนอยู่
เรื่องการเห็นผู้คนร่วมชะตากรรมเป็นศัตรู
ไม่ใช่สิ่งที่พึงจะเกิดขึ้นได้ง่าย ๆ ถ้าคนผู้นั้นไม่ประมาทในการดูแลจิตตน
หรือถ้า เผลอ และประมาทไปบ้าง ผู้นั้นย่อมไม่ยากที่จะตามรู้เท่าทันในภายหลัง
และย่อมรู้แนวทางทางธรรมที่จะใช้ในการดับมัน บรรเทามัน
ถ้าบุคคลผู้ใดที่อวดอ้างว่าเป็นผู้ปฏิบัติแต่ตามบริหารเรื่องนี้ไม่ทัน
ก็พึงต้องรู้...ว่าตนยังเป็นผู้ต้องเพียรที่จะอบรมตน
ด้วยธรรมอันเหมาะสมกับกำลังของตนให้ละเอียดรอบคอบยิ่งขึ้น

ดังนั้นการเห็นคนเป็นศัตรูได้นี่ ผมจึงมองว่าเป็นกิจวัตรของคนที่ยังวนเวียนทางโลก...ครับ
และจึงได้พยายามคิดหากลยุทธ์ที่ ใช้กับคนทางโลกได้ผลอย่างทันตาเห็น
เพราะผมเห็นสิ่งเหล่านี้อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เปลี่ยนขั้วกันไปเปลี่ยนขั้วกันมา
"ไม่มีมิตรที่แท้จริง และไม่มีศัตรูที่ยาวนาน"



คุณต้องลองตั้งเป็นตุ๊กตาขึ้นมาถาม-ตอบกับใจตัวเองสิครับ...แล้วลองขยายเอง ด้วยใจของตนเอง
simple simple

ถ้าคุณเหม็นขี้หน้าผมอยู่ในใจ ถ้าใครอื่นมาทำดีกับผม
คุณจะมีความรู้สึกตอบสนองต่อสิ่งที่เห็นเช่นไร...
ภาพที่เห็นมันจะจุดประกายบางอย่าง แว๊บขึ้นมาในใจ ประกายที่แสดงความขัดกัน

และในทางกลับกัน ถ้ามีใครอื่นมามีท่าทีเหม็นขี้หน้าผม
คุณจะมีความรู้สึกตอบสนองต่อสิ่งที่เห็นเช่นไร...
ภาพที่เห็นมันจะจุดประกายบางอย่างอีกเช่นกัน แว๊บขึ้นมาในใจ ประกายที่แสดงความเข้ากัน

นั่นคือ การที่เราต้องการจะสื่อสารกับใครเพื่อให้ใครมีพฤติกรรมที่โนม้เอียงไปในทางที่เราต้องการ
บางครั้งเราไม่ต้องใช้ภาษา เพียงแค่รู้ใช้กลยุทธ์ รู้จุดอ่อนของของคนที่เราต่อกรด้วย...
เพียงแต่หาสิ่งที่จะจุดประกายให้เขาปรุงแต่งไปเองให้ได้




พิจารณาตามพื้นฐานธรรมดาสามัญนะครับ...
ถ้าคุณนึกหน้าผมแล้วจินตนาการไปในทางอกุศลไม่ถูก
ก็นึกถึง ภาพยนต์ที่นำแสดงโดยนักการเมือง
(ผมปล่าวปลุกประเด็นนะ แต่ยกตัวอย่างงงงงง....หง่ะ )



จริง ๆ ตัวอย่างนี้ ถ้าคุณมีมิติในการพิจารณาที่แยบคายและลงไปได้อีก...
และถ้าคุณมีกำลังในการไล่ step พิจารณาดี ๆ นะ
ไล่เข้าสู่วงจร อิทัปปัจจยตา ปฏิจจสมุปบาท ไปซะเลยก็ยังได้
ถ้าคุณเป็นแมงมุมสาวนักสาวใยนะครับ...
และช่ำชองในการใช้สายตาอันแหลมคม ... มองทะลุทะลวงวงจรไปทีละปล้อง...



จริง ๆ ผมไม่ใช่คนช่างสาธยายเลยนะ
เพราะผมเป็นคนขี้อาย และ ขี้กลัว กลัวหัวหดเลย
บางครั้งผมอาจจะซนเป็นลิง และบางครั้งผมก็เป็นนี่ล่ะครับ
เต่าที่ชอบหดหัวอยู่ใน ก ร ะ ด อ ง
เพราะยิ่งพูดมากก็ยิ่งผิดได้มาก
สติปัญญาของผมก็ยังไม่รอบจัด...ครับ
ก็เลยพยายามจะให้ความกระจางกับคุณอย่างทื่อ ๆ
ไร้กระบวนท่าอันพลิกแพลง ได้แค่นี้ล่ะครับ...

นี่เห็นเป็นคุณ...ย่องมาดึงหาง...นะ
อาราม...ยู๊ตกใจ... หันไปเห็นสาวงาม เลยหลวมตัวพร่ามซะ...

ให้ขยายความอีกนิด แหม...... ร่ายยาวเลยนะคะ
แต่ต้องขออนุโมทาด้วยค่ะ ที่ทำให้ได้เข้าใจดีเลยค่ะ

ในสังคมผู้ศึกษาปฏิบัติธรรม เรื่องราวในทางอกุศลจิต
ผู้กระทบจะมีการควบคุมจัดการดูแลตนอยู่
เรื่องการเห็นผู้คนร่วมชะตากรรมเป็นศัตรู
ไม่ใช่สิ่งที่พึงจะเกิดขึ้นได้ง่าย ๆ ถ้าคนผู้นั้นไม่ประมาทในการดูแลจิตตน

โดยเฉพาะข้อความนี้ต้องตัวเรา จิตใจเรา เท่านั้นที่จะพาเราจะพบทางธรรมได้หรือไม่
ผู้น้อยขอ

ขอบพระคุณทุกท่าน ที่ชี้นำ และแนะแนวทางนะค่ะ




ขออนุโมทนาสาธุนะค่ะ

เมื่อใจเราไม่ผูกพยาบาทกลับผู้ใด เมื่อนั้นเราไร้ศัตรูครับ

ถ้ายังไม่สบายใจ แผ่เมตตาไปให้เขาเยอะๆๆๆๆ ทุกวัน ๆ ๆ ๆ


ยิ้ม สู้นะครับ

ศัตรูที่ว่า... หมายถึง เขาไม่ชอบเรา หรือเราไม่ชอบเขา หรือว่าทั้ง 2 ฝ่ายไม่ชอบกันคะ

คือจริงๆแล้วถ้าให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม พยายามทำดีกับเขา และให้ความช่วยเหลือในทุกเรื่องที่เราพอจะช่วยได้เมื่อเขาเดือดร้อน อย่างแรกก็เดินเข้าไป ทักทาย ประมาณว่า ไม่เคยคิดพยาบาทกันมาก่อนค่ะ หรือไม่ก็สวดแผ่เมตตาให้เขาทุกๆวันนะคะ อาจจะช่วยได้อีกทางหนึ่งค่ะ (พอดีเคยทำมาแล้ว ^^)