:b7: สวัสดีกัลยาณธรรมทุกท่าน
กระผมมีข้อสงสัยที่อยากจะถามผู้ปฏิบัติธรรมทุกท่านครับ คือผมมีโอกาสได้ไปปฏิบัติธรรมเป็นเวลา 10 วัน สายของ มจร.อ่ะครับ คือท่านวิปัสสนาจารย์ก็จะสอนการนั่งสมาธิ นอนอนสมาธิ เดินจงกรมและอิริยาบถย่อย ผมก็ทำตามทุกอย่างครับ ขณะที่กำหนดไปนั้นมันก็รู้สึกสบายดีนะครับแต่เวลาที่เรามีอารมณ์อะไรเข้ามาแทรกเช่น โกรธ แล้วท่านวิปัสสนาจารย์บอกให้กำหนดว่าโกรธหนอ หนอ อย่างนี้ไปเรื่อยๆจนกว่าความโกรธนั้นจะหายไปแต่ผมก็แอบสงสัยว่า ความโกรธก็คือโทสะในเมื่อมันเกิดมาแล้วเราจะไปสนใจหรือไปจี้ไปย้ำมันทำไมอย่างนี้จิตเราก็เศร้าหมองสิครับ ผมก็ได้แค่สงสัยก็เลยมาถามท่านผู้มีประสบการณ์พอที่จะชี้แนะข้าน้อยด้วย ขอรับ

:b7: สวัสดีกัลยาณธรรมทุกท่าน
กระผมมีข้อสงสัยที่อยากจะถามผู้ปฏิบัติธรรมทุกท่านครับ คือผมมีโอกาสได้ไปปฏิบัติธรรมเป็นเวลา 10 วัน สายของ มจร.อ่ะครับ คือท่านวิปัสสนาจารย์ก็จะสอนการนั่งสมาธิ นอนอนสมาธิ เดินจงกรมและอิริยาบถย่อย ผมก็ทำตามทุกอย่างครับ ขณะที่กำหนดไปนั้นมันก็รู้สึกสบายดีนะครับแต่[color=#40BF00]เวลาที่เรามีอารมณ์อะไรเข้ามาแทรกเช่น โกรธ แล้วท่านวิปัสสนาจารย์บอกให้กำหนดว่าโกรธหนอ หนอ อย่างนี้ไปเรื่อยๆจนกว่าความโกรธนั้นจะหายไปแต่ผมก็แอบสงสัยว่า ความโกรธก็คือโทสะในเมื่อมันเกิดมาแล้วเราจะไปสนใจหรือไปจี้ไปย้ำมันทำไมอย่างนี้จิตเราก็เศร้าหมองสิครับ ผมก็ได้แค่สงสัยก็เลยมาถามท่านผู้มีประสบการณ์พอที่จะชี้แนะข้าน้อยด้วย ขอรับ[/color]

ที่พระท่านสอนนั้น เข้าใจว่า ท่านคงใช้หลักกสิณ คือการเอาใจจดจ่อในคำกำหนดเพื่อให้เกิดสมาธิ เพราะพระทั้งหลายเหล่านั้น ไม่มีความรู้ ไม่มีความเข้าใจ เกี่ยวกับเรื่อง "ฌาน" อย่างถ่องแท้ เมื่อไม่มีความรู้ ความเข้าใจ ในเรื่องของ ฌานอย่างถ่องแท้ ก็ย่อมไม่รู้วิธีการ ละ หรือขจัด หรือดับ วิตก วิจาร ปีติ สุข เมื่อไม่รู้ พระทั้งหลาย ก็ต้องดึงเอาหลักวิธีอย่างใดอย่างหนึ่ง จากพระไตรปิฎกมาใช้โดยความไม่รู้ แต่พระที่รู้ก็มีอยู่นะขอรับ ยกตัวอย่าง อาจารย์ผู้ให้คำแนะนำต่อข้าพเจ้า รูปหนึ่งแล้ว
ที่เป็นเช่นนั้น ก็เพราะ พระที่เป็นอาจารย์ในรุ่นเก่าๆ ก็ได้ร่ำเรียนหรือเข้าใจกันมาอย่างนั้น ก้เลยทำต่อกันมาอย่างนั้น
ความจริงแล้ว ถ้าฝึกสมาธิ อย่างเดียว ก็ต้องทำความเข้าใจในเรื่อง ของ "ฌาน" ขออภัยในขณะนี้ยังไม่เขียนอธิบาย ต้องรอดูก่อนว่า ควรอธิบายควรสอนหรือไม่ เนื่องจากมีเหตุหลายประการที่ไม่อาจเขียนสอนได้ในขณะนี้ (ไม่บอกเหตุผลนะขอรับ)

ผมก็แอบสงสัยว่า ความโกรธก็คือโทสะในเมื่อมันเกิดมาแล้วเราจะไปสนใจหรือไปจี้ไปย้ำมันทำไมอย่างนี้จิตเราก็เศร้าหมองสิครับ

เป็นการกำหนดให้รู้อารมณ์ครับ ไม่ใช่การกำหนดให้รับอารมณ์

รู้ ว่าโกรธ แต่อย่าไป รับ ว่าโกรธ

สงสัยค่ะ เวลาโกรธ

แล้ว โกรธหน๋อ โกรธหน๋อ แล้วเราจะเห็นโกรธมันเป็นยังไงคะ

คือขอถามแบบซื่อ ๆ เลย เพราะไม่ค่อยถนัดแนวนี้เลย...................................คือเราไม่ ...หน๋อ นี่เราปฏิบัติผิดรึเปล่าคะ

เป็นอนัตตา

ไม่..."หนอ"...งั้นใช้..."แหน"...แทนเป็นไง(เป็นคำตอบที่ท่าน กรัชกาย เคยใช้ตอบกระผม)

สาระมันอยู่ตรงที่ "รู้" ไม่ได้อยู่ที่ "หนอ"

ยังชอบนุ่งสั้นไม่เลิกเลยนะคุณ...