คุณเอรากอน นานๆพูดที
แต่พอพูดที ผมก็หงายเงิบบบบเลย

หงายอย่างนี้น่ะ

:b8:

=ชีวิตกับศาสนา=
ชีวิตคืออะไร? เป็นปัญหาใหญ่ที่ยากจะมีผู้ให้คำตอบที่ถูกต้องได้ มีผู้ให้ความหมายของชีวิตไว้มากมาย เช่น “ชีวิตคือการต่อสู้ ศัตรูคือยากำลัง” หรือ “ชีวิตคือสิ่งที่เจริญเติบโตได้ กินอาหารได้ เคลื่อนไหวได้ และสืบพันธุ์ได้” ดังนี้เป็นต้น

ส่วนในพุทธศาสนานั้น ให้ความหมายของชีวิตไว้ว่า “ชีวิต คือความเป็นอยู่ได้ของร่างกายและจิตใจ โดยอาศัย กรรม เป็นผู้นำเกิดและตามรักษาดำเนินชีวิตทำกิจการงานต่างๆ ได้ด้วย จิต และบำรุงรักษาชีวิตไว้ได้ด้วย อุตุ (อุณหภูมิ ความร้อน) และอาหาร ที่ต้องรับประทานเป็นประจำวันอีก”

ชีวิตจึงเป็นอยู่ได้ด้วยกรรมตามรักษาเป็นอยู่ได้ด้วยการหายใจเข้า-ออก และเปลี่ยนอิริยาบถด้วยจิต เป็นอยู่ได้ด้วยการหาที่อยู่อาศัยและเครื่องนุ่งห่มด้วยอุตุตลอดจนต้องแสวงหาอาหารเพื่อรับประทานเป็นประจำวันอีกด้วย

ชีวิตที่ประกอบด้วยร่างกายและจิตใจนั้นจิตใจนับเป็นสิ่งสำคัญยิ่งของชีวิต พระพุทธองค์ทรงชี้ความสำคัญของจิตใจไว้ในคาถาธรรมบทว่า:-
ธรรมทั้งหลายมีใจเป็นใหญ่ มีใจเป็นหัวหน้า และสำเร็จได้ด้วยใจ ถ้าบุคคลใดมีใจดีแล้ว พูดอยู่ก็ตาม ทำอยู่ก็ตาม คิดนึกอยู่ก็ตาม ย่อมดี และนำผลเป็นความสุขมาให้



ส่วนบุคคลใด มีใจชั่วแล้ว พูดอยู่ก็ตาม ทำอยู่ก็ตาม คิดนึกอยู่ก็ตาม ย่อมชั่วและนำผลเป็นความทุกข์มาให้

ฉะนั้นจิตใจ จึงเป็นสิ่งสำคัญยิ่งของชีวิต ชีวิตที่จะเป็นไปด้วยดี ต้องอาศัยจิตใจที่ดีงามติดตามอยู่เสมอด้วย
แต่จิตใจจะเป็นไปด้วยดีอย่างไรนั้น จำเป็นอาศัยที่พึ่งทางใจที่ดีด้วย
เป็นที่ยอมรับของมวลมนุษย์ชาติทั้งหลายว่า ศาสนา เป็นที่พึ่งทางใจที่ดียิ่ง
“คนใดไร้ศาสนา ก็เหมือนเรือที่ปราศจากหางเสือ คนนั้นย่อมโหด*มดุร้าย ตามอำนาจความต้องการของกิเลส ชีวิตย่อมเคว้งคว้าง และไม่ทราบว่าจะนำชีวิตไปในทิศทางใด”