| ลานธรรมจักร http://dhammajak.net/forums/ |
|
| อ่านเถอะครับ... http://dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=1&t=26776 |
หน้า 1 จากทั้งหมด 2 |
| เจ้าของ: | -dd- [ 07 พ.ย. 2009, 21:58 ] |
| หัวข้อกระทู้: | อ่านเถอะครับ... |
คงไม่สายเกินไป หากจะส่งข้อความนี้ให้ทุกๆคนได้อ่าน อยากให้ทุกคนได้อ่านและตระหนักถึงความสำคัญของ “ เธอ ” อ่านแล้วอย่าร้องเหมือนเรานะ... ความรู้สึกของน้องคนหนึ่งที่บรรยายออกมาจากใจ ในขณะที่.... ผมก็เป็นเช่นเด็กวัยรุ่นทั่วๆ ไป เรียน เที่ยว นอน กิน ดึกๆ ผมก็โทรคุยกับแฟนของผม ซึ่งทั้งหมดเหล่านี้มันก็เป็นกิจวัตรประจำวันของผม และผมก็เชื่อว่าใครๆ เค้าก็ทำแบบนี้กัน ' จ้า ตัวเอง วันนี้กินข้าวรื้อยาง ' ' กินกับอะไรบ้าง แล้วตอนกินตัวเองคิดถึงเค้ามั้ยเนี่ย ' ' รู้มั้ยตัวเอง ถ้าเค้าเป็นผีเนี่ย เค้าอยากเป็นกระสือที่รักจะได้เห็นใจไง ' ' ตัวเองวางก่อนดิ ก่อนดิ ' ประโยคต่างๆ ที่ผมได้คิดและคัดสรรเตรียมพร้อมมาต่างๆ ก่อนโทร ผมยังคงใช้เวลาส่วนใหญ่ตอนดึกไปกับการคุยโทรศัพท์ ระยะเวลาอันผมได้ใช้ไปในแต่ละครั้งนั้น พอรู้สึกอีกทีก็ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว แต่ผมก็ไม่ชอบนะ หากใครจะมาว่าผมไร้สาระ ก็ไม่เห็นหรอคนส่วนใหญ่เค้าก็ทำกัน ' เอ้อ เกือบลืมไปอีกอย่าง กิจวัตรอีกอย่างนึงของผมก็คือ แม่ของผมมักชอบโทรหาผมทุกวัน ' ' ตอนนี้ลูกอยู่หอรึยัง ' ' เย็นนี้กินข้าวอิ่มมั้ย ' ' วันนี้เรียนเป็นยังไงบ้าง ' ' อย่าไปเที่ยวที่ไหนไกลนะ ' โธ่!คำถามเดิมๆ ผมก็ตอบไปแบบเดิมๆ แม่ผมก็ไม่เบื่อซักที ยังคงโทรหาผมเป็นประจำ โชคดีที่ผมพยายามตัดบทคุย ผมกับแม่น่ะคุยกันไม่กี่นาทีก็วางแล้ว ก็มันไม่มีอะไรจะคุยจะให้ผมทำยังไง จนกระทั่งวันนั้น ' ตัวเองตอบเค้าได้รึยังว่ารักเค้ามั้ย ' ' เร็วๆสิ เค้ายังอุฒส่าห์บอกรักตัวเองไปแล้วนะ ' ' แล้วยังจะใจร้ายไม่บอกรักเค้าอีกหรอ ' ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ เสียงจากโทรศัพท์บอกผมว่ามีสายซ้อน ผมมองไปที่หน้าจอมันขึ้นชื่อว่า 'Home' ' โธ่ แม่โทรมาทำไมตอนนี้เนี่ย กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย ' ผมไม่สลับสายผม ผมยังคงคุยกับสุดที่รักของผมต่อไป เพราะผมรู้ว่าสิ่งที่แม่จะคุยกับผมก็คงเป็นประโยคเดิมๆ ' และนั่นก็เป็นโอกาสสุดท้าย ที่ผมจะมีโอกาสฟังเสียงของแม่ ' หลังจากนั้นไม่นานทางญาติของผมโทรมาแจ้งผมว่า เมื่อคืนนี้บ้านของผมถูกขโมยเข้า และแม่ของผมขัดขืน และได้ต่อสู้กับโจร จึงถูกโจรใช้มีดแทงเข้าที่ท้อง แม่เสียชีวิตเพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว ญาติของผมเล่าอีกว่าตอนไปพบศพแม่นั้น ในมือของแม่กำโทรศัพท์ไว้แน่น และเบอร์โทรออกล่าสุดของเธอไม่ใช่โทรแจ้งตำรวจ หรือเรียกรถพยาบาล แต่แม่เลือกที่จะโทรหา ' ผม ' สิ่งสุดท้ายในชีวิตที่แม่ผมเลือกที่จะทำคือ โทรศัพท์หาผมเพื่อฟังเสียงของผม วินาทีนั้นน้ำตาของผมไหลอาบแก้ม ผมพูดอะไรไม่ออก มือและตัวของผมสั่น วันนั้นผมเลือกที่จะคุยกับแฟนผม ดีกว่าที่จะคุยกับแม่ของผม ผู้หญิงคนเดียวในโลก ที่คุยกับผมเป็นคนแรกในชีวิต ผู้หญิงคนเดียวที่ผม สามารถที่จะคุยกับเธอได้ทุกเวลา โดยที่ผมไม่ต้องเตรียมบทพูดใดๆ ไม่ต้องกังวลว่าเธอจะประทับใจหรือไม่ ไม่ต้องมีมุข ไม่ต้องมีคำหวานใดๆ คนเดียวในโลก ที่โทรมาหาผมเพียงแค่ฟังผมพูดประโยคเดิมๆ คนเดียวในโลก ที่ไม่ว่าโทรศัพท์เธอจะโปรโมชั่นแพงแค่ไหนก็ยังโทรหาผม ' และ คนเดียวในโลก ที่เลือกคุยกับผมในวินาทีสุดท้ายในชีวิต ' ในบางครั้งประโยคที่ว่า ' ไม่มีคำว่าสาย หากเราคิดที่จะแก้ตัว ' มันก็ไม่เป็นความจริง ' เพราะบางปรากฏการณ์ในโลก เกิดขึ้นได้แค่ครั้งเดียว ' อาจเป็นเพราะเวรกรรมของผม หลังจากนั้นไม่นานแฟนผมที่ผมใช้เวลาคุยกับเธอวันหลายๆ ชั่วโมงก็ทิ้งผมไป วันนี้ผมเริ่มเข้าใจชีวิตมากขึ้น หลายๆ อย่างที่คนส่วนใหญ่ทำ มิได้หมายถึงสิ่งที่ถูกต้องเสมอไป เพราะตัวเราเท่านั้นที่เป็นผู้ต้องรับผลการกระทำของเราเอง ' เราจะรู้ว่าสิ่งใดสำคัญ ก็ต่อเมื่อเราต้องเสียมันไป ' ทุกวันนี้ผมนั่งมองโทรศัพท์ รอที่จะตอบคำถามเดิมๆ ให้ผู้หญิงคนหนึ่งฟัง แต่ผู้หญิงคนนั้นคงไม่มีอีกแล้ว ' ในเมื่อเรามีความรักอันเต็มเปี่ยมจากครอบครัว แล้วทำไมต้องไปขอเศษเสี้ยวจากใคร ' ที่มา: http://larndham.net/index.php?showtopic=37285 |
|
| เจ้าของ: | ชาติสยาม [ 07 พ.ย. 2009, 22:01 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: อ่านเถอะครับ... |
|
|
|
| เจ้าของ: | มัทนา ณ หิมะวัน [ 07 พ.ย. 2009, 22:19 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: อ่านเถอะครับ... |
 
|
|
| เจ้าของ: | ทักทาย [ 07 พ.ย. 2009, 22:28 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: อ่านเถอะครับ... |
เศร้า..และกลัวจังค่ะ เรารู้แต่ว่ารักลูกมากมายแค่ไหน? แต่ไม่มีวันรู้เลยว่าพ่อแม่รักเรามากมายแค่ไหน?  คุณ-dd- ทำให้ทักทายใจหวิวๆ อีกแล้วค่ะ  อนุโมทนา สาธุ |
|
| เจ้าของ: | ชาติสยาม [ 07 พ.ย. 2009, 22:38 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: อ่านเถอะครับ... |
taktay เขียน: เศร้า..และกลัวจังค่ะ เรารู้แต่ว่ารักลูกมากมายแค่ไหน? แต่ไม่มีวันรู้เลยว่าพ่อแม่รักเรามากมายแค่ไหน? คุณ-dd- ทำให้ทักทายใจหวิวๆ อีกแล้วค่ะ อนุโมทนา สาธุ แม่กับพี่สาวเราไม่ค่อยจะจูจุ๊บกันเท่าไหร่น่ะ แต่วันที่พี่สาวคลอดลูกนะ แม่เราเล่าให้ฟังว่า พอแม่ได้เข้าไปเยี่ยมนะ พูดไม่ออก ได้แต่ร้องไห้แล้วก็บีบมือแม่ บีบๆแบบว่า เหมือนคนพูดอะไรไม่ได้แต่อยากจะบอกอะไรสักอย่างน่ะ ตั้งแต่นั้มานะ ไม่เคยก๋ากั่นอีกเลยน่ะ ยอมแม่ตลอด คงเป็นความรู้สึกที่สงวนพิเศษไว้เฉพาะเพศแม่ ปัตจัตตัง มาตุ โอนลี่ เพศพ่อนี่คงไม่มีวันเข้าใจได้น่ะนะ ต่อให้เฉาะก็เถอะ.... โนเว้ 
|
|
| เจ้าของ: | ลูกโป่ง [ 07 พ.ย. 2009, 22:59 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: อ่านเถอะครับ... |
 ขอบคุณจ้า...อ่านแล้วแอบซึ้งจ้ะ ทั้งเรื่องราวที่คุณ-dd- และคุณชาติสยามเล่าให้ฟัง คุณtaktayคะ ความเป็นแม่นี่ยิ่งใหญ่จริงจริงเน๊อะ ลูกโป่งเห็นคุณแม่ลูกโป่งรักลูกแล้ว...รู้เลย เรายังเป็นเด็กในสายตาท่านเสมอ...คิดถึงแม่จัง ท่านนอนหลับยังไม่ตื่นเลย...แงแง   
|
|
| เจ้าของ: | ทักทาย [ 07 พ.ย. 2009, 23:08 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: อ่านเถอะครับ... |
ชาติสยาม เขียน: แม่กับพี่สาวเราไม่ค่อยจะจูจุ๊บกันเท่าไหร่น่ะ แต่วันที่พี่สาวคลอดลูกนะ แม่เราเล่าให้ฟังว่า พอแม่ได้เข้าไปเยี่ยมนะ พูดไม่ออก ได้แต่ร้องไห้แล้วก็บีบมือแม่ บีบๆแบบว่า เหมือนคนพูดอะไรไม่ได้แต่อยากจะบอกอะไรสักอย่างน่ะ ตั้งแต่นั้มานะ ไม่เคยก๋ากั่นอีกเลยน่ะ ยอมแม่ตลอด คงเป็นความรู้สึกที่สงวนพิเศษไว้เฉพาะเพศแม่ ปัตจัตตัง มาตุ โอนลี่ เพศพ่อนี่คงไม่มีวันเข้าใจได้น่ะนะ ต่อให้เฉาะก็เถอะ.... โนเว้ ครั้งหนึ่ง นั่งรถไปธุระต่างจังหวัดกัน นั่งหลับโอนไปเอนมา แม่ก็ค่อยๆโอบตัวทักทายให้หนุนตัก อากาศร้อนมากๆ เปิดแอร์แล้วก็ยังเย็นไม่พอ แม่ใช้กระดาษหนังสือพิมพ์นั่งพัดให้ไปตลอดทาง ตอนนั้นกำลังท้องลูกคนโตได้หกเดือน จำได้ไม่มีวันลืมเลยว่า ไม่ว่าเราจะโต หรือแก่สักแค่ไหน? ก็ยังคงเป็นลูกตัวเล็กๆของแม่อยู่เสมอ นับแต่บัดนั้นมา ไม่เคยอายที่จะกอด..กราบ..จูจุ๊บ..พ่อกับแม่เลย กลัวจะไม่มีโอกาสได้ทำ  แค่อยากแชร์ความรู้สึกของลูกบ้าง.... นานๆ จะได้รับรู้เรื่องราวซึ้งๆจากคุณชาติฯ สักทีหนึ่ง ขอบคุณนะค่ะ  อนุโมทนา สาธุ |
|
| เจ้าของ: | มัทนา ณ หิมะวัน [ 07 พ.ย. 2009, 23:22 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: อ่านเถอะครับ... |
ตั้งแต่เด็กจนวัยสะรุ่น ข้าพเจ้ากับแม่ก็ไม่ค่อยจูจุ๊บเท่าไหร่เหมือนกัน เพราะเราลูกสาวคนโต....ลูกรักของพ่อ วันไหนไม่ได้ "วิวาทะ" กัน เป็นต้องกินไม่อิ่ม นอนไม่หลับ  แต่พอไม่มีพ่อ... "มามี้" ก็เป็นทั้ง "พ่อและแม่" และเป็น "ทุกอย่าง"... ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา...  
|
|
| เจ้าของ: | ลูกโป่ง [ 07 พ.ย. 2009, 23:33 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: อ่านเถอะครับ... |
แต่ก่อนลูกโป่งก็อาย ไม่กล้าบอกรักแม่เท่าไหร่ แต่เมื่อไม่นานมานี้ เริ่มบอกรักแม่ทุกวัน และแม่ก็บอกรักเราเหมือนกัน ตอนนี้แม่คงเหนื่อยท่านอายุมากแล้ว...นอนหลับยังไม่ตื่นเลย ตั้งแต่วันอาทิตย์ที่ผ่านมา เราเลยต้องบอกรักแม่อยู่ฝ่ายเดียว เหงาจัง...อยากให้แม่ตื่นขึ้นมาแล้วมาคุยกันเหมือนเดิม จะรอแม่นะจ๊ะ...นู๋รักแม่ อย่าช้า...รีบทำความดีทดแทนบุญคุณท่านกัน ก่อนที่จะสายเกินไป...อย่ารอนะ...เดี๋ยวจะเสียใจ 
|
|
| เจ้าของ: | ลูกโป่ง [ 07 พ.ย. 2009, 23:36 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: อ่านเถอะครับ... |
|
|
| เจ้าของ: | ทักทาย [ 08 พ.ย. 2009, 00:01 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: อ่านเถอะครับ... |
ในฐานะที่เป็นทั้งแม่และลูก กล้าพูดได้อย่างเต็มปากเลยว่า "แม่รักลูก มากกว่าลูกรักแม่" แน่นอน และมันก็คงจะเป็นกงเกวียนไปอย่างนี้แหละค่ะ ให้คุณแม่นอนพักให้เต็มที่ คุณลูกโป่งก็คอยกระซิบ ที่ข้างหูท่าน ว่ารักท่าน หอมท่านบ่อยๆ ท่านรับรู้ได้ค่ะ  วันนี้อยากร้องไห้จังเลย แต่มันร้องไม่ออก ปวดหัว ปวดตามาก กระทู้ "สวดมนต์หน้าคอม" เป็นของคุณลูกโป่งหรือเปล่าค่ะ? ดีมากเลย แต่ว่าตอนนี้หาไม่เจอแล้วค่ะ จำไม่ได้ว่าอยู่ หมวดไหน? ใครก็ได้ช่วย"อาม่า"หน่อย หลงทางอีกแล้ว!!!!  อนุโมทนา สาธุ 
|
|
| เจ้าของ: | มัทนา ณ หิมะวัน [ 08 พ.ย. 2009, 00:07 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: อ่านเถอะครับ... |
ข้าพเจ้าเชื่อว่า... ด้วยสายใยแห่งความผูกพันที่ไม่มีวันจางหาย คุณแม่ คุณลูกโป่ง ย่อมรับรู้ได้ ถึงความรู้สึกเต็มเปี่ยมที่เกินบรรยาย....ในเวลานี้   แม่รักลูก.....ลูกก็รู้......อยู่ว่ารัก คนอื่นสัก....หมื่นแสน.....ไม่แม้นเหมือน จะกินนอน...วอนว่า........เมตตาเตือน จะจากเรือน....ร้างแม่......ไปแต่ตัว (ที่มา : ขุนช้างขุนแผน ตอน กำเนิดพลายงาม) |
|
| เจ้าของ: | ลูกโป่ง [ 08 พ.ย. 2009, 00:29 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: อ่านเถอะครับ... |
taktay เขียน: ในฐานะที่เป็นทั้งแม่และลูก กล้าพูดได้อย่างเต็มปากเลยว่า "แม่รักลูก มากกว่าลูกรักแม่" แน่นอน และมันก็คงจะเป็นกงเกวียนไปอย่างนี้แหละค่ะ ให้คุณแม่นอนพักให้เต็มที่ คุณลูกโป่งก็คอยกระซิบ ที่ข้างหูท่าน ว่ารักท่าน หอมท่านบ่อยๆ ท่านรับรู้ได้ค่ะ วันนี้อยากร้องไห้จังเลย แต่มันร้องไม่ออก ปวดหัว ปวดตามาก กระทู้ "สวดมนต์หน้าคอม" เป็นของคุณลูกโป่งหรือเปล่าค่ะ? ดีมากเลย แต่ว่าตอนนี้หาไม่เจอแล้วค่ะ จำไม่ได้ว่าอยู่ หมวดไหน? ใครก็ได้ช่วย"อาม่า"หน่อย หลงทางอีกแล้ว!!!! อนุโมทนา สาธุ  ขอบคุณที่เข้าใจและอยู่ข้างกันเสมอนะคะ ทั้งคุณtakty คุณมัทนา ณ หิมะวัน และเหล่ากัลยาณมิตรทุกท่าน สุขกาย สุขใจนะคะ คุณแม่คงรับรู้ได้และเฝ้ามองอยู่เช่นกัน...คุณแม่คงดีใจนะคะ ที่ทราบว่ามีคนรักและเป็นห่วงท่านมากขนาดนี้  คุณtaktayคะ ขอแนะนำค่ะ  สวดมนต์หน้าคอมนะคะ...ดูตามLINK เลยค่ะhttp://www.dhammajak.net/buddharoom.php หรือ http://www.suadmon.com/index.php หรือ http://www.polyboon.com/worship/inside/waipra.html หรือ http://www.polyboon.com/worship/inside/worship0901.html นั่งสมาธิหน้าคอมนะคะ ดูตามLINK เลยค่ะhttp://www.polyboon.com/worship/dhumma03_04.html ฟังธรรมหน้าคอมนะคะ ดูตามLINK เลยค่ะhttp://www.dhammajak.net/audio/index.php หรือ http://www.fungdham.com/ สาธุ สาธุ สาธุนะคะ
|
|
| เจ้าของ: | ทักทาย [ 08 พ.ย. 2009, 01:35 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: อ่านเถอะครับ... |
อนุโมทนาค่ะ สำหรับเวบบ์สวดมนต์ คุณลูกโป่ง และคุณมัทนาฯ นอนดึกนะค่ะ นอนไม่หลับเหรอค่ะ อย่างไรเสีย ขอให้คืนนี้ฝันดีทั้งสองท่านนะค่ะ 
|
|
| เจ้าของ: | มัทนา ณ หิมะวัน [ 08 พ.ย. 2009, 03:06 ] |
| หัวข้อกระทู้: | Re: อ่านเถอะครับ... |
taktay เขียน: คุณลูกโป่ง และคุณมัทนาฯ นอนดึกนะค่ะ นอนไม่หลับเหรอค่ะ อย่างไรเสีย ขอให้คืนนี้ฝันดีทั้งสองท่านนะค่ะ คือข้าพเจ้าชอบอยู่ดึกเป็น นกฮูก น่ะค่ะ คุณ taktay เวลาของ คุณ taktay คงยังเป็นกลางวันอยู่ใช่มั้ยคะ เฮ้อ...!!! วันนี้แม่ข้าพเจ้าชีพจรลงเท้าอีกแล้วครับท่าน ขอบคุณ ท่าน-dd- เป็นอย่างยิ่ง ที่ทำให้ข้าพเจ้าคิดถึง "แม่" มากกว่าทุกวัน คืนนี้ขออำลา Good night...Have a sweet dream ด้วยมิวสิควิดิโอเพลงนี้นะคะทุกท่าน |
|
| หน้า 1 จากทั้งหมด 2 | เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง |
| Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group http://www.phpbb.com/ |
|