อนุโมทนาครับ

ผมเป็นอันตรายต่อชีวิตนะ

พุทธพจน์ลึกซึ้งมากเดหลือเกินค่ะ เหลือเกินจนอ่านไม่เข้าใจถ้าใช้สมอง จะอ่านเข้าใจต้องใช้ปัญญาธรรมเท่านั้นค่ะ

คนที่จะอ่านเข้าใจพุทธพจน์ได้ ต้อง ถือศีล ทำสมาธิ แล้วรอจนได้ปัญญาธรรม (ได้เมื่อไหร่จะรู้ด้วยตัวเอง) เมื่อนั้นถึงจะเข้าใจพระไตรปิฎกอย่างแท้จริงค่ะ

ความเพียรพยายามเท่านั้นที่ต้องใช้ค่ะ

ขอบคุณท่านจุฬาภินันท์ที่ร่วมแสดงความคิดเห็นครับ

ที่คุณกล่าวมาเรื่องพระสูตรนี้ ผมเห็นด้วยหลายอย่างครับ


แต่สะดุดคำกล่าวของคุณที่ว่า...


ขนาดจุฬาภินันท์ปัญญาเข้าขั้นอรหันต์แล้ว ยังต้องอ่านไปคิดไป คิดโดยใช้ จินตามยปัญญาน่ะค่ะ ปัญญาที่คนเข้าใจผิดกันทั้งนั้นว่าจะเข้าถึงได้ด้วยหลักวิทยาศาสตร์

ไม่ได้อวดตัวด้วยค่ะ เพราะจุฬาภินันท์ถือศีล ทำสมาธิ แล้วปัญญาธรรมเกิด เพียรปฏิบัติสม่ำเสมอ ปัญญาเลยเพิ่มจากโสดาบันเป็นอรหันต์ได้ในวันนี้


ตรงนี้คุณพูดจริงหรือพูดเล่นครับ หมายถึง คุณมีปัญหาระดับอรหันต์แล้ว หรือ/และหมายถึงคุณสำเร็จโสดาบันแล้ว และตอนนี้สำเร็จอรหันต์แล้วใช่หรือเปล่าครับ หรือเป็นเช่นนั้นจริงๆ

...ขออนุโมทนาสาธุการกับคุณคริสพลด้วยเจ้าค่ะ...

...การให้ธรรมเป็นทานย่อมชนะการให้ทั้งปวง...สาธุ๊...

...ภัยในพระสูตรที่คุณคริสพลเขียนมาให้อ่านนี้...พระองค์ทรงตรัสถึงอนาคต...
...ปัจจุบันที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสคงเป็นเมื่อครั้งยังทรงพระชนม์ชีพอยู่...
...และอนาคตน่าจะเป็นในยามที่พระองค์ปรินิพพานไปแล้ว...เช่นนั้น...

...ปัจจุบันนี้ปี2552...ข้าพเจ้าว่าเริ่มมีให้เห็นเป็นอุทาหรณ์มาเป็นระยะ..
...เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ...ข่าวสารบ้านเมืองมีการฆ่ากันตาย...ทำผิดศีลมากขึ้น...
...แม้ศีลข้อ3กาเมสุมิจฉา...พระสงฆ์บางรูปยังทำขาดตามข่าวมีให้เห็นเป็นระยะ...

...เกี่ยวกับลาภยศสรรเสริญเป็นที่ต้องการของมนุษย์...ตามที่ท่านBuddhaเอ่ยถึง...
...มันน่าจะมีในทุกชีวิตนั่นแหละเจ้าค่ะ...แม้แต่พระสงฆ์ท่านก็มาจากมนุษย์ย่อมยังไม่สิ้นกิเลส...
...ท่านเข้าบวชเพื่อสืบทอดพระศาสนาและเพียรละกิเลสโลภ โกรธ หลง...ยังไม่สิ้นราคะทันที...

...ข้าพเจ้าไม่ใคร่ได้อ่านตำราจากพระไตรปิฎกบ่อยนัก...แต่ก็ไม่เคยสงสัยในพระธรรมคำสอน...
...ปฏิบัติก็งูๆปลาๆ...พอละกิเลสหยาบๆลงได้...เกิดปัญญาได้พอสมควร...พอเอาตัวรอดได้บ้าง...
...เห็นผลงานจิตตภาวนาจากการปฏิบัติมาพอสมควรเรียกว่าได้หลักใจ...เผยแผ่ธรรมได้ตามสมควร...

...ทุกวันนี้ข้าพเจ้าเจตนาศีล 5 ไม่ให้ขาด...ไม่ขาดคำบริกรรมพุทโธ...พิจารณาการเกิดดับในทุกสิ่ง...
...ใช้หลักไม่เห็นแก่ตัว...มีหิริโอตัปปะ...อิทธิบาท 4...พรหมวิหาร 4....และหมั่นให้ทานและภาวนา...
...ขอปวารณาเป็นผู้สืบทอดศาสนาในทางที่ถูกที่ควรไปตลอดชีวิต...จนกว่าจะสิ้นลมหายใจเจ้าค่ะ...

อนุโมทนา สาธุครับ คุณ Rosarin

หุๆ ไงล่ะคุณศิรัสพล
เจอเก๋ากว่าถึงกับเหงื่อตกเลยรึ


สมัยนี้บรรลุธรรมกันระเนระนาดเลยนะ

เราเกิดมาในโลกที่หมุนรอบตัวเอง ทำให้เรามองรอบตัวเสมอมา เราไม่ค่อยจะมองเข้ามาดูตัวดูใจเราเอง...บางคนโชคดีที่เจอครูดี เพื่อนดี ชี้ทาง..นำทางไป..ดีดี.อนุโมทนากับข้อความดีดีนี้ด้วยค้า..

**************

ขอบคุณครับ คุณชาติสยาม ที่เข้ามาทักทายกัน

ไม่ได้เหงื่อตกหรอกครับ เพราะนั่งในห้องแอร์ แค่แปลกใจเท่านั้นครับ

สิ่งที่เขากล่าวมา เราอย่าเพิ่งยินดี อย่าเพิ่งคันค้าน ควรจะสอบถามกันก่อนน่ะครับ

****************
เรื่องนี้...

"สมัยนี้บรรลุธรรมกันระเนระนาดเลยนะ"

เป็นอีกสิ่งที่เราควรต้องช่วยกันครับ

ลืมบอกคุณชาติสยามไป เรื่องที่คุณถามผมมาว่าจะให้ผมตอบ หรือให้เล่าประสบการณ์นั้น ผมยังไม่ลืมนะครับ

เอาไว้หากคุณอยากรู้จริงๆ แบบไม่ใช่จับผิด หรืออคติ หรือหากมีท่านอื่นประสงค์จะทราบ ผมก็ยินดีจะตอบหรือเล่าให้ตามภูมิธรรมและประสบการณ์ที่ผ่านมาครับ

จะเล่าไม่เล่า หรือเล่าอย่างไร มันก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับชาติสยามหรอกนะจ๊ะพ่อคุณ

ถ้าจะเล่าไปตามที่เห็น ตามประสบการณืจริง ก็เล่าไปเถิด อย่ากลัวผิด
แล้วถ้ามีคนทักว่าผิด ก็ลองฟังเขาดูหน่อยนึง


ดูคุณวันชัยสิ เขาพูดเป็นฉากๆ ไม่เห้นว่าจะกล้วใครว่าผิด
ถ้าผมเจอที่ตรงไหนผมไม่เห้นด้วย ผมก็ซัดเละเทะแล้วล่ะ
ทั้งอรรถทั้งธรรมเขาแน่จริงของเขาดีจริงครับท่้าน

ลองไปค้น REPLY ของคุณจุฬาภินันท์สิครับ
ภูมิธรรมเท่าหางอึ่ง
เร็วๆนี้ว่าเป็นพระอนาคามี วันนี้บรรลุอรหันต์ซะแล้ว

ไม่มีสิ่งเป็นภัยต่อสิ่งไหน ทั้งมหาชน และ พุทธศาสนา ทุกสิ่งล้วนมีความผันแปรในตัวมัน ตั้งอยู่บนความไม่เที่ยง เกิดขึ้น ดำเนินอยู่ตามยุคตามสมัย แล้วดับไปเสื่อมไปไม่จริงยั่งยืน พระพุทธเจ้าองค์แล้วพระองค์เล่าก็ผ่านมา แล้วก็ผ่านไป หากท่านทรงดำรัส ตรัสไว้ 5,000 ปีก็ 5,00ปี ตามนั่นอยู่แล้ว ที่จะดำรงอยู่ได้ก็เพราะพุทธบริษัทสี่ ที่ศรัทธาไม่ง่อนแง่นคลอนแคลน และไม่ตะหนกตกใจใจคว่ำ ใจหงายกับสิ่งที่ท่านว่ากันมานี้แต่อย่างใด

ขออนุโมทนา

ขอบคุณครับที่ร่วมแสดงความคิดเห็นกลับมา

เรื่องการไม่เล่าประสบการณ์ก่อนนั้น ไม่ใช่ว่ากลัวผิดหรอกครับ เพียงแต่ว่าพยายามทำตามพระพุทธเจ้ามากกว่าที่ท่านจะไม่ทรงตรัสเล่าพุทธประวัติรวมทั้งประสบการณ์ก่อนหากไม่มีใครถาม หรือไม่มีเหตุการณ์อันเหมาะสม (เท่าที่ผมสังเกตนะครับ) และอีกประการหนึ่งประสบการณ์การปฏิบัติบางอย่างออกจะเหนือวิสัยของการคิดเดาเอา ซึ่งตรงนี้เองหากไม่รู้ไม่เคยประสบก็จะเผลอติติงเอาได้ ซึ่งจะเป็นบาปแก่ผู้นั้นเองนั่นแหละครับ และที่สำคัญผมเห็นว่าบางอย่างเป็นประสบการณ์ที่ผ่านมาแล้ว เป็นอดีตไปแล้วเล่าไปก็ไม่มีหลักฐานอ้างอิงได้น่ะครับ

แต่เมื่อกล่าวมาอย่างนี้ ผมคงจะทยอยเล่าประวัติให้อ่านบ้างก็แล้วกัน จะเริ่มจากเบสิกๆ ก่อนนะครับ คือ เริ่มจากประสบการณ์ด้านฌานและอภิญญาแล้วค่อยโยงเข้าถึงการเจริญวิปัสสนาต่อไป คิดว่าอ่านๆ พอเป็นธรรมทาน เรื่องเล่าจากเพื่อนธรรมก็แล้วกันครับ แต่คงจะตั้งกระทู้ใหม่ไม่ขอเล่าในกระทู้นี้ครับ