...ตัวรู้(วิญญาณ/อันเกิดจาก ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ)ซักวันก็ต้องตาย
ตัวคิด(สังขาร)ซักวันก็ต้องตาย แล้วเราจะไปเชื่อของที่มันต้องตายทำไม ?...

อุปาทานต่างๆ เกิดขึ้นที่ขันธ์ ไม่ได้เกิดขึ้นที่จิต จิตมันไม่มีอะไร
แต่ขันธ์นั่นปรุงแต่งอาการไปสู่จิตเท่านั้น ...อย่าไปแบกขันธ์
ตัวอยากปล่อยก็ขันธ์ ตัวอยากยึดก็ขันธ์ เชื่ออะไรมันไม่ได้ เชื่ออะไรไม่ได้ซักอย่างนึง
แม้แต่ตัวที่บอกว่าเชื่อไม่ได้นั่นก็ยังเป็นขันธ์ จะเอามันก็ไม่ได้

...มันซ้อนๆ กันอยู่ เพราะเราไม่ทันตัวที่มันจะปรุงออกมา
ที่ไม่ทันก็ไม่ใช่เรา มีสติก็เป็นของขันธ์ ไม่ใช่เรา ขาดสติก็เป็นของขันธ์ก็ไม่ใช่เรา

ไม่มีเราอยู่ในขันธ์อันเป็นของไม่เที่ยงทั้งสิ้น
ก็ในเมื่อมันไม่มีอะไร แล้วเราไปแบกอะไรไว้ให้จิต
ทุกวันนี้มันก็หนัก หนักเพราะแบกสิ่งที่มันไม่มีอยู่จริง....

อุปาทานเกิดจากจิตค่ะ จิตที่ยึดมั่นในขันธ์ จิตมีอะไรเยอะแยะเลย จิตปรุงแต่งอาการไปสู่ขันธ์ค่ะ อย่าแบกขันธ์ โดยการชำระจิตค่ะ

มีสติรู้ว่าขันธ์เป็นแบบไหน แต่อย่ายึดมันไว้ แค่เอามันมาบอกว่ารู้สึกยังไง ควรคิดยังไง และควรกระทำยังไง โดพิจารณาจากหลักธรรมเป็นพื้นฐานค่ะ

ทันมันจะใช่เราค่ะ สติเป็นของเรา เราต้องรู้ทันขันธ์นั้นค่ะ

มีเราอยู่ในขันธ์ค่ะ จิตของเรา ยังไงก็เป็นเรา เราไม่แบก แต่เรารู้มันค่ะ