สวัสดีครับทุกท่าน ผมมีปัญหาเกี่ยวกับจิตใจตัวเองมานานแสนนาน จนเป็นปัญหาทางด้านมนุษยสัมพันธ์อย่างยิ่ง และตอนนี้มันเริ่มลามไปกระทบการเรียน การทำงานด้วย ได้โปรดช่วยชี้ทางให้ผมด้วยครับ

ผมเป็นคนชอบอยู่คนเดียว รักสันโดษ แต่ปัญหาคือผมจะอยู่คนเดียวไปตลอดไม่ได้ครับ ต้องไปเรียนไปเข้าสังคมตามหน้าที่ และผมเป็นคนที่จิตใจอ่อนไหวและคิดมากสุดๆ จึงต้องเจอปัญหาประมาณว่า จะทำอะไรอย่างนึงต้องคิดถึงจิตใจคนอื่นจนจะเป็นบ้าอยู่แล้วครับ เช่น อยากไปเรียนไปทำงานแต่ก็ไม่กล้าไปกลัวว่าไปเจอเพื่อนๆแล้วเพื่อนจะไม่คุยด้วย อยากอยู่คุยกับเพื่อนๆแต่ก็ไม่กล้าอยู่ กลัวว่าคุยกับเพื่อนแล้วเพื่อนจะเบื่อเพราะผมพูดไม่เก่ง
ผมมีปัญหามากครับโดยเฉพาะปัญหากับเพื่อนผู้หญิง (ซึ่งเอกที่ผมเรียนก็มีผู้หญิงอยู่ 95% T-T) แต่ถ้าวันไหนผมได้คุยกับเพื่อนแล้ว เขาตอบรับผมมาดีผมจะอารมณ์ดีทั้งวัน ถ้าเขาตอบรับมาไม่ดีผมจะรู้สึกแย่ทั้งวัน ทั้งๆที่จริงๆแล้วเพื่อนไม่เคยบอกว่าผมน่าเบื่อ น่ารำคาญ หรือไม่น่าคบ แต่ผมมักคิดไปเอง โดยสังเกตจากท่าทางของเขาแล้วก็ตีความเอาเอง ผมไม่ได้อยากให้เพื่อนๆมาใส่ใจผมหรอกครับ แต่อยากให้จิตใจของผมสงบนิ่งมากกว่านี้ เพราะผมสังเกตว่าวันไหนที่ผมจิตใจนิ่งสงบแล้วผมจะทำงานทำการได้เป็นอย่างดี คุยกับผู้คนก็ราบรื่น แต่ถ้าวันไหนใจไม่นิ่ง กังวล ผมจะทำอะไรไม่ถูก งงๆทั้งวัน พูดจาไม่รู้เรื่อง พอจะมีวิธีคิดหรือวิธีปฎิบัติที่จะช่วยบรรเทาอาการอารมณ์อ่อนไหวของผมไหมครับ เพราะผมกลัวว่าถ้าปล่อยไว้นานๆแล้ว วันนึงผมอาจจะกลายเป็นโรคจิต โรคเครียดจนแก้ไขไม่ได้ครับ

คุณเป็นคนคิดมากน่ะ

แน่ะนำให้นั่งสมาธิ วันล่ะ 15-30 นาที เพื่อให้ใจมีความสงบ มั่นคง นิ่งกว่านี้
และก็สวดมนต์ไหว้พระก่อนนอน

เชื่อมั่นในตัวเอง

แล้วก็ถ้าเจออะไรที่ทำให้ใจสั่นคลอนก็ปล่อยวางบ้างนะ ทำใจให้สบาย แล้วจะดีขึ้นเอง

ขอบคุณครับ จะนำไปปฏิบัติดูนะครับ

แต่สงสัยนิดนึงว่า ถ้านั่งสมาธิอย่างเดียว ไม่ต้องสวดมนต์จะได้ไหมครับ ผมไม่ค่อยชอบสวดมนต์เท่าไร

สวดมนต์แปปเดียวเอง ไม่นานนักหรอก เอาบทธรรมดาก็ได้

อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ ภะคะวา
พุทธัง ภะคะวันตัง อะภิวาเทมิ (กราบ)
สวากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม
ธัมมัง นะมัสสามิ (กราบ)
สุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ
สังฆัง นะมามิ (กราบ)

หรือว่าจะเอาบทอื่นด้วยก็ได้ แต่ว่าอย่างน้อยมีบทนี้ก็ดี

สวดมนต์ไม่ลำบากหรอก ขอแค่ใจเคารพพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ก็พอแล้ว
ปริมาณน้อย แต่คุณภาพเยี่ยม ก็ใช้ได้แล้ว ^^

แต่ถ้าสวดเยอะ (หลายบท) มีข้อดีคือทำให้ใจรวมได้ง่าย เป็นสมาธิได้ง่าย และอะไรอีกหลายๆอย่าง

แล้วแต่ความชอบและตามถนัดนะ ^^

ปล. หลังนั่งสมาธิเสร็จ สวดบทแผ่บุญด้วยจะแจ่มมากๆ

ยิ้มเยอะๆ นะคะ ใครๆ ก็ชอบคนอารมดีค่ะ ^^

พบจิตแพทย์ดีกว่านะ

นี่ไม่ได้อะไรนะ
พบจิตแพทย์ไม่ได้แปลว่าบ้านะ

ปัญหาคุณ ผมว่าคงเป็นปัญหาที่สั่งสมมานานแล้ว
ตั้งแต่เด็กจนโตก็คงจะหลายปี
หมอเขาจะมีวิธีที่จะรักษาเราอย่างมีแบบแผน มีมาตรฐาน
มีแบบฝึกหัด มีกิจกรรม มีการวัดผล อะไรพวกนี้

ตามโรงพยายบาลใหญ่ๆ มีทั้งนั้นแหละ
หรือจะไปที่โรงพยาบาลเฉพาะทางก็ได้

แบบคุณคงป็นปัญหาระดับที่ไม่มากมายอะไร แค่ขาดความมั่นใจ
ขาดทักษะและประสบการณ์ในการเข้าสังคม
ไม่ได้เกี่ยวปับประสาท คงไม่ต้องกินยา ฉีดยา อะไรทำนองนั้นหรอก
คงแค่คุยๆแล้วทดลองทำกิจกรรมอะไรที่หมอให้ทำเฉยๆ

ที่มหาวิทยาลัยของคุณมีพวกค่ายอาสา กิจกรรมอะไรบ้างไหมล่ะ
ให้สมัครไปเลย ตรงไหนใครไปทำอะไรกันเป็นกลุ่มๆเยอะก็กระโดดใส่เลย
หรือคุณจะไปร่วมกิจกรรมอาสาสมัครต่างๆก็ได้
เอาแค่พอดีๆนะครับ ให้รู้จักแบ่งสัดส่วนเวลาหน้าที่
แล้วที่สำคัญสนิทกับเพื่อนๆใหม่ๆได้ แต่อย่ายึดติดกันแบบตังเม
ประเภทว่าขาดเพื่อคนนั้นคนนี้แล้วหมดความมั่นใจนี่ ไม่เอาเลย
เรามาฝึกความมั่นใจ ไม่ได้มาฝึกหาที่พึ่งอันใหม่ ต้องพึ่งตัวเองให้ได้

.........

ผมแนะนำให้สวดมนต์ครับ สวดนาน ๆ เปล่งเสียงให้ชัดเจน

นั่งสมาธิน้อยหน่อย ไม่ต้องมาก

ต้องมี กติกาครับ

ครั้งละ ๑ ชั่วโมง( อย่างน้อย ยิ่งมากยิ่งดี)

วันละ ๒ ครั้ง

ทำ ติดต่อกัน ๗ วันครับ

(จิตแบบนี้ บางคนสวดวันละหลายชั่วโมง)

แล้วค่อยนั่งสมาธิ
...............

เหตุผลตรง ๆ นะครับ

- การสวดมนต์นาน ๆ เป็นการปูพื้นฐานจิต ให้อินทรีย์ ๕ แก่กล้า แกร่งขึ้น

- การเปล่งเสียงจากการสวดมนต์จะทำให้เกิดพลังอย่างประหลาด ปอดแข็งแรง

- การสวดมนต์นาน ๆ ซ้ำไป ซ้ำมา เหมือนการโปรแกรมจิตใหม่ ลดความฟุ้งซ่านได้

- การตั้งสัจจะ ทำให้เกิดพลัง(บางคน ตั้งเป็นรอบ เช่น ๕๐ ผมเคยสวดติดต่อกันนับ ๑๐ ชั่วโมง )

- สภาพจิตคุณ ยังไม่เหมาะทำสมาธิ (ยกเว้นเดินจงกรมก่อน หรือ มีคนคุม)

- รอสักระยะ ค่อย นั่งสมาธิให้มากกว่าสวดมนต์ เมื่อแกร่งแล้ว ไม่ต้องสวดก็ได้

- ถ้านั่งโดยไม่สวดตอนนี้ ผมพยากรณ์(เดา) ว่า จิตคุณจะฟุ้งมาก อินทรีย์ยังอ่อนอยู่
ตกอยู่ในอำนาจจิต ถูกจิตชักจูง สติ (สตินทรีย์) มีน้อยมากเกิน

หรือ ไม่สวดมนต์ แต่เดินจงกรมแบบเปล่งเสียงกำหนดก็ได้ อย่าพึ่งกำหนดในใจ

เป็นกำลังใจให้ครับ

ขอให้หลุดพ้น
...........

http://sawoklokudorn.com/
ลองฟังธรรมะจากหลวงปู่ดู จะเปลี่ยน แก้ได้ใหม สำหรับผมแล้ว ได้ทันทีที่ฟัง
โดยเฉพาะที่ท่านกล่าว่า กิเลส ตัณหาทั้งหลาย มันเกิดจากใจ คิดดีก็เอาใจคิด คิดชั่วก็เอาใจคิด ดับใจซะเลย ก็สำเร็จ
เพ่งจี้ที่ความคิด ที่ดั้งหัก คิดก็ช่าง ไม่คิดก็ช่าง เพ่งอย่างเดียวเท่านั้น ทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆ แรกๆจะมึน จะงง เพราะเราฟุ้งซ่านอยู่ ธาตุขันธ์ยังปรับตัวยังไม่ได้ เมื่อแก่กล้าขึ้น ก็เพิ่มจาก1 ไป2 3 4 5 6 ชั่วโมง ลองดูครับ
อ้อ ตอนอยู่ว่างๆ นั่งอยู่ เดินอยู่ก็ทำได้ครับ เพ่งให้เป็นประจำ จะได้มากกว่าแค่การระงับความฟุ้งซ่านแน่นอน