พวกเราคิดถึงคุณลูกโป่ง นะคะ
ทุกๆคนณ.ที่นี่คอยเป็นกำลังใจให้คุณลูกโป่งของพวกเรา
มีสุขภาพดีขึ้น และกลับมาเร็ว.....เร็วนะคะ
O.wan ฝากดอกไม้มาเยี่ยมค่ะ

คิดถึงคุณลูกโป่ง เช่นกันค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

และรออยู่เสมอ ค่ะ

ติดตามงาน คุณลูกโป่งมานาน เธอนำเอาธรรม ข้อคิดและคติธรรมที่สำคัญ ๆ มารวมกันไว้
ให้ทุกคนหาอ่านได้อย่างสะดวก ภายใต้ชื่อ "ธรรมใส่กระปุก"

แรก ๆ ก็มีแต่ตัวหนังสือ หลัง ๆ นี้มีรูปภาพสร้างสีสรรได้มากขึ้น
ขอขอบคุณ ขออนุโมทนา ที่เธอเผยแผ่ธรรม ได้ตามสมัยนิยม

ขอใหธรรมคุ้มครอง ธรรมรักษา คุณลูกโป่ง
สาธุ

มาใหม่ ไม่ค่อยรู้จักใคร แต่ก็ขอให้คุณลูกโป่งหายจากโรคภัยไข้เจ็บ
กลับมาไว ๆ ขอรับ

ขอให้หายไวๆนะครับ

ถึงน้องลูกโป่งน๊า...
วันนี้ข้ามฟากมาฝากข้อความถึงเธอ
............
กะลังลุกขึ้นมาจัดระบบหาหนังสือในห้องสมุดเล็กๆ เงียบๆ ที่เราเคยนั่งอยู่ด้วยกัน
รอวันที่เธอจะแวะไปเยือนอีกครา
วันนั้น..เธอคงจะได้เห็นการจัดระบบค้นหาสิ่งที่ต้องการ..ในกองหนังสือที่แสนกระจัดกระจาย
เสียดายที่มานึกอยากทำในวันที่เธอไม่อยู่
เหงาเหมือนกันเมื่อหันมาไม่เห็นใคร
แต่ไม่เป็นไร..คุ้ยๆ หนังสือไป...ก็ยังเห็นเธออยู่ในกองหนังสือที่กระจัดกระจายนั้นนะ

วันก่อนรดน้ำต้นไม้ เห็นดอกกรรณิการ์ แล้วคิดถึงเธอ
กรรณิการ์เป็นดอกไม้เล็กๆ น่ารักที่ทำให้คิดถึง"ความเป็นเื่พื่อน"
สำหรับฉัน .. ความสัมพันธ์เล็กๆ ที่น่าประทับใจ
หวังไว้...จะได้เล่าเรื่องราวอันงดงามนี้ให้เธอได้ฟังสักวัน....

ข้ามฟากมาอีกแระ
มาเล่าให้ลูกโป่งฟังว่า
วันนี้นั่งเช็กหนังสืออย่างเนือยๆ นิดหน่อย
พอดีเปิดไปเจอหนังสือที่เธอเคยนำมาวางไว้
เลยยกท่อนที่อ่านแล้วรู้สึกมีความสุขกับงานขึ้นมาทันทีนั้น
มาฝากให้ลองย้อนรำลึก
.................

การมีสติประคองจิตให้เป็นปกติและสงบนั้น
ไม่จำเป็นว่าต้องหลีกเร้นไปอยู่ที่เงียบ ๆ ห่างไกลผู้คน
หรือไกลจากงานการ ถ้ารู้จักใช้สติประคองใจ
แม้อยู่ในที่อึกทึก พบปะผู้คนมากมาย
หรือทำงานการ จิตใจก็ยังสงบอยู่ได้
เพราะสติช่วยให้เรารู้จักปล่อยวางอารมณ์ต่าง ๆ ที่มากระทบ
ทันทีที่รู้ว่าโกรธ หงุดหงิด ฉุนเฉียว ก็ละวางจากอารมณ์เหล่านั้น
ทันทีที่รู้ว่าใจกำลังกังวลอยู่กับการนัดหมายข้างหน้า
หรือหมกมุ่นกับความผิดพลาดในอดีต
สติก็ดึงจิตกลับมาสู่การงานที่กำลังทำอยู่ในปัจจุบัน
การมีสติจดจ่ออยู่กับงานที่ทำล้วน ไม่สนใจว่าจะเสร็จเมื่อไหร่
ใครจะว่าอย่างไร ก็ไม่คำนึง
หรือยิ่งกว่านั้นคือ มีสติจนปล่อยวางจากความยึดถือในตัวตน
ไม่ยึดถือว่างานนั้น เป็นงานของฉัน
มีแต่งาน แต่ไม่มี "ฉัน" ผู้ทำงาน
ก็ยิ่งจะทำให้ทำงานได้อย่างมีความสุข
อีกทั้งยังช่วยให้ทำงานได้ดี และต่อเนื่องด้วย


ชุนเรียว ซูซูกิ เป็นอาจารย์เซนผู้หนึ่ง
ที่มีบทบาทสำคัญในการวางรากฐานพุทธศาสนาแบบเซน
ในสหรัฐอเมริกา เพื่อนของอาตมาเล่าว่า
ตอนที่เริ่มสร้างวัดเซนในซานฟรานซิสโกนั้น
อาจารย์ซุนเรียวต้องลงมือขนหินด้วยตัวเอง
หินทั้งใหญ่และหนัก แถมต้องขนหินวันละหลาย ๆ ก้อน
ลูกศิษย์ชาวอเมริกันเห็นก็สงสารอาจารย์
เพราะอาจารย์ตอนนั้นก็อายุ ๖๐ กว่าแล้ว แถมยังตัวเล็ก
ลูกศิษย์จึงอาสาช่วยอาจารย์ขนหิน
แต่ขนไปได้แค่ครึ่งวันก็หมดแรง
ตรงข้ามกับอาจารย์กลับขนได้ทั้งวัน
ลูกศิษย์จึงสงสัยมากว่าทำได้อย่างไร
ขนาดคนอเมริกันซึ่งร่างใหญ่กว่าแถมหนุ่มกว่า ยังทำได้แค่ครึ่งวัน
พอลูกศิษย์ไปถามอาจารย์ก็ได้คำตอบว่า "ก็ผมพักผ่อนตลอดเวลานี่"
อาจารย์ชุนเรียวขนหินไป ก็พักผ่อนไปด้วย
มีแต่กายเท่านั้นที่ขนหิน แต่ใจไม่ได้ขนด้วย
ใจนั้นปล่อยวางจากงาน ไม่คาดหวังความสำเร็จ
และไม่เร่งรัดให้เสร็จไว ๆ
แต่คนทั่วไปนั้น เวลาขนหินไม่ได้ขนด้วยกายเท่านั้น
แต่ใจก็ขนไปกับเขาด้วย
เวลาเหนื่อยก็ไม่ได้เหนื่อยแค่กาย แต่ใจก็เหนื่อยไปด้วย
เพราะคอยเร่งว่าเมื่อไหร่จะเสร็จ ๆ
ยิ่งเร่งให้เสร็จไว ๆ ก็ยิ่งเสร็จช้า
ก็เลยยิ่งหงุดหงิดลึกลงไปกว่านั้น
เวลากายเหนื่อย ก็ไม่ได้คิดว่ากายเท่านั้นที่เหนื่อย
แต่ใจยังปรุงแต่งไปอีกว่า "ฉันเหนื่อย"
ใจก็เลยเหนื่อยตามไปด้วย
อาจารย์ซุนเรียวนั้น ใจไม่ได้ขนหินด้วย
เพราะปล่อยวาง "หิน" ทุกชนิด ใจจึงพักผ่อน
สามารถช่วยกายให้ทำงานได้ทั้งวัน

จิตที่มีคุณภาพระดับนี้ได้
ต้องมีทั้งสติและปัญญา ซึ่งต้องอาศัยการฝึกปรือ
จิตฝึกปรือแบบนี้ได้ ต้องรู้จักเว้นวรรคชีวิต
ปล่อยวางจากกงานการและภารกิจในชีวิตประจำวันบ้าง
หาเวลาให้แก่ตัวเองมาฝึกปฏิบัติ ......

..............................

พอดีเลยตรงจบท่อนที่ยกมานี่
เข้าทางกับกิจกรรมของลูกโป่งตอนนี้
คือเว้นวรรคชีวิต จากการงาน
ไปพักผ่อนดูแลร่างกาย...และ
ถือโอกาสนี้เป็นช่วงเวลาในการปฏิบัติจิตใจ
เปลี่ยนวิกฤติเป็นโอกาสในมือเลยเนอะ :b 48:

ขออนุโมทนาในน้ำใจครับ

ยินดีด้วยจ้า.. "คุณลูกโป่ง"
รีบๆกลับมาเริงร่าให้พวกเราสดชื่นกันอีกเร็วนะคะ