...บัญญัติ ๑๐ ประการที่ทำให้อยู่ในโลกอย่างมีความสุข...
...อ่านที่หน้าท้ายๆเล่มในหนังสือทางธรรม...
...๑) อยู่กับปัจจุบันไม่หลงอยู่ในอดีต หรือเฝ้าฝันถึงอนาคตที่ยังมาไม่ถึง...
...เพราะอดีตเป็นสิ่งที่ผ่านมาแล้ว ดีหรือไม่ดีอย่างไรย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้...
...ส่วนอนาคตคือสิ่งที่ยังมาไม่ถึงจะเอื้อมอย่างไรก็ดึงมาไม่ได้...
...๒) รู้ปัจจุบันคือรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ อยู่ที่ไหน อยู่อย่างไร ตระหนักรู้ถึงบทบาทของตัวเอง...
...๓) คิดปรุงแต่งให้น้อยที่สุดหรือไม่ปรุงแต่งเลย ให้มีแต่ธรรมชาติล้วนๆ...
...๔) เข้าใจในสิ่งที่เรียกว่าสมสุติ สัจจะ และสัจธรรม...
...เพื่อจะแยกแยะได้ว่าอะไรคือสิ่งที่สมมุติขึ้น และอะไรคือสิ่งที่เป็นจริง...
...๕) ยอมรับว่าทุกสิ่งเกิดแต่เหตุ เหตุดี-ผลดี เหตุชั่ว-ผลชั่ว...
...ผลของการกระทำมาจากสิ่งที่กระทำ ทำดี-ดี ทำชั่ว-ชั่ว นั่นเอง...
...๖) ไม่เสือกไสผลักดัน หรือดึงสิ่งหนึ่งสิ่งใดเข้ามาหาตัว แต่อยู่อย่างไม่ประมาท
...๗) ยอมรับกฎเกณฑ์ของธรรมชาติว่าทุกอย่างย่อมมีการ...
...เกิดขึ้น ตั้งอยู ดับไป เป็นธรรมดา
...๘) ไม่ยึดติดสิ่งหนึ่งสิ่งใด ทั้งสิ่งที่มีชีวิต และไม่มีชีวิต...
...หรือที่เรียกว่าทั้งสิ่งที่มีใจครองและไม่มีใจครอง...
...๙) ไม่คิดในสิ่งที่จะก่อทุกข์ ก่อโทษ ให้กับตนเองและผู้อื่น...
...๑๐) ทำใจให้สงบ ไม่หวั่นไหวต่อสิ่งที่จะมากระทบหรือพบเห็น...
...คติธรรมท้ายเล่มก็น่าสนใจ...
...ศูนย์ (0) มองทะลุได้ก็จริง...แต่ไม่ว่างเปล่าเพราะยังมีขอบให้มองหลายๆด้าน...
...อย่ามองเพียงด้านใดด้านหนึ่ง...เราจึงจะมีปัญญามองทะลุได้ทุกอย่าง...
