พุทธศาสนาเป็นความจริงยิ่งกว่าวิทยาศาสตร์ เพราะพระพุทธเจ้าท่านเป็นสัพพัญญู ผู้รู้ทุกสิ่ง ในขณะที่วิทยาศาสตร์นั้นเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย และทฤษฎีต่าง ๆ นั้นคือทฤษฎี ในขณะที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสสิ่งที่ท่านรู้ ไม่ใช่การคาดเดา เหมือนอย่างที่คาดเดากันเรื่องอะไรทำให้ไดโนเสาร์สูญพันธ์ครับ
ในแง่นี้ พุทธศาสนาจึงเป็นยิ่งกว่าวิทยาศาสตร์
ส่วนเรื่องที่เราพิสูจน์ไม่ได้ เช่น ชาติหน้า วิญญาณ ฯลฯ เป็นต้น พิสูจน์ได้ครับ! ปฏิบัติอย่างเคร่งครัดต่อเนื่องกัน 7 ปีเป็นอย่างมาก บรรลุเมื่อไหร่จะได้มีญาณหยั่งรู้ไงครับ
อ้ะ อ้ะ ล้อเล่น ... 
ขอตอบทีละประเด็น1. การที่เราเชื่อ (ยกตัวอย่าง เรื่องชาติหน้า กฎแห่งกรรม แล้วกัน) แม้จะพิสูจน์ไม่ได้ก็ตามที
....จะทำให้เรา ไม่โกรธนักการเมืองที่ทำร้ายประเทศชาติอยู่ในปัจจุบันนี้ เพราะกรรมจะตอบแทนเขา เขาย่อมจะต้องตกนรก น่าสงสารเสียอีก สรุป เราสบายใจเรื่องการเมือง
....จะทำให้เราไม่กลัวตาย เพราะตายไปจะได้ขึ้นสวรรค์ คิดแล้วสบายใจ ไปสบายเสียที
....จะทำให้มนุษย์ไม่ทำบาป ไม่เข่นฆ่ากันเอง รักษาศีล
ผลจากการเชื่อในกฎแห่งกรรม แม้พิสูจน์ไม่ได้ เพียงแค่เชื่อก็ทำให้เราสบายใจแล้ว
2. เรื่องชาติหน้าอะไรอย่างนี้ ถึงรู้ไปก็ไม่มีประโยชน์ ท่านพุทธทาสเคยกล่าวว่า คนที่บรรลุแล้ว เขาจะไม่สนใจอยากรู้ว่ามีชาติหน้าหรือไม่อย่างไร อยู่กับปัจจุบัน... สิ่งที่พระพุทธศาสนาให้ท่านคือไตรลักษณ์ อริยสัจ อริยมรรค และสติปัฏฐาน... ควรสนใจเรื่องพวกนี้ดีกว่า เพราะถึงรู้ว่าชาติหน้ามีจริง ความสุขที่ได้จากการรู้นั้น เทียบไม่ได้เลยกับความสุขที่ได้จากการเจริญสติ
3. เชื่อไม่เชื่อ ความจริงมีหนึ่งเดียว มีบางสิ่งที่มนุษย์ธรรมดามิอาจพิสูจน์ได้ หากเราทำตัวเราเองให้เป็น สัพพัญญูู ก็จะรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง... แต่นั่นใช่จุดประสงค์ของพุทธศาสนาหรือไม่? ความอยากรู้จัดเป็นกิเลสตัวหนึ่งหรือไม่?
ตอบตามความรู้ของผมเท่านั้น หากตอบผิดต้องขออภัยด้วยนะครับ
