เจ้าก๊ะ ป้ามด ภูเองแหละ

สาทุ ทุกความเห็น

คงไม่มีอะไรแล้ว..ละเน๊าะ

ขอเสนอต่อท่านประธาน..ว่า..

ขอปิดประชุม

ตัวรู้ หรือผู้รู้ หรือธาตุรู้ คืออะไร?

จะทำให้เกิดขึ้นได้อย่างไร? และรู้ได้อย่างไร?

ตัวรู้ คือ จิต จิตมีหน้าที่รู้อารมณ์

ผู้รู้ คือจิตที่แยกไปทำหน้าที่ตามเจตสิกที่มาประกอบคือ

1.ปัญญินทรีย์เจตสิก หรือจิตที่ไปทำหน้าที่เป็น ปัญญา

ปัญญารู้ หรือ ดู เห็น รู้ เป็นปัญญาสัมมาทิฐิ

ส่วนปัญญาที่ไปทำหน้าที่ สังเกต พิจารณา ค้นหาเหตุ ผล เป็นปัญญาสัมมาสังกัปปะ

2.สตินทรีย์เจตสิก หรือสติ คือผู้รู้ที่ไปทำหน้าที่ รู้ทัน(ปัจจุบันอารมณ์) ระลึกได้ ไม่ลืม

ธาตุรู้ เป็นธรรมธาตุ อันเป็นคุณสมบัติเฉพาะของจิต

หัวข้อคือ ตัวรู้ ผู้รู้คืออะไร ทำให้เกิดขึ้นได้อย่างไร



จิตเป็นธรรมชาติรู้ มีสภาวะธรรมคือ "รู้"
แต่ "รู้ไม่ชัด" เป็นหน้าที่ของเจตสิกอันประกอบด้วยโมหะ หรืออวิชชา แต่จิตก็รู้ในความหลงนั้นอีกทีหนึ่ง

คราวนี้มันเกี่ยวกับความยึดมั่นอย่างไร
ในเมื่อจิตรู้ ในความหลงซึ่งมีเจตสิกอันประกอบด้วยอวิชชาหรือโมหะ คือรู้ว่ายึดแล้วถือเอาแล้ว
การรู้แบบนี้ จึงเรียกว่า จะทำอย่างไรให้อวิชชาเจริญ

อวิชชามีมิจฉาสมาธิเป็นบาทฐานก็ได้ ไม่มีก็ได้ นั่นหมายความว่า อวิชชาอาศัยมิจฉาสมาธิ หรือไม่อาศัยมิจฉาสมาธิ ก็เจริญได้ เพราะจิตนั้นไหลไปตามกระแสแห่งทิฏฐิและตัณหา

เพราะสติไม่มี ในอกุศลจิตจึงไม่มีหิริ โอตัปปะ มนุษยธรรม มีมิจฉาทิฏฐิ มีแต่ความยึดมั่นถือมั่น มีอัตตาคอยรักษาจิตไม่ให้ห่างจากอกุศลธรรม อย่างนี้เรียกว่าเป็นผู้ไม่มีสติสัมปชัญญะ คือความระลึกรู้และความรู้สึกตัว คือไม่มีความระลึกรู้ถึงกายกรรม วจีกรรม มโนกรรมทั้งหลายว่า ควรทำ หรือไม่ควรทำ

แต่ความรู้สึกตัวและความรู้ตัวที่เกิดขึ้นในขณะนั้น ชาวบ้านผู้ไม่ได้รับการศึกษาที่ถูกต้องกลับถือว่าเป็น "สติสัมปชัญญะ" ความรู้สึกตัวความรู้ตัวที่เกิดขึ้นนั้นเป็นเพราะ วิญญาณขันธ์นั้นไปรู้ผัสสะ รู้สัญญารู้เวทนา รู้สังขาร เท่านั้นเอง
แต่ไม่มีสติสัมปชัญญะอันเป็นองค์ธรรมฝ่ายกุศลเกิดร่วมเกิดพร้อม
ปัญญาที่เข้าใจว่าเป็นปัญญานั้น ก็คือตัวอวิชชาที่ทำหน้าที่ที่ทำให้เข้าใจว่าเหมือนปัญญาอันประกอบไปด้วยมิจฉาสภาวะนั่นเอง

พึงทำความเข้าใจ ว่า "สติ" มิได้มีในทุกสถานทุกการณ์เวลาดังที่เข้าใจ แต่ต้องมีเหตุอันควรในกุศลธรรม จึงจะมี "สติสัมปชัญญะ"

รู้----- จิต
รู้ชัด ---- ปัญญา
รู้หลง ----อวิชชา

พวกหมอผีมนต์ดำ ไง จอมโจรขมังเวทย์ไง มิจฉาสมาธิ มิจฉาสติ(บางคนสมาธิจิตเขาก้าวร้าวรุนแรงมากๆ) มีฤทธฺ์ ได้ด้วย

ผู้รู้อวิชชา ตัวจริงเสียงจริง

คือผม เคยคุยธรรมะกับพวกนี้หน่ะครับ แสดงฤทธิ์ให้ผมเห็นหลายอย่าง(ไม่ใช่มายากล)
เขาเคยทำตะกรุดให้ผมดอกหนึ่งด้วย อานุภาพที่เขาแจกเขารู้ด้วยว่า ดอกไหนเหมาะกับใคร ไอ้พวกไม่มีเมียเขาก้เอาดอกที่ลงเสน่ห์ให้ๆลๆ ได้ผลครับ ต้องยอมรับ
ผมถามว่า คงกระพัน(ฝ่ายอวิชชา)เสกยังไง(ฝ่ายพระก็มี)
เขาบอกว่า "มึงต้องทำจิตยังงี้" แล้วเขาก็หลับตาปี๋ (สมัยนั้นผมก็งงว่า ทำยังไงว่ะ?)
เขาว่า " มึงต้องทำจิตให้ก้าวร้าว" .ให้นิ่ง! เขาบอกว่าเป็น โมหะสมาธิ
ผมก็ถามว่า " ทำไมไม่เรียกว่า โทสะสมาธิว่ะพี่?
เขาก็ย้ำว่า ' เรียกว่า โมหะสมาธิ

มันไม่ดีมึงอย่าไปทำ เขาว่า (แต่เขาทำได้)
คนนี้สุดๆครับ อีกแนวไปเลย

ปล. แปลกๆที่คุณเช่นนั้น ชม

จิต --รู้

รู้โมหะ รู้ตั้งมั่นในโมหะ

แสดงฤทธิ์ ได้ด้วย

เรียกว่าเป็นอกุศลฌาณได้ไหมครับ เพราะเขาก็อุเบกขาไปอีกแบบนะครับคุณเช่นนั้น ลองๆแจกแจงหน่อยครับ

แจ่ม ชัด ดีแท้...ข้าน้อยขอคาระวะ

ตำราของคุณ ภัทรพงศ์ มันตำราพระ โกหก ความจริงก็ไม่อยากว่านะ


ไอ้ตัวผู้รู้ของพระป่า คือ จิต คือ อวิชชา ไง

นี่มันระดับสูงไปนิด

ตำราพระโกหก อย่าเอามาพูดเเล้ว มันจะทำลายวงการพระกรรมฐาน สายหลวงปู่มั่น หลวงปู่เสาร์

พุทโธ มันตัวแข็งไง มันฌาน 2 ไง มันเอโกธิภาวะไง ฟังกันมาโกหกแบบนี้ไง

เอวัง

สภาธรรมแห่งนี้เปิดประชุมเจริญธรรมตลอด 24 ชม.ค่ะ

ก็พอได้นะค่ะ แต่กว้างจังเลย กว่าจะหาคำตอบเจอ...คงเอาการอยู่

ขอคาระวะ เห็นด้วยค่ะ ที่เรียกว่าอัตโนมัติ เร็วกว่าสายฟ้า

ครับๆๆ ท่านผู้รู้

ผมตอบผิดท่านก็ว่าผมผิดสิครับจะลามปามไปทำไม

ครูบาอาจารย์ท่านพูดอะไร ชวนวิถีจิตท่าน เป็นกิริยา
แต่ว่าเห็นท่านพูดเราพูดบ้าง ชวนวิถีจิต เป็น กุศล อกุศลนะครับ