ตอบเจ้าของกระทู้นะคะ

ตัวรู้คือจิตที่สามารถรู้อะไรมาตั้งแต่มันถูกสร้างขึ้นมาค่ะ จิตรู้แบบจำเอาเหตุการณ์ที่จิตนั้นเผชิญมาทั้งหมดเอาไว้กับจิตค่ะ

ผู้รู้คือผู้เข้าถึงธรรมค่ะ รู้โดยการรำลึกได้จากจิตว่าเคยเผชิญอะไรมาบ้างในอดีต ปริมาณความรู้ก็แล้วแต่กำลังของปัญญา ผู้รู้เรียกอีกอย่างว่าผู้มีปัญญาธรรม ปัญญาจะเป็นสุตตมยปัญญา จินตามยปัญญา และภาวนามยปัญญา สามปัญญาที่คนไม่เข้าถึงธรรมไม่มีทางได้ การจะทำให้ได้ก็ต้องถือศีลและทำสมาธิค่ะ

ธาตุรู้ก็คือสภาวะที่จิตเข็มแข็งพอจะผุดเอาความจำออกมาได้น่ะค่ะ รู้เหตุที่เกิดจากอดีตเลยเข้าใจปัจจุบัน และรู้ผลของปัจจุบันคืออนาคตค่ะ

อย่างไรก็ตามทุกอย่างเป็นไปตามกรรมค่ะ จะได้เป็นผู้รู้ก็ต้องเริ่มปฏิบัติก่อน กรรมกำหนดไว้แน่นอนแล้วว่าใครค่ะ คนยังไม่รู้ก็ค่อยๆอธิษฐานจิตพร้อมกับปฏิบัติค่ะ แล้ววันนึงกรรมจะกำหนดให้เป็นผู้รู้เอง

ในเมื่อต่างก็เป็นปัญญาชนในพุทธศาสนากันถ้วนทั่ว ต่อไปถ้าพูดถึงคำต่อไปนี้ คือ ทิฐิ สติ สมาธิ ขอให้ระบุชัดด้วยน่าจะดีนะครับ

ทิฐิ มี 3 อย่างคือ สัมมาทิฐิ ทิฐิ มิจฉาทิฐิ

สติ มี 3 อย่างคือ สัมมาสติ สติ มิจฉาสติ

สมาธิ มี 3 อย่างคือ สัมมาสมาธิ สมาธิ มิจฉาสมาธิ

มีนัยยะอย่างไร วิญญูชนทั้งหลายช่วยกันวิตกวิจารณ์กันดูนะครับ

ทุกบทความเลยหรือค่ะ...บางบทความก็บอกในตัวของมันแล้ว ...แต่บางบทความก็อาจจะคลุมเครือ...

อย่างนี้ได้มั๊ยค่ะท่าน กบฯ..
คนที่คำนวณปฏิทินโดยคิดในใจ แค่ถามว่า วันที่ 25 เมษายน 2580 ตรงกับวันอะไร
คิดไม่กี่วินาทีก็ตอบได้ว่าเป็นวันจันทร์ หรืออังคาร ฯ

นักเรียนที่สามารถคำนวณคณิต-ฟิสิก ที่สลับซับซ้อน หลายๆๆซับ หลายๆๆซ้อน
โดยคิดในใจไม่กี่นาทีก็ได้คำตอบ

ฯลฯ

อยากให้เราชาวพุทธศึกษาภาษาบาลีกันบ้าง เพื่อที่จะได้แยกศัพท์เหล่านั้นเข้าใจ

ทิฏฐิ แปลว่า ความเห็น

ความเห็นก็มีทั้งความเห็นถูก ความเห็นผิด เห็นถูกต้องเรียกเป็นศัพท์ว่า สัมมาทิฏฐิ (สัมมา+ทิฏฐิ)

ความเห็นผิดก็เรียกเป็นศัพท์ว่า มิจฉาทิฏฐิ (มิจฉา+ทิฏฐิ)

สติ แปลกันว่า ความระลึกได้ ความนึกได้

สติก็มีทั้งความระลึกถูกต้อง ความระลึกชอบ เรียกเป็นศัพท์ว่า สัมมาสติ (สัมมา+สติ)

ความระลึกผิดเรียกเป็นศัพท์ว่า มิจฉาสติ (มิจฉา+สติ)

สมาธิ แปลว่า ความตั้งใจมั่น ความที่จิตตั้งมั่น

สมาธิก็มีทั้งความตั้งใจมั่นผิด เรียกเป็นศัพท์ว่า สัมมาสมาธิ (สัมมา+สมาธิ)

ความตั้งใจมั่นผิด เรียกเป็นศัพท์ว่า มิจฉาสมาธิ (มิจฉา+สมาธิ)

ถ้าข้าพเจ้าจะเข้าใจแบบนี้ผิดมั๊ยค่ะ
ผู้รู้ = จิต = วิญญาณ(ธาตุ) เป็นธาตุรู้ มีหน้าที่รู้เท่านั้น ไม่มีหน้าที่ปรุงแต่งจิตให้เกิดมีอาการของจิต(เจตสิก)แต่อย่างใด
และยังไปเวียนว่ายตายเกิดต่อๆไปในภพภูมิอื่นๆ


แสดงว่าผู้รู้ หรือจิต หรือวิญญาณ(ธาตุ)นี้ผสมกลมกลืนกับกายใจจนเหมือนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันจนแยกไม่ออก
นอกจากจะทำให้จิตมีกำลังตั้งมั่นจึงจะสามารถรู้ได้ว่าเป็นอิสระจากกันได้

กายใจของเราก็คือ ขันธ์ ๕ (รูปขันธ์ เวทนาขันธ์ สัญญาขันธ์ สังขารขันธ์ วิญญาณขันธ์)
วิญญาณขันธ์ หรือ จิต คือผู้ที่รับรู้สิ่งทั้งปวง รับรู้ความรู้สึกต่าง ๆ
ตั้งแต่ เวทนาขัน สัญญาขันธ์ สังขารขันธ์ และรูปขันธ์ ที่มากระทบทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
วิญญาณขันธ์นี้หากขันธ์ ๕ แตกสลาย วิญญาณขันธ์นี้ก็ดับไปพร้อมกับขันธ์ ๕ ด้วย

ทำให้ข้าพเจ้าเข้าใจอีกว่า วิญญาณหรือจิตในตัวเรา มีอยู่ 2 ตัว คือ
วิญญาณธาตุ(ตัวรู้ หรือธาตุรู้ รู้เฉยๆไม่ปรุงแต่งอะไร) กับ
วิญญาณขันธ์ (ที่มีในขันธ์ ๕ ที่รู้แล้วยังปรุงแต่งอะไรๆได้)

วิญญาณ 2 ตัวนี้ซ้อนกันอยู่สืบทอดสิ่งต่างๆถึงกันอย่างแนบสนิท วิญญาณธาตุรับรู้สิ่งต่างๆ บาป บุญ
กุศล อกุศล ผ่านมาจากวิญญาณขันธ์แล้วเก็บบันทึกไว้ในตัวรู้ หรือจิต หรือภวังคจิต หรือองค์แห่งภพ(ชาติ)

เพียงแต่เราทำสมถะกรรมฐานให้จิตตั้งมั่นแล้วเราจึงจะเห็นวิญญาณ 2 ตัวนี้แจกจากกันได้
แล้วถ้าจะให้วิญญาณหรือจิต รู้แจ้ง รู้ชัด รู้ตามความเป็นจริง รู้ไตรลักษณ์
เราจะต้องทำวิปัสสนากรรมฐาน

ผิดถูกอย่างไรช่วยชี้แจงด้วยนะค่ะ

สติ หน้าที่ของสติคือ รู้ทัน (ปัจจุบันอารมณ์) ระลึกได้ ไม่ลืม

สติที่จะเป็นสัมมา หรือ มิจฉา ต้องถูกสอน หรือ อบรมมาก่อน ให้มีไว้ในสัญญา จึงจะทำหน้าที่ได้ถูกต้องเป็นสัมมาสติได้

ผู้ที่อบรมสติ ก็คือ ปัญญา นั่นเอง เริ่มจากสุตต ถึงจินต และภาวนามยปัญญา

เช่นเมื่อได้ศึกษาศีล 5 รู้คุณแห่งศีล 5 เกิดศรัทธานำไปปฏิบัติ หลังจากนั้นไป สติจะมีศีล 5 เป็นหลักประจำใจ คอยรู้ทัน ระลึกได้ ไม่ลืมข้อศีล ไม่ล่วงข้อศีล

หรือในกลุ่มนักปฏิบัติธรรมที่มุ่งหน้าสู่พระนิพพาน ก็ย่อมจะต้องมีสุตตมยปัญญาเรื่องสติปัฏฐาน 4 อริยสัจ 4 มรรค 8 สามัญลักษณะ 3 เป็นต้น ไว้ในสัญญา หลักการแห่งธรรมเหล่านี้จะเป็นที่ระลึกของสติ เพื่อกำกับกายใจให้เดินไปบนทางแห่งมรรค เมื่อมีสติกำกับ สมาธิตั้งมั่นอยู่บนแนวทางแห่งมรรค จึงจักได้ชื่อว่า สัมมาสติ ความตั้งมั่นอยู่บนแนวทางแห่งมรรค 8 หรือสติปัฏฐาน 4 นั้นก็จึงเป็น สัมมาสมาธิ ดังนี้ เอวัง

เรื่องที่ถามเป้นรายละเอียดของสิ่งที่เรียกว่า "ปฏิจจสมุปบาท" นะครับ
ให้ลองศึกษาจากตรงนั้นจะดีกว่า ความรู้ของผมก็ได้แต่เดาๆและคิดๆเอา
จะหวังพึ่งพิงอะไรไม่ได้ดอกครับ





นี่แหละ ที่เรียกว่าอัตตา
อย่าว่าแต่กายใจเลย มันมากกว่านั้นอีก
เช่นบ้านของเรา เงินของเรา แฟนของเรา ชื่อเสียงของเรา เกียรติของเรา
ทั้งหมดนี้เป็นการที่จิตหลงไปยึดว่าเป้นเรา เป้นของเรา

เมื่อคราวใดสิ่งเหล่านี้ถูกลดค่าลง ถูกทำลาย ถูกกระเทือน เราจะรู้สึกทันทีว่า
เป้นการกระทบกระเทือน "เรา"

แม้แต่การที่คุณแต่งหน้าทาปาก ก็เป้นเครื่องสะท้อนให้เห็นว่า นี่คือเรา
เราต้องทาอย่างนี้ ต้องแต่งอย่างนี้ ไม่ใช่อย่างนี้ก็ไม่ใช่้เรา

แต่ไม่ต้องไปเลิกแต่งหน้าทาปากนะครับ
ฟังแล้วจะกลายเป้นว่าอัตตานี้ควรทำลาย
ก้เลยทิ้งเงิน ทิ้งบ้าน ทิ้งแฟน ทิ้งหน้าที่ เพื่อทิ้งอัตตา ซึ่งแก้ไม่ถูกจุด
กลายเป้นเลิกยึดสิ่งต่างๆ แล้วไปยึด"ความไม่มี" แทน

อันที่อยู่ตรงกลางนี่แหละครับ มันยากที่จะเข้าใจ
มันคือการ "มีแต่รู้ชัดว่าไม่ใช่ของเราจริง"




อันนี้ลองทำดู จึงจะหายสงสัย






"ผมคิดว่า" ไม่ใช่อย่างนั้นครับ

จิตได้ยินเสียง (ผ่านหู) นี่คือจิตเกิดแล้วดับไปแล้ว 1 ดวง
(คลื่นเสียงกระทบระบบหู) ผมเข้าใจว่า เขาเรียกกันว่า "โสตวิญญาน"

จิตเกิดที่ความทรงจำ จำได้หมายรู้ขึ้นมาว่าเวทนาทางหุที่เกิดนี้เป้นเสียง
นี่จิตเกิดแล้วดับไปอีกแล้ว 1 ดวง

"เป้นเสียงอะไร" พอทราบขึ้นมาก็ดับไปอีกแล้วหนึ่งดวง

โดยอาศัยสัญญาขันธ์ เกิดปรุงแต่งความกลัวขึ้นมา นี่คือเกิดดับไปอีกแล้ว 1 ดวง

อันนี้พอคร่าวๆนะครับ
ผมคิดว่าในความจริงมันละเอียดจนเกิดปัญญาผู้คนธรรมดาจะแยกแยะได้

ถามว่า แล้ว"วิญญานธาตุ" ที่คูณว่าล่ะ อยู่ไหน
มันก็อยู่ในทุกๆดวงที่เกิดดับนั่นเองครับ

เพราะไม่มีทางที่เจตสิกจะเกิดโดยไม่มีจิต
หากปราศจากธาตุรู้ที่ว่านี้ เราจะรู้เจตสิกทั้งหลายได้อย่างไร
ถ้าเราได้ยินเสียง แสดงว่าเรา"รู้" ว่ามีเสียง
"ผู้ที่รู้เสียง" นั่นแหละจิต
ผู้ที่รู้ว่าดีใจ รู้ว่าเสียใจ รู้ว่าหิว รู้ว่าหนาว นั่นแหละจิต
แต่ว่ามันผสมกันอยู่กับอะไรต่อมิอะไรจนเราแยกไม่ออก
แต่รู้แน่ๆว่าต้องอยู่ในนี้

ไม่ใช่ลักษณะที่ว่าเรามีวิญญานแบบถาวรอันหนึ่งอยู่ในร่าง
แล้วตัววิญญานผีถาวรอันนี้คอยไปเกิดใหม่ เข้าร่างใหม่

แต่มันเป้นจิตแต่ละดวงที่คอยส่งมรดกสืบทอดกันไปไม่จบสิ้น
คล้ายอาหาร ตอนแรกเป้นข้าวสาร หุงก็เป้นข้าวสุก
เอาไปผัดก็เป้นข้าวผัด เอาไปต้มก้เป็นข้าวต้ม
ใส่หมุก็เป้นข้าวต้มหมู ใส่ปลาก็เป้นข้าวต้มปลา
ข้าว เป็นเหตุปัจจัยให้เกิดผลิตภัณฑ์ใหม่
ผลิตภัณฑ์ใหม่ ก็ไปบวกกับอันนี้อันนั้น กลายเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ ต่อๆกันไป






อย่างที่กล่าวไปแล้วว่า ผมเห้นว่า มันไม่ได้มีวิญญานแยกกัน
แต่มันเป้นวิญญานที่เกิดดับสืบเนื่องต่อกัน
ระยิบระยับทั่วร่างกาย แล้วรู้เข้าไปสู่ใจอย่างระยิบระยับ
จนเห็นว่าเป็นอันเดียวกัน เห้นว่าเป้นตัวเรา เป้นร่างกายเรา

เหมือนแสงนีออนนี่แหละครับ ที่จริงเป้นแสงที่กระพริบนะ
กระพริบด้วยความถี่ที่เร็วมาก เกินกว่าตาของเราจะรู้ตามจริงว่ามันกระพริบ
เราเลยมองเห้นเป้นแสงเดียว นวบ สืบเนื่องกัน

อนุโมทนาสาธุ ค่ะ

คำตอบของท่าน ทำให้มองเห็นได้ทั้งวัฏจักรเลยหละค่ะ...

กำลังรวบรวมธรรมจากครูบาอาจารย์เพื่อนำมาลงเพิ่มเติม ให้เกิดความเข้าใจชัดเจนยิ่งขึ้น

จะทยอยนำมาลงอีกทีค่ะ ขอบคุณค่ะ

การพัฒนาจิต ก็คือการพัฒนาธาตุรู้ (ตัวรู้,วิญญาณธาตุ,ภวังคจิต,ฯ) ให้มีกำลังมากขึ้น
แล้วเอาธาตุรู้หรือตัวรู้นี้มานำทางให้กับชีวิต

ซึ่งต่างจากตัวรู้ทางโลกที่เมื่อพัฒนาให้มีกำลังมากขึ้น รู้มากขึ้นทางโลก
จึงสมมติเรียกว่า ความรู้ระดับนั้นระดับนี้ เช่น ตรี โท เอก เป็นปัญญาทางโลกที่ยังไม่ถึงความจริงสูงสุด
เข้าถึงความจริงได้แค่สภาวะสัจจะ คือความจริงที่เนื่องด้วยเวลา การแก้ปัญหาจากสมอง จากสัญญา เดี๋ยวก็ลืม
เดี๋ยวปัญหาก็เกิดใหม่ ไม่มีที่สิ้นสุด

แต่ตัวรู้สูงสุดเกิดจากดวงจิตที่มีความตั้งมั่น (สมาธิ) คนส่วนใหญ่ไม่ได้พัฒนากัน

จิตเป็นพลังงานที่มีอยู่กับทุกคน ร่างกาย (ขันธ์ ๕) เป็นเครื่องมือให้จิตได้พัฒนา หากพัฒนาธาตุรู้ตัวนี้ขึ้นมา
จะเกิดประโยชน์กับชีวิต เกิดคุณค่ามหาศาลยิ่งด้วยคุณค่าต่อชีวิต

เป็นปัญญาในธรรม ปัญญาเห็นแจ้ง การจะเข้าถึงได้ก็โดย

1. การพัฒนาจิตให้มีความตั้งมั่นเป็นสมาธิ (ปฏิบัติสมถะ)
แล้ว
2. ใช้พลังของจิตที่ตั้งมั่นนั้นไปพัฒนาให้เกิดปัญญาเห็นแจ้ง (ปฏิบัติวิปัสสนา)

ต้องเป็นภาคปฏิบัติเท่านั้นจึงจะสามารถเข้าถึงปัญญาสูงสุดนี้ได้

ปัญญาในธรรม นั้นเป็นความรู้ในสัจจะคือความจริง ซึ่งมีอยู่เป็นไปอยู่ในตน
รวมเข้าก็ในสัจจะทั้ง ๔ คือ ในทุกข์ ในสมุทัยเหตุให้เกิดทุกข์
ในนิโรธความดับทุกข์ และในมรรคทางปฏิบัติให้ถึงความดับทุกข์
ล้วนเป็นสัจจะคือความจริงที่มีอยู่ในตน ทุกข์ก็มีอยู่ในตน สมุทัยก็มีอยู่
นิโรธและมรรคก็มีอยู่ เมื่อปฏิบัติให้มีขึ้นก็มีอยู่ในตน

เอกอนไม่ได้ใช้ดาร์กี้

รออีกซักพักครับ....ยังมีสมาชิกสภาอีกหลายท่านที่ต้องการจะตั้งกระทู้ถามสดอยู่

sirisuk เขียน:

ตัวรู้ หรือผู้รู้ หรือธาตุรู้ คืออะไร?

จะทำให้เกิดขึ้นได้อย่างไร? และรู้ได้อย่างไร?

...............................................

หุๆ

ธาตุรู้ ก็คิอ ตัว งู
ผู้รู้ ก็คือ คราบงู ลอกวิญญาณ

ชาวนาหัดสติปัฎฐาน เอางูไปเลี้ยงงงง
สุดท้ายยย ต้องตายย เพราะพิษงู

นำไปปล่อยตอนไหน...อย่างไร...หละท่าน โปรดชี้แนะ

ตัวรู้ คือ จิต
ผู้รู้ ก็คือ จิต
ธาตุรู้ ก็คือ จิต

จิตไม่ต้องทำให้เกิดขึ้น เพราะเป็นของที่มีอยู่แล้ว เพียงแต่ไม่รู้ว่ามี(อวิชาปกคลุม)