ภูเขาน้ำ หรอ

จิตเป็นธรรมชาติรู้ มีสภาวะธรรม คือ "รู้"
แต่ "รู้ชัด" เป็นหน้าที่ของปัญญาเจตสิก และจิตก็รู้ ในความรู้ชัดนั้นอีกทีหนึ่ง

คราวนี้มันเกี่ยวกับ ฌานอย่างไร
ในเมื่อจิตรู้ ในรู้ชัดซึ่งเป็นปัญญาเจตสิก คือรู้ให้สุดๆไปเลย จนกระทั้งรู้ว่าหลุดพ้นหรือไม่หลุดพ้น
การรู้แบบนี้ จึงเรียกว่า จะทำอย่างไรให้ ปัญญาเกิด

ปัญญามีสมาธิเป็นบาทฐาน นั่นหมายความว่า ปัญญาต้องอาศัยสมาธิ เพื่อความเจริญ ซึ่งการเจริญปัญญาก็มีอีกชื่อคือวิปัสสนาภาวนาซึ่งก็มีสมาธิเป็นบาทฐานอยู่ดี ปัญญาจะดีนั้น จิตก็ต้องไม่มีอะไรคอยรบกวนซึ่งคือกระแสกิเลส
อะไรเป็นเครื่องกั้นกระแสตัณหา โดยเบื้องต้นคือ กามและอกุศลธรรมนั่นเอง
อาศัย "สติ" นี่แหละเป็นตัวกั้นกระแสในโลก ให้จิตมีหิริ โอตัปปะ มีคุณธรรม มีมนุษยธรรม มีสัมมาทิฏฐิ รักษาจิตไม่ให้ห่างจากกุศลธรรม อย่างนี้ เรียกว่าเป็นผู้มีสติสัมปชัญญะ กล่าวคือระลึกรู้ว่าทำอะไร มีปัญญาอันเรียกว่าสัมปชัญญะรู้สึกตัวว่าทำเพื่ออะไร อะไรควรทำ ไม่ควรทำ

แต่หากต้องการ ปัญญาอันเป็นเครื่องนำออกจากทุกข์ นั่นคือต้องการจิตอันเป็นโลกุตตรภูมิ
สติที่ต้องชำระ ต้องชำระให้บริสุทธิ์อย่างยิ่งเพื่อ เจริญปัญญาให้เกิดอาสวัขยญาณ

จิตเป็นธรรมชาติรู้ มีสภาวะธรรม คือ "รู้" แต่ "รู้ชัด" เป็นหน้าที่ของปัญญาเจตสิก และจิตก็รู้ ในความรู้ชัดนั้นอีกทีหนึ่ง

คราวนี้มันเกี่ยวกับ ฌานอย่างไร
ในเมื่อจิตรู้ ในรู้ชัดซึ่งเป็นปัญญาเจตสิก คือรู้ให้สุดๆไปเลย จนกระทั้งรู้ว่าหลุดพ้นหรือไม่หลุดพ้น
การรู้แบบนี้ จึงเรียกว่า จะทำอย่างไรให้ ปัญญาเกิด

ปัญญามีสมาธิเป็นบาทฐาน นั่นหมายความว่า ปัญญาต้องอาศัยสมาธิ เพื่อความเจริญ ซึ่งการเจริญปัญญาก็มีอีกชื่อคือวิปัสสนาภาวนาซึ่งก็มีสมาธิเป็นบาทฐานอยู่ดี ปัญญาจะดีนั้น จิตก็ต้องไม่มีอะไรคอยรบกวนซึ่งคือกระแสกิเลส
อะไรเป็นเครื่องกั้นกระแสตัณหา โดยเบื้องต้นคือ กามและอกุศลธรรมนั่นเอง
อาศัย "สติ" นี่แหละเป็นตัวกั้นกระแสในโลก ให้จิตมีหิริ โอตัปปะ มีคุณธรรม มีมนุษยธรรม มีสัมมาทิฏฐิ รักษาจิตไม่ให้ห่างจากกุศลธรรม อย่างนี้ เรียกว่าเป็นผู้มีสติสัมปชัญญะ กล่าวคือระลึกรู้ว่าทำอะไร มีปัญญาอันเรียกว่าสัมปชัญญะรู้สึกตัวว่าทำเพื่ออะไร อะไรควรทำ ไม่ควรทำ

แต่หากต้องการ ปัญญาอันเป็นเครื่องนำออกจากทุกข์ นั่นคือต้องการจิตอันเป็นโลกุตตรภูมิ
สติที่ต้องชำระ ต้องชำระให้บริสุทธิ์อย่างยิ่งเพื่อ เจริญปัญญาให้เกิดอาสวัขยญาณ

จิตใดที่ อาศัยนิพพาน มีนิพพานเป็นอารมณ์ จิตนั้นมีสภาวะอันแล่นไปในนิพพาน เป็นโลกุตตรฌาน
จิตใดที่ อาศัยนามรูป รู้ตามนามรูป มีนามรูปเป็นอารมณ์ จิตนั้นมีสภาวะแล่นไปในฌานอันเป็นโลกียะ

สาธุ อนุโมทนากับคำตอบคุณอนัตตาธรรมครับ

ท่านเจ้าของกระทู้คงหมายถึง ผู้รู้ ในสำนวนพระป่า อันหมายถึง เอโกทิภาวะ ในทุติยฌาน (วิตก วิจาร ดับไป) มั้งครับ

ผิดพลาดประการใดขอได้โปรดอดโทษและอโหสิกรรมด้วยครับ

คงไม่มีอะไรแล้ว..ละเน๊าะ

ขอเสนอต่อท่านประธาน..ว่า..

ขอปิดประชุม

:b8:

ตัวรู้ หรือผู้รู้ หรือธาตุรู้ คืออะไร? - กะคือวิญญาณ

จะทำให้เกิดขึ้นได้อย่างไร? - อารมภายนอก มากระทบวัตถุภายใน จึงเกิด

รู้ได้อย่างไร? - รู้ด้วยสติที่ประกอบด้วย อริยสัจ4


โมทนา

ขงเบ้งเทพแห่งกลยุทธ์