ข้าพเจ้าคิดว่า "เข้าทางที่ออก ออกทางที่เข้า" น่าจะเจอนะ
ถ้าไม่เจอก็โทร 1133 นาทีละ 3 บาท ไม่รวม VAT

หายใจเข้าหายใจออกเข้าได้ไหมครับ?

อิอิ

โลกุตระภูมิ ไม่เคยไป

ชัยภูมิ ถ้าไม่ขับรถไปเอง ก็ไปขึ้นที่หมอชิต

เสลภูมิ วาริชภูมิ อยู่ร้อยเอ็ด, สีขรภูมิ สุรินทร์, พยัคฆภูมิ สารคาม, เหมือนกัน ๆ

แต่ รัตนภูมิ อยู่สงขลา

ไล่ได้เท่านี้

อมพะนำไว้เหรอ...
จะเฉลยคำตอบก็รีบๆตอบมาเถอะ...
รออ่านอยู่อ่ะนะ...

ไปก็ไม่ถึง

มาก็ไม่ได้


ไม่มีอารมณ์ ไม่มีที่ไป ไม่มีที่ตั้ง ไม่มีที่อยู่ ไม่เคลื่อนที่ ไม่มีอารมณ์

ไปโดย .......


เอกาทสกนิบาต - ปัณณาสก์ - ๒. ทุติยวรรค - สมาธิสูตรที่ ๔
พระไตรปิฎก ฉบับธรรมทาน
สมาธิสูตรที่ ๔
[๒๒๘] ณ ที่นั้นแล ท่านพระสารีบุตรถามภิกษุทั้งหลายว่า อาวุโสทั้งหลาย พึงมีได้
หรือหนอแล การที่ภิกษุได้สมาธิโดยประการที่ตนไม่พึงมีความสำคัญในปฐวีธาตุว่าเป็นปฐวีธาตุ
เป็นอารมณ์ ... ไม่พึงมีความสำคัญในรูปที่ได้เห็นเสียงที่ได้ยิน อารมณ์ที่ทราบ ธรรมที่รู้แจ้ง
ที่ถึงแล้ว แสวงหาแล้ว ตรองตามแล้วด้วยใจ ก็แต่ว่าพึงเป็นผู้มีสัญญา ฯ
ภิกษุเหล่านั้นเรียนท่านพระสารีบุตรว่า ข้าแต่ท่านผู้มีอายุ พวกกระผมมาแต่ที่ไกล
เพื่อจะรู้อรรถแห่งภาษิตนี้ในสำนักท่านพระสารีบุตร ขออรรถแห่งภาษิตนี้จงแจ่มแจ้งกะท่าน
พระสารีบุตรเถิด ภิกษุทั้งหลายได้ฟังต่อท่านพระสารีบุตรแล้ว จักทรงจำไว้ ฯ
ท่านพระสารีบุตรกล่าวว่า ดูกรอาวุโสทั้งหลาย ถ้าเช่นนั้นท่านทั้งหลายจงฟังอรรถแห่ง
ภาษิตนั้น จงใส่ใจให้ดี ผมจักกล่าว ภิกษุเหล่านั้นรับคำท่านพระสารีบุตรแล้ว ท่านพระสารีบุตร
ได้กล่าวว่า ดูกรอาวุโสทั้งหลาย พึงมีได้ การที่ภิกษุได้สมาธิโดยประการที่ตน ไม่พึงมีความสำคัญ
ในปฐวีธาตุว่าเป็นปฐวีธาตุเป็นอารมณ์ฯลฯ ไม่พึงมีความสำคัญในรูปที่ได้เห็น เสียงที่ได้ยิน
อารมณ์ที่ทราบ ธรรมที่รู้แจ้ง ที่ถึงแล้ว แสวงหาแล้ว ตรองตามแล้วด้วยใจ ก็แต่ว่าพึงเป็นผู้มี
สัญญา ฯ
ภิ. ข้าแต่ท่านพระสารีบุตรผู้มีอายุ พึงมีได้อย่างไร การที่ภิกษุได้สมาธิโดยประการที่ตน
ไม่พึงมีความสำคัญ ในปฐวีธาตุว่าเป็นปฐวีธาตุเป็นอารมณ์ ฯลฯไม่พึงมีความสำคัญในรูปที่ได้เห็น
เสียงที่ได้ยิน อารมณ์ที่ทราบ ธรรมที่รู้แจ้งที่ถึงแล้ว แสวงหาแล้ว ตรองตามแล้วด้วยใจ
ก็แต่ว่าพึงเป็นผู้มีสัญญา ฯ
สา. ดูกรอาวุโสทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้เป็นผู้มีความสำคัญอย่างนี้ว่าธรรมชาติ
นั่นสงบ ธรรมชาตินั่นประณีต คือ ความสงบสังขารทั้งปวง ความสละคืนอุปธิทั้งปวง ความ
สิ้นตัณหา ความสิ้นกำหนัด ความดับ นิพพาน ดูกรอาวุโสทั้งหลาย พึงมีได้อย่างนี้แล
การที่ภิกษุได้สมาธิโดยประการที่ตนไม่พึงมีความสำคัญในปฐวีธาตุว่าเป็นปฐวีธาตุเป็นอารมณ์ ...
ไม่พึงมีความสำคัญในรูปที่ได้เห็นเสียงที่ได้ยิน อารมณ์ที่ทราบ ธรรมที่รู้แจ้ง ที่ถึงแล้ว
แสวงหาแล้ว ตรองตามแล้วด้วยใจ ก็แต่ว่าพึงเป็นผู้มีสัญญา ฯ

...เท่าที่เคยได้รับฟังมาจากครูบาอาจารย์ ท่านนึง ท่านกล่าวว่า
"ฐานที่สร้างพลังให้จิต กระโดดเข้าไปสู่ภูมิธรรมขั้นโลกุตรธรรม คือ สัญญาเวทยิตนิโรธ เข้าสู่นิโรธสมาบัติ"
ไม่ทราบว่าถูกหรือผิดประการใด? คงต้องรอผู้ที่เคยผ่านเข้าไป มาตอบ

จะเข้าถึงโลกุตระภูมิได้ด้วยศีลและสมาธิเท่านั้นค่ะ

ปิ๊ง...เลย..

สาธุ

แผนที่..ก็มี
เข็มทิศ..ก็มี
วิธีหาตำแหน่งบนแผนที่..ก็เข้าขั้นเทพ..(GPS ยังอาย)

คิดยังงัยก็คิดไม่ออก..ว่า..การจะหลงป่า..มันจะเป็นไปได้อย่างงั้ย???

เดินป่าครั้งแรก...หลง..ครับ

ถ้าเคยเดินมาก่อน...คงไม่หลงแน่..

กะเลย..ปิ๊ง..กับไอเดียอาหยาม..เข้าอย่างจัง

ปัญหา..คือ..จำไม่ได้ว่าเคยเดินมาก่อน

เราจำไม่ได้...แต่..พระพุทธเจ้า..จำได้

จำได้จนถึงต้นทาง..คืออวิชชา..

ปฏิจจสมุปบาท..คือทางที่เดินมาสู่ความเป็นโลก..ที่เดินกันมาชั่วนาตาปี..แต่ปุถุชน..ไม่รู้

แล้วจะเดินกลับ..อย่างไร??

ก็อะไรที่เป็นเหตุที่ผลักให้เราเดิน..ก็กำจัดเหตุอันนั้น..เสีย

แล้วจะไปกำจัดมัน..อย่างไร???

แรกเริ่ม..ต้องมีปัญญาเห็นชอบ..ก่อน..

จะเห็นชอบ..แบบหยาบ ๆ คร้าว ๆ ..ก็ถือว่า..ปัญญา
จะเห็นชอบ..แบบละเอียด ชัดเจน..ก็..ปัญญา
จะเห็นชอบตอน..ยืน..เดิน..นั่ง..นอน..ก็..ปัญญา

ต่างแค่..เห็นชัดเดินง่าย..เห็นคร้าว ๆเดินลำบาก

อีกอย่าง..

สิ่งที่ได้จากการ..หลงป่า

ทำให้พบกับความจริง..เพิ่มอีกข้อหนึ่ง..ว่า..

เก่งทฤษฎี..ก็ดีแล้ว..
แต่ยังต้องมั่นซักซ้อมให้เกิดความ..ชำนาญ..ด้วย

มันถึงจะใช้ได้..จริง

บุคคลจะเข้าสู่โลกุตระภูมิได้อย่างไร?

ประตูทางเข้าสู่โลกุตระภูมิมี 3 ประตู เลือกเข้าเอาตามถนัดนะครับ คุณหลับอยู่ ท่องเที่ยวในลานธรรมจักรมาถึงวันนี้ก็น่าจะตื่นได้แล้วนะครับ

อีกภาพหนึ่งครับ

รอ เช่นนั้น มาตอบ เป็น ปี เลย (จะเข้าปีที่3)

มาทำความเข้าใจกับคำว่าโลกุตตระก่อน
คำว่า โลก แปลว่า ต้องสลาย หรือต้องฉิบหายไป
คำว่าโลกุตตร แปลว่า เหนือความฉิบหาย กำลังข้ามขึ้นจากโลกที่ต้องฉิบหาย
คือ ข้ามขึ้นจากอุปาทานักขันธ์
คำว่าอุปาทานักขันธ์ ได้แก่ โลกียจิต ๘๑ เจตสิก ๕๒ รูป ๒๘
อุปาทานักขันธ์เป็นอารมณ์ให้เกิดกิเลสได้
สำหรับมรรคจิต ผลจิตไม่เป็นอารมณ์ให้ยึดมั่นถือมั่น จึงเรียกว่าโลกุตตระ ข้ามขึ้นจากโลก
คือข้ามจากปุถุชนไปสู่โคตรอริยะ กิเลสยึดมรรคผลนิพพานเป็นอารมณ์ไม่ได้
ส่วนโลกุตตระ ผู้ที่กำลังข้ามอยูได้แก่พระอริยะบุคคลเบื้องต่ำ ๗ ส่วนผู้ที่ข้ามพ้นแล้วก็ไดแก่ พระอรหันต์

บุคคลที่จะข้ามโคตรสู่โลกุตตระได้นั้นมีทางเดียวคือต้องเจริญองค์มรรค ๘ ตามแนวสติปัฏฐาน ๔

สวัสดี ครับท่านหลับอยู่
จำได้ว่า เคยตอบไป เมื่อ สองสามปีก่อนแล้ว
แต่ ไม่ได้ตอบในกระทู้
แยก ไปใส่ไว้ในห้องบทความ
ตาม ลิงค์นี้ ครับ
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=7&t=31032

ท่านหลับอยู่ ลองแวะเวียนไปเที่ยวชมครับท่าน ^ ^