คนตาย คนเตือน (ลป.ชา)
ดูราประชาราษฎร์ มัวประมาทอยู่ทำไม
เกิดมาก็ตายไป มินานหนอก็มรณา
หลงทิศไม่เห็นทุกข์ หลงติดสุขไร้เดียงสา
ปล่อยตัวและปิดตา เป็นคนบอดตลอดตาย
นอนจมหล่มกิเลส แสนทุเรศทุรนทุราย
ปล่อยตัวมั่วอบาย มิกลัวบาปหยาบช้าจริง
อะไรเล่าคือสาระ ในขณะที่ชายหญิง
นอนตายมิไหวติง หมดโอกาสจะก่อกรรม
ผลพวงแห่งความชั่ว เท่าที่ตัวได้กระทำ
โถมซัดวิบัติซ้ำ ให้จองจำอเวจี
แช่มชื่นและโชติช่วง คือผลพวงแห่งความดี
สั่งสมเป็นราศี บุญตามติดไม่บิดเบือน
ดีชั่วในตัวเจ้า ประหนึ่งเงาไม่รู้เลือน
คนตาย คือ คนเตือน ให้สำนึกอย่าคึกคะนอง
แน่นอนต้องนอนแน่ ทั้งพ่อแม่และพี่น้อง
ร่ำรวยสวยสมปอง ก็สิ้นเชื้อไม่เหลือเลย
เปลื้องปลดและลดละ ล้างขยะนะเพื่อนเอ๋ย
ชีวิตย่อมสังเวย ความเบาว่างสว่างเย็น
ดูราประชาราษฎร์ จงแคล้วคลาดจากลำเค็ญ
เพียรทำและบำเพ็ญ จักพ้นทุกข์สบสุขเอย
ทุกครั้งที่ไปงานศพ เราอาจมีเหตุผลว่าเราไปเพื่อผู้ตาย แต่ความจริงแล้วเราไปเพื่อผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ หากทุกคนตายหมด ไม่มีเรา ไม่มีเขา หรือไม่มีใคร ก็จะไม่มีมา ไม่มีไปในชีวิต มีบางคนที่ได้ตายจากโลกนี้ไปแล้วแต่มีคนอีกจำนวนหนึ่งซึ่งเป็นจำนวนมากยังมีชีวิตอยู่ คนที่ตายไปแล้วก็ยังมีจิตวิญญาณเป็นของเขา จะไปดี ไปชั่ว ไปสู่สุคติ ไปสู่ทุคติ ไปสู่กุศล หรือ ไปสู่อกุศล ขึ้นอยู่กับบุญทำกรรมแต่งที่เขาได้กระทำไว้ในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ สิ่งที่คนเป็นๆทำให้หลังจากที่เขาตายไปแล้วนั้น จริงๆ แล้วเป็นการทำให้คนเป็น มิใช่เป็นการทำบุญเพื่อประโยชน์แก่ผู้ตายแต่ประการใด ผู้ตายนั้นมีประโยชน์ในแง่ที่เป็นอนุสติ เป็นครู เป็นคนเตือนในฐานะที่เป็นคนตาย
การที่เราเพียรบำเพ็ญบุญนี้ เป็นการสั่งสมหน่วยกิตแห่งนิพพาน หรือคือความพ้นทุกข์อย่างแท้จริง โดยสัจจะในทางพุทธศาสนาหามีความสุขที่จริงแท้หรือแท้จริงไม่ มีแต่ความทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป
ในการดำเนินชีวิตของเรา ประสบกับภาวะแห่งความติดขัด ไม่สะดวก
ไม่เป็นไปดั่งใจอยู่เสมอๆ แม้แต่ระบบงานที่เราเข้าไปเกี่ยวข้อง แม้แต่บุคลากรที่เราเข้าไปข้องเกี่ยว แม้แต่อาหารการกิน รถยนต์ ยานพาหนะ บ้านเรือน หรือแม้แต่อะไรก็ตามที่เป็นส่วนประกอบในชีวิต เราพบว่าส่วนประกอบในชีวิต ทั้งที่เป็นคน สัตว์ สิ่ง มีความปรวนแปร มีความไม่แน่นอน มีความไม่เป็นไปดั่งใจอยู่เนืองๆ
การบริหารจิตใจของเราให้เข้าใจความจริงตามความเป็นจริงในคน ในสัตว์ ในสิ่ง โดยที่ไม่มีจิตปฏิเสธผลักไสในคน ในสัตว์ ในสิ่งนั้นๆ เราจะสามารถอยู่กับความปรวนแปรไม่แน่นอนในคน ในสัตว์ ในสิ่ง ได้ด้วยจิตใจที่เบิกบานแจ่มใสและมีความสุข
ท่านทั้งหลาย ท่านจะพบความสุขท่ามกลางความทุกข์ ท่านจะรู้สึกมีความผ่อนคลายท่ามกลางความขัดข้อง ท่านจะเป็นน้ำใสกลางโคลนตม ท่านจะเป็นผู้สร้างบรรยากาศแห่งความยิ้มแย้มแจ่มใส ท่ามกลางอารมณ์แห่งความโมโหของคนรอบข้าง ท่านจะมีสภาพเหมือนลิ้นงูในปากงู
ท่านจะมีความฉ่ำเย็นท่ามกลางความเร่าร้อน สิ่งเหล่านี้เป็นประโยชน์ที่ท่านจะพึงได้รับจากการปฏิบัติธรรมตามแนวทางแห่งพุทธศาสนา
ไม่มีคำว่า "เสียใจ" เมื่อสิ่งนั้น สัตว์นั้น คนนั้น ต้องมีอาการปรวนแปร ไม่แน่นอน ไปตามกฎอนิจจัง เมื่อไม่สามารถจะหลีกหนีภาวะแห่งความแปรปรวนของสิ่ง ของสัตว์ ของคนได้ สู้เราแสวงหาประโยชน์จากความปรวนแปรไม่แน่นอน ในสิ่ง ในสัตว์ ในคนเหล่านั้นไม่ดีกว่าหรือ
เราจะไม่ยอมให้จิตใจของเรา เสียศูนย์
เมื่อต้องประสบภาวะของความสูญเสีย
........................................................................................
