ถ้าน้ำท่วมโลก เราจะเอาตัวรอดได้ยังไง

พบบทความดี ๆ น่าสนใจ จึงขอนำมาลงให้เพื่อนๆ อ่านกันแก้เซ็งหน่อยจ้า

ข่าวว่าน้ำจะท่วมโลกแน่ ไม่มีใครรู้ว่าอีกเมื่อไร อาจจะ ๕ ปีหรือ ๑๐ ปีก็ได้ทั้งนั้น

ข่าวโลกแตกมีมานานครับ ผู้คนฟังแล้วก็ตื่นกลัวบ้าง หัวเราะเยาะบ้าง สุดแท้แต่ว่าใครเป็นคนประกาศข่าวโลกแตก ช่วงนี้เสียงหัวเราะเยาะอาจจะแผ่วลงหน่อย แล้วความตื่นกลัวก็เกิดขึ้นอย่างยาวนานกระทั่งด้านชาและกลายเป็นความชินไปเสียแล้ว เพราะดินฟ้าวิปริตปรวนแปรเหลือเกิน ในวันเดียวกันธรรมชาติอาจมี ‘อารมณ์แปรปรวน’ ได้สารพัด เดี๋ยวฝนตก เดี๋ยวแดดออก เดี๋ยวร้อนแสบผิว เดี๋ยวหนาวถึงไขกระดูก นี่เป็นเรื่องใกล้ตัว ไม่ต้องไปดูภูเขาน้ำแข็งถล่มที่ไหนก็รู้สึกได้ว่าโลกทำตัวเกเรขึ้นทุกวัน

แถมข่าวโลกแตกรอบนี้ ก็ไม่ใช่เด็กเลี้ยงแกะในหมู่บ้านเล็กๆเสียด้วย แต่เป็นถึงนักวิทยาศาสตร์ผู้มีหน้าที่สอดส่องดูแลความเป็นไปของประเทศและของโลกโดยตรง!
เอาล่ะ! สมมุติว่าคราวนี้โลกจะแตกจริงๆเสียที ด้วยการมีน้ำท่วมไปทุกหนทุกแห่ง แล้วเป็นยังไง เราจะทำอะไรได้?
มาตั้งต้นกันแบบที่ทำให้ไม่ตื่นกลัวและไม่ประมาทดีกว่า วิธีก็ง่ายๆคือถ้ายังไม่มีโจทย์ให้ชีวิตในอนาคต ก็ตั้งโจทย์สมมุติให้กับวันนี้แล้วกัน

ถามตัวเองหรือยังว่าถ้าต้องพลัดพรากกระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง ไม่มีเครื่องมือสื่อสารที่ดีที่สุดในโลกอย่างมือถือและอินเตอร์เน็ตดังเช่นปัจจุบัน คุณจะเลือกไปอยู่กับใคร? แน่นอนว่าคุณคงเลือกอยู่กับคนที่รักไม่ได้ครบทุกคน เพราะในวันน้ำท่วมฉับพลัน คนที่คุณรักอาจอยู่ไกลสุดขอบฟ้า คุณจะรู้สึกว่าเขาอยู่ไกลคุณจริงๆก็ตอนไม่มีมือถือและอินเตอร์เน็ตนี่แหละ

สรุปคือในที่สุดอันเป็นสุดท้ายแล้ว คุณเลือกอยู่กับใครไม่ได้ตามปรารถนาหรอก ซึ่งนั่นก็ไม่แตกต่างจากที่กำลังเป็นอยู่สักเท่าไรเลย แม้คุณสมใจได้อยู่กับบุคคลอันเป็นที่รักในวันนี้ คุณก็ไม่รู้เลยว่าวันไหนจะมีเงื่อนไขหรือปัจจัยใดมาพรากเขาไป และวันใดบุคคลอันเป็นที่รักถูกพรากไปโดยไม่อาจหลีกเลี่ยง วันนั้นเองที่ต้องตระหนักด้วยความตระหนกว่าคุณไม่เคยมีสิทธิ์อยู่กับใครจริง

คุณต้องอยู่กับตัวเองตลอดไป ตราบเท่าที่ยังต้องเวียนว่ายตายเกิด ฉะนั้นถ้าเตรียมสร้างตัวเองให้น่ารัก น่าอบอุ่น และน่าอยู่ด้วย คุณก็จะมีความสุขอยู่กับตัวเองในทุกวาระสุดท้าย ไม่ว่าจะต้องตายโหงในชาตินี้หรือตายดีในชาติไหน
อีกสักคำถามหนึ่ง คุณถามตัวเองหรือยังว่าถ้าจะต้องเป็นหนึ่งในผู้จมน้ำตาย หรือกระหายน้ำจนขาดใจเพราะหนีขึ้นที่สูงเกินไป คุณจะเอาอะไรเป็นทุนรอนสำหรับเกิดใหม่ ให้ดีกว่าต้องมาอยู่ในโลกที่จมน้ำได้? แน่นอนว่าตอนยังดีๆทุกคนจะบอกว่าช่างเถอะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ทำวันนี้ให้ดีที่สุด... แต่ขอโทษที คนพูดอย่างนี้ส่วนใหญ่จำๆเขามานะครับ ดีที่สุดที่จะทำวันนี้ของคนพูด ก็มักไม่ต่างจากเมื่อวานและวันก่อนๆ นั่นคือขอให้ผ่านไปอีกวัน กินให้อร่อยที่สุด นอนให้นานที่สุด และขับถ่ายอุจจาระปัสสาวะให้โล่งที่สุด!

พอถึงคราวหายนะขึ้นมาจริงๆ มีสักกี่คนทำใจได้ เราต้องการความมั่นคงทางใจในวาระสุดท้ายเป็นสำคัญ ความมั่นคงทางใจเท่านั้น ที่จะทำให้เราพร้อมตายโดยไม่ต้องทำใจใดๆ ทุกอย่างจะสบายในตัวเอง
ความมั่นคงทางใจเกิดขึ้นจาก ๒ สิ่ง

๑) กรรมดีที่สั่งสมมา ไม่ใช่เฉพาะกรรมดีที่ตาลีตาเหลือกระลึกถึงพระอรหันต์ในขั้นสุดท้ายนะครับ ต้องเป็นความดีที่บำเพ็ญมาทั้งชีวิต ความดีจะปรากฏเป็นความขาว ความสว่าง และความรู้สึกงดงามทางใจ ก่อให้เกิดความสุข ความตั้งมั่นโดยไม่ต้องวิงวอนขอการคุ้มครองจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใดๆ
๒) ความเข้าใจ สิ่งที่ทำให้คนหวั่นไหวคือความไม่รู้ ความไม่แน่ใจ ซึ่งนั่นก็เพราะยังไม่ศึกษาให้เข้าใจในสิ่งที่ต้องเผชิญนั่นเอง ความเข้าใจที่จะเป็นประโยชน์สูงสุดยามตาย คือความเข้าใจว่าร่างที่จะตายไม่ใช่เรา เป็นเลือดเนื้อจากคำข้าวที่เอามาจากโลก และต้องคืนให้กับโลก กับความเข้าใจว่าดวงจิตที่จะดับไม่ใช่เรา เป็นแค่ธรรมชาติที่เกิดด้วยเหตุ และดับไปเรื่อยๆอยู่แล้วแม้ระหว่างมีชีวิต แค่ตื่นมาก็ถือว่าจิตเกิดใหม่ แค่หลับไปก็ถือว่าจิตดับแล้ว จะต่างอะไรจากจิตดับยามตาย

สรุปคือถ้าเข้าใจถูกและดีพอ คุณก็จะยิ้มรอโลกแตกได้ไม่ต่างจากที่เคยรอวันพรุ่งนี้ที่แสนธรรมดาจริงๆ ครับ

ผู้เขียน ดังตฤณ

เรียมร่ำน้ำเนตรท่วม ถึงพรหม
พาหมู่สัตว์จ่อมจม ชีพม้วย
เขาพระสุเมรุเปื่อยเป็นตม ทบท่าว ลงนา
หากอักนิษฐ์พรหมช่วย พี่ไว้จึ่งคง

ข้าพเจ้าไม่สนับสนุนการพะว้าพะวงอยู่กับอนาคต

แค่คิดเรื่องน้ำท่วมโลก ก็เท่ากับหลุดออกจากปัจจุบันแล้ว
ค่ิอนข้างจะหลุดไปไกลมากเด้วย
ปัจจุบันธรรมมีให้พิจารณามากมาย

เคยฟังพระท่านว่า ถ้ากลัวตาย จะได้ตายอีก
ไม่กลัวตาย ถึงจะมีโอกาสไม่ต้องตายอีก

ถ้าน้ำท่วมโลก เราจะเอาตัวรอดได้ยังไง

ตอบ

โคตรง่ายเลย!!!

ก็กินยานอนหลับเข้าไปกำมือหนึ่ง แล้วเปิดแอร์นอนให้สงาย ในใจก็ทำการภาวนา หรือจะเจริญวิปัสสนาก็ได้ หรือจะนึกถึงแต่รูปพระพุทธ หรือพระคริสต์ หรือพระโมฮัมหมัด หรือพระศิวะ อะไรได้ที่เราเคารพนับถือ...แล้วก็หลับไป

พอตื่นขึ้นมาอีกที จะพบว่าเราอยู่ในสวรรค์ ในพรหมโลก หรืออยู่ในนิพพานแล้วหรือนี่

....ง่ายไหมล่ะ

ธรรมะสวัสดีจร้า! กัลยาณมิตรทุกๆ ท่าน
แวะมาทักทายกันหน่อย หวังว่าคงสบายดีกันทุกคน
ส่วนตัวเอง เพิ่งคลายเครียดลงไปมากๆ ก็เมื่อได้เห็น " ในหลวง "
ท่านเสด็จออก เนื่องในวันฉัตรมงคล รู้สึกปลาบปลื้มจนบอกไม่ถูก
ตามดูพระองค์ท่านจากข่าวทุกช่อง ดูทีไร ก็น้ำตาคลอ ทุกที

อ้อ! อยากจะบอกว่า ไม่ว่าน้ำจะท่วมโลกหรือไม่ ก็ไม่สนแล้ว ชีวิต มันก็แค่นั้นเอง

ผมเข้าไปไม่ได้ครับ เพราะเว็บพลังจิตเป็นเว็บมาร มารย่อมไม่ให้พุทธะเข้าไป เขาแบนผมในทุกชื่อ และทุกเครื่องคอมพิวเตอร์ที่ผมใช้ที่บ้าน

รู้จักโลกอีกด้านหนึ่งบ้าง

ในอริยวินัย (ระบบหรือแบบแผนของอริยชน) เรียกกามคุณ 5 ว่าเป็นโลก หรือว่า โลกก็คือกามคุณ 5

กามคุณ 5 คือ รูป เสียง กลิ่น รส และโผฏฐัพพะ

มนุษย์เสพเสวยโลกเหล่านั้นจากทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น และทางกาย

ผู้ยังติดอยู่ในกามสุข ก็คือติดข้องอยู่ในโลก

ผู้ใดเข้าถึงฌาน จะเป็นรูปฌานหรืออรูปฌานก็ตาม ท่านเรียกผู้นั้นว่าได้มาถึงที่สุดโลกแล้ว และอยู่ ณ ที่สุด

แห่งโลก แต่ก็ยังเป็นผู้เนื่องอยู่ในโลก ยังสลัดตัวไม่พ้นจากโลก

ส่วนผู้ใดก้าวล่วงอรูปฌานขั้นสุดท้ายไปได้แล้วเข้าถึงสัญญาเวยิตนิโรธ และเป็นผู้หมดอาสวะเพราะเห็นสัจธรรม

ด้วยปัญญา

ผู้นี้จึงเรียกได้ว่า ได้มาถึงที่สุดแห่งโลกแล้ว อยู่ ณ ที่สุดแห่งโลก และทั้งได้ข้ามพ้นโยงใย (ตัณหา) ที่

เหนี่ยวพันให้ติดอยู่ในโลกไปได้แล้ว

ซื้อคอมฯ ใหม่เลยท่านคนดี ฯ

น่าสงสารจัง เอ..คิดอีกที ต้องถือว่า คุณ..เป็นคนสำคัญนะนี่
สงสัยต้องเปลี่ยนชื่อเป็น " คนดีที่โลกไม่(อาจ)ลืม "

ไม่ได้มีปัญหาที่คอมฯ หรืออะไรหรอกค่ะ
โลก...น่าจะมีปัญหากับท่านมากกว่า
คงต้องยกคอมฯ ไปตรงนี้ แล้วยิงตรงทะลุสัญญาณผ่านมิติไปที่เว็บฯ นั่น
แค่นี้เขาก็งง หาพิกัดท่านไม่เจอแล้วค่ะ เฮ่อ!! เหนื่อยดี

หลุมดำ