ปุถุชนนั้นมีรักโลภโกรธหลง เมื่อความเห้นไม่ตรงกัน ก็ไม่พ้นวิวาทะเป็นธรรมดา

เพื่อความเข้าใจง่ายขึ้น เบื้องต้น คุณแก้วกัลยา พึงทำความเข้าใจคำว่า ธรรม ก่อน

คำว่า "ธรรม" ตัวเดียวโดดๆ มีความหมายกว้างคลุมทั้งสิ่งมีชีวิตและไร้ชีวิตครับ

ธรรมมี
1. โลกียธรรม เป็นเรื่องทางโลกและจักวาล
2. โลกุตตรธรรม หมายถึง ธรรมที่เหนือโลก หรือ ธรรมที่พ้นจากโลก

ว่าเหตุใดจึงทำให้เกิดความขัดแย้งได้ ขอความกรุณาให้เป็นไปเพื่อให้เกิดความรู้ เกิดปัญญานะค่ะ
สาธุคะ

คนดีที่โลกลืม / เขียน
ผู้ปฏิบัติทั้งสมถะและวิปัสสนาก็ยังเห็นต่างจากพระโพธิสัตว์อรหันต์และพระพุทธเจ้า

แก้วกัลยา / เขียน
ว่าเหตุใดจึงทำให้เกิดความขัดแย้งได้ ขอความกรุณาให้เป็นไปเพื่อให้เกิดความรู้ เกิดปัญญานะค่ะ
สาธุคะ

ความคิดความเห็นที่แตกต่าง

เกิดจากทิฏฐิต่างกัน บางครั้งก็เห็นว่าแสดงผิด ๆ แต่ก็บอกว่าถูก ไม่ยอมลงกัน ทำความเห็นให้ตรงกันยาก เพราะไม่มีใครยอมรับว่าตนผิด มีแต่ว่า ความคิด ความเห็นของตนถูก

ทิฏฐิหรือความเห็นไม่ตรงกัน เหตุเพราะยึดตำราหรือคำภีร์ ยึดอาจารย์ แล้วนำมาวิเคราะห์ เจาะลึกว่า ถูกต้องตามความคิด ความเห็น(ทิฏฐิ)ของตน เกิดสำคัญตนว่า คำสอนของครูบาอาจารย์ หรือแม้พระไตรปิฏก เป็นอย่างที่ตนวิเคราะห์ วิจารณ์ไว้

เมื่อเอาความคิดของตนเข้าไปเสริมแต่งให้คำสอนของครูบาอาจารย์นั้นเข้าข้างตน จึงเกิดอัตตาและยึดถือเอาว่าพระไตรปิฏก ตำราคำภีร์ เหล่านั้น เหมือนความคิดของตน แต่คนที่ทำอย่างนี้ไม่ได้มีคนเดียว มีมากมายเป็นร้อยเป็นพัน เมื่อต่างคนต่างความคิด ต่างความเห็น การวิเคราะห์ วิจารณ์จึงไม่เหมือนกัน

เพราะเหตุนั้น เมื่อใดที่แสดงความคิดความเห็นในธรรมหมวดหนึ่งหมวดใด จึงยากที่จะยอมรับความเห็นของคนอื่นได้ ท่านกล่าวไว้ว่า "เพราะทิฏฐิ สมณก็ทะเลาะกับสมณ"

เมื่อเราไม่เชื่อ ไม่เห็นด้วย หรือได้แสดงความเห็นที่ถูกต้องแล้ว ไม่มีใครเชื่อไม่มีใครเห็นด้วย ก็ควรหยุด ไม่ควรว่ากล่าวด้วยคำพูดที่ไม่เหมาะไม่ควร ที่ทำให้เกิดความขุ่นเคืองใจ

พระพุทธเจ้า ไม่เคยบังคับใคร ให้เชื่อให้ศรัทธา ในพระธรรมคำสั่งสอนและไม่กล่าวเสียดสีใครที่ไม่เห็นด้วยกับพระองค์

สัจจะธรรมคือความจริง ไม่เปลี่ยนไปเพราะมีคนโมทนาเยอะ มีพรรคพวกเยอะ หรือเพราะมีคนเชื่อเยอะกว่า สัจจะธรรมความจริงเป็นอย่างไร ก็เป็นอย่างนั้น ไม่เปลี่ยนไปตามความเชื่อ ความศรัทธาของใคร

หากสมมุติ มรรคผลพระนิพพาน เป็น สี

คนตาดีกับคนตาดี ท่านไม่พูดไม่ถามกัน
คนตาดีกับคนตาบอด ท่านจะพูดพอประมาณ เพราะคนตาบอดจะจินตนาการไปเรื่อยๆ
คนตาบอดกับคนตาบอด จะถียงกัน ไม่ยอมกัน ขัดแย้งกัน

เราท่านก็เหมือนคนตาบอด คุยกันในเรื่องไม่เคยรู้ ไม่เคยบรรลุด้วยตัวเอง เหมือนตาบอดจูงกัน
คนตาดีท่านไม่ทุ่มเถียงกับคนตาบอดหรอกครับ ..กระผมก็เป็นตนบอดคนหนึ่ง ขอท่านผู้ตาดี โปรดเมตตา..

แหะ.. แหะ..เพ้อเจ้อไปตามประสาคนตาบอด ผิดพลาดขอประทานอภัย ขอรับ

สาธุ