เข้าใจว่าผู้ถามหมายถึงสัตว์ในภูมิเดรัจฉาน..
ขออธิบายโดยย่อเพื่อให้เข้าใจก่อนว่า..

ชื่อว่าสัตว์ย่อมเกิดปรากฏได้เพราะกรรมและตัณหา อันตนสั่งสมไว้แล้วด้วยความสามารถแห่งจิต....

พึงเข้าใจว่า คำว่าวิญญานนั้น ไม่ใช่กายทิพย์หรือร่างที่ล่องลอยออกจากกายเมื่อสัตว์ตายลง แต่วิญญานในความจริงคือ"จิตหรือใจ"ในคำสอนทางพุทธศาสนา กายทิพย์ที่ลอยไปมาหลังตายเป็นอัตตาตัวตนชนิดหนึ่งในลัทธินอกศาสนา...

จากคำอธิบายข้างบนนี้จึงตอบได้ว่าสัตว์มีวิญญานหรือจิตใจแน่นอน

ส่วนที่กล่าวว่า..สัตว์ ไม่มีจิตใต้สำนึก ดี-ชั่ว..นั้นก็พึงเข้าใจว่า
สัตว์ในภูมิเดรัจฉานนั้นย่อมเกิดเพราะอำนาจแห่งบาปกรรม หรืออกุศล จึงไม่อาจมีปัญญาสามารถแยกแยะว่าสิ่งใดดีหรือชั่วได้ มีเพียงสัญญา(ความจำได้หมายรู้)เท่านั้นได้แก่..

๑.กามสัญญา ได้แก่ การรู้จักกิน รู้จักนอน ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร รู้จักรัก เกลียด พอใจ ไม่พอใจ โกรธ แย่งชิง รู้การสืบพันธุ์การดำรงเผ่าพันธุ์ เป็นต้น

๒.โคจรสัญญา คือรู้ที่โคจร ที่ไปที่มา รู้ว่าไปที่นั้นจะได้กิน จะได้ดื่ม จะได้ถ่าย จะได้นอน เป็นต้น คือรู้จักสถานที่ที่ตนต้องเกี่ยวข้องในชีวิตของตน และ..

๓.มรณสัญญา คือ ความกลัวตาย