ใกล้จะถึงวันแม่แล้วนะคะ คิดถึงแม่จังเลยค่ะ คงทำได้เพียงกราบภาพถ่ายของแม่เท่านั้น สำหรับท่านที่ยังมีคุณแม่อยู่อย่าลืมนำพวงมาลัยมะลิสดไปกราบเท้าคุณแม่นะคะ

มีคำกล่าวไว้ว่า
แม่...คือครูคนแรกของลูก
เราใกล้ชิดกับแม่ อยู่ในอ้อมกอดของแม่มากกว่าอ้อมกอดของพ่อ

แม่...สอนเราตั้งแต่แรกเกิดทีเดียว
ยังจำกันได้ไหม? แม่สอนอะไรเรา
แม่...สอนให้เราดูดนมไง
แม่...เอานิ้วเขี่ยริมฝีปากเราเบาๆ ให้เราขยับปาก
แม่...เอานมใส่ปากเรา
ดูดลูก...ดูด...แม่จะบอกเราอย่างนี้
เรา...จึงดูดนมเป็น รอดตาย...ได้มีชีวิต

ไม่ว่าจะเป็นการนั่ง นอน ยืน เดิน หรือ พูด แม่...จะเป็นผู้สอนเรา
ดี ไม่ดี ถูก ไม่ถูก สิ่งไหนควรทำ ไม่ควรทำ
กิริยามารยาท ความคิด ความอ่าน แม่...เป็นคนสอนเราทั้งสิ้น
สอนให้เรารู้จักช่วยเหลือตัวเอง สอนให้รู้จักการเอาตัวรอดจากอันตราย
สอนให้รู้จักรักษาชีวิต

โดยปกติครูทั่วไป จะสอนเราเฉพาะในหลักสูตร มีเวลาการสอนที่แน่นอนตายตัวเท่านั้น
แต่...แม่จะสอนเราหมด ไม่ว่าจะเป็นในหลักสูตร นอกหลักสูตร ไม่ตารางสอนที่แน่นอนตายตัว
เจอเรื่องอะไรตรงหน้าก็หยิบมาสอนทันที แม่สอนเราทุกเรื่อง ทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติ
สอนได้ไม่จำกัดเวลา แม้แต่เราจะเข้านอน แม่...ก็ยังสอน
ครูทั่วไปมีเงินเดือนเป็นค่าตอบในการสอน
แต่...แม่ไม่มีเงินเดือน
นอกจากไม่มีเงินเดือนแล้ว แม่...ยังต้องเสียเงินให้ลูกศิษย์อีก

จะหาครูที่ไหน ยิ่งใหญ่เท่าแม่ของเราเป็นไม่มี
แม่...ไม่ได้ผูกขาดความเป็นครูไว้แต่เพียงผู้เดียว
แม่...ยังใจกว้างส่งเราไปเป็นลูกศิษย์ของครูท่านอื่นๆ อีกมากมาย
ในระดับการศึกษาต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นภายในประเทศ หรือนอกประเทศ

เห็นหรือยังคะ?
พระคุณแม่หนา หนักเพี้ยง พสุธา
พระคุณแม่ยิ่งใหญ่เท่าแผ่นดิน
ยิ่งใหญ่จริงๆ

“อันมือไกว เปลไซร้ แต่ไรมา
คือหัตถา ครองพิภพ จบสากล...”


หากจะมีความดีงามในกระทู้นี้ ขอกราบระลึกนึกถึงคุณแม่อรุณ พรหมชาติ

อนุโมทนาสาธุ

อ่านแล้วรู้สึกขนลุกเลย คุณบัวจงกลนี
คงทำให้ใครๆ คิดถึงแม่กันเป็นแถว

เจริญในธรรม สาธุ

แม่ที่เรารักแม้ท่านจากไปแต่เราจะจำคำสอนของแม่ที่แม่สอนและปฏิบัติให้ดีที่สุดเพื่อตอบแทนพระคุณแม่

คิดถึงแม่มากครับ