สวัสดีค่ะ
คือสงสัยมานานว่าเรื่องการมีเพศสัมพันธ์ก่อนเเต่งงานเนี่ยมีอานิสงส์อะไรเหรอคะ ในประวัติศาสตร์พุทธศาสนาเค้าว่ากันยังไงมั่งคะ โดยส่วนตัวเเร้วตอนนี้ยังเชื่อเรื่องรักษาพรหมจรรย์ก่อนเเต่งงานอยู่ เเม่ก็คอยพร่ำสอนอยู่เสมอเเต่เเม่ก็บอกไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมต้องรักษาไว้ก่อนเเต่งงาน
เเม่เรยบอกว่าอย่างน้อยก็ไม่ติดเอดส์ เเต่อันนี้หลายคนที่มีเพศสัมพันธ์ก่อนเเต่งงานก็ไม่มี
โรคกันถมไป
โดยส่วนตัวเเร้วอีกอย่างสมัยนี้ผู้ชายก็ยอมรับเรื่องผู้หญิงไม่บริสุทธ์กันถมไป คือเท่าที่เห็นจากสังคมใกล้เรา ผู้หญิงที่สวย รวย ฉลาด ดูเเลตัวเองได้ เค้าก็เคยมีอะไรกับแฟนเค้าทั้งนั้น เเบบไม่ใช่ว่าชอบจนเป็นนิสัยหรือสำส่อน เเต่บางครั้ง
สำหรับหลายๆกรณีอารมณ์ก็พาไปตามสัญชาตญาณเเต่ไม่ได้ฝืน
ส่วนเรื่องท่าทีรักนวลสงวนตัว มันดูกันยากคนที่ดูรักนวลสงวนตัวมากๆๆๆ เช่นในสังคม
คนญี่ปุ่นเนี่ยเสียตัวเเร้วทั้งนั้น เเต่หลายคนที่ดูคล่องๆกลับสงวนเรื่องพวกนี้
สมัยก่อนเรื่องนี้เปนเรื่องเเปลกเเต่สมัยนี้ในสังคมผู้หญิงยุคใหม่เรื่องมีอะไรเป็นปกติ
หลายครั้งมักจะโดนสงสัยว่าทำไมเรายังไม่เคย จริงๆก็เพราะรักเเม่สัญญากับเเม่ไว้เเร้ว
เเต่ถ้าวันนึงวันที่เราหาเงินได้เป็นผู้ใหญ่เราก็กลัวความคิดเราจะเปลี่ยนเราก็เรยเเค่อยากได้เห
ตุผลที่หนักเเน่นเเละพระพุทธเจ้าได้เอ่ยไว้เพราะเราเชื่อพระพุทธเจ้าทุกอย่าง
ผู้ชายหลายคนมักคิดว่าเด๋วนี้ผู้หญิงบริสุทธ์หาไม่ได้เเร้วที่จะสวย รวย ฉลาด เเร้วที่เราเหนเพื่อนๆเราที่ครบอย่างนั้นก็เคยทั้งนั้นที่ไม่เคยเเร้วยังรักษาเรื่องนี้อยู่เเระเพียบพร้อมก็
ไม่ค่อยมีเท่าไหร่เเร้วล่ะ อย่างผู้ชายเพอเฟกก็เคยเเร้วทั้งนั้น ยังไงก็ช่วยเเนะนำหน่อยนะคะ

สมัยก่อนไม่มีการคุมกำเนิด... แล้วสังคมยังเป็นชุมชนที่ต้องพึ่งพากัน ไม่ใช่ตัวใครตัวมัน ต่างคนต่างทำงานเหมือนสมัยนี้ เกิดท้องขึ้นมาจะเป็นเรื่องโจษจันกันใหญ่ เห็นจะต้องย้ายไปอยู่หมู่บ้านอื่นกันเลย...

อีกแง่หนึ่ง ซึ่งไม่แยกเพศ ถ้ามีเพศสัมพันธุ์มากคนจนเกินไป (สำส่อน) ก็มีแนวโน้มที่จะมองเพศตรงข้ามต่ำลง ผู้หญิงก็จะมองผู้ชายแย่ลง ผู้ชายก็จะมองผู้หญิงเป็นวัตถุ
ในทางศาสนาก็เป็นว่า กามราคะเป็นใหญ่ คือมองอีกฝ่ายว่า เป็นเครื่องบำบัดเท่านั้น

ผู้หญิงที่ควบคุมจิตใจเรื่องนี้ได้ มีค่าต่อผู้ชายที่มารักมาก

การรักษาพรหมจรรย์ก่อนแต่งงาน

ความเห็นของเราก็คือ

๑. มันป้องกันปัญหาได้เยอะมาก เช่น เสี่ยงโรค,เสี่ยงเสียใจ,เสี่ยงท้อง,เสียเวลา อิๆ ความบริสุทธิ์ไม่ใช่ประเด็นนะเรื่องนี้
๒. เราว่าการมี พสพ. ก่อนแต่ง พ่อแม่ส่วนมากไม่ยินยอม เราเป็น ญ อยู่ในความดูแลของบิดามารดา ถ้าพ่อแม่ไม่ยินยอมก็เหมือนเราลักลอบมีอ่ะค่ะ อะไรที่ต้องลักลอบทำเนี่ย เราคิดว่า มันไม่ถูกต้อง

ขออนุญาตยกบทความมาให้อ่านครับไม่รู้ว่าเกี่ยวกับเรื่องที่สนทนากันหรือเปล่า

http://www.dlitemag.com/index.php?option=com_content&view=article&id=444&Itemid=1
เมื่อไออุ่นแห่งอ้อมกอดรักเริ่มสัมผัสได้เพียงแผ่วเบา
ผู้หญิงส่วนใหญ่มักจะรู้สึกวิตกกังวล กับการห่างหาย
พร้อมกับคำถามค้างคาในใจว่า ทำไม? เธอไม่เหมือนเดิม

ทั้งนี้ เพราะธรรมชาติของชายมักชอบเป็นฝ่ายรุก
โดยเฉพาะในเรื่องของความรัก
การได้มาในสิ่งที่ยาก ท้าทาย และแปลกใหม่
พิชิตกายใจของหญิงที่ต้องใช้ความพยายามมาก
กุมชัยชนะเหนือหมู่ชายทั้งมวลนั้น
จะก่อให้เกิดความภาคภูมิใจในอัตภาพชายของตนอย่างสูง
ซึ่งเขาก็จะตระหนักในค่าและถนอมหวงแหนไว้เนิ่นนาน

แต่...ถ้าการณ์กลับตรงข้าม
ความสดใหม่ แห่งเรือนกายใจหญิงนั้น
ก็จะก่อความหวามหวานดึงดูดใจเขาไว้ได้เพียงชั่วระยะ

ซึ่งเมื่อเข็มนาฬิกาเดินผ่านความแปลกใหม่
จึงกลายเป็นห้วงเวลาที่เหมือนหลุดลอยสับสน
พยายามควานหาไขว่คว้าของฝ่ายหญิง
ซึ่งเฝ้าพะวงห่วงถึง เพียรโทรวันละหลายครั้ง
ในขณะที่อีกฝ่ายรู้สึกราวกับถูกไล่ตามจิก
เมื่อคอยติดตามพยายามไปหาเขา
จึงกลับพบแต่เงาของความหมางเมินปรากฏตัวขึ้นแทน
ทำให้รู้สึกว่าตัวเองด้อยค่าอับเฉาลงไปเรื่อยๆ

ผู้ชายมักไม่ชอบเป็นฝ่ายถูกรุก
โดยเฉพาะการสืบค้นข้าวของ เบอร์โทร เรื่องส่วนตัวทั้งหลาย
เพราะไม่ว่าเขาจะมีคนอื่นหรือไม่ก็ตาม เมื่อทำให้เขารู้สึกถูกเค้น
จับตัวตนออกมาเปิดดูอย่างโจ่งแจ้ง ในเรื่องที่เขาต้องการปกปิดทั้งมวล
เขาจะรู้สึกไม่ปลอดภัย ขาดอิสระ อาณาเขตอันเป็นส่วนตัวถูกรุกราน
มีผู้ก้าวข้ามมาโดยที่เขายังไม่ได้ประสงค์จะให้เข้าสู่เขตแดน
ซึ่งเขาจะต้องป้องกันตัวเอง

ดังนั้นการแสดงตนเป็นเจ้าของหวงแหนตัวเขา
จะสร้างความรู้สึกอึดอัดขัดใจ เหมือนโดนมัดด้วยโซ่
ซึ่งถ้าไม่ใช่โซ่เสน่หาที่เขามีจิตย้อมติดยินยอมถูกผูก
เขาก็จะยิ่งดิ้นรนหนีออกห่าง

การพยายามเรียกร้องความเห็นใจ
ต้องการให้ทุกอย่างเหมือนเดิมหรือเพิ่มระดับ
ตามธรรมชาติของหญิงที่ยิ่งผูกพันลึกซึ้งยิ่งรัก
อันตรงข้ามกับความรู้สึกชาย
เมื่อได้ครอบครองทุกอย่างของหญิงนั้นแล้ว
ก็เป็นอันหมดความเพียร อันน่าท้าทาย
หายตัวไปพร้อมกับความกระตือรืนร้นอยากเอาใจ

ความเป็นเพศหญิง
เรือนร่างของมารดาผู้ให้กำเนิดแก่เหล่าอริยะ
ถือได้ว่าเป็นทรัพย์ที่มีค่าควรถนอม
จึงพึงระมัดระวังไม่ให้เสื่อมถอยเสียหาย
ไม่ควรนำไปหยิบยื่นให้แก่คนไม่รู้ค่า

ดังนั้นถนอมกายถนอมใจเราไว้เพื่อให้คนที่รักจริง
ปฏิบัติต่อเราอย่างยกย่องและให้เกียรติ
อยู่ในศีลเพื่อให้ศีลเป็นเครื่องรักษา
อยู่ในธรรมเพื่อให้ธรรมเป็นแสงสว่างนำชีวิต
เราจะห่างไกลจากภัยเวรและพานพบแต่คนที่ดีเสมอกันค่ะ