คุณกบครับ ก่อนอื่นต้องรบกวนให้คุณ ตั้งสติอย่าให้เกิดความหงุดงิดหรือความไม่พอใจ
เพราะมันจะนำไปสู่การทะเลาะเบาะแว้ง ที่กล่าวมาไม่ได้หมายความว่า
มันได้เกิดขึ้นแล้ว แต่นี้เป็นการกล่าวลอยๆกันไว้ก่อน

เพราะเท่าที่สังเกตุดูความเห็นของคุณเริ่มจะ มีอาการที่ชาวบ้านเขาเรียกตีรวนแล้วครับ
ผมขอบอกเลยครับว่า ความเห็นของผม คุณหรือใครๆไม่จำเป็นต้องเชื่อ
ต่างคนก็ต่างเสนอความเห็นกันไป อาจแรงบ้างก็ขอให้แรงจากเนื้อหาที่นำเสนอ
ไม่ใช่แรงเพราะอารมณ์ที่โดนขัดใจ
คุณอาจบอกว่าไม่เห็นมีตรงไหน ที่ชวนทะเลาะ
ผมขอบอกได้เลยว่า ถ้าผมตอบกลับในความเห็นข้างบน
ในลักษณะต่อความยาวสาวความยืด รับรองได้ครับเราต้องปะทะคารม
ที่มันนอกเรื่องนอกราวแน่ๆครับ

ฉะนั้นผมว่าอย่าไปยึดติดกับตัวเองมาก ทำใจให้เป็นกลางดีที่สุดครับ

ต่อให้คุณโฮฮับ..เข้าใจผิดแบบสุดขั่ว..กระผมก็ไม่เดือดร้อนดอก..

นี้คือความจริง..

พวกที่ยึดตัวเองมาก ๆ นี้..ดูจากที่โพสต์ก็พอจะดูออก..ไม่ยากเลย

และที่สำคัญ...

กระผมจะอายมากกก...หากจะสอนใครในสิ่งที่ตัวเองก็ทำไม่ได้...อันนี้..อายมากกก..เลย..

การกินเนื้อสัตว์สมัยนี้เราก็รู้กันอยู่ว่าเขาฆ่าแล้วนำมาขาย จริงๆแล้วมันก็น่าจะบาป แต่ถึงเรากินผักก็ใช่ว่าจะไม่บาปหากเรายังกินด้วยกิเลสตัณหาอยู่ เพราะฉะนั้น ถ้าเรากินสัตว์แต่กินแค่หวังให้มีชีวิตรอดเพื่อทำคุณประโยชน์ มีการพิจารณาว่าอาหารนี้เป็นเพียงซากไม่ได้กินด้วยความอร่อย กินอย่างมีสติ ก็ไม่บาปค่ะ แต่ถ้ากินเจแล้วกินด้วยความอร่อยก็ยังมีกิเลส ก็ถือว่าบาปอยู่ค่ะ

คุณหนูยอ เอ้ย หมูยอครับไปทำความเข้าใจกับจิตที่ป็นอกุศล
กับการกระทำใดที่เป็นบาปเสียใหม่นะ

ผมให้ข้อธรรมคุณไปคิดถ้าพ่อค้าฉีดฟอร์มาลีนใส่เนื้อที่มาขาย
แล้วคุณก็รู้คุณจะกล้ากินหรือเปล่า หรือถ้าคุณไม่รู้คุณกินไปเกิดคุณตาย
คุณจะว่าพ่อค้าบาปหรือเปล่าครับ

สาธุ..

เรือ่งแผ่เมตตา
> >
> > อยากให้เพื่อน ได้เข้าดูเวป ที่แนบมา
> >
> > ชีวิตที่ร่ำไห้
> > เจ้าของลิขสิทธิ์ ผู้ผลิต คือ สำนักพิมพ์ ส่งเสริมคุณภาพชีวิต
> >
> > เพื่อให้เราตระหนักถึงคำที่พระพุทธตรัสว่า.. เมตตาธรรม ค้ำจุนโลก
> > พาไปดูเบื้องหลังของชีวิตสัตว์ที่เรา-ท่านทั้งหลายบริโภคกัน ตั้งแต่ถูกเลี้ยงมา
> > กระทั่งถูกลำเลียงมา ฆ่า
> >
> >
> > มองให้เห็นถึงใจเขาใจเรา โดยเอาใจเราไปใส่ใจเขา รับรู้และรู้สึกเหมือนเขา
> > นำมาเปรียบกับเราอีกที
> >
> >
> > เป็นความจริงว่า.. สัตว์ทั้งหลาย ไม่ว่าจะเขา จะเราก็ย่อมรักตัว
> > กลัวตายทั้งสิ้น
> >
> >
> > ทุกเหล่าสรรพสัตว์มีวิญญาณ การรับรู้ เจ็บเป็น กลัวเป็น
> >
> >
> > เราท่านซึ่งเป็นมนุษย์(แปลว่าผู้ที่มีใจสูง)ที่ยังคงบริโภคสัตว์อื่นอยู่ด้วยความสะใจ
> > จะสะท้อนคิดไหม ว่าหากเราโดนกระทำเช่นนั้นบ้าง
> > หรืออาจจะกับพ่อแม่และคนที่เรารัก เราจะรู้สึกอย่างไร
> >
> >
> > กรรมใดใครก่อ คนนั้นก็ต้องรับกรรม
> >
> >
> > กินตามใจปาก ตามความอยากจนเคยตัว โดยขาดปัญญา ไม่คำนึงถึงที่มา
> > ว่าทุกชิ้น-เนื้อที่เข้าปาก มันคือชีวิตที่สูญเสียไป
> >
> >
> > ว่ากันว่า "ป่าช้าที่ใหญที่สุดในโลกนี้ อยู่ที่ท้องคน" เป็นความจริง
> > เพราะเติบโตมาจนบัดนี้จะมีใครสักกี่คนรู้ได้ว่า มีกี่ศพ กี่ชีวิตแล้ว
> > ที่ต้องสังเวยให้แก่เรา นั้นเพราะว่ามันมากมายมหาศาล
> >
> >
> > กระแสแห่งกรรมย่อมทำหน้าที่ของมันโดยเที่ยงธรรม
> >
> >
> > ก่อนจะสายเกินไป มากู้เมตตาธรรมที่มันแอบอยู่ในหลืบใจเรากลับคืนมาซิครับ
> >
> >
> > ใครที่ผ่านการเข้าค่ายคุณธรรมมาบ้างแล้ว อาจจะได้ดูบ้างแล้ว
> > ก็ถือว่าเป็นการมาย้ำสำนึก เพื่อนสมาชิกอื่น ๆ ยิ่งต้องดูครับ
> >
> >
> > เวปลิงค์ ที่เข้าไปดูได้
> >
> >
> > http://www.youtube.com/watch?v=RxTnxG4Hzmk
> >
> > file:///D:/user/touu034272334
> >

อย่ากินผมเลย ! กลอนสะกิดใจ



สัพเพ สัตตา เสียงร้องขอ ชีวิตจิตหวั่นไหว

เสียงห่ำหั่น เข่นฆ่า น่าสยอง

เสียงซวบซาบ ดาบคมเชือด เลือดไหลนอง

เสียงกรีดร้อง สะท้านจิต สะกิดใจ

เสียงสัพเพ สัตตา พาให้คิดว่าชีวิตนี้ มีค่า กว่าสิ่งไหน

อเวรา อย่ามีเวร อย่ามีภัย
ชีวิตใคร ใครก็หวง อย่าล่วงเกิน

ท่องสัพเพ สัตตา มาแต่ไหน ยังเข้าใจ ในเนื้อแท้ ้แค่ผิวเผิน

ยังฆ่าบ้าง กินบ้าง อย่างเพลิดเพลิน ยังใช้เงิน ซื้อชีวิต อนิจจา

สัตว์เกิดกาย มาใช้กรรม ที่ทำไว้ เป็นเป็ดไก่ กุ้งปลา ูและหมูหมา

ตามเหตุต้น ผลกรรม ที่ทำมา มิใช่ฟ้า ประทานมา ให้คนกิน

มีปัญญา แต่ไฉน จึงไม่คิด
มองชีวิต กลับเห็น เป็นทรัพย์สิน

เสียงกรีดร้อง ก่อนตาย ใครได้ยิน น้ำตาริน เมื่อถูกเฉือด เลือดกระเซ็น

พูดว่าเขา เกิดมา เป็นอาหาร เขาลนลาน หนีตาย ใครมองเห็น

เขาจนใจ พูดไม่ได ้เถียงไม่เป็น ช่างเลือดเย็น เข่นฆ่า ไม่ปราณี

มีพืชผัก มากมาย นับไม่ถ้วน ทุกกลิ่นรส สดใส หลายหลากสี

ธรรมชาติ วางไว้ อย่างดิบดี สัตว์วิ่งหนี พืชเต็มใจ ให้กินมัน

เพราะเรากิน เขาจึงฆ่า เอามาขาย เราสบาย แต่สัตว์โลก ต้องโศกศัลย์

ท่องสัพเพ สัตตา มาทุกวัน
เมตตากัน โปรดอย่าฆ่า และอย่ากิน



ประพันธ์โดย
คุณประวิทย์ ชัยศิริสัมพันธ์

ชีวิต ~

http://www.chongter.com/webboard/index.php?topic=1227.0

หนึ่งชีวิต ที่ฉันได้เกิดมา

หลากชีวิต เหล่าสัตว์ธรรมดา

กับความคิด ที่คนหลงผิดมา

ว่าฉันเป็นอาหาร


ต่อชีวิตของคนด้วยชีวิต

หยุดสักนิด ฉุกคิดถึงผลกรรม

หากชีวิตของคนโดนกระทำ

เลือดแดงก่ำร่ำไห้

ทุรนทุราย


หมดแรงฝืนฉันยืนไม่ไหว

คนใจร้ายหมายพรากชีวิต

อยากขัดขืนฝืนทน

แต่มันไม่มีสิทธิ์

แม้แต่จะคิดยืดเวลา


ปรับความคิด เลิกกินเนื้อสัตว์เถิดหนา

หยุดการฆ่า ทำร้ายทำลายกัน

ทุกชีวิต ต่างรักต่างผูกพัน

อย่าทรมานฉันอีกต่อไป


* * * * * *

หมดแรงฝืนฉันยืนไม่ไหว

คนใจร้ายหมายพรากชีวิต

อยากขัดขืนฝืนทน

แต่มันไม่มีสิทธิ์

แม้แต่จะคิดยืดเวลา


ปรับความคิด เลิกกินเนื้อสัตว์เถิดหนา

หยุดการฆ่า ทำร้ายทำลายกัน

ทุกชีวิต ต่างรักต่างผูกพัน

อย่าทรมานฉันอีกต่อไป


อย่าทรมานฉันอีกเลย

********************************

เวปน่าสนใจมีเพลงเพราะ ๆ ประกอยด้วย


http://www.chongter.com/webboard/index.php?topic=1227.0



ดูแล้ว ให้เกิดความสลดสังเวชยิ่งนัก
เกิดความสงสารสัตว์ร่วมโลก เป็นอย่างมาก
อยากให้ หมู่เพื่อนมนุษย์ทั่วโลกได้ฉุกคิด !!


ต่างเวียนว่าย วัฏฏะชาติ อนาถภพ
บ้างประสบ ถูกเขาฆ่า บ้างฆ่าเขา
ยุติธรรม คือกรรม ที่ตามเรา
วิบากเก่า ไม่ลืมชาติ ไม่ขาดอายุความ

ให้เกียรติซึ่งกันและกัน การกินเป็นสิ่งละเอียดอ่อน

บุญนั้นเกิดจากปิติ

กุศลนั้นเกิดจากปัญญา

ฝากไว้ให้ช่วยพิจารณาด้วยครับ