ที่ถามว่าอวิชาคืออะไร สมุทัย คืออะไร ก็จากความตั้งใจเดิมว่า จะทดสอบว่าตรงกันหรือไม่
แต่เห็นจริงๆคะ ทำให้โทสะที่มีที่ควันออกหูเพราะก๋วยเตี๋ยวเรือที่เผ็ดร้อนนี้ เห็นโทสะมันหายไป
เห็นถึงจิตใจที่ดีของก๋วยเตี๋ยวเรือคะ (ต้องขออนุญาติ เพราะมองท่านโฮฮับเป็นก๋วยเตี๋ยวเรือ จะถูกจริตอย่างแม่ค้าเช่นดิฉันมากกว่า....ถ้าไม่ชอบครั้งหน้าท่านโฮฮับ บอกมาละกันคะว่าชอบเป็นอะไร หรือทานอะไร จะได้เอามาแทนคะ) ต่อนะคะ ที่เห็นจริงๆคือ ความตั้งใจจริงจะช่วยให้ธรรมทานที่ถูกต้องกับผู้ด้อยกว่า ไม่ว่าดิฉันจะแสดงทัศนะอย่างไร ท่านก๋วยเตี๋ยวเรือจะพอใจหรือไม่ ก็น่าจะเป็นการแลกเปลี่ยนกันอย่างสมเหตุสมผลมากกว่าคะ

ยังไงๆสำหรับดิฉัน หรือคุณก๋วยเตี่ยวเรือ หรือท่านกา หรือเจ้าของกระทู้(ขอโทษนะคะที่ดึงมาเกี่ยวด้วย)
ก็ยังเป็นผู้ไม่รู้ในพุทธพจน์คะ ถ้าเป็นท่านกา คงจะรู้เพียงว่าความหิวเป็นทุกข์ แต่ไม่เห็นถึงทุกข์ที่ต้องอยู่ในวัฏฏคะ โดยนิสัยสันดานกาขี้ขโมยอยู่แล้วนั้น เห็นว่าไม่น่าจะใช่ คนเป็นคนบัญญัติเท่านั้น กาไม่ได้เป็นผู้บัญญัติ แค่ทำตามสัญชาตญาน(ถ้าเขียนผิดขอโทษด้วยนะคะ) กาแค่ทำเพราะหิวคะ แต่ที่ผิดอาจจะเพราะไปขัดขวางบุญอันยิ่งใหญ่ ส่วนผลที่ทำไมท่านกาไปเกิดเป็นเปรตนั้น น่าจะมาจากกรรมเป็นผู้กำหนด ด้วยไม่มีตรรกะคิดว่าใครเป็นเช่นนี้เพราะอะไร ก็เลยขอโทษท่านกรรมนะคะ

ส่วนท่านเจ้าของกระทู้ รู้สึกผิดอยู่แล้ว เลยมาตั้งเป็นกระทู้คะ อย่างแรกก็คงเหมือนดิฉัน เพราะตั้งแต่ตอนเด็กๆ ก็เคยทำทั้งที่เจตนา และไม่เจตนาคะ อยากหาทางระบายทุกข์ในใจคะ ดิฉันเข้ามาอ่านก็ด้วยยังมีบาปที่อยู่ในใจเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน ก็เป็นกำลังใจให้คะ ทำดีต่อไป ซักวันธรรมที่มีอาจทำให้เราพ้นทุกข์คะ

สำหรับดิฉัน มีทุกข์มากมายมหาศาล จนไม่อาจเยียวยาจิตใจตัวเองได้ ต้องอาศัยธรรมะเยียวยาให้คะ
ก็เป็นผู้ไม่รู้อีกคน ที่พยายามก้าวไปคะ แต่ไม่ถึงไหนซักที ขอท่านก๋วยเตี๋ยวเรือเป็นกำลังใจให้นะคะ เพราะธรรมทานที่ท่านให้ ก็แสดงว่าท่านเป็นคนดีคนหนึ่งคะ
(มีต่อคะ)

ส่วนท่านก๋วยเตี๋ยวเรือ รสชาดเผ็ดร้อนคะ มีน้ำซุปข้น มีส่วนประกอยเยอะแยะ (ดิฉันชอบใส่ลูกชิ้นอย่างเดียวคะขอนอกเรื่องหน่อยนะคะ) เวลาคนทานก็เผ็ดร้อน ทั้งๆที่ท่านออกจะแสดงความเป็นผู้มีจุดยืนเท่านั้นเอง ทำให้อยากหาเหตุมาอธิบายหน่อยนะคะ ว่าคนเรามีจริตหรือที่พุทธพจน์ เรียกว่าปัจเจก ทำให้การจะปิ๊งในคำพูด หรือธรรมของแต่ละท่านไม่เท่ากัน มีนานาทัศนะ ไม่เหมือนกัน

ทำไมประเทศอินเดีย รากของพุทธศาสนา แต่พุทธศาสนาไม่รุ่งเรืองเท่าประเทศไทยคะ

ทัศนะของดิฉัน เพราะไม่เดินสายกลางคะ ดิฉันมีญาติผู้ใหญ่ฝ่ายหญิงไปบวชที่อินเดียคะ ดิฉันเรียกหลวงแม่คะ ทางโน้นเขาบวชต้องเคร่งจริงๆคะ ห้ามสึก มันตึงไปไงคะ คนที่จะสนใจเขาก็ไม่กล้าทิ้งครอบครัว หน้าที่มาทั้งตัว ต้องมีศรัทธาแรงกล้าจริงๆคะ แต่คนไทย ผู้ชายมีสิทธิบวช ได้ตลอด สึกเมื่อไหร่นั้น(ขอออกตัวก่อนว่าไม่เคยแม้แต่จะบวชชีพราหมณ์คะ) ก็มีตามวินัยสงฆ์ใช่มั้ยคะ แต่ก็สึกได้ บวชไม่กี่วันก็ได้ นี่แหละคะ ทำไมเราจึงมีทั้งคนที่อยู่ในผ้าเหลือง คนที่เป็นพระจริงๆ และอริยสงฆ์ แต่ก็ทำให้เราสืบต่อสาสนามาได้รุ่งเรืองจนปัจจุบัน

อยากให้ก๋วยเตี๋ยวเรือถ้วยเนี่ยะ เป็นอย่างที่ดิฉันคาดหวังคะ ด้วยจิตใจที่ดี ละไอ้ที่มันหนักๆออกบ้าง เช่น นำซุปที่เผ็ดร้อนแรง ก็ช่วยลดพริกออกไป ลดส่วนผสมออกไป อยากให้น้ำใสแจ๋วเลยคะ ทุกคนจะได้เห็นเหมือนที่ดิฉันเห็นคะ ต่อมาก็ละเส้นคะ ละลูกชิ้น ละตับ ละผัก ละๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จนแม้กระช่างชามที่ใส่คะ...........จนสามารถละตัวตนได้ ละซึ่งสักยทิฐิคะ .........ขออนุโมทนาให้นะคะ

ด้วยจิตปราถนาดีคะ

ถ้าท่านกวยเตี๋ยวเรือมีข้อแนะนำก็จะตอบคะ จะไม่หายไป (ยกเว้นสามีห้ามคะ เพราะเห็นเล่นnetจนไม่ทำมาหากิน) ไปก่อนนะคะ

มาดามครับ มันไม่ได้เข้าใจยากอย่างคุณว่าเลย ถ้าคุณจะทำใจให้เป็นกลาง
แล้วค่อยๆอ่านไปที่ละความเห็น และคิดทบทวนตามไปด้วยวัยวุฒิและคุณวุฒิ
เรื่องวัยวุฒิผมว่าคุณมีแน่ แต่เรื่องคุณวุฒิผมไม่ค่อยแน่ใจสักเท่าไร เพราะดูจาก
การที่เจ้าตัวเป็นผู้ดูแลยังบอกเป็นภารโรงไปได้

ที่คุณบอกว่าเข้าใจยากก็เพราะ ไม่พยายามสนใจเนื้อหาที่สืบเนื่องกันด้วยเหตุและผล
แต่ที่คุณกำลังทำอยู่คือ การกระทำของพวกคนที่เอาแต่พวกพ้อง พยายามทุกอย่าง
ที่จะช่วยพวกของตัวเอง แม้จะเป็นสิ่งน่าอายและกระทบต่อหน้าที่ ที่ตัวเองรับผิดชอบอยู่
สิ่งที่กระทำคือ แทนที่จะดูเนื้อหาในมวลรวม กลับไปคอยหาคำที่ไม่มีความสำคัญมาคอยเสียดสี
อีกทั้งยังคอยเป็นลูกคู่คอยฮาคอยแหย่อีกฝ่ายให้เสียสมาธิ ไม่รู้ว่าคุณพอจะทราบหรือเปล่าว่า
ผู้กระทำตัวดังกล่าว เป็นสิ่งที่คนที่มีหน้าที่อย่างคุณ ต้องเก็บกวาดให้สะอาด ต้องให้หมดไปจากกระทู้

คุณกำลังทำความสะอาดแบบผิดวิธี การจะกวาดสิ่งสกปรกต้องไม่กวาดเข้าหาตัว
ต้องกวาดไปข้างหน้าแล้วเอาไปกองรวมกัน นี่อะไรกันครับไม่รู้กวาดอย่างไร ตัวเองถึงได้
มอมแม้มขนาดนี้
แล้วเรื่อง ภารโรงก็ด้วยครับ ที่คุณลืมตัวเผยธาตุแท้ แล้วไปดูถูกเขาก็เป็นเพราะ
มัวแต่คอยดูแต่จุดบกพร่องของผมเพื่อที่จะมาฮ่าป่า คอยสะใจแต่ผิดคลาดครับ

คุณครับในเรื่องของความเป็นจริงหรือเรื่องของธรรมชาติ มันไม่มีสูงต่ำหรอกครับ
การจะดูเรื่องสูงต่ำเขาดูกันในเรื่องการกระทำมันเป็นธรรมะ ผมก็ชี้ให้เห็นแล้วว่า
คุณเอาเรื่องที่มีอยู่จริงมาเปรียบเทียบกับสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง เรื่องของเรื่องมันเลยฟ้องออกมาว่า
จิตใจลึกๆของคุณเป็นคนอย่างไร

เรื่องเมียน้อยเมียหลวงถึงมันจะไม่มีสูงต่ำ แต่มันก็ไร้สาระในทางธรรม
ครูบาอาจารย์ก็กล่าวไว้ครับว่า อย่าเอามาปนกัน คนที่ปฏิบัติจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้อง
ตัดเรื่องเหล่านี้ออกไป อีกอย่างจะเห็นได้ว่า พระท่านไม่ยอมให้คำปรึกษาเรื่องเหล่านี้
เพราะเป็นอาบัติ แต่อาจมีบางเรื่องให้กำลังใจ ตัวอย่างเช่น "ทำใจเสียเถอะโยม"

ไอ้เรื่องอยากให้เรื่องเมียน้อยเมียหลวงไปอยู่หมวดไหน มันเรื่องของคุณผมไม่สนใจหรอก
เพราะผมไม่ชอบให้คำปรึกษาใครในเรื่องนี้ อาจมีเพลอก็ประเภทตอบเอามันครับ
แต่ก็ไม่ใช่ไม่อ่านเลย พออ่านแล้วมันมีอารมณ์สองอย่างครับ อารมณ์แรกคือ รู้สึกสงสาร
และสมเพทคนที่ประสบเหตุการณ์แบบนี้ครับ แต่อีกอารมณ์คือรู้สึกทุ...(คำนี้มันไม่เพราะ)เอาเปลี่ยน
รู้สึกไม่ชอบใจผู้ที่เข้ามาให้คำปรึกษาครับ ดูแล้วมันน่าชวนหัวมาก แนะนำเสียเป็นคุ้งเป็นแคว
ถามจริงที่แนะนำมาถ้ามันเกิดกับตัวเองทำได้หรือเปล่า
ผมจะบอกให้ที่แนะนำเขาไป เขาก็รู้ทุกอย่าง
แต่สิ่งที่ยังต้องมาเศร้ามาร่ำพรรณก็เพราะเขายังทำใจไม่ได้แค่นั้นเอง
เอาเสนอแนะให้หน่อยก็ได้ ความเห็นผมห้องเมียน้อยเมียหลวงยุบไปเถอะ
มันเปลื้องหน้าเว็บ ถ้าใครมีปัญหาให้มาถามในห้องสนทนาธรรมนี้
แต่ผมว่าคงไม่มีใครอยากเข้ามาหรอก เพราะชอบจมอยู่กับเรื่องผัวเน่าเมียน้อย
คิดแล้วทุกข์ก็ชอบคิด มันสุขอยู่อย่างเดียวคือจินตนาการไปว่า ตัวเองเป็นนางเอก
กำลังถูกนางอิจฉากลั่นแกล้ง เอ่อ! เซ็งจิต

เข้าใจคำว่าวิจารณ์หรือเปล่าครับ ลักษณะที่ว่าคือการหยิบยก
เอาการกระทำของบุคคลนั้น ที่ได้กระทำไปจริง แล้วเอามาพิจารณาในแง่ของผู้วิจารณ์ครับ
เรื่องผิดเรื่องถูกมันก็เป็นอีกเรื่อง มันไม่ได้ไปดูถูกดูแคลนใครเขา
แล้วสิ่งที่ผมอ้างมาว่า ใช้อำนาจบาทใหญ่ ใช้อาวุธที่ทันสมัยกว่า
เข้าไปรังแกชาติเล็กๆถึงในบ้านเขามันจริงมั้ยครับ แล้วเข้าไปกอบโกยผลประโยชน์
ของชาติที่ด้อยกว่าจริงมั้ยครับ

แล้วการที่คุณเอ้ยไม่ใช่! แล้วการที่คนคนๆหนึ่งที่ไม่มีเชื้อชาติประเทศ
ที่ผมวิจารณ์อยู่ เข้าไปในประเทศนั้น อย่าบอกน่ะครับว่า เข้าไปเพื่อหยุดยั้ง
การกระทำที่ผมได้กล่าวมา มันก็เข้าประเพื่อทำมาหากินหรือหาผลประโยชน์
เพื่อตัวเอง แล้วคุณลองคิดดูซิว่า ผลประโยชน์ที่คนๆนั้นได้จากประเทศนั้น
ไอ้ตัวประเทศนั้นมันก็เอามาจาก ประเทศเล็กๆที่มันไปข่มขู่เขามา
หวังว่าคงเข้าใจน่ะครับ ไอ้เรื่องเห็นดีเห็นงามหรือไม่
แบบนี้สุภาษิตว่า"เกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง"

แล้วเรื่องเมียน้อยเมียหลวง ผมก็พอรู้ครับ แต่ก็แค่พอรู้ครับมันยังไม่เข้าขั้น
เป็นผัวน้อยผัวหลวง หรือเมียน้อยเมียหลวงใคร
เพราะรู้จักทำใจเสียก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์แบบนั้นครับ

ขนาด..เป็น..กา..ยังถูกปรักปรัม..ว่ามันต้องรู้เลย..

สัตว์เดรัจฉานนะนั้นนะ..ป้ายสีมันไปได้..

นี้ก็คงป้ายสี..ด้วยทิฎฐิอันเลวทราม..ตามเคย

ถามคุณหน่อยเถอะที่คุณบอกคุณมีหน้าที่เก็บกวาด เช็ดถู รักษาลานให้สะอาด
คุณมาเพ้อเจ้ออะไรครับ ไอ้แบบที่คุณบอกมันต้องผงซักฟอกด้วยหรือเปล่าครับ
แล้วเครื่องดูดฝุ่นต้องการด้วยมั้ย

แล้วการที่จะรักษาลานนี่น่ะ คนที่รักษาไม่ต้องดูต้องแลเลยหรือ ว่าจะรักษาอะไร
รักษาตรงไหน

น้ำเสียงผมอาจดูแคลนครับ แต่ไม่ใช้คำว่าภารโรง แต่เป็นการดูแคลน
คนที่เป็นคนไทยแท้ๆ แต่ไม่รู้จักหลักการใช้ภาษาไทย ผมจะบอกคุณให้ครับว่า
การไปอาศัยประเทศคนอื่นอยู่ไม่จำเป็นเลยที่จะต้อง เห็นภาษาเขาดีกว่าเราจนทำให้
ลืมภาษาหรือหลักการใช้ภาษาของบรรพบุรุษ

ใจใครคิดอย่างไรเจ้าตัวเท่านั้นที่รู้ แต่ก็มีวิธีหนึ่งที่คนอื่นสามารถเดาได้ว่า
เขาเป็นคนเช่นนั้นหรือแบบนั้นครับ อาการแสดงที่ว่า คือการแสดงที่แสดงออกมา
โดยมิได้คำนึงว่า คนอื่นจะชอบมั้ย จะเกลียดเรามั้ย เป็นคนพูดจาไม่หวานหู
ก็พูดออกมาโดยไม่ต้องการรักษาภาพพจน์จอมปลอมครับ
มาดามครับ ลองกลับไปดูลักษณะคำพูดหรือการแสดงความเห็นของผม
แล้วลองดูซิครับว่าผมปิดบังธาตุแท้หรือเปล่า

เอาเป็นว่า คุณไม่เห็นแก่พวกพ้อง ก็เอาตามนั้นครับ มัวมาเซ้าซี้ก็เปล่าประโยชน์
แต่ยังไงคิดไว้บ้างก็ดีน่ะ เพราะมีสมาชิกที่ไม่มีส่วนได้เสีย บางท่านแสดงความเห็นไว้
แถมยังให้ข้อธรรมมาให้ดูอีก

เอาตามที่คุณว่า นั้นแหล่ะครับ คุณเป็นตัวของตัวเอง เป็นคนมีเหตุมีผล
แต่ผมว่ามันช้าไปหน่อยครับ เอางี้คุณย้อนไปดูความเห็นของคุณตอนต้นๆ
แล้วเอาไปเทียบดูกับความเห็นของคุณdatdanaiกับคุณกบนอกกะลาดู
ผมว่ามันไปในแนว ส่งมุขรับมุกเป็นตลกคาเฟ่เลยครับ แต่ไม่เป็นไรครับ
ผมอาจคิดผิดก็ได้ ฮะ ฮะ

สิ่งที่ผมกล่าวไป ถ้าผู้รับฟังหรือผู้ที่ถูกกล่าวถึง ไม่ยอมรับฟังก็จะเหมาไปว่าเป็นการเสียดสี ประชดประชัน แต่ผมจะบอกให้เลยครับว่าไม่ใช่ ผมผมพูดแบบฟันธงและเต็มปากเต็มคำว่า มันเป็นเช่นนั้น
ที่ผมสามารถเอามาพูดได้ก็มาจากการกระทำของคูณเองนั้นแหล่ะ

แล้วผมก็ไม่ได้บอกว่า ผมมีคุณธรรม คุณวุฒิอะไร ผมบอกแต่เพียงว่า
ผมเป็นสมาชิกธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น แต่เรื่องวัยวุฒิก็พอมีถ้าคิดว่าการมีครอบครัวแล้ว
บ่งบอกถึงวัยวุฒิ

ผมจะบอกให้ครับ ถ้าสมมุติคุณมีญาติสนิท หรือเพื่อนสนิทที่รักกันมาก ทั้งเพื่อนและญาติ
มีฐานะที่ดีกว่า การศึกษาก็สูงกว่า แถมหน้าที่การงานก็ดีมีเกียรติ์กว่า บุคคลที่ว่านี้ใครได้เป็น
ญาติหรือเป็นเพื่อนก็พลอยได้ภูมิใจ เชิดหน้าชูตาไปด้วย แล้วจะมีญาติหรือเพื่อนคนไหนกล้าไป
เหยียดหยามคนดังว่ามั้ยครับ

แล้วก็อีกนั้นแหล่ะคุณรู้มั้ยว่า ผมเคยกล่าวตำหนิในธรรมนองนี้กับญาติและเพื่อน
ที่มีคุณสมบัติเช่นนี้มาแล้ว ถามหน่อยครับสิ่งที่ผมทำไป เป็นการเหยียดหยามคนที่ผมรัก
และภาคภูมิใจมั้ยครับ หวังว่าคงรู้น่ะว่าญาติและเพื่อนผมไปทำอะไรที่ไร้สาระ

วิธีการสอนการเตือนของคนมันไม่เหมือนกัน
อย่าเหมาว่าความคิดการแสดงออกที่ไม่เหมือนเรา
เป็นการเหยียดหยาม ผมว่าคนที่คิดแบบนี้นั้นแหล่ะ
กำลังนำความว่า เหยียดหยามมาเหยียดหยามคนอื่นอยู่ครับ


ผมจะบอกให้เรื่องที่เกี่ยวกับจิตใจ เราต้องเอาธรรมะมาสอนมาระงับ
แต่มันต้องเป็นวิธีทางแห่งธรรมะ แต่วิธีที่คุณใช้มันไม่ใช่ ของพวกคุณผมดูแล้วมันก็แค่ปลอบใจ
เป็นเพื่อนคุย เขาสบายใจขึ้นก็แค่ช่วงที่มีคนคุยเป็นเพื่อน แต่หลังจากนั้นแหล่ะ
เรี่องที่คิดมันกลับพอกพูนขึ้นมากกว่าเดิม ไหนจะเรื่องของตัวเอง ยังมีเรื่องที่พวกคุณมาปลอบมาเล่าอีก

ก็ผมบอกแล้วไงว่า พระท่านบอกว่า มันเป็นเรื่องไร้สาระ หาแก่นสารไม่ได้
มีวิธีเดียวก็คือทำใจ มันหมายถึงการไม่คิดปรุงแต่งเพิ่ม แล้วก็พยายามตัดใจให้ได้
ไม่ไปคิดเรื่องที่มันผ่านไปแล้ว สรุปคืดอย่าไปสร้างความหวังใหม่

ประเทศไทยมีคนคุยเรื่องธรรมเยอะครับ เพียงแต่คนที่พูดธรรมแบบไม่ดัดจริตหายากหน่อย
ผมเห็นมีแต่คนที่มันชอบอวดรู้ แต่พอเอาเข้าจริงไม่ได้เรื่อง แถมยังทำนิสัยพาลไม่เลิกลา
สงสัยจริงมันไม่อายเพื่อนสมาชิกบางเลยหรือ(ไม่ได้หมายถึงคุณน่ะ)