คือมีเพื่อนคนหนึ่ง อยู่กลุ่มเดียวกันนี่ล่ะ แต่ความรู้สึกลึก ๆ มันเหมือนว่าคบกันแบบไม่จริงใจ

เหมือนใส่หน้ากากเข้าหากัน เค้าชอบทำอะไรตามเรา และเค้ามักจะทำได้ดีกว่าเสมอ ๆ ค่ะ

บางครั้งก็ทำให้เรารู้สึกท้อ ทั้ง ๆ ที่เราคิดว่า เราทำดีที่สุดแล้ว

บางครั้งก็รู้สึกอึดอัด เช่น เรื่องเรียน ถ้าเค้ารู้ว่าเราอ่านหนังสือเล่มไหน เค้าจะซื้อตาม

บางที ก็ซื้อหนังสือที่อ่านเข้าใจง่ายกว่า แต่กลับไม่บอกเพื่อน ๆ ในกลุ่มเลย (เสือซุ่มน่ะค่ะ)

เวลาเรียน เค้าเลือกที่จะเรียนอีกห้องหนึ่ง แต่พอรู้ว่า ห้องเราอาจารย์ใจดีกว่า ก็ย้ายมาเรียนด้วย

และเค้าก็มักจะได้คะแนนดีกว่าเราเสมอ ๆ แถมเค้ายังมีแฟน และชอบมาเล่าให้ฟังว่า แฟนเค้า

ดีแบบนั้นแบบนี้ (ในใจเราคิดว่าเค้าอวด) ทั้ง ๆ ที่เค้ารู้ว่าเราเพิ่งอกหัก บางครั้ง พอเราบอกว่า

อยากได้ของชิ้นนั้นชิ้นนี้ แต่เรายังไม่ได้ซื้อ ในเวลาไม่นาน กลายเป็นว่า เค้าซื้อของชิ้นนั้นมาแล้ว

ทั้งที่ไม่ได้มีเหตุการณ์ที่แสดงให้เห็นมาก่อนว่าเค้าปลาบปลื้มของชิ้นนั้นมาก่อนแต่อย่างใด

พอเราบอกจะไปฝึกงาน ก็จะไปฝึกบ้าง พอบอกจะฝึกงานเอาหน่วยกิต ก็บอกจะทำบ้าง

ไม่เข้าใจตัวเค้าจริง ๆ ค่ะ และก็รู้สึกไม่เข้าใจตัวเองด้วย ว่าทำไมต้องไปอิจฉาเขา


เราก็เคยมองในจุดดีของเค้านะคะ มองแต่ส่วนที่ดี แต่บางครั้งมันก็อดไม่ได้จริง ๆ เราก็รู้นะคะว่าการ

อิจฉามันเป็นบาป แต่ไม่รู้จะเริ่มแก้ไขอย่างไรดี เหมือนเราจะต้องโคจรมาพบกัน เพราะเป็นเพื่อนกันมา

ตั้งแต่ ม ปลายแล้วค่ะ เข้ามหาวิทยาลัย เราติดหลายที่ เลือกมาที่นี้ เค้าสอบที่อื่นไม่ติดเลย

ก็เลยตามมาด้วยกัน แต่ด้วยความรู้สึกที่คบกัน มันดูไม่จริงใจเลยค่ะ


รบกวนขอคำแนะนำด้วยนะคะ ไม่อยากเป็นแบบนี้เลย รู้สึกบาปค่ะ

- ทำไมถึงคิดว่า เขาทำตามเราล่ะ เขาก็แค่อยากทำแบบนั้นบ้าง แต่เพราะเราเองที่ไปสนใจ เพ่งเล็งเขา เราก็เลยเห็นนั่นเห็นนี่แล้วเอามาคิดเองหมดว่าเขาคงจะทำตามเราอย่างนั้นอย่างนี้


- เห็นคุณค่าในตัวเองมากๆ เราต้องสำคัญกว่าใคร การไปอิจฉาเขาเท่ากับเราลดความสำคัญในตัวเองลงเพราะไปคอยติดตามเขา (อยู่ดีๆไปเป็นแฟนคลับเขาทำไม ใช่ป่ะ )

เราว่า
- ที่เห็นว่าเขามาทำตาม เพราะเราไปเพ่งเล็ง จ้องจับผิดเขา
- ที่เห็นว่าทำได้ดีกว่าเราด้วยเพราะเอาตัวเองเปรียบเทียบตลอด
- ที่ไม่พอใจ ก็เพราะไม่อยากเห็นเขาได้ดีกว่าหรือเปล่า...ถามตัวเองดู

เราคิดว่า น่าจะฝึกมุทิตาจิตไปมั่ง เขาทำอะไรก็..โอ๊ยดีจัง ดีเลย มีอะไรให้เราช่วยไหม ดีมากๆเลย คิดแบบนี้ตลอดเลยจะทำให้เราสบายใจขึ้นนา

เห็นด้วยกับความคิดเห็นคุณฮานาโกะ

ฝึกรู้ทันความอิจฉาคะ อธิฐานกับตัวเองว่า ถ้าเมื่อไหร่เกิดความอิจฉาขึ้น จะรู้ แค่รู้และตามดูคะ
ว่าวันนี้ความอิจฉาเกิดแล้วยัง เกิดกี่ครั้ง แต่ละครั้งมากน้อยกว่ากันแค่ไหน โดยเอาอารมณ์โทสะที่เกิดเป็นตัววัดคะ เห็นไปเรื่อยๆ ตอนไม่มีความอิจฉาก็ให้รู้คะ ว่าตอนนี้ไม่มีความอิจฉา

แล้วเราจะค่อยๆเรียนรู้ เห้นเองว่าอิจฉาเกิด แล้วเราเป็นไง ตัวร้อนขึ้น สมองตึง ใจทึบๆไม่สบาย แล้วต่อด้วยคำพูดจาที่ไม่ดีออกไปเป็นต้น

ครั้งต่อมาดูใหม่คะ เกิอความอิจฉาเป็นไง.....อาการเหมือนเดิม มากกว่าเดิม หรือลดลง
ตอนอยู่เฉยๆนึกได้ ก็ดูคะ...ว่าตอนนี้ไม่มีความอิจฉาเกิด......แสดงว่าความอิจฉามันไม่ทนไม่เที่ยง

แล้วดูไปเรื่อยๆ........ซักวันเราจะเห็นทันคะ....พอเห็นทันเราเรียกว่าเรารู้ทันหลงคะ

แล้วความอิจฉาที่มี มันจะลดลง....วันนี้อาจทำไม่ได้ พรุ่งนี้อาจทำได้ มะรืนนี้อาจทำไม่ได้ ก็ดูเป็นของธรรมดาคะ เกิดขึ้น ก็ต้องมีเสื่อมเป็นธรรมดา ดับไปเป็นธรรมดาคะ

ก็ลองใหม่คะ.........................................

ที่สำคัญอยากให้ทำควบคู่กับการให้ทานและรักษาศีล 5 ไปด้วยคะ

บุญจะช่วยกล่อมเกลาจิตใจเราให้สูงขึ้นคะ

อนุโมทนากับความคิดเห็น คุณploypet

ขอขอบคุณกับทุก ๆ คำแนะนำมากเลยค่ะ

จะพยายามมองให้ลึก ฝึกจิต และควบคุมอารมณ์ของตัวเองให้ได้ค่ะ : ))

ฟังดูแล้ว เหนื่อยแทนเพื่อนคุณ iamichom เลย
แสดงว่าเราก็มีอะไรดีเหมือนกัน ถึงได้มีคนอยากเอาอย่าง
หรือเค้าอยู่ใกล้เรา เค้าอาจจะมีความสุขก็ได้
เป็นโอกาสดีแล้ว เราก็ทำความดีไปเล๊ย ย
เค้าทำตาม เค้าก็ได้ไป เราก็ได้ด้วย
เราทำความดีแล้ว เค้าทำความดียิ่งกว่า
อิ่มเอิบใจ อนุโมทนาบุญซึ่งกัน
มีเมตตา มุฑิตาจิตต่อกัน
พูดแล้วน่าอิจฉา!!