ขอถามผู้รู้เพื่อความกระจ่างแจ้ง
1. พระพุทธเจ้าตรัสรู้อะไร
2. การนิพพานของพระพุทธเจ้านั้น เป็นอย่างไร
3. พระโพธิสัตว์ต่างจากพระพุทธเจ้าอย่างไร

สวัดดีขอตอบสั้นๆ ตามภูมิรู้อันน้อยนิด
1. พระพุทธเจ้าตรัสรู้อะไร ตรัสรู้อริยสัจ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค
2. การนิพพานของพระพุทธเจ้านั้น เป็นอย่างไร คือดับเย็นจากทุกข์
3. พระโพธิสัตว์ต่างจากพระพุทธเจ้าอย่างไร โพธิสัตว์์ คือผู้ที่ยังไม่ตรัสรู้แต่แสวงหาทางตรัสรู้ พระพุทธเจ้าคือผู้ที่ตรัสรู้แล้ว
เราเข้าใจว่าน่าจะเป็นในทำนองอย่างนี้นะ ตามความเข้าใจของเราเอง

ดูก่อนท่านทั้งหลาย...............
1. การที่พระองค์ได้รู้แจ้งเห็นจริง ในทุกสิ่งและธรรมที่เป็นการหลุดพ้น
2. การนิพพานคือการดับสูญ การไม่ก่อเกิดอีกของทุกสิ่งทุกอย่าง
3. ความแตกต่างคือ
พระโพธิ์สัตว์ มีความเมตตาต่อสัตว์โลก แต่ไม่ได้สั่งสอนให้ผู้อื่นได้พ้นจากทุกข์
พระพุทธเจ้า มีเมตตา กรุณา สั่งสอนผู้อื่นให้พ้นจากทุกข์ และให้รู้แจ้งในธรรมที่หลุดพ้น

ขอให้ท่านทั้งหลายเจริญในธรรมเทอญฯ

๑.พระสัมมาสัมโพธิญาณ

๒.
อวิชฺชย ตเวว อเสสวิราคนิโรธา สงขารนิโรโธ
สงฺขารนิโรโธ วิญฺญาณนิโรโธ
วิญฺญาณนิโรโธ นามรูปนิโรโธ
นามรูปนิโรโธ สฬายตนนิโรโธ
สฬายตนนิโรโธ ผสฺสนิโรโธ
ผสฺสนิโรโธ เวทนานิโรโธ
เวทนานิโรโธ ตณฺหานิโรโธ
ตณฺหนิโรโธ อุปาทานนิโรโธ
อุปาทานิโรโธ ภวนิโรโธ
ภวนิโรโธ ชาตินิโรโธ
ชาตินิโรโธ ชรามรณนิโรโธ

เพราะอวิชชาสำรอกไปไม่เหลือสังขารจึงดับ
เพราะสังขารดับ วิญญาณจึงดับ
เพราะวิยญาณดับ นามรูปจึงดับ
เพราะนามรูปดับ สฬายตนจึงดับ
เพราะสฬายตนดับ ผัสสะจึงดับ
เพราะผัสสะดับ เวทนาจึงดับ
เพราะเวทนาดับ ตัณหาจึงดับ
เพราะตัณหาดับ อุปาทานจึงดับ
เพราะอุปาทานดับ ภพจึงดับ
เพราะภพดับ ชาติจึงดับ
เพราะชาติดับ ชรามรณะจึงดับ

๓.
พระโพธิสัตว์ คือ ผู้ที่แสวงหาพระสัมมาสัมโพธิญาณ
พระพุทธเจ้า คือ ผู้ที่ได้พระสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว

ขอตอบตามความรู้และความเข้าใจที่ได้ศึกษามา
1.พระพุทธเจ้าตรัสรู้เห็นความเป็นจริงทุกสรรพสิ่งว่าเป็น ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา (อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ) ธรรมเหล่าใดเกิดแต่เหตุ พระตถาคตทรงแสดงเหตุแห่งธรรมเหล่านั้น
2.การปรินิพพานของพระพุทธเจ้านั้นเป็นการดับธาตุขันธ์จนจิตเข้าสู่กระแสความว่างเปล่าในจิตและเข้าสู่ปรินิพพาน
3.ความแตกต่างของพระโพธิสัตว์กับพระพุทธเจ้านั้นคือ
พระโพธิสัตว์นั้นเป็นการสร้างบำเพ็ญบารมีมาอย่างยาวนานทั้งหมด 30 ทัศเพื่อการหลุดพ้นจากสังสารวัฏนี้
พระพุทธเจ้านั้นมาจุติเพื่อการตรัสรู้ความจริงและทรงประกาศพระธรรมออกไปให้แก่ผู้ที่มีจิตที่ต้องการแสวงหาโมกธรรมให้ได้บรรลุธรรมและไปโปรดเหล่าเวไนยสัตว์ให้ได้มีโอกาสฟังพระธรรมและนำพระธรรมมาขัดเกลาจิตใจให้กิเลสเบาบางลงเพื่อการหลุดพ้นจากสังสารวัฏนี้เช่นเดียวกับพระองค์ดังที่พระองค์ทรงตั้งพุทธปณิธาณว่า "เราตรัสรู้ จักให้ผู้อื่นรู้ด้วย เราข้ามได้แล้ว จักให้ผู้อื่นข้ามได้ด้วย"

ขอขอบคุณทุก ๆ คำตอบที่ให้มา
ขอถามต่ออีกนิดนะค่ะ เมื่อพระพุทธเจ้าดับขันธ์ปรินิพพานแล้ว
การที่เรากราบไหว้ท่านนี้ ท่านรับรู้ได้ ?
และการที่เราขอพรจากนั้น ท่านสามารถประทานพรนั้นแก่เราได้หรือไม่
ในเมื่อท่านตัดทุกสิ่งอย่างแล้ว

1. พระพุทธเจ้าตรัสรู้อะไร

รู้ว่า..
เพราะสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี
เพราะสิ่งนี้เกิด สิ่งนี้จึงเกิด

เพราะสิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้จึงไม่มี
เพราะสิ่งนี้ดับ สิ่งนี้จึงดับ

2. การนิพพานของพระพุทธเจ้านั้น เป็นอย่างไร

ดับทุกข์ได้อย่างสนิทโดยไม่มีส่วนเหลือ
หมดความปรารถนาใดๆอย่างสิ้นเชิง

แม้ตอนที่ท่านยังไม่ดับขันธ์ปรินิพพาน
ต่อให้เจอท่านต่อหน้าต่อตา แต่ไม่เห็นธรรมที่ท่านแสดง
ก็ยังไม่ได้ชื่อว่าได้เห็นท่าน ครับ

ธรรมที่ท่านทรงแสดงนั้น คือพระพุทธเจ้าตัวจริงครับ
หากกราบไหว้น้อมระลึกนึกถึงคุณของพระธรรมคำสั่งสอนของท่าน
ก็เชื่อได้ว่าได้อยู่ใกล้ชิดกับท่านอยู่ตลอดเวลา ครับ

ท่านดลบรรดาลให้อะไรๆกับใครไม่ได้หรอกครับ
หากทำได้ สมัยที่ท่านยังดำรงค์อยู่ ท่านคงทำให้ผู้คนในสมัยพระองค์ท่าน
ได้ดวงตาเห็นธรรมกันไปหมดแล้ว ครับ

การดับขันธปรินิพพาน เหมือน การดับของไฟที่ลุกโพลงอยู่ เมื่อไฟดับ แล้วไฟนั้นเล่าไปอยู่ที่ไหน
เรียกการปรินิพพานว่า การดับสนิทของขันธ์5โดยไม่มีส่วนเหลือ เป็นความดับสนิทของนามรูปเพราะการ
ดับสนิทของวิญญาณ

พระพุทธองค์กล่าวไว้ว่า เมื่อขั้วพวงมะม่วงขาดลง มะม่วงที่ร่วมขั้วเดียวกันนั้นก็มีอันต้องหล่นตกตามไปด้วยกัน
กายของตถาคตยังดำรงอยู่เพียงใด เทวดาและมนุษย์ทั้งหลายก็ยังเห็นตถาคตได้อยู่เพียงนั้น แต่เมื่อกายแตกลง
เทวดา และมนุษย์ทั้งหลายจะไม่เห็นตถาคตนั้นเลย

จำเป็นด้วยหรือที่ให้ท่านต้องรับรู้ เพราะว่าการกราบไหว้นอบน้อม การระลึกถึงนั้นเองเป็นการสร้างคุณค่าความดีงามให้กับตัวเองแล้ว การนึกถึงคนดีเป็นตันติแบบแผนแห่งการดำเนินชีวิตจิตวิญญาณของเรา ถือว่าเป็นนิมิตหมายแห่งความเจริญอยู่ในตัวเองแล้วมิใช่หรือ

การขอพรแบบไหนไม่ทราบ
การอ้อนวอนขอสิ่งใดๆ ที่เป็นโลกธรรม แบบขอพรจากพระเจ้าเป็นต้นนั้นถือว่าไม่สอดคล้องกันเลยกับการกระทำนี้ นอกจากการอธิษฐานตั้งจิตจักกระทำสิ่งใดๆ เอาศรัทธาเป็นที่ตั้งเพื่อปลอบประโลมใจตนให้มีกำลังใจเป็นฐานที่ตั้งของความเพียรพยายามทำสิ่งนั้นๆให้สำเร็จ อย่างนี้ก็ถือว่ายังมีอานุภาพอานิสงส์อยู่ เพราะศรัทธานั้นมีปาฏิหาริย์อยู่ไม่น้อยเลย

สาธุ สาธุ สาธุ ถูกต้องโดยไม่ต้องต่อเติม

คนที่รับรู้คือใจของท่านเอง
พรใดใดท่านก็เป็นคนประทานให้แก่ตนเอง จะเที่ยวไปขอพรจากใคร

ธรรมใดพระศาสดาแสดงไว้ดีแล้ว เป็นพรอันประเสริฐหนักหนายิ่งกว่าพรใดใด

๑.คำว่า ตรัสรู้ นั้น ตามพจนานุกรม พุทธศาสน์ ฉบับพระธรรมปิฎก(ป.อ.ปยุตฺโต) ได้ให้ความหมายไว้ว่า
"รู้แจ้ง หมายถึงรู้อริยสัจ ๔ คือ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค"
กล่าวคือ พระพุทธเจ้าตรัสรู้ คือ รู้แจ้งว่า อะไรคือ ทุกข์ ,อะไรคือ สมุทัย, อะไรคือ นิโรธ, อะไรคือมรรค
๒.การนิพพานของพระพุทธเจ้านั้น ถ้าเป็นไปตามตำราต่างๆ เรียกว่า การดับขันธ์ ปรินิพพาน คือ ปรินิพพาน และดับขันธ์ไป
เพราะการบรรลุถึงชั้น ปรินิพพาน หรือนิพพานนั้น เป็นชั้นที่ร่างกายกลายเป็นอณูอากาศ คือเป็นนิวเคลียสไปทั้งร่างกาย แต่พระพุทธเจ้า สมณะโคดมนั้น พอบรรลุปรินิพพาน ก็ดับขันธ์ไปพร้อมกัน
๓.พระโพธิสัตว์ คือ ผู้ที่มาสร้างสมบุญบารมีเพื่อจุติดับ แล้วเกิดเป็นพระพุทธเจ้าในกาลต่อไป