เป็นโรคขี้เหงาหรือเปล่าไม่รู้ แถมกลัวสิ่งที่มองไม่เห็น เวลามีอะไรแกกๆ ก็จะผวากลัว

อย่างถ้าเราไปปฎิบัติแบบวัดสายป่า ก็จะวังเวง น่ากลัว แล้วส่วนใหญ่ก็จะให้อยู่สันโดด ไม่ให้สุงสิงกับใคร

ตอนเล่นเนทก็อยากจะไปบ้าง แต่พอจะเอาจิงๆ ไปเห็นสถานที่ กับหวาดกลัวขึ้นมา

อย่างผมเคยเข้าวัดธรรมกาย จะไม่น่ากลัวเท่าไหร่เพราะคนเยอะแยะมากเลย ไปนอนกรดสีขาว ก็อยู่เรียงๆกัน

ปฎิบัติธรรมก็มีญาติธรรมเยอะแยะไปหมดเลย มีอะไรก็เรียกก็ช่วยกัน แต่ถ้าให้ไปอยู่แบบตนเป็นที่พึ่งแห่งตนแล้ว ความหวาดกลัวปรากฎชัดเลย

แบบนี้จะแก้อย่างไรดี

การจะขจัดความกลัวนั้น(กลัวผี)ก็พยายามใช้สติพิจารณาสิ่งที่เกิดขึ้นรอบ ๆตัวเราอย่าเพิ่งไปปรุงแต่งให้จิตเกิดความกลัวขึ้นมา ให้หาเหตุที่มันเกิดขึ้นว่ามาจากสาเหตุอะไรค่อยดูแบบมีสติแล้วคุณก็จะพบกับความจริงว่าที่แท้จริงแล้วมันไม่มีอะไร(หมายถึงผี) อาจจะเป็นลมพัดก็ได้ พูดง่าย ๆก็คือให้หาเหตุผลสิ่งที่เกืดขึ้นมาเพราะถ้าเรารู้ว่ามันเกิดมาจากธรรมชาติเราก็จะเริ่มมีความกลัวน้อยลงและควรหลีกเลี่ยงการดูหนังผีหรือหนังสยองขวัญด้วยเพราะยิ่งดูจิตของเราจะจำเก็บภาพเอาไว้เพื่อฉายตอนที่เราได้ไปเจอบรรยากาศใกล้เคียงกับในหนัง และที่สำคัญสิ่งสุดท้ายนั่นก็คือให้พยายามนั่งสมาธิแผ่เมตตาโดยให้นึกถึงบุญกุศลที่เราได้เคยทำมาในปัจจุบันนี้ พอนึกได้ก็ให้แผ่เมตตาออกไปให้แก่เจ้ากรรมนายเวร สรรพสัตว์น้อยใหญ่ เพราะถ้าเรามีจิตที่มีเมตตากับทุกสรรพสิ่งแล้วเราก็จะปลอดภัยจากสิ่งต่างๆทั้งหลายที่เกิดขึ้นมาได้ ขอให้มีความพากเพียรต่อไปนะครับอย่าท้อ เพราะผมเองก็เคยเป็นแบบคุณมาก่อน แต่พอผมใช้วิธีนี้ความกลัวก็ลดลงไปมากเลยกล้าเผชิญกับความจริงมากขื้น แต่ถ้าถามว่าในใจยังกลัวอยู่มั๊ย ผมก็ตอบว่ายังกลัวอยู่ แต่การกลัวครั้งนี้จะประกอบไปด้วยสติเข้ามาเป็นตัวทำให้เกิดปัญญาขึ้นมาด้วยครับ และจริง ๆแล้วพวกผีหรือสัมภเวสีนั้นตามปกติเขาก็จะมีภพภูมิของเขาอยู่ไม่สามารถที่จะมากวนเราได้ นอกเสียจากว่าเขาผูกพันกับเรามากหรือเราไปทำให้เขาโกรธแค้นหรือเขาก็มาขอให้เราอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้กับเขา เพราะเขารู้ว่าการที่มีผู้มาปฎิบัติธรรมนั้นก็จะเป็นผู้ที่มีบุญมากพอที่จะให้กับเขาได้ ก็เหมือนกับคนถ้าเราไม่มีเงินเราก็ต้องไปขอคนที่มีเงินมากกว่าเรา คงไปขอคนที่จนหรือไม่มีก็คงจะไม่ได้ก็ทำนองนี้แหละครับ

ก็ฝึกในที่ๆสบายก่อนอย่าพึ่งฝืน พอคิดว่ากำลังของจิตได้ระดับถึงเข้าไปฝึก

ความจริงแล้วมันก็เป็นเหมือนการสอบอารมณ์โดยธรรมชาตินั่นแหละ เปรียบเสมือนครู

สวัสดีค่ะ คุณจขกท

ที่สุดของความกลัว...ของมนุษย์คือ "กลัวตาย" ...อย่างเดียวเท่านั้น...เมื่อความกลัวเกิดขึ้น..
...คุณลองพิจารณาดูให้ดีสิ..ที่มาของความกลัว..คืออะไร..คุณกลัวผี...เพราะอะไร?
ถ้าคุณไม่กลัวตาย...ความกลัว....ดังที่คุณกล่าวจะหมดไป....
...ดังนั้นการพิจารณาความตาย..เป็นอารมณ์หรือเรียกว่า เจริญมรณานุสสติ สามารถช่วยลดความกลัวตายได้

ธรรมย่อมรักษาผู้ปฏิบัติธรรม