ร้อยพวงมาลัยงามๆ เอาธูปเทียนแพไปขอขมาท่าน เสร็จแล้วก็ขอให้ท่านอวยพร
แล้วต่อไปก็พูดกับท่านดีๆ ให้นึกถึงพระไว้ครับ นึกถึงพระไว้แล้วพูดกับท่านเสมือนหนึ่งพูดกับพระ
(คือให้มีความนอบน้อม เคารพบูชาเหมือนพระองค์หนึ่งครับ)

ถ้าผมเจอแบบนี้ คงคิดทบทวนหนักและคิดถึงครอบครัวให้มากๆหละครับ

ที่บ้านผม ก็ถูกตามใจจนเคย ผมให้เขาทุกอย่าง จนเขาลืมหน้าที่เล็กๆน้อย
ไม่อยากทำอะไรเขาก็ไม่ทำซะอย่างนั้น พูดไปก็ขุ่นเคือง เอาแต่ใจ
แม้แต่รถยนต์เขาอยากได้แบบไหนรุ่นไหนผมให้ไปเลือกเอาตามใจชอบโดยเขาไม่ต้องจ่ายแม้บาทเดียว
เขาก็ยังเป็นเหมือนเดิม ก็ได้แต่วางใจ ชีวิตครอบครัวก็อย่างนี้แหละค่อยๆปรับกันไป

เอาใจช่วยนะครับ ขอให้พบกับสันติสุขตลอดไปครับ

ขอบคุณมากนะครับ เป็นไอเดียที่ผมพร้อมนำไปปฏิบัติจริงได้ทันทีเลย
คงควบคู่กับอุเบกขา คือ รับรู้ปัญหาด้วยความสงบด้วย

ร้อยพวงมาลัยวาสใส่พานไปกราบขอขมาก็เคยทำมาแล้ว เอาน้ำไปล้างเท้าแม่แล้วเอาไปราดหัวก็ทำมาแล้ว
พูดก็พูดดีขึ้นมาเยอะแล้ว แต่บางครั้งก็ยังอดเถียงแม่ไม่ได้ บางครั้งอยากเป็นคนดี อยากทำให้ แม่สบายใจ แต่บางครั้งก็รู้สึกท้อใจที่ทำอะไรเพื่อแม่ในสิ่งที่ดีแต่กลับไม่เคยได้ดี บางทีเราถูกก็บอกเราผิด
แต่จะทำอย่างไรได้ก็เขาเป็นแม่เรานิ จะผิดจะถูก ก็ต้องยอมแม่ คงดีที่สุด

อย่าจมอยู่กับความโศก ฉุดตัวเองให้พ้นขึ้นมาจากปลักนั้น แล้วจะพบทางสว่าง

และอย่าจมอยู่กับอดีต การรำพึงรำพัน คร่ำครวญถึงอดีตไม่มีประโยชน์ รังแต่จะสร้างความทุกข์

มัน มีแต่ปัญหา บางทีมันก็อดคิดไม่ได้จริงๆค่ะ

เมื่อมีปัญหาก็ต้องแก้ด้วยปัญญา ไม่ใช่แก้ด้วยความทุกข์

ปัญหา(ทุกข์)มีไว้กำหนดรู้ เมื่อเห็นปัญหาก็ต้องสาวหาเหตุแห่งปัญหานั้น
เมื่อพบแล้วก็ละเหตุแห่งปัญหานั้น(ละสมุทัย)
เมื่อเราละเหตุของปัญหานั้นได้แล้ว ปัญหานั้นก็ดับไป(นิโรธ)

เมื่อเรารู้ตามจริงแล้วว่าเมื่อไม่มีเหตุก็ไม่มีผล เมื่อเหตุดับผลก็ดับ
เราจึงจำเป็นต้องหาอุบายวิธีการเอามาละเหตุแห่งปัญหานั้นนั้น (มรรค)

ยิ่งเราเจริญมรรค อันเป็นเหตุให้สมุทัยเสื่อมไปได้มากเท่าใด ความดับแห่งทุกข์ ยิ่งมีมากเท่านั้น

ยิ่งเราเจริญมรรค อันเป็นเหตุให้สมุทัยเสื่อมไปได้มากเท่าใด ความดับแห่งทุกข์ ยิ่งมีมากเท่านั้น


ตอนี้ก็พยามทำอยู่ค่ะแต่บางครั้งก็ยังมีบ้างที่ยังทำไม่ได้ บางครั้ง พอดูเหมือนอะไรๆจะดีขึ้นแล้ว
แต่อยู่ก็ไม่เป็นเหมือนที่เราคิดไว้เลย พอจบปัญหาเรื่องนี้ อีกเรื่องก็ตามมาเป็นปัญหา
ติดๆกันจนบางครั้ง ตั้งตัวไม่ทันจริงๆ บางครั้งก็สับสนกับชีวิตตัวเองไม่รู้จะเลือกทำเลือกเดินไปทางไหนดี

อย่าคาดหวังเพราะเมื่อเราหวังความผิดหวังก็มักจะรอเราอยู่
แต่จงมีฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา
และที่สำคัญคือจงมีความสันโดษคือความพอใจ
ทำได้เท่าไหร่พอใจเท่านั้น

ความอยากนั้นเป็นเหตุแห่งทุกข์ เมื่อเราไม่ได้สมอยากก็เป็นทุกข์
เมื่อวางความอยากนั้นลงได้ทุกข์ก็ไม่เกิด

เจริญในธรรม

ขอบคุณพี่ๆทุกคนนะค่ะที่ให้คำแนะนำดีๆ

อนุโมทนาครับ

หนูจะนำคำสอนของพี่ๆทุกคนไปปฎิบัติตามนะค่ะ ขอบคุณพี่ๆทุกๆคนมากค่ะ

เวรกรรมมีจริงค่ะ ทำอะไรไว้อย่างไรก็ได้รับกรรมแบบนั้น ไม่ต้องรอ ถึงชาติหน้าเลย ค่ะ
ชาตินี้ก็รู้ผลกรรมแล้ว กรรมติดจรวดจริงๆ