มรรค มีผู้นิยามแบบให้เข้าใจง่ายๆว่า คือenter นั่นเอง
แล้วคุณmes พอจะทราบ ระดับโคตรภูบุคคล มั่งไหมครับ

พระที่นิพพานแล้ว คือเป็นพระอรหันต์ ยังมีทุกข์เวทนาอยู่
เข็มแทงยังเจ็บอยู่
ยังรู้สึกถึง เย็น ร้อน อ่อน แข็ง ตึง ไหว

ยกเว้นทุกข์ทางใจ(โทมนัส) ......................โทสะ + มนัส

การไม่มีโทมนัส ก็จัดว่า เป็นสุข ระดับหนึ่ง เลิกกังวล ไปได้
จะสุขแบบไหน
คงเป็นปัจจัตตัง รู้ได้เฉพาะตนครับ

สุขในฌานยังมีอาพาธอยู่รึเปล่าหล่ะครับ
แล้วสุขในนิพพานยังมีอาพาธอยู่รึเปล่า

เขาไม่เรียกมั่วครับ เขาเรียกการพิจารณาธรรม
ถามหน่อย ถ้าสัมมาสมาธินับจากปฐมฌาณขึ้นไป
แล้วทำไม สาวกของพระพุทธเจ้าตั้งหลายองค์
บรรลุดวงตาเห็นธรรมได้ เพียงแค่ได้ฟังพระธรรมของพระพุทธเจ้า
เพียงครั้งเดียว

หลับยู๋ไปแยกไปทำความรู้จักกับสมาธิให้ซึ่งใจเสียก่อนว่า
อย่างไหนเป็นมิจฉาสมาธิ อย่างไหนเป็นสัมมาสมาธิ
และที่สำคัญไปดูเรื่องเหตุปัจจัยให้ถ่องแท้เสียก่อน

นายกับนายเม็ด ไปดูซิว่า เหตุใดถึงทำให้นายสองคนต้องมานั่งสมาธิ
แล้วนายมานั่งสมาธิเพราะต้องการอะไร
เหตุทั้งหมดมันใช่ความอยากได้ฌาณหรือเปล่า
และความอยากได้โน้นได้นี่ มันเป็นกิเลสตัณหามั้ย

ข้าว่าเอ็งเลิกสอดดีกว่าว่ะ ยิ่งสอดก็ยิ่งออกลูกโง่แบบกาสรมากขึ้นเรื่อยๆ

เอ้อ....ผม คิดว่าไม่เวิรค์นะครับกับที่คุณmes เอามาแปะ ล่าสุดนี้หน่ะครับ

ผมตีความเอาว่า นิพพาน = ไม่มีอวิชชา สมการที่ (1)
ฌาณ = มีอวิชชา สมการที่ (2)
จาก (1) และ (2) จะได้
สุขในนิพพาน = สุขไม่มีอวิชชา สมการที่ (3)
สุขในฌาณ = สุขมีอวิชชา สมการที่ (4)

(3) ไม่เท่ากับ (4)

ไม่ว่า รูป หรือ อรูปฌาณ ก็ต้องประคองจิตไว้ใน นิมิตหรืออารมณ์ใดอารมณ์หนึ่งเสมอซึ่งยังมีสังขารและวิญญาณ และพวก ฯ ส่วนนิพพานนั้น สังขาร, วิญญาณ และพวก ดับหมด

คือถ้าผมคิดอย่างนี้ สงสัยว่าสุขในฌาณจะเท่ากับสุขในนิพพานได้อย่างไรคับ ผิดตรงไหนคับ?

อาแป๊ะ! มาว่าอั๊วสอด ลื้อกับอั๊วใครเข้ามากระทู้นี้ก่อนกัน อั๊วเข้ามาป็นคนแรก
ลื้อเข้ามาเป็นคนที่เท่าไร พุทโถ่! ไม่ได้ดูตัวเองเลย สักแต่มีปาก
พูดจาไม่มีหูรูด ดูอะไรให้มันถ้วนทั่วเสียก่อนแล้วค่อยพร่าม นี่หรือมาพูดเรื่องนิพพาน
ระวังเดินตรงท่อนะ อาแป๊ะเอ้ย
พูดเป็นนกแก้ว นกขุนทอง อธิบายความไม่เป็นแล้วริจะมาพูดธรรมตลกสิ้นดี
ไม่อายบ้างหรือ มากางตำราคุยกันในเรื่องการปฏิบัติ
อาแป๊ะอั๊วว่าลื้อ ไปไหว้เจ้าของลื้อเหมือนเดิมดีกว่า
ลื้อคิดว่าอั๊วอยากเสวนากับลื้อเหรอ อั๊วเพียงแค่จะถลกหนังพวกลื้อ
ให้ชาวบ้านเขาดูแค่นั้นแหล่ะ
ตลกจริงๆ มากางตำราพล่ามเอาๆ บอกจะไปนิพพานฮา ฮา ฮา
สงสัยมีเจ้าพ่อกูเกิลเป็นศาสดาแน่ๆ

สุขในฌาณ เท่ากับ สุขในนิพพาน ได้ที่ สุขในไม่มีกิเลสครับ

ไปพ้นๆก็ดี กาสรโฮ พาโสโฮฮับ
เลอะเทอะนิสัยผู้หญิง แยกแยะอะไรมิออกเอ็งยังไม่รู้เล้ยว่าเขาคุยกันเรื่องอะไรนุ่งกระโปรงได้เลย

มีคนบ่นบ่อยๆว่า บางครั้งก็เบื่อกระดานธรรมมะ ถามว่าเพราะอะไร ต้องตอบว่าพวกเรายึดสมมุติ บัญญัติกันเกินไป สมมุติบัญญัติมันเป็น แค่แนวทาง ประโยคเดียวกันจากคำภีร์(ซึงบางครั้งก็คัดลอกมาผิด)และถ้าสมมุติว่าคัดลอกมาถูก 10 คนก็ยังตีความไม่เหมือนกัน อย่างคนไม่เคยได้ฌาณ ก็เที่ยวไปพูด ไปวิจารณ์ เรื่องฌาณเสียเละเทะ ไอ้คนที่เชียร์ก็เชียร์เสียจน คิดว่าฌาณนี้มันวิเศษเสียจนเข้าใกล้พระอรหันต์ ไปแล้ว ส่วนฝ่ายตรงข้าม ยิ่งพวกองุ่นเปรี้ยว ก็กล่าวหาว่าฌานนี้ มันถ่วงความเจริญ เอาทีเดียว เป็นสมธิ โง่ซึมบ้าง เป็นมิจฉาสมาธิไปเลยก็มี
.....ไม่เคยไปปารีส ก็อ่านอยู่แต่ตำรา แล้วก็มาเล่าเป็นฉากๆไป คนไม่เคยไปด้วยกันบางคนก็เชื่อ บางคนที่ฟังมาแบบอื่น เขาก็ไม่เชื่อ คนเคยไปปารีสนั่งฟังอยู่ได้แต่นั่งฟังตาปริบๆ
......ที่จริงคำภีร์นั้นคือแผนที่ เดินทางจริง(ปฏิบัติ) ผ่านไปถึงไหน ก็นำมาเปรียบเทียบกับแผนที่ ไอ้ภูเขา แม่น้ำที่พบขณะเดินทางจริง(ปฏิบัติ)มันตรงกับแผนที่(คัมภีร์)ไหม ถ้าทำอย่างนี้ ก็ไม่ต้องมาเถียงกัน เพราะมันตรงกันหมดนั่นแหละ ถูกต้องมันดูที่ผล คือภาวะของจิต มันไม่ได้ดูว่าเก่งคำภีร์กว่าคนอื่น
......อีกเรื่อง ที่พยายามจะสอนคนอื่นจังคือเรื่งมิจฉาสมาธิ ความจริงสมาธิ(สมรรถกรรมฐาน)มันเป็น มันเป็นฐานของวิปัสนา มันไม่ได้เริ่มต้นที่ไหน มันเริ่มต้นที่ทำไปเพื่อเป็นฐานของวิปัสนาแล้วก็เป็นสัมมาสมาธิแล้ว(ถ้าทำไปเพื่อคุณวิเศษอื่นๆเหาะเหินเดินอากาศตามที่เชื่อกัน)จะเรียกอะไรก็เรียกกันไป
......อีกคำคำว่านิพพาน มันหมายความดับสนิทของทุกข์ ส่วนอรหันต์นั้น คืออริยะบุคคลที่อยู่เหนือทุกข์และสุขเสียแล้ว คือทุกและสุขไม่สามารถครอบงำจิตได้อีก เปรียบน้ำไม่ทำให้ใบบอนเปียกได้นั่นแหละ......เจโตวิมุติ/

ในที่นี้เราคุยกันแต่ ฌาณที่เป็นกุศลจิต(ปฐมฌาณขึ้นไปเท่านั้นครับ ถึงนี้ก็มีพวกมั่ว มา
ตู่ว่า เป็นมิจฉาสมาธิmes ก็ไม่ได้กล่าวถึงสมาธิที่เป็นอกุศลหรืออัพยากฤต