ผมมีความสงสัยว่า คุณค่าของคนอยู่ที่ใด หลายคนคงบอกว่าอยู่ที่ความดีหรือมีส่วนช่วยสังคม แต่ผมสงสัยว่าการที่คนๆหนึ่งใช้ชีวิตเรียบง่ายไม่ทำให้ใครเดือดร้อนแต่ก็ไม่ได้ช่วยเหลือใคร ถือว่าชีวิตคนนี้มีคุณค่าและใช้ชีวิตคุมค่าหรือไม่ รบกวนช่วยแบ่งปันความเห็นหน่อยครับ คือส่วนตัวมีใจที่ดิ้นรน อยากทำสิ่งยิ่งใหญ่เพื่อให้รู้สึกว่าเกิดมาคุ้มค่าและได้ช่วยคน แต่บางครั้งก็อยากอยู่เฉยๆสบายสบาย แต่พอคิดอยากอยู่สบายๆจะรู้สึกผิดว่าเกิดมาควรทำชีวิตให้คุ้มค่า

คุณค่าของคน อยู่ที่การกระทำ
หากทำสิ่งที่มีคุณค่า ก็เป็นคนที่มีคุณค่า
แต่หากทำสิ่งที่ไร้ค่า ก็เป็นคนไร้ค่า

ถ้าอยากเป็นคนมีคุณค่าก็จงทำสิ่งที่มีค่าเพื่อเกื้อกูลตนและผู้อื่น

คุณค่าสูงสุดของการได้เกิดเป็นคนคือ สามารถฝึกตนเองต่อจากที่ได้เรียนมาได้ จะฝึกตนเองให้เป็นมหาโจรก็ได้ หรือจะฝึกตนเองให้เป็นพระพุทธเจ้าก็ยังได้

พระพุทธองค์จึงตรัสไว้ว่า มนุษย์เป็นสัตว์ที่ประเสริฐได้ด้วยการฝึก

เราเกิดมาไม่ได้อะไรมาฟรีๆ ต้องฝึกเอาเองทั้งนั้น ธรรมชาติให้เครื่องมือในการฝึกฝนตนเองมา ๖ อย่าง คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ใครรู้จักใช้เครื่องมือให้เกิดประโยชน์สูงสุด ก็จะได้พบสิ่งที่ดีที่สุด

ปกติ เดรัจฉาน มีธรรมชาติในการ กิน นอน และสืบพันธ์ คนเราถ้าไม่ได้ฝึกฝนตนเอง เราก็มีชีวิตไม่ได้ต่างอะไรกับเดรัจฉาน

คุณค่าของคนอยู่ที่ไหน
โพสต์โดย kong1 เมื่อ เมื่อวานนี้, 16:45
ผมมีความสงสัยว่า คุณค่าของคนอยู่ที่ใด หลายคนคงบอกว่าอยู่ที่ความดีหรือมีส่วนช่วยสังคม แต่ผมสงสัยว่าการที่คนๆหนึ่งใช้ชีวิตเรียบง่ายไม่ทำให้ใครเดือดร้อนแต่ก็ไม่ได้ช่วยเหลือใคร ถือว่าชีวิตคนนี้มีคุณค่าและใช้ชีวิตคุมค่าหรือไม่ รบกวนช่วยแบ่งปันความเห็นหน่อยครับ คือส่วนตัวมีใจที่ดิ้นรน อยากทำสิ่งยิ่งใหญ่เพื่อให้รู้สึกว่าเกิดมาคุ้มค่าและได้ช่วยคน แต่บางครั้งก็อยากอยู่เฉยๆสบายสบาย แต่พอคิดอยากอยู่สบายๆจะรู้สึกผิดว่าเกิดมาควรทำชีวิตให้คุ้มค่า

คุณค่าของคนอยู่ที่ไหน.....
หัวข้อนี้น่าคิดเพราะไม่เคยคิด คุณค่าของคนอยู่ที่ใด...
สำหรับหยิน หยินขอใช้ความคิดของหยินง่ายๆ
อันดับแรก คุณค่าของคน คนไหนล่ะ? ใครมีคุณค่า?
หยิน ขอยกตัวอย่างคนใกล้ๆตัว ง่ายๆเช่น พ่อกับแม่ ง่ายไหม..
คุณค่าของพ่อกับแม่อยู่ที่ใดสำหรับคุณ คุณมองออกไหม?
สำหรับหยินหยินมองออกว่าคุณค่าของพ่อกับแม่อยู่ที่ใดสำหรับหยิน
และหยินก็รู้สึกว่าหยินอยากรักษาของมีค่าของหยิน
หยินรู้สึกอยากให้..อยากให้สิงดีๆตอบกลับไปให้พ่อกับแม่อย่างที่ท่านให้
แต่...รู้สึกอยากจะให้ท่านมากกว่าที่ท่านให้มา
ทุกวันหยินทำงาน หยินเหนื่อยหยินทน ขอแค่ได้ค่าแรงเพื่อที่จะได้เลี้ยงดูของมีค่าของหยิน
จากนั้น หยินก็รู้สึกว่า หยินเป็นคนมีคุณค่า... เพราะหยินรู้ว่าคุณค่าของหยินอยู่ที่ใด...
จบ
จากนั้น เมื่อออกสังคมกับ นายจ่าง เพื่อนร่วมงาน หยินก็รู้สึกอยากช่วย อยากให้สิ่งๆดี
เพราะ หยินได้เรียนรู้กับการเหนื่อย ทน เพื่อที่จะให้ มันเลยเกิดการชิน รู้สึกดีเมื่อทำ
นายจ่าง เพื่อนร่วมงาน เค้าก็มองว่าหยินดี หยินรู้สึกว่า หยินทำตัวมีคุณค่าขึ้นมาอีกระดับหนึ่ง
สรุป คุณค่าของคนอยู่ที่ไหน...
ความคิดของหยินน่าจะเป็น การให้และการตอบกลับ ต้องมีสองฝ่ายและเป็นทางเดียวกัน
ถ้าจะถามว่า
(การที่คนๆหนึ่งใช้ชีวิตเรียบง่าย ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน แต่ก็ไม่ได้ช่วยเหลือใคร
ถือว่าชีวิตคนนี้มีคุณค่า และใช้ชีวิตคุมค่าหรือไม่
ส่วนตัวมีใจที่ดิ้นรน อยากทำสิ่งยิ่งใหญ่
เพื่อให้รู้สึกว่าเกิดมาคุ้มค่าและได้ช่วยคน
แต่บางครั้งก็อยากอยู่เฉยๆสบายสบาย
แต่พอคิดอยากอยู่สบายๆจะรู้สึกผิดว่าเกิดมาควรทำชีวิตให้คุ้มค่า)

หยินคิดว่าคุณน่าจะลองทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งแล้วคุณจะหาคำตอบได้เอง
ความสงสัยโลเล มันอาจจะทำให้คุณไม่เป็นคุณ
คุ้มไม่คุ้ม คุณจะรู้เอง
เลือกมันไปซักทางเลย เกิดมาแล้ว เกิดมาเพื่อเรียนรู้
(หาทางกลับให้เจอเป็นใช้ได้)

ส่วนตัวคิดว่าคุณค่าที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์
คือการได้พัฒนาจิตใจ ขัดเกลากิเลสตัวเองให้เบาบางลง จนถึงที่สุดที่จะทำได้
และทำประโยชน์ให้กับผู้อื่นตามสมควรแก่บุคคล เวลา สถานที่ ฯลฯ

ค่าของคนตามหลักพุทธศาสนาคือ มีศีล สมาธิ และปัญญา เป็นตัววัดการกระทำของเราในแต่ละวัน ต้องยังประโยชน์ให้ตัวเองและบุคคลอื่นให้ถึงพร้อมด้วนความไม่ประมาทอย่างที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสครับผม

ต้องดูว่า "ผู้ประเมินคุณค่า" เป็นใคร

ก็มีอยู่สองประเภท
ประเภทแรกคือ คนอื่นๆ
ประเภทที่สองคือ ตัวเราเอง


เจ้าชายสิทธัตถะนั้น
พระบิดาของท่านก้คาดหวังว่าท่านจะสืบบัลลังก์ต่อเป็นพระราชา พระบิดาไม่อยากให้เจ้าชายออกบวช
เพราะฉะนั้น พระบิดาก็มีความเชื่อว่า "คุณค่าที่ดีที่สุดของเจ้าชาย" จะต้องเป็นพระราชาสืบไป จึงจะมีคุณค่าที่สุด นี่คือคุณค่าที่พระบิดา มองมาที่เจ้าชายสิทธัตถะ

ยังมีพระชายา ก็หวังว่าเจ้าชายจะไม่ออกบวช อยู่เลี้ยงลูกด้วย
จึงจะเป็นคุณค่าที่พระชายาเห็นว่าดีที่สุด

ยังมีเสนา อำมาตย์ ต่างๆนาๆ ที่ก็มีความคาดหวังว่าเจ้าชายจะเป้นในสิ่งที่พวกเขาคาดหวัง
นี่คือตัวอย่างของคุณค่าที่คนอื่นคาดหวังจากเรา

ในชีวิตจริงก็ทำนองเดียวกัน
มีผู้คนมากมายในชีวิตเรา ที่ต่างมีความคาดหวังในตัวเรา คาดหวังแตกต่างกันไป
ถ้าเราตอบสนองความต้องการของพวกเขาได้มากเท่าไหร่
เราก็จะกลายเป็นคนที่มีคุณค่ามาก พวกเขาก็จะยอมรับนับถือเรา

"เมื่อมีคนนับถือเรา เราก็จะรู้สึกว่า เรามีคุณค่า"
เพราะการ "มีคุณค่า" หรือ "ไม่มีคุณค่า" ... เราดันเอาไปฝากไว้กับคนอื่นหมด

ในชีวิตจริง เราไปตามสนองความต้องการของผู้คนเป็นร้อยเป้นพันไม่ได้
มันไม่เคยจบ ต่อให้มีอีกสามเศียรแปดกรกับอีกเก้าชีวิต ก็ไม่มีวันที่เราจะทำให้ทุกคนพอใจได้หมด

ที่เรามัวแต่เที่ยวไปทำให้คนอื่นยอมรับและพอใจในตัวเรานั้น
ก็เพราะเรามี "ความสุข" จากการที่เขายอมรับเรา

ดังนั้น สิ่งที่เราต้องการจริงๆในปลายทาง คือ ความสุข ใช่หรือไม่
เราไม่ต้องการความทุกข์ ใช่หรือไม่

แท้จริงแล้ว เรารักสุข เกลียดทุกข์ ... มันง่ายๆแค่นั้นเอง

ดังนั้นการคุณค่าอะไรก็ตาม ที่เราจะคิดจะทำ
ต้องเป็นไปเพื่อช่วยให้เรามีความสุขขึ้น และมีทุกข์น้อยลง

ถ้าเรามัวแต่ห่วงเอาใจคนอื่น แล้วทำให้ตนเองเดือดร้อนมาก
อย่างนี้ก็เป็นคุณค่าที่ประหลาด คือให้คุณกับคนอื่น แต่ให้โทษกับตัวเราเอง

เรารู้หมดว่าเราจะทำให้คนอื่นพอใจและมีความสุขได้อย่างไร
แต่ไม่รู้อยู่อย่างเดียว คือ ทำยังไงตนเองจะมีความสุข ทำอย่างไรตนเองจะพอใจ อิ่มใจ

คุณก็ต้องกลับเข้ามาศึกษาตนเอง ว่าจริงๆแล้วคุณมีความสุขกับอะไร แล้วทำสิ่งนั้นดีกว่า
แล้วถ้าผลงานผลผลิตของคุณมันสร้างความสุขให้คนอื่น มันก็คือผลพลอยได้
ที่คนอื่นก็พลอยได้ไปด้วย โดยที่คุณก็ไม่จำเป้นต้อง fake ไม่จำเป้นต้องจำใจฝืนใจทำอะไร

คุณได้ทำในสิ่งที่รัก นั่นคือคุณค่าหลัก
เพราะตัวคุณเองมีความสุข

คนอื่นได้รับความสุขจากผลผลิตของคุณ นั่นคือคุณค่ารอง
แต่คนอื่นพลอยได้ความสุขไปด้วย

พระพุทธเจ้าของเราก็อุบัติขึ้นด้วยวิธีนี้ คือพระองค์รักที่จะแสวงหาทางดับทุกข์
จากนั้นโลกจึงได้รับความสุข จากสิ่งที่พระองค์ทรงรัก
และนั่นทำให้ผู้คนกว่าครึ่งโลกยอมรับคุณค่าของพระองค์มาจนถึงทุกวันนี้

ถ้าพระองค์มัวแต่ตอบสนองควาามสุขให้ชาวโลกก่อน
ป่านนี้คงยังไม่เสร็จ และป่านนี้ก็อาจจะไม่มีพระพุทธเจ้าก็ได้

คุณค่าของคนอยู่ที่การมีโอกาสได้ทำวิปัสสนาภาวนา

1 ครั้งหรือ 1 รอบของการทำวิปัสสนาภาวนา เป็นการเพิ่มคุณค่าของความเป็นคนขึ้นมา 1 หน่วย

สะสมจำนวนครั้ง จำนวนรอบของการทำวิปัสสนาภาวนาในชีวิตประจำวันได้มากเท่าไร คุณค่าแห่งความเป็นคนก็จะเพิ่มมากขึ้นเพียงนั้น

ทำได้อย่างนี้แล้วเมื่อนึกย้อนหลังสู่อดีตจะพบแต่ความอบอุ่นและหลักประกันอันมั่นคงว่า "ข้าพเจ้าเกิดมาไม่เสียชาติเกิดแล้ว"

ผล จะมีอะไรเกิดขึ้นมาไม่ต้องไปกังวล สนใจ
ทำเหตุวิปัสสนาภาวนาไปทุกวัน เมื่อเหตุถึง ผล เขาจะเกิดขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ

ในความคิดพลอย คุณค่าของคนอยู่ที่การทำตนให้เป็นประโยชน์ทั้งต่อตนเองและผู้อื่นค่ะ

ดำรงชีวิตด้วยทาน ศีล ภาวนา เข้าใจอริยสัจ4 มรรค8และไตรลักษณ์ในธรรมชาติรอบตัว

ค่าของคน


ค่าของคน อยู่ทำตน ให้มีค่า
รู้เกิดมา ทำไม โลกใบนี้
ไม่ปล่อยตน เหลวไหล ทุกนาที
รู้หน้าที่ คือราคา ค่าของคน...

21/5/54

ขอบคุนมากครับสำหรับทุกคำตอบ