แล้วเอาอะไรมามั่นในนักหนาว่าทางนี้จะพบปัญญา พบแล้วค่อยมาว่ากันดีมั้ย

...

คำตอบเรื่องทุกข์กับการดับทุกข์เป็นเรื่องง่ายถ้ามีเฉลยอยู่ในมือแล้ว ถ้าเข้าไม่ถึง จะกลายเป็นเรื่องที่ยากที่สุดในโลกที่จะหาคำตอบ
ธรรมชาติมีเหตุปัจจัยเป็นแดนเกิด ถ้าบอกว่า อยู่ดีๆ แล้วมันจะรู้เอง มันจะเกิดเอง แปลว่า ผิดกฏธรรมชาติ หรือไม่มีทางเป็นไปได้

ปัญญทางโลก มีความเห็นเป็นแดนเกิด ประกอบด้วยความพอใจไม่พอใจและความหลง
ปัญญาทางธรรม มีความจริงเป็นแดนเกิด ไม่ประกอบด้วยความพอใจไม่พอใจและความหลง

ไม่ว่าจะเป็นปัญญาทางโลกหรือทางธรรม มันจะถูกเก็บไว้ที่เดียวกัน คือ ในสัญญา

....

เรื่องประโยชน์แห่งปัญญาและเหตุเกิดสัมมาทิฏฐิ


... เอาเกลือให้ชิม แล้วลองชิมหรือยังละครับ จะได้รู้ด้วยตนเองว่า ทำไปต้องวิปัสสนา

การเอาชนะความพอใจไม่พอใจ ต้องเอาความจริงไปดับ ในโลกและจักรวาลนี้ นอกจากกฏธรรมชาติ ๒ กฏแล้ว ที่เหลือเป็นความเชื่อทั้งหมด

ธรรมชาติ ไม่ว่าจะเป็นรูปธรรม หรือนามธรรม ต่างก็มีลักษณะ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป หรือเป็นอนิจจัง ทุกขขัง อนันตา เหมือนกันไม่มีเว้น หรือท่านว่ามีอะไรรอด? นอกจากนิพพาน

ทำไมมันเป็นเช่นนั้นละ? ที่มันเป็นเช่นนั้น มันก็ไม่ได้เกิดขึ้นมาลอยๆ มันเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย พร้อมด้วยเหตุปัจจัยให้อยู่ก็ต้องอยู่ พร้อมด้วยเหตุปัจจัยให้แตกสลาย ก็ต้องแตกสลาย เราไปบังคับควบคุมมันไม่ได้เลย

สิ่งไม่เที่ยงเหล่านี้ จะอามาเป็นแก่นสารสาระในชีวิตไม่ได้ ยึดถือไม่ได้ เพราะมันมีวันต้องแตกสลาย โลกจักรวาลก็มีอายุ ดวงอาทิตย์ก็มีอายุ เกิดเป็นพรหมอายุ ๖๔ มหากัป ก็ยังต้องตาย ไม่มีอะไรยั่งยืน

ความจริงที่ว่า สิ่งทั้งปวงไม่เที่ยงนี้ เอาไปดับความพอใจไม่พอใจได้

ความพอใจไม่พอใจและความหลง เกิดกับเราได้ ๖ ทาง นอกจาก ๖ ทางนี้ ไม่มีกิเลสตัณหาเกิดขึ้นกับเรา เราจะดับก็ต้องดับให้ได้ทั้ง ๖ ทาง ไปฝึกดับทางใจทางเดียว พอลืมตาตื่น เห็นอะไรไม่สบอารมณ์ ก็ยังโกรธได้ เสียงด่าเข้าหู ก็ยังมีหน้าแดงหน้าดำ ฯ เพราะไม่เคยฝึก

วิธีการฝึก ก็คือ พอตาเห็นรูป ก็ให้พิจารณารูปนั้น หรือลงความเห็นกับรูปที่เห็นว่า มันเป็นเพียงธรรมชาติที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปนะ ตัวฉันคนเห็นก็มีลักษณะหนุ่มแก่ตาย ไม่ว่าจะมาทาง หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ก็ให้พิจารณาแบบนี้ เรียกว่า การวิปัสสนาภาวนา ผลที่ออกมาก็คือ ความพอใจไม่พอใจและความหลงในรูป จะดับได้ทันที อโลภะ อโทสะ อโหะ จะเกิดขึ้นมาแทน ... เพราะสิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้จึงมี ...

เมื่อ อโลภะ อโทสะ อโมหะ หรือ วิชชา เกิดขึ้นมา คนก็เลยคิดดีทำดี ชาวพุทธถึงมีแต่ความเจริญ ไม่ตกต่ำเป็นธรรมดา เพราะ อโลภะ อโทสะ อโมหะ ก็เป็นกุศลเหตุ ๓ หรือเป็นบุญ ทำให้ความดีความเจริญทั้งปวงเกิดขึ้นกับเรา พระพุทธองค์ยืนยันว่าพ้นอบายภูมิแน่นอน

ทำแบบนี้ต้องไปทำสมาธิเพิ่มหรือเปล่า? ต้องสนใจจริตด้วยใหม?

cool ได้อารมณ์ดีแล้วนะครับคุณโฮฮับ?
ผมเพิ่งจะทราบว่ากระทู้นี้คุณโฮอับสงวนสิทธิ์ไว้สำหรับการคุยกัน 2 คน ห้ามแทรกกลาง

การแสดงความเห็นร่วมในกระทู้ไม่ใช่เป็นการมาอวดอัตตา ทิฐิ มานะ แต่เป็นการมาแสดงความเห็นแลกเปลี่ยนกัน ตามประสากัลยาณมิตร สหายธรรม คุณโฮ .... น่าจะใจกว้างพอรับฟังได้บ้างกระมังครับ

tongue
ผ่อนคลายการที่จะพยายามทำให้ผู้อื่นเห็นเหมือนอย่างที่เราเห็นลงเสียบ้าง ชีวิตจะได้เป็นสุขสงบนะครับ
เรื่องอัตตทิฐิ นั้นแก้ยากอยู่แล้ว ยิ่งมาเรื่องมานะทิฐิ ยิ่งแก้ยากไปใหญ่ ต้องให้เขาประสบด้วยตนเองจึงจะรู้และยอมรับ

ท่านครับคนที่รู้จริงเขาไม่มาโพนทนาหรอกครับ มันเหมือนกับคุยโตโอ้อวดถ้าเป็นทางธรรมก็ห้ามครับ เขาเรียกอวดอุตริครับ

ส่วนเรื่องที่ท่านบอกว่า อโทสะ อโลภะ อโมหะ อธิบายง่ายๆเลยว่า มันเป็นวิธี
ของการทำสมถะที่ท่านเคยว่าเป็นผีเปรต กิเลสถ้ามีปัจจัยให้เกิดมันก็ต้องเกิด
การไปปิดกันไม่ให้เกิดตั้งแต่ต้น มันเป็นการทำสมถะไปปิดกั้นมันไว้
ซึ่งตามความจริง อะไรเกิดต้องใช้วิธีดับมันถึงจะถูกต้อง

[๖๙๔] โลกุตตรเหตุ ๖ เป็นไฉน?

กุศลเหตุ ๓ อัพยากตเหตุ ๓ สภาวธรรมเหล่านี้ชื่อว่า โลกุตตรเหตุ ๖.

บรรดาโลกุตตรเหตุ ๖ นั้น กุศลเหตุ ๓ เป็นไฉน?

อโลภะ อโทสะ อโมหะ.

บรรดากุศลเหตุ ๓ นั้น อโลภะ เป็นไฉน?

การไม่โลภ กิริยาที่ไม่โลภ ความไม่โลภ ความไม่กำหนัด กิริยาที่ไม่กำหนัด ความไม่กำหนัด ความไม่เพ่งเล็ง กุศลมูลคืออโลภะ นี้เรียกว่า อโลภะ.

อโทสะ เป็นไฉน?

การไม่คิดประทุษร้าย กิริยาที่ไม่คิดประทุษร้าย ความไม่คิดประทุษร้าย ฯลฯ ความไม่พยาบาท ความไม่คิดเบียดเบียน กุศลมูลคืออโทสะ นี้เรียกว่า อโทสะ.

อโมหะ เป็นไฉน?

ความรู้ในทุกข์ ความรู้ในทุกขสมุทัย ความรู้ในทุกขนิโรธ ความรู้ในทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา ความรู้ในส่วนอดีต ความรู้ในส่วนอนาคต ความรู้ทั้งในส่วนอดีตและส่วนอนาคต ความรู้ในปฏิจจสมุปปาทธรรมว่า เพราะธรรมนี้เป็นปัจจัยธรรมนี้จึงเกิดขึ้น ปัญญา กิริยาที่รู้ชัดความวิจัย ความเลือกสรร ความวิจัยธรรม ความกำหนดหมาย ความเข้าไปกำหนด ความเข้าไปกำหนดเฉพาะภาวะที่รู้ ภาวะที่ฉลาด ภาวะที่รู้ละเอียด ความรู้แจ่มแจ้ง ความค้นคิด ความใคร่ครวปัญญาเหมือนแผ่นดิน ปัญญาเครื่องทำลายกิเลส ปัญญาเครื่องนำทาง ความเห็นแจ้ง ความรู้ชัดปัญญาเหมือนปฏัก ปัญญา ปัญญินทรีย์ ปัญญาพละ ปัญญาเหมือนศัสตรา ปัญญาเหมือนปราสาท ความสว่างคือปัญญา แสงสว่างคือปัญญา ปัญญาเหมือนประทีป ปัญญาเหมือนดวงแก้ว ความไม่หลง ความวิจัยธรรม สัมมาทิฏฐิ ธรรมวิจัยสัมโพชฌงค์ อันเป็นองค์แห่งมรรคนับเนื่องในมรรค นี้ชื่อว่า อโมหะ.

สภาวธรรมเหล่านี้ชื่อว่า กุศลเหตุ ๓.

อัพยากตเหตุ ๓ เป็นไฉน?

อโลภะ อโทสะ อโมหะ ฝ่ายวิบากแห่งกุศลธรรม สภาวธรรมเหล่านี้ ชื่อว่าอัพยากตเหตุ ๓.

สภาวธรรมเหล่านี้ชื่อว่า โลกุตตรเหตุ ๖.

ช่วยลองระลึกพระสูตรที่เป็นพุทธวจนะที่พระพุทธองค์ทรงแสดงธรรมใกล้เคียงมาได้รึเปล่า
เพราะ พระสูตรนี้ จะว่าธรรมดา ไม่ใช่เลย

ท่านว่าการสวดมนต์ เป็นการทำสมาธิมั้ย
ถ้าใช่ไอ้วิธีการของท่าน มันก็ไม่ต่างกันหรอกครับ
ผิดกันก็แค่ตรงภาษา และการออกเสียงแค่นั้น

รูปังอนิจจัง เวทนาอนิจจัง สัญญาอนิจจัง สังขารอนิจจัง วิญญาณอนิจจัง

อริยะบุคคลไม่ต้องสอนก็ได้

บรรลุอรหันต์แน่ๆอยู่แล้ว

พระพุทธเจ้าทรงสอนเวไนยสัตว์

ไม่ใช่สอนแต่อริยบุคคล

ก็ หัวใจสองสี ไง
เพราะไม่มีรูปที่พระตถาคต แสดงหัวใจสองสี น่ะ

และทำไมต้อง สมถะ

ซึ่งคงต้องอาศัยคนที่มีสมถะที่แหลมคม เ้ข้ามาแสดงความเห็น